War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3614

ตอนที่ 3614 : แผนสาวงาม!

“เมื่อครู่พวกเจ้าพึ่งบอกว่า…พวกเจ้าเป็นหลานสาวของผู้อาวุโสในนิกายเมฆอรุณงั้นหรือ?”

หลังต้วนหลิงเทียนงับองุ่นอีกลูก เขาที่กําลังนอนเอนกายอาบแดดตาปรือ ก็เอ่ยถามสตรีรับใช้ทั้ง 2 อย่างเกียจคร้าน.

“เจ้าค่ะ”

สตรีรับใช้ที่คอยนวดไหล่ให้อ้วนหลิงเทียนอยู่กล่าวตอบเสียงใส “นายน้อยต้วน ข้าคือหลานสาวของผู้อาวุโสลําดับ 3 ขิงนิกายเมฆอรุณ ข้าเรียกว่า หลิวเหอชวา…”

“นายน้อยต้วน ข้าเองก็เป็นหลานสาวของอาวุโส 7 เรียกว่าอวันเมิง…”

ได้ยินพูดของทั้ง 2 สาว ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกพูดไม่ออกอยู่บ้าง “พวกเจ้าอยู่ในนิกายเมฆอรุณ…ทั้งๆที่มีฐานะเป็นถึงหลานสาวของผู้อาวุโส…ไฉนถึงมาเป็นสาวใช้ที่นี่ได้เล่า? หรือนี่เป็นผู้อาวุโสของพวกเจ้าอยากให้พวกเจ้าสัมผัสวิถีชีวิต?”

“นายน้อยต้วน เสี่ยวเมิ่งกับข้าพึ่งจะถูกสั่งให้เตรียมตัวมาที่นี่หลังรู้ว่าท่านอาจจะมาเยือน…กล่าวได้ว่าพวกเราถูกท่านประมุขจัดให้รอปรนนิบัติท่านโดยเฉพาะ

หลิวเหอฮวา เป็นดรุณีน้อยที่แลดูมีอายุราวๆ 15-16 ปี ยามยิ้มใบหน้านางช่างแลดูงดงามเป็นพิเศษ ลักยิ้มบนแก้มทั้ง 2 ทําให้นางมีเสน่ห์น่าเอ็นดูนัก “โดยปกติแล้ว แม้จะเป็นแขกที่ถูกต้อนรับยังเรือนรับรองล่าดับที่ 1 ของปีกตะวันออกแห่งนี้ อย่างดีสาวใช้ที่ถูกเตรียมมาก็เป็นแค่ลูกหลานของอาวุโสฝ่ายนอกเท่านั้น…”

“พวกเรา 2 คนถูกตระเตรียมไว้เป็นพิเศษ เพื่อปรนนิบัตินายน้อยต้วนโดยเฉพาะ

หลิวเหอฮวาคล้ายไร้สิ่งใดให้กังวลอีกต่อไป นางเลือกจะกล่าวออกมาตรงๆ

“นายน้อยต้วน ตอนที่ท่านจากไป ท่านต้องพาพวกเราไปด้วย…หาไม่แล้วพวกเราต้องตบแต่งกับคนที่พวกเราไม่ชอบ”

ตอนนี้เอง อวิ๋นเฟิงก็มองกล่าวกับต้วนหลิงเทียนเสียงอ่อนอย่างน่าสงสาร ดรุณีน้อยทําท่าน่าเวทนาสงสารเช่นนี้ หากยังเป็นบุรุษธรรมดา เกรงว่าคงยากจะปฏิเสธ

แต่ต้วนหลิงเทียนใช่คนธรรมดาหรือไม่?

ถึงแม้เขาจะถือว่าเป็นเด็กน้อยในระนาบเทพ แต่เขาก็เป็นพ่อลูกสองแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้นที่เขาดั้นด้นมาถึงดินแดนดาราพิศวงก่อนกําหนด ก็เพื่อภรรยาของเขา

เขาย่อมไม่หวั่นไหวไปกับท่าทางของนาง

อย่างไรก็ตาม เขาก็พลันตระหนักได้ถึงเจตนาของนิกายเมฆอรุณทันที ไม่มีอะไรมากไปกว่าผลักดันดรุณีทั้ง 2 ให้เขา เพื่อที่จะทําให้เขามีสายสัมพันธ์กับนิกายเมฆอรุณ ด้วยวิธีนี้วันหน้านิกายเมฆอรุณก็จะมีเขาหนุนหลังแล้ว

“ไม่ต้องห่วง มีข้าอยู่ทั้งคน ข้าไม่ปล่อยให้พวกเจ้าต้องถูกบีบให้แต่งกับคนที่พวกเจ้าไม่ชอบแน่”

ต้วนหลิงเทียนกล่าวกับสาวน้อยทั้ง 2 เป็นมั่นเหมาะ

เมื่อดรุณีน้อยทั้ง 2 ได้ยินถ้วนหลิงเทียนพูดแบบนี้ สองตากลมใสของพวกนางก็ลุกวาวเป็นประกายทันที ด้วยคิดว่าต้วนหลิงเทียนจะรับตัวพวกนางไป

เดิมที่พวกนางยังต่อต้านและไม่เต็มใจจะมาปรนนิบัติรับใช้ชายเบื้องหน้า แต่อํานาจนิกายยิ่งใหญ่คับฟ้า อีกทั้งนิกายเมฆอรุณก็ตั้งความหวังไว้กับพวกนางสูงลิบ พวกนางที่ถูกนิกายล้างสมองมาแต่เด็กให้จงรักภักดี ย่อมไม่กล้าปฏิเสธคําสั่ง

อย่างไรก็ตาม พอได้เห็นต้วนหลิงเทียนเข้าจริงๆ สองตาพวกนางก็ลุกวาวทันที

ชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลาบุคลิกดีท่าที่สูงส่ง แถมยังมีพรสวรรค์แความเข้าใจอันน่าสะพรึงกลัว การได้ติดตามบุรุษเช่นนี้ ต่อให้เป็นเพียงนางสนมหรือนางบ้าเรออะไร ก็ถือว่าเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่ในชีวิตแล้ว…

ยิ่งไปกว่านั้นหากอีกฝ่ายรับตัวพวกนางไปจริงๆ ครอบครัวของพวกนางที่อยู่เบื้องหลังก็จะมีชีวิตที่ดีขึ้นในนิกายเมฆอรุณแน่นอน

สําหรับพวกนาง นิกายมีความสําคัญเป็นอันดับ 1 ครอบครัวเป็นอันดับ 2 สําหรับเสรีภาพและสิทธิส่วนบุคคลของพวกนางนั้น จัดเป็นลําดับสุดท้าย…แต่กระนั้น หากพวกนางได้ติดตามคนที่พวกนางต้องตาพึงใจ พวกนางก็ย่อมยินดีแน่นอน

ยังดีที่ต้วนหลิงเทียนไม่ทราบว่าในหัวของดรุณีน้อยทั้ง 2 คิดอะไรอยู่ หาไม่แล้วเขาต้องส่ายหน้าไปมาแล้วบอกพวกนางว่าคิดมากเกินไปแล้ว…

“ซื้อหม่าคงหมิง ประมุขนิกายเมฆอรุณ ขออนุญาตเข้าพบนายน้อยต้วน”

ทันใดนั้นเองพลันมีเสียงคุ้นเคยหนึ่งดังขึ้นจากด้านนอก เห็นได้ชัดว่าซือหม่าคงหนึ่งประมุขนิกายเมฆอรุณมาถึงแล้ว

“เข้ามาเถอะ”

จนเมื่อต้วนหลิงเทียนกล่าวอนุญาต ซือหม่าคงหมิง ถึงกล่าเข้ามา

หลังจากเข้ามาแล้วพบว่าต้วนหลิงเทียนยอมรับการปรนนิบัติของสตรีทั้ง 2 โดยไม่รังเกียจ มุมปากของชือหม่าคงหมิงก็ปรากฏรอยยิ้มกริ่มทันที ดูเหมือนว่ามันจะดําเนินการถูกทางแล้ว…

“นายน้อยต้วน นี้เป็นของขวัญต้อนรับที่นิกายเมฆอรุณของพวกเราจัดเตรียมให้ท่าน”

ซื้อหม่าคงหมิงก้าวออกมา 2-3 ก้าวก่อนจะประคองแหวนพื้นที่อันบรรจุหินเทพ 20,000 ตําลึงไว้บนมือทั้ง 2 ยื่นส่งให้ต้วนหลิงเทียน ถึงแม้ในใจของมันจะหลั่งเลือด แต่พอคิดว่วาต้วนหลิงเทียนอาจมีสัมพันธ์กับนิกายเมฆอรุณผ่านสตรีทั้ง 2 ในใจมันก็บังเกิดความสมดุล และยอมรับได้ทันที

อย่างน้อยๆนิกายเมฆอรุณของพวกมันก็ไม่เหมือนตระกูลเมิ่งหรือนิกายฟ้ายุทธ์ ที่ไม่ได้ไขว่คว้าสิ่งใดเป็นชิ้นเป็นอัน

ขอเพียงสตรีทั้ง 2 จากนิกายเมฆอรุณติดตามนายน้อยต้วนผู้นี้ไปและทําให้อีกฝ่ายพึงพอใจ กล่าวได้ว่าไม่เพียงอนาคตของพวกนางจะสดใส หนทางของนิกายเมฆอรุณในวันหน้าก็เสมือนมีกลีบดอกไม่โรยทาง เผลอๆต่อไปกระทั่งคําพูดของสตรีทั้ง 2 ก็อาจทําให้นิกายเมฆอรุณของพวกมันทะยานฟ้าแล้ว…

“ขอบคุณประมุขซื้อหม่า…”

ต้วนหลิงเทียนรับแหวนพื้นที่มาอย่างไม่เกรงใจพลางกล่าวขอบคุณด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็หลับตาลงเพลิดเพลินกับไออุ่นของแดด ท่าให้ซื้อหม่าคงหมิงได้แต่ยืนนิ่งทําอะไรไม่ถูก ก่อนจะถอยกลับไปด้วยสีหน้าอับจน

และก่อนที่มันจะจากไป ก็ไม่ลืมส่งเสียงผ่านพลังก่าชับสตรีทั้ง 2

หากสบโอกาสเหมาะให้รีบปืนขึ้นเตียงอีกฝ่ายแล้วดําเนินการเสีย!

หลังชื่อหม่าคงหมิงจากไป ทั้ง 2 สาวก็หันมามองหน้ากัน พอพากันมองต้วนหลิงเทียน ใบหน้าพวกนางก็รู้สึกเห่อร้อนขึ้นมาทันที

“นายน้อยต้วนเจ้าคะ นิกายฟ้าจรัสแสงของท่าน ต้องใหญ่กว่านิกายเมฆอรุณของพวกเรามากเลยใช่ไหมเจ้าคะ?”

อวิ๋นเฟิงเอ่ยถามต้วนหลิงเทียนด้วยรอยยิ้มสดใส

“นิกายฟ้าจรัสแสง?”

ต้วนหลิงเทียนลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงงพักหนึ่ง ค่อยนึกขึ้นได้ว่าเขากําลังปลอมตัวเป็นศิษย์นิกายฟ้าจรัส แสงอยู่ “ข้าก็ไม่รู้สิ…แต่ในฐานะที่เป็นนิกายระดับจักรพรรดิเทพ ก็สมควรใหญ่กว่านิกายเมฆอรุณของพวกเจ้ามากอยู่แล้วล่ะ…”

“ไม่รู้??”

คําพูดของต้วนหลิงเทียน ย่อมทําให้ดรุณีน้อยทั้ง 2 อื้ออึงไปราวเด็กเอ๋อ “นายน้อย มิใช่ว่าท่านเป็นศิษษย์ของนิกายฟ้าจรัสแสงหรอกหรือเจ้าคะ ไฉนท่าน…?”

ได้ยินคําถามของสตรีทั้ง 2 รอบนี้ ต้วนหลิงเทียนก็เพียงยิ้มรับ ไม่พูดไม่จา…

อย่างไรก็ตาม สตรีทั้ง 2 ก็เร่งติดต่อไปยังซื้อหม่าคงหมิง ประมุขนิกายเมฆอรุณแล้วเล่าเรื่องราวดังกล่าวทันที ด้านซือหม่าคงหมิงก็อึ้งไปครู่หนึ่งค่อยส่งข้อความตอบกลับ “อาจเป็นเพราะบางที่นายน้อยต้วนยังไม่ได้กลับไปยังนิกายฟ้าจรัสแสง…เพราะท้ายที่สุดแล้วนายน้อยต้วนก็ถูกใต้เท้าเย่เบี้ยหยวน จ้าวหุบเขาเงาจันทร์แห่ง นิกายฟ้าจรัสแสงรับเป็นศิษย์ได้ไม่เกิน 30 ปี…”

“ยิ่งไปกว่านั้นด้วยพรสวรรค์และความเข้าใจดังกล่าว แม้แต่นิกายฟ้าจรัสแสงเองก็ต้องรีบร้อนรับคนมาเป็นศิษย์ทันที”

“อันที่จริงข้าเองก็หวังว่านายน้อยต้วนจักมิได้เป็นศิษย์ของนิกายฟ้าจรัสแสง…คงประเสริฐกว่าหากนายน้อย ต้วนเป็นศิษย์ของขุมกําลังระดับจักรพรรดิเทพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในคฤหาสน์ตงหลิง”

“บางที่วันหน้าหากเจ้าเป็นหมอนข้างนายน้อยต้วนได้…ก็พยายามเกลี้ยกล่อมให้นายน้อยต้วนออกจากนิกายฟ้าจรัสแสง แล้วไปเข้าร่วมกับขุมกําลังที่เหนือกว่านั้นเถอะ…”

“ถึงแม้นิกายจรัสแสงจักเป็นนิกายระดับจักรพรรดิเทพ…อย่างไรก็ตามขุมกําาลังระดับจักรพรรดิเทพที่มีกับมิมีขุมพลังระดับจักรพรรดิเทพดํารงอยู่แล้ว ก็เป็นสองเรื่องที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง…”

ซือหม่าคงหมิง ตอนนี้ไม่ได้สนใจเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนจะแอบอ้างเป็นศิษย์นิกายฟ้าจรัสแสงหรือเป็นจริงๆอีกต่อไป

เพราะถึงไม่ใช่ก็ไม่มีอะไรแตกต่าง

พรสวรรค์และความเข้าใจของต้วนหลิงเทียนเป็นเช่นไรมันประจักษ์แจ้งกับตา อาศัยระดับพลังเทพขั้นต่ํา เทพขั้นสูงเช่นบรรพบุรุษของตระกูลเฉียนได้อย่างง่ายดายนั้น ให้พูดว่าเป็นอัจฉริยะของขุมกําลังระดับอริยะเทพ มันก็ไม่สงสัย!

หลังจากนี้อีกหมื่นปี ต่อให้คนจะเกียจคร้านเหลวไหลแค่ไหน แต่ความก้าวหน้าย่อมไม่ใช่อะไรที่มันจะจินตนาการได้ออก

ขอเพียงคนไม่ตกตายไปตั้งแต่กลางทาง วันหน้าย่อมเป็นตัวตนอันยิ่งใหญ่ในคฤหาสน์ตงหลิงได้แน่นอน!!

หากดรณีน้อยที่เป็นทายาทของชนชั้นอาวุโสนิกายเมฆอรุณของมันกอดต้นขาต้วนหลิงเทียนไว้แน่นๆ เอาอกเอาใจต้วนหลิงเทียนไม่ขาดตกบกพร่อง ก็มีแต่ประโยชน์ต่อนิกายเมฆอรุณไว้โทษอันใด…

ถึงแม้จะเสี่ยง แต่ก็เป็นการเสี่ยงที่มีอัตราเดิมพันสูงลิบ!

หลังได้รับคําตอบจากชื่อหม่าคงหมิง ดรุณีน้อยข้างกายต้วนหลิงเทียนทั้งสอง ก็ตัดสินใจปรนนิบัติรับใช้ต้วนหลิงเทียนอย่างแข็งขัน กระทั่งยังใช้ท่าทางบอกใบ้ต้วนหลิงเทียนว่า “รับประทาน” พวกนางได้ตามใจชอบ

ถึงแม้ดรุณีน้อยทั้ง 2 จะยังเป็นสาวพรหมจรรย์ แต่เนื่องจากพวกนางอาจจะได้ติดตามต้วนหลิงเทียนไป นิกายเมฆอรุณก็ได้จัดส่งสตร์ที่เชี่ยวชาญในการพิชิตใจบุรุษมาสอนสั่งวิธียั่วยวนให้ท่า ทั้งกระบวนท่าสยบวีรบุรุษ บนเตียงพวกให้นางเอาไว้มากมาย ทําให้พวกนางเองก็รับทราบว่าต้องทําอย่างไร…

อนิจจาสิ่งที่ทําให้พวกนางอับจนหนทางก็คือ พวกนางพยายามยั่วยวนทอดสะพานให้ท่าเต็มที่ แต่ก็มิอาจสั่นคลอนจิตใจชายหนุ่มที่นิ่งสงบดั่งผู้บําเพ็ญศีลชราได้เลย…

กล่าวได้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะนั่งจะนอน ก็ไม่ต่างอะไรกับหลวงจีนแก่พรรษา ไร้ซึ่งกิเลสตัณหาใดๆ พาลให้พวกนางเริ่มสงสัยในเสน่ห์ของตัวเอง

“เอาล่ะ ได้เวลาที่ข้าต้องจากไปแล้ว…”

ตลอดระยะเวลา 2-3 วันในนิกายเมฆอรุณ ต้วนหลิงเทียนไม่ได้สอบถามอะไรเพิ่มเติม เพียงแต่ถือโอกาสพักผ่อนหย่อนใจ ให้ร่างกายและจิตใจได้พักฟื้นเต็มที่ เพลิดเพลินไปกับการปรนนิบัติรับใช้จากดรุณีน้อยทั้ง 2 แต่ไม่ว่ากรณีน้อยทั้ง 2 จะยั่วยวนให้ท่าเขาอย่างไร เขาก็ไม่มีหวันไหวแม้แต่น้อย

หัวใจเขาแกร่งดั่งหินผา!

อาศัยสาวน้อยสองคนจะมาสั่นคลอนได้อย่างไร?

“นายน้อย พวกเราต้องตระเตรียมอะไรบ้างเจ้าคะ?”

พอได้ยินว่าต้วนหลิงเทียนจะจากไป สองตากลมใสของดรุณีน้อยทั้ง 2 ก็เป็นประกายขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น เพราะแต่เล็กจนโตไกลสุดที่พวกนางไปก็คือเมืองหลินซาน และไม่เคยออกนอกเมืองหลินซานเลย

“พวกเจ้าไม่ต้องเตรียมอะไรหรอก”

ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมา “ข้าจะไปคนเดียว”

วาจาประโยคนี้ของต้วนหลิงเทียน ทําให้ดรุณีน้อยทั้ง 2 ตกตะลึงไปทันใด ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายเหมือนจะตกลงพาพวกนางไปด้วยแล้วหรอกหรือ? ไฉนถึงเปลี่ยนใจเสียเล่า?

“นายน้อย พวกเราทําอันใดให้ท่านไม่พอใจหรือเจ้าคะ ท่านถึงไม่คิดพาพวกเราไปแล้ว?”

สองตาอวิ่นเฟิงเริ่มแดงขึ้น เจียนร่ําไห้อยู่รอมร่อ และนี่ไม่ใช่นางเสแสร้งแกล้งทํา เพราะหากนางไม่อาจติดตามต้วนหลิงเทียนไปด้วยได้ สิ่งเดียวที่รอพวกนางอยู่ก็คือการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ และด้วยสถานะของพวกนางในนิกายเมฆอรุณ ก็คงได้แต่ถูกส่งไปแต่งงานกับตระกูลชั้นรองในเมืองหลินซาน

และลูกหลานของตระกูลชั้นรองเหล่านั้น แต่ละคนล้วนไม่ใช่ตัวดี เป็นนายน้อยยเจ้าสาราญและมีสตรีนับไม่ถ้วน ยากนักที่จะปฏิบัติดูแลพวกนางด้วยความจริงใจ

“นายน้อย…”

สองตาหลิวเหอฮวาก็แดงรื้นขึ้นมาเคล้าคลอไปด้วยหยาดน้ําตา “มิใช่นายน้อยบอกพวกเราแล้วหรือเจ้าคะ ว่าจักมิให้พวกเราต้องแต่งกับคนที่พวกเรามิชอบ…หากท่านมิพาพวกเราไปด้วย พวกเราก็ไม่อาจควบคุมชะตาชีวิตของพวกเราได้เลย”

ได้ยินคําพูดด้วยน้ําเสียใจเสียของดรุณีน้อยทั้ง 2 ต้วนหลิงเทียนก็กล่าวปลอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วง…ข้าจะไปพบประมุขนิกายเมฆอรุณของพวกเจ้าอีกครั้ง ก่อนจะจากไป”

“ตราบใดที่ข้าพูดออกไป มันไม่มีทางกล้ายุ่งกับชีวิตของพวกเจ้าแน่”

“หาไม่แล้ววันหน้าหากข้ากลับมานิกายเมฆอรุณ มันหรือแม้แต่ทั้งนิกายเมฆอรุณก็ต้องเสียใจ”

ถึงแม้ขณะกล่าวออกทั้งหมดใบหน้าต้วนหลิงเทียนจะเปื้อนยิ้ม แต่ในน้ําเสียงก็แฝงความเย็นชาเอาไว้ไม่น้อย

พอดรุณน้อยทั้ง 2 ได้ยินคําพูดของต้วนหลิงเทียน หัวใจของพวกนางก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น แต่พวกนางที่ควรจะมีความสุขแท้ๆ กลับรู้สึกเศร้าขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เพราะพวกนางเองก็รู้ใจตัวเองดี ว่าในช่วงเวลาสั้นๆไม่กี่วัน การได้อยู่รับใช้ชายหนุ่มที่แทบจะสมบูรณ์แบบคนนี้มันดีแค่ไหน…

พอประมุขนิกายเมฆอรุณ ซื้อหม่าคงหมิง ได้ยินคําที่ต้วนหลิงเทียนกําชับไว้ก่อนจากไป ถึงแม่ในใจของมันจะขมขื่นไม่น้อย แต่มันก็รับปากเป็นมั่นเหมาะ…มันรู้ดีว่า “แผนสาวงาม” ของมันล้มเหลวไม่เป็นท่า!

นอกจากนั้นมันก็ไม่กล้าทําอะไรผิดไปจากคํากําชับของต้วนหลิงเทียนก่อนไปแม้แต่นิดเดียว…

หาไม่แล้ว วันหน้ายามอีกฝ่ายย้อนกลับมา ไม่เพียงแต่มันจะซวย กระทั่งนิกายเมฆอรุณก็ต้องถึงคราวซวยเช่นกัน!