War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3613

ตอนที่ 3613 : คุณธรรมสูงส่ง

ขุมกําลังใหญ่ทั้ง 4 ในเมืองหลินซานนั้น หากเทียบกับทั้งแดนดาราพิศวงแล้ว ให้พูดว่าขุมกําลังชั้นปลาย แถวก็ไม่เกินเลย

และเพราะพวกมันเป็นแค่ขุมกําลังชั้นปลายแถว จึงไม่มีกําลังพอจะครอบครองสายแร่หินเทพ พวกมันจึงทํา ได้แค่พยายามนําผลึกอมตะขั้นสูงที่หามา ไปแลกกับหินเทพกับที่อื่น จะได้มีทรัพย์สินในรูปแบบหินเทพเก็บสะ สมอะเอาไว้

ขุมกําาลังชั้นปลายแถวพวกมัน มักมีค่าใช้จ่ายปริ่มเปร่กับรายรับ

ทําให้นับตั้งแต่ในอดีตจนถึงปัจจุบัน ขุมกําลังทั้ง 4 แทบสะสมหินเทพได้ไม่ถึง 50,000 ตําลึงด้วยซ้ํา

ทําให้ไม่ว่าจะหยิบควักหินเทพออกมา 30,000 ตําลึงก็ดี 20,000 ตําลึงก็ดี ล้วนแล้วแต่หนักหนาสาหัสทั้งสิ้น

ที่ตระกูลเฉียนต้องจ่ายหินเทพออกไปถึง 30,000 ตําลึงนั้น เพราะพวกมันกลัวว่าศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงจะ ย้อนกลับมาระบายแค้นกับพวกมันในภายหลัง จึงเลือกใช้ทรัพย์ขจัดภัยพิบัติ ถือซะว่าฟาดเคราะห์กันไป..

สําหรับขุมกําลังใหญ่ที่เหลือทั้ง 3 อย่างตระกูเม็งกายเมฆอรุณ และนิกายฟ้ายุทธ์ พวกมันไม่ได้ล่วงเกิน หรือทําให้อีกฝ่ายขุ่นเคือง เป็นธรรมดาว่าพวกมันไม่ต้องจ่ายทรัพย์เพื่อขจัดภัยพิบัติอะไรเหมือนตระกูลเฉียน

เพียงแค่ว่าพวกมันต้องการประจบประแจง ศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสง! เพราะนี่คือตัวตนระดับเทพขั้นต่ําที่เช่นฆ่าได้กระทั่งเทพขั้นสูงของตระกูลเฉียน ที่ออกจากเมืองไปเมื่อหมื่นกว่าปีก่อน! มีความเป็นไปไดสูงลิบที่วันหน้าอักฝ่าจะเติบโตเป็นตัวตนอันยิ่งใหญ่ในคฤหาสน์ตงหลิง

พวกมันไม่ว่าใคร ก็อยากครอบครองเมืองหลินซานแต่เพียงผู้เดียว จึงหวังจะผูกมิตรกับอีกฝ่าย

แต่สิ่งที่พวกมันไม่คาดคิดก็คือ…

ขณะที่พวกมันกําลังแข่งกันเพิ่มของขวัญ เพื่อให้ได้รับเลือกมาเยือนเป็นแขก อีกฝ่ายก็กล่าวประโยคหนึ่งออกมาหน้าตาเฉย…

“เอาล่ะ พวกเจ้าไม่ต้องสู้กัน…เอาแบบนี้เป็นไง พวกเจ้า 3 ขุมกำลัง ตระเตรียมหินเทพกันไว้คนละ 20,000 ตําลึงเพื่อเป็นของขวัญต้อนรับข่าในฐานะแขก หลังจากนั้นข้าจะผลัดไปเป็นแขกของพวกเจ้าทั้ง 3 ขุมกําลังเอง…”

จังหวะนี้พวกมันอยากกระอักเลือดนัก!

ศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสง ท่านจะไม่ไร้ยางอายไปหน่อยหรือ?

อย่างไรก็ตาม เมื่อต้วนหลิงเทียนได้พูดออกมาแล้ว พวกมันย่อมไม่อาจปฏิเสธ ยิ่งไม่มีความกล้าจะลดจํานวนหินเทพที่จะส่งมอบให้เป็นของขวัญ เพราะการทําอะไรแบบนั้นไม่พ้นต้องสร้างความไม่พอใจให้อีกฝ่ายแน่นอน และนั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกมันอยากจะเห็น

“ตระกูลเมื่งของพวกเราจักตั้งหน้าตั้งตารอต้อนรับนาน้อยด้วน มิว่าท่านสะดวกเมื่อใดก็เชิญมาได้ทุกเวลา”

ท่ามกลางสายตาอิหลักอิเหลื่อของผู้นําตระกูลเมื่ง บรรพบุรุษตระกูลเมื่ง รวมถึงคนอื่นๆ เมิ่งฉีโหย่ว ผู้หลอมโอสถระดับเทพของตระกูลเมิ่ง ก็ยิ้มกล่าวกับต้วนหลิงเทียน ด้วยท่าที่สุภาพมากเคารพ

อย่างไรก็ตาม เมื่อมันกับคนของตระกูลเมิ่งหันหลังจากไป สีหน้าก็แลดูไม่ค่อยจะสู้ดีนัก..หินนเทพ 20,000 ตําลึง กล่าวไปนั่นแทบจะเป็นครึ่งหนึ่งของความมั่งคั่งตระกูลเมิ่งที่สั่งสมมาเลย แต่บัดนี้กลับต้องควักออกมาจับจ่าย อย่างที่ไม่ได้สร้างประโยชน์อะไรให้ตระกูลเมิ่งมากนัก

ไม่ใช่แค่คนของตระกูลเมิ่งเท่านั้น จะคนของนิกายเมฆอรุณหรือฟ้ายุทธ์ก็ล้วนหน้าเบี้ยวไปตามๆกัน

ในขณะที่พวกมันกล่าวคําลาต้วนหลิงเทียน ก็ล้วนปั้นหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส…แต่ในใจลอบหลั่งน้ําตา ไม่สิหลั่งเลือดเลยต่างหาก!

“ถึงแม้ครั้งนี้พวกเราอาจไม่ได้ผลประโยชน์อะไรจากนายน้อยต้วนมากนั้นก และคงยากจะก้าวขึ้นมาครอบครองเมืองหลินซานแต่ผู้เดียว…แต่การจับจ่ายหินเทพ 20,000 ตําลึง เพื่อทําความรู้จักกับอัจฉริยะมากพรสวรรค์เช่นนี้ก็ไม่เสียหาย…”

ระหว่างเดินทางกลับ เมิ่งฉีโหย่วที่เห็นว่าคนของตระกูลเมื่งนั้นชักสีหน้าสลดหดหู มันก็เลือกจะกล่าวปลอบออกมา “พวกท่านคิดว่าอัจฉริยะมากพรสวรรค์เช่นนายน้อยต้วนเมื่อเติบโตขึ้นไป จักเป็นผู้ยิ่งใหญ่ระดับใดกันเล่า?”

“ถึงตอนนั้น หากพวกเราอาศัยความสัมพันธ์ที่ถึงแม้จะตื้นเขินครั้งนี้ขอความช่วยเหลือไป อาศัยตัวตนระดับ นายน้อยต้วน หากเพียงแค่กล่าวค่าเดียวก็ช่วยเหลือพวกเราได้ ไฉนอีกฝ่ายจะไม่ช่วย?”

“ที่สําคัญ ภายภาคหน้าตัวตนเช่นนี้ หากพวกเราคิดจะสานไมตรีด้วยก็แทบไม่มีโอกาสแล้ว…พอเติบโตขึ้น ไม่พ้นต้องมีผู้ยิ่งใหญ่มากมายคิดผูกมิตร อาศัยตระกูลเมิ่งของพวกเรายังนับเป็นอะไรได้ แค่จะพบหน้ายังไม่มีปัญญาด้วยซ้ํา…”

พอได้ยินคําพูดของเมิ่งฉีโหย่ว สีหน้าของผู้คนในตระกูลเมิ่งก็แลดูดีขึ้นทันตา

เพราะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ

ตัวตนอย่างนายน้อยต้วนถูกกําหนดไว้แล้วว่า…วันนี้มือาจดูเบา วันหน้ามิอาจเข้าหา!

ด้านกลุ่มคนของนิกายเมฆอรุณก็พากันเห็นร่างกลับนิกายเมฆอรุณอย่างเงียบงัน ตลอดทางไม่มีใครพูดอะไรกัน

สําหรับนิกายฟ้ายุทธ์ ที่นําโดยโอวหยางหรูดี้บรรพบุรุษนิกายฟ้ายุทธ์ ก็กล่าวปลอบทุกคนอย่างโลกสวย “บางทีนายน้อยต้วนก็แค่พูดเล่นเท่านั้น…ยังไม่แน่ด้วยซ้ําว่าผู้คนจะมาจริงหรือไม่ หากไม่นิกายฟ้ายุทธ์ของพวกเราก็ไม่ต้องมอบของขวัญอันใด”

และคําพูดโลกสวยของโอวหยางหรูตี้ ก็ทําให้คนของนิกายฟ้ายุทธ์ฟื้นคืนกําลังใจทันที

อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่กี่วัน พอถึงตอนที่ต้วนหลิงเทียนมาเยือนนิกายฟ้ายุทธ์เข้าจริงๆ ใจพวกมันก็เสมือนแก้วกระจกตกพื้น แหลกลงเป็นเสี่ยง…

หินเทพ 20,000 ตําลึงกลับสูญเปล่าไปเช่นนี้…

“ต่อไป…ก็นิกายเมฆอรุณสินะ”

ก่อนที่จะมาเยือนนิกายฟ้ายุทธ์ ด้วนหลิงเทียนก็ไปเป็นแขกตระกูลเฉิงอยู่ 2-3 วัน

และตลอด 2-3 วันที่ว่าเขาก็พักอยู่ในตระกูลเมิ่งตลอด

ขณะที่พักอยู่ในตระกูลเมิ่ง ด้วนหลิงเทียนก็ได้สอบถามข้อมูลเพิ่มเติมจากตระกูลเมิ่งมากมาย ทําให้เขารู้อะไรอีกหลายๆอย่าง ขณะเดียวกันเขาก็รู้ชัดเจนว่าตอนนี้เขาอยู่ส่วนไหนของดินแดนดาราพิศวง

นอกจากนั้นต้วนหลิงเทียนยังได้สนทนากับเมิ่งฉีโหย่ว ผู้หลอมโอสถเทพของตระกูลเมิ่ง ว่าด้วยเรื่องของโอสถเทพ

วิธีการหลอมโอสถในระนาบเทพนั้น ล้ําลึกกว่าวิธีหลอมปรุงโอสถในระนาบเทวโลกอย่างไม่ต้องสงสัยเลย กล่าวได้ว่ามันเป็นคนละระดับกัน หากเขาใช้วิธีที่เขาล่วงรู้ในอดีต ก็แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะหลอมโอสถระดับเทพออกมาได้

“ไม่รู้จริงๆว่าใครเป็นผู้ริเริ่มและคิดค้นวิธีหลอมโอสถอันล้ําลึกทั้งหลายแล้วถ่ายทอดออกมา…”

หลังได้ทราบกลวิธีการหลอมปรุงโอสถเทพ ต้วนหลิงเทียนก็ได้แต่ระบายลมหายใจออกมาอย่างทอดถอน

สําหรับการซักถามความเป็นมาของวิธีหลอมโอสถระดับเทพ ถึงแม้เมิ่งฉีโหย่วจะไม่ทราบว่าต้วนหลิงเทียนถามไปทําไม แต่มันก็ยังคอยอธิบายให้ด้วนหลิงเทียนฟังไม่หน่าย “ดูเหมือนนายน้อยต้วนจักมค่อยได้พบปะกับ ผู้หลอมโอสถเทพในนิกายของท่านมากนักกระมัง…วิธีการหลอมโอสถเทพในระนาบเทพนั้น ยอดฝีมือระดับสูงๆ รวมถึงผู้แข็งแกร่งที่สุดที่แตกฉานฟ้าดินแล้ว ก็ได้ถ่ายทอดความรู้รวมถึงแก่นแท้แห่งการหลอมสร้างเม็ดยาออกมา”

“แน่นอนว่าความรู้ที่ถ่ายทอดลงมา ก็สามารถแบ่งแยกย่อยได้หลายแขนง มีผู้คนที่พยายามคิดค้นวิธีทําให้สามารถหลอมปรุงโอสถเทพได้สําเร็จขึ้นมากมาย ลองผิดลองถูกพัฒนากันมาเรื่อยๆ…ตัวข้าเองก็ได้เลือกร่ําเรียนในแขนงสามัญ ใช้เพลิงเทพเพื่อหลอมสกัดแก่นแท้ออกจากวัตถุดิบสมุนไพร จากนั้นก็ก็พยายามหลอม ผสานแก่นแท้สมุนไพรชนิดต่างๆเข้าด้วยกันตามสัดส่วนที่เหมาะสม และควบแน่นเม็ดยา…หากสําเร็จก็ได้ยา หากล้มเหลวทั้งหมดก็สลายเป็นขี้เถ้”

“แน่นอนว่านายน้อยด้วนเพียงฟังมันอาจดูง่ายดาย แต่สิ่งนี้ก็ต้องใช้ประสบการณ์และทักษะเฉพาะตัวอย่างยิ่ง”

ตลอดไม่กี่วันที่อยู่ในตระกูลเมิ่ง ด้วนหลิงเทียนก็ได้รับทราบวิธีหลอมโอสถระดับเทพที่เมิ่งฉีโหย่วศึกษา ทําให้เขามีความเข้าใจในกลวิธีการหลอมโอสถเทพในระนาบเทพมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะมีขั้นตอนที่แตกต่างจากระนาบเทวโลกไม่น้อย แต่แก่นแท้ของมัน…กล่าวไปแล้วก็ดุจเดียวกัน!

ด้วนหลิงเทียนเองก็ได้ลองหลอมโอสถเทพตามคําชี้แนะของเมิ่งฉีโหย่วเช่นกัน ถึงแม้ผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นความล้มเหลวอย่างต่อเนื่อง เพราะเขาไม่ได้เชี่ยวชาญกฏแห่งไฟมากนักแถมยังใหม่กับวิธีการหลอม แต่นั่นก็ยังทําให้เมิ่งฉีโหย่วอดประหลาดใจไม่ได้

เป็นธรรมดาว่าสิ่งที่เมิ่งฉีโหย่วประหลาดใจ ไม่ใช่แค่พรสวรรค์และรากฐานในการหลอมปรุงโอสถของ ต้วนหลิงเทียนเท่านั้น แต่เป็นเพราะมันตระหนักได้ว่าต้วนหลิงเทียนก็บรรลุความเข้าใจในกฏแห่งไฟไม่ใช่ชั่วเลย เรียกว่าไม่ได้ด้อยไปกว่ามันสักเท่าไหร่…

แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนยังไม่เข้าใจการผสานรวมความลึกซึ้งของกฎแห่งไฟ ความเข้าใจในกฏแห่งไฟของเขา ส่วนใหญ่แล้วก็เกิดจากห้องลับแห่งกฎของวิหารเฟิงฮ่าวในระนาบเทวโลกเท่านั้น…

เรียกว่าตลอดไม่กี่วันในตระกูลเมิ่ง ต้วนหลิงเทียนก็อยู่กับเมิ่งฉีโหย่วเสียเป็นส่วนใหญ่

ต่อมาหลังเดินทางออกจากตระกูลเมิ่งแล้ว เขาก็เลือกไปเป็นแขกที่นิกายฟ้ายุทธ์ต่อ และได้กล่าวถามศิษย์นิกายฟ้ายุทธ์ถึงขุมกําลังต่างๆ ในละแวกเมืองหลินซาน รวมถึงคฤหาสน์ตงหลิงอย่างละเอียด

ด้านคนของนิกายเมฆอรุณนั้น เดิมทีก็เตรียมแบกรับความสูญเสียไว้แล้ว

แต่หลายวันผ่านไป ด้วนหลิงเทียนยังไม่มาเยือนเสียที พวกมันก็บังเกิดความคิดเข้าข้างตัวเองประการหนึ่ง…

วันนั้นที่แท้นายน้อยต้วนกล่าวล้อเล่นกระมัง?

คนมิได้คิดจะมารับของขวัญที่นิกายเมฆอรุณของพวกมันจริงๆ!

“ชัยยาท่านประมุข…ดูเหมือนจะเป็นพวกเราที่จริงจังเกินไป…นายน้อยต้วนก็แค่กล่าวล้อเล่นไปเท่านั้นเอง”

ภายในห้องโถงหลังนิกายเมฆอรุณเทพขั้นเต๋าคนหนึ่งที่นั่งอยู่เก้าอี้ด้านล่างในห้องโถงมองกล่าวกับซือหม่า คงหมิง ประมุขนิกายเมฆอรุณที่นั่งอยู่บนเก้าอีสูงสุดตรงกลางด้วยรอยยิ้ม

“ใช่!”

เทพขั้นต่ําอีกคนก็พยักหน้ากล่าวคําเห็นด้วย “ข้าว่าแล้วว่าด้วยฐานะของนายน้อยด้วน มีหรือจักเห็นหินเทพ 20,000 ตําลังอยู่ในสายตา?”

ซือหม่าคงหมิงพยักหน้าเห็นด้วย “อึม ฐานะศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงยิ่งใหญ่ถึงเพียงนั้น ผู้คนย่อมมีคุณธรรมสูงส่งไหนเลยจักมารีดเลือดกับปูเช่นพวกเรา…!”

หากทว่า ซือหม่าคงหมิง พึ่งจะกล่าวจบคําไม่ทันไร…

พลันมีเสียงรายงานจากด้านนอกดังขึ้นอย่างประจวบเหมาะ

“ท่านประมุข นายน้อยต้วนที่ท่านกําชับพวกเราไว้ว่ามิให้ละเลยเด็ดขาด บัดนี้มาถึงแล้วขอรับ! พวกเรายังพานายน้อยต้วนไปยังเรือนรับรองลําดับ 1 ทางปีกตะวันออกเรียบร้อย!!”

ในนิกายเมฆอรุณ สถานที่รับรองแขกของนิกายส่วนในนั้นได้แบ่งออกเป็น 2 ฝั่ง หนึ่งคือปีกตะวันออก และอีกหนึ่งคือปีกตะวันตก

ปีกตะวันตกมักใช้ต้อนรับแขกทั่วไป

ปีกตะวันออกนั้นจะใช้ต้อนรับแขกผู้มีเกียรติโดยเฉพาะ

หากเป็นขุมกําลังใหญ่อีก 3 ขุมกําลังของเมืองหลินซาน ต่อให้จะเป็นประมุขหรือผู้นําของอีกฝ่ายมาด้วยตัวเอง แม้นิกายเมฆอรุณจะให้การต้อนรับอีกฝ่ายที่ปีกตะวันออกเช่นกัน แต่จะเลือกต้อนรับในเรือนรับรองล่าดับ 2 ของปีกตะวันออกเท่านั้น

กล่าวได้ว่า ต้วนหลิงเทียนเป็นแขกคนแรกที่ทางนิกายเมฆอรุณให้การต้อนรับในเรือนลําดับ 1 ของปีกตะวันออก…

เหตุผลที่ไฉนประมุขนิกายเมฆอรุณเลือกจะกําชับเรื่องราวให้ศิษย์และอาวุโสเฝ้าประตูว่าต้องพาต้วนหลิงเทียนไปรับรองที่ไหน ทั้งหมดเพราะฐานะและพลังฝีมือส่วนตัวของต้วนหลิงเทียน!

ไม่ว่าจะสถานะหรือความแข็งแกร่ง หากด้วนหลิงเทียนยังไม่มีคุณสมบัติถูกต้อนรับในเรือนรับรองลําดับที่ 1 ของปีกตะวันออก แล้วยังจะมีใครมีคุณสมบัติ?

“อะไร!? มาแล้ว!?”

ภายในห้องโถงหลักของนิกายเมฆอรุณ จะเหล่าอาวุโสก็ดีประมุขนิกายเมฆอรุณก็ดี ถึงกับต้องลุกขึ้นยืนดังพรวด สีหน้าของพวกมันเปลี่ยนไปทันที แต่ละคนยังบูดเบี้ยวนัก

ซือหม่าคงหมิงได้แต่คลี่ยิ้มกล่าวคําอย่างขมขึ้น “ดูเหมือนพวกเราจักต้องเสียหินเทพ 20,000 ตําลึงไปจริงๆ”

ด้านอาวุโสของนิกายเมฆอรุณ บัดนี้แต่ละคนชักสีหน้าดูไม่ได้ ราวบิดาถูกเข่นฆ่าภรรยาถูกฉุด

พวกมันไม่คิดไม่ฝันเลย ว่าคําพูดของพวกมันจะย้อนกลับมาตบหน้าตัวเองรวดเร็วถึงเพียงนี้

การสนทนาของประมุขและชนชั้นอาวุโสของนิกายเมฆอรุณในห้องโถงหลัก ต้วนหลิงเทียนที่ถูกพามายังเรือนรับรองล่าดับที่ 1 ของปีกตะวันออกย่อมไม่รู้เป็นธรรมดา

ในปัจจุบันด้วนหลิงเทียนกําลังเอนหลังบนเก้าอี้โยกอย่างสบายอารมณ์ นอนอาบแดดอุ่นๆ โดยมีสตริงดงาม 2 คนที่แต่งตัวราวสาวรับใช้กําลังปรนนิบัติ คอยปอกองุ่นและป้อนเข้าปากเขาที่ละลูก ส่วนสตรีรับใช้อีกคนก็คอยบีบเฟ้นนวดไหล่ให้เขา

สตรีรับใช้ทั้ง 2 เป็นนิกายเมฆอรุณจัดมาเป็นพิเศษ

และมีแต่เรือนรับรองล่าดับที่ 1 ของปีกตะวันออกเท่านั้น ที่มีบริการแบบนี้

แถมสตรีรับใช้ทั้ง 2 ก็ไม่ใช่ชนชั้นต่ําทราม พวกนางล้วนเป็นทายาทสายเลือดหลักของอาวุโสนิกายเมฆอรุณ! และที่ไฉนพวกนางถูกส่งมาที่นี่ ก็เพื่อมีไว้สานไมตรีกับแขกของนิกายเมฆอรุณโดยเฉพาะ! พวกนางยังต้องเตรียมตัวเสียสละความสุขชั่วชีวิตเพื่อผลประโยชน์ของนิกายเมฆอรุณ!!

ยกตัวอย่างเช่น หากต้วนหลิงเทียนต้องตาพึงใจสตรีทั้ง 2 และอยากพาพวกนางไปด้วย แม้พวกนางจะไม่เต็มใจแค่ไหน แต่ก็ต้องไป เพื่อให้นิกายเมฆอรุณมีสายสัมพันธ์กับต้วนหลิงเทียน