War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3617

ตอนที่ 3617 : งานประมูลตระกูลโจว

 

เมืองวายุสวรรค์ นับเป็น “เมืองใหญ่ สําหรับผู้คนในเมืองหลินซาน และมันก็มีพื้นที่รวมถึงประชากรมากมายมหาศาลสุดที่เมืองหลินซานจะเทียบได้…

 

เอาแค่ประตูเมืองชั้นนอกเพียงอย่างเดียว ก็ใหญ่โตกว่าประตูเมืองหลินซานถึง 5 เท่า สูงกว่ากันราวทารกน้อยยืนเทียบกับผู้ใหญ่โตเต็มวัย

 

อีกทั้งความเก่าแก่และกลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากอิฐทุกก่อน ยังให้ความรู้สึกคลุมเครือราวผ่านพ้นกาลเวลามาเนิ่นนานจนจําไม่ได้…

 

หลังจากที่ต้วนหลิงเทียนมาถึงเมืองวายุสวรรค์แล้ว เขาไม่ได้เลือกจะเข้าไปนั่งฟังเรื่องราวหาข่าวในเหลาอาหารเหมือนทุกที แต่เลือกจะไปหาโรงเตี้ยมที่พักเป็นอันดับแรก

 

“ตอนนี้เรื่องสําคัญที่สุดคือหาทางปกปิดอายุกระดูกก่อน…

 

ดังคํากล่าว “ต้นไม้มีวงปี คนมีอายุไขกระดูก ในระนาบเทพนั้น จะตรวจสอบว่าผู้คนอยู่มานานแค่ไหนแล้วเพียงดูด้วยตาคงไม่อาจบอกได้ เพราะเพียงแค่อาศัยห้วงคิดเดียว จะคงควมอ่อนเยาว์ไว้ชั่วกาลก็เป็นเรื่องราวอันง่ายดายนัก

 

เป็นธรรมดาวว่ายังมีหลายคนที่ไม่ชอบมีรูปลักษณ์เป็นคนหนุ่มสาว ชมชอบเป็นวัยกลางคนหรือววัยชราก็มีให้เห็นถมเถ

 

รูปลักษณ์ผู้คนนั้นไม่อาจบอกถึงอายุได้ ทว่าอายุของไขกระดูกสามารถบอกอายุที่แท้จริงของผู้คนได้

 

ตัวอย่างเช่น สถานศึกษาหมอกเร้นลับที่ต้วนหลิงเทียนคิดจะเข้านั้น ก็จะจ่าแนกระดับของนักศึกษาตามอายุของไขกระดูก ก็จริงที่สําหรับตัวนหลิงเทียนแล้วมันไม่มีปัญหาอายุเกินอะไรเพราะเขายังอายุไม่ถึง 700 ปี…

 

อย่างไรก็ตามมีคํากล่าวไว้ว่า “ไม้เด่นเกินไพร ลมพัดหักโค่น ต้วนหลิงเทียนไม่คิดจะให้อายุจริงของเขาถูกเปิดเผยที่นี่

 

เพราะหากมันถูกเปิดเผย เกรงว่าคงมีแต่ร้ายมากกว่าดี

 

ถึงตอนนั้นเกรงว่าชะตากรรมของเขาจะไม่ได้อยู่ในกํามือตัวเองอีกต่อไป กลับกลายเป็นขึ้นอยู่กับอารมณ์และความคิดของตัวตนที่แข็งแกร่งกว่าเขาทั้งหมด ว่าอีกฝ่ายจะทําอะไรกับเขา…

 

จะบีบก็ตาย…

 

จะคลายก็รอด…

 

ดังนั้นสิ่งที่ต้วนหลิงเทียนคิดกระทําเป็นอันดับแรกตอนนี้ ก็คือการปกปิดอายุกระดูกของเขา

 

ตั้งแต่ตอนที่ยังอยู่ในระนาบเทวโลก วารีเทพช่าระโลกา ก็ได้กล่าวเตือนเขาไว้แล้วเช่นกันว่าหังจากมาถึงระนาบเทพแล้ว อย่าได้เปิดเผยอายุของไขกระดูกเขาง่ายๆ และให้ไปหาซื้อโอสถซ่อนกระดูกเพื่อใช้ปกปิด อายุของกระดูกเสีย

 

โอสถซ่อนกระดูก เป็นโอสถเทพขนานหนึ่ง และมีหลายระดับ…

 

และแต่ละระดับ เพียงทําให้อายุกระดูกผู้คนเพิ่มขึ้นเท่านั้น ไม่อาจลดลงได้

 

โอสถซ่อนกระดูกไม่ใช่โอสถเทพที่ล้ําค่าอะไรมากมาย และยังด้อยกว่าโอสถอมตะบางประเภทด้วยซ้ํา…ไปหาซื้อโอสถซ่อนกระดูกก่อนดีกว่า

 

คิดถึงจุดนี้ ด้วนหลิงเทียนก็ออกจากโรงเตี้ยมที่พักและเตร็ดเตร่ไปในเมืองวายุสวรรค์

 

ให้ความสนใจกับร้านขายโอสถเป็นอันดับแรก

 

หลังจากเดินเตร็ดเตร่ไปตลอดบ่าย ด้วนหลิงเทียนก็พบว่าแทบทุกร้านมีโอสถซ่อนกระดูกขายอยู่แต่มันมีถึงแค่ระดับ 3 เท่านั้น ไม่มีระดับที่สูงกว่านี้อีกแล้ว…

 

อย่างไรก็ตาม โอสถซ่อนกระดูกระดับ 3 ก็ตรงกับความต้องการของต้วนหลิงเทียนพอดีเพราะมันเพิ่มอายุให้เขาอย่างเหมาะสม

 

และโอสถซ่อนกระดูกระดับ 3 ก็เพิ่มอายุกระดูกให้เขา 2,000 ปี

 

ปัจจุบันอายุที่แท้จริงของตัวนหลิงเทียนนั้นมีเกือบ 700 ปีแล้ว เมื่อบวกเพิ่มไปอีก 2,000ก็เท่ากับเขาจะมี อายุใกล้ 2,700 ปี…ด้วยวัยดังกล่าวเขาสามารถเลือกจะเข้าสู่ชั้นเรียน 9 ดาวหรือ 10 ดาวได้เท่านั้น

 

และถ้าหากอายุครบ 2,800 ปีบริบูรณ์ ยังไม่อาจผ่านการเกณฑ์ประเมินนักศึกษา 10 ดาว ก็จะถูกขับออกจากสถานศึกษาหมอกเร้นลับทันที

 

“ข้าสู่สถานศึกษาหมอกเร้นลับคราวนี้ ถึงแม้จะไม่อาจทําตัวเด่นได้…แต่ก็ไม่อาจทําให้แลดูอ่อนด้อยไม่งั้นเรื่องจะออกจากสถานศึกษาหมอกเร้นลับไปยังนิกายหมอกเร้นลับจะใช้เวลานานเกินไป

 

เช่นนั้นช่วงอายุ 2,700 ปีนับว่าเหมาะกับข้าที่สุด…ด้วยพลังของข้าตอนนี้ ก็ไม่ถึงกับเกินจริงอะไร

 

ตัวนหลิงเทียนคิดไปในลักษณะดังกล่าว

 

ด้วยอายุเกือบ 2,700 ปี ถึงแม้จะแสดงพลังฝีมือออกมามากหน่อย จนเหนือกว่านักศึกษาคนอื่นแต่ก็ไม่ถือว่าเลิศล้ํากว่ากันมากนัก

 

ดังนั้นถึงแม้อาจจะดึงดูดความสนใจของผู้คนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ถึงกับสร้างความอิจฉาริษยาใดๆมากเกินไป

 

แต่จะว่าไป โอสถซ่อนกระดูกนี้ก็แพงจริง…ระดับ 3 ที่เพิ่มอายุกระดูกได้ 2,000 ปี เม็ดนึ่งต้องใช้หินเทพ 200 ตําลึง…แถมแต่ละเม็ดก็มีผลแค่เดือนเดียวเท่านั้น

 

ราคาของโอสถซ่อนกระดูก ทําให้ตัวนหลิงเทียนได้แค่ทอดถอนใจ

 

สุดท้ายผลมันก็คงอยู่แค่เดือนเดียว ไม่ได้อยู่ตลอด

 

แต่กระนั้นต้วนหลิงเทียนก็จําเป็นต้องซื้อ และเขาก็ไม่คิดจะเดินเข้าไปซื้อโต้งๆ แต่เลือกจะกลับมายังโรงเตี้ยมที่พักก่อน จากนั้นก็ออกไปตอนฟ้ามืดอีกครั้ง ยังเดินไปยังสถานที่เปลี่ยวๆและเปลี่ยนไปใส่ชุดคลุมสีดําสนิทปกปิดร่างกายมิดชิดก่อนค่อยไปซื้อ…

 

สิ่งนี้ทําเพื่อไม่ให้เหลือร่องรอยอะไรให้สืบสาว

 

สุดท้ายแล้วที่นี่ก็คือระนาบเทพที่เขาไม่คุ้นเคย ทําอะไรก็ต้องระวังไว้ก่อน

 

ตัวนหลิงเทียนไม่อยากพลาดท่าตกตายเอากลางทาง…

 

เค่อเอ่อ ภรรยาเขายังรอให้เขาไปช่วยอยู่…

 

ในระนาบเทพแห่งนี้ ตัวตนขอบเขตเทพมีมากมายเหลือเกิน ถึงแม้เขาเองก็จะบรรลุถึงขอบเขตเทพแล้วแต่ก็เป็นแค่เทพขั้นต่ําเท่านั้น กล่าวได้ว่าพึ่งจะมาถึงจุดเริ่มต้นเส้นทางของเหล่าเทพบนระนาบเทพเท่านั้น…

 

ก็เหมือนกับฟังก้าวออกมาจากสระก่อเซียนอมตะในระนาบเทวโลก

 

ก็เหมือนกับผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ในช่วง ขัดเกลาร่างกาย ในระนาบโลกะ

 

ยังเหลือหนทางให้ก้าวเดินอีกยาวไกล…

 

ในระนาบเทพแห่งนี้ มีมากมายที่เข่นฆ่าเขาได้แค่ปลายนิ้ว หากไม่ระวังตัวทุกย่างก้าว เผลอๆจวบจนตายยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ํา

 

หลังจากปกปิดตัวตนไปซื้อโอสถซ่อนกระดูกมาแล้ว ต้วนหลิงเทียนที่เฝ้ารอวันรับสมัครนักศึกษาประจําปีของสถานศึกษาหมอกเร้นลับก็ตระเวนไปรอบๆเมืองวายุสวรรค์เพื่อดูว่ามีอะไรที่เขาซื้อได้หรือไม่…

 

ถึงตอนนี้เขาจะไม่แลกผลึกอมตะขั้นสูงที่เขามี แต่เขาก็มีหินเทพเก็บไว้ 90,000 ตําลึงมากพอให้จับจ่าใช้สอยไปสักพัก

 

กล่าวได้ว่าขอเพียงไม่จับจ่ายมือเติบจนเกินไป ก็มากพอให้เขาบรรลุถึงขอบเขตเทพขั้นสูงได้แน่ๆ

 

อุปกรณ์เทพอะไรข้าไม่จําเป็นต้องซื้อ…ที่น่าสนใจก็มีลูกแก้วเงาลอยของยอดฝีมือที่ใช้กฏมิติถึงแม้จะมีผลึกสํานึกของผู้แข็งแกร่งที่สุดอยู่แล้วทําให้การทําความเข้าใจภูมิติของข้าไม่มีปัญหาอะไรแต่จุดหมายปลายทางใดก็ใช่วว่าจะมีหนทางสายเดียว…

 

“บางที แม้จะเป็นการใช้กฏมิติของผู้ที่อ่อนด้อยกว่า ก็อาจทําให้ข้าได้ข้อมูลเชิงลึกอะไร เหมือนมองภาพมุมต่าง…ความก้าวหน้าในกฎมิติก็ย่อมเพิ่มขึ้นเป็นธรรมดา

 

ด้วนหลิงเทียนค้นพบเรื่องนี้ตั้งแต่อยู่ในระนาบเทวโลก

 

ที่เห็นได้ชัดๆก็คือตอนที่เขาไปใช้ผาบรรพกาลที่พระราชวังจักรพรรดิสวรรค์หยวนสื่อเทียน บันทึกฉากเรื่องราวของผู้ใช้กฏมิติที่นั่นช่วยเขาได้ไม่น้อย

 

“นอกจากลูกแก้วเงาลอย ก็มีพวกโอสถเทพกับผลไม้เทพที่ช่วยส่งเสริมการบ่มเพาะ…จริงสียังมีจานค่ายกลต่างๆอีกด้วย สิ่งนี้มีประโยชน์ต่อกรบ่มเพาะไม่น้อย

 

เมื่อมาถึงระนาบเทพแล้ว จานค่ายกลทั้งหลายที่ตัวนหลิงเทียนเคยใช้ในระนาบเทวโลกมันก็ใช้ไม่ได้อีกต่อไปเพราะพลังวิญญาณฟ้าดินที่นี่มันแตกต่างจากพลังวิญญาณฟ้าดินในระนาบเทวโลกไม่ว่าจะความหนาแน่นคุณภาพก็ทรงพลังน่าเกรงขามกว่ากันมาก…

 

อย่างงานค่ายกลรวมวิญญาณที่เขาเคยใช้ในระนาบเทวโลก หากมาเปิดใช้ที่นี้ มันก็จะพังเพราะพลังวิญญาณฟ้าดินของที่นี่ทันที

 

“ยังมีเวลาอีก 2 เดือน ก่อนที่สถานศึกษาหมอกเร้นรับจะเปิดรับสมัครศิษย์…

 

ในช่วง 2 เดือนแห่งการรอคอย ด้วนหลิงเทียนก็ได้ตระเวนซื้อหาโอสถเทพและผลไม้เทพที่เขาใช้ได้หมดสิ้นจะร้านโอสถเล็กหรือใหญ่เขาก็เข้าถามไม่เว้น และก็หาซื้อได้แค่โอสถเทพเท่านั้น…

 

สําหรับผลไม้เทพ เขาไม่เจอร้านไหนขายเลย

 

ผลไม้เทพนั้น แน่นอนว่าให้ผลดีกว่าโอสถเทพ

 

“ไม่มีโอสถเทพที่ดีกว่านี้แล้วหรือ?”

 

ในร้านโอสถแห่งหนึ่ง ด้วนหลิงเทียนก็ถามเถ้าแก่ร้านด้วยความผิดหวัง

 

ได้ยินคําถามดังกล่าว เถ้าแก่ร้านก็คลี่ยิ้มแห้งๆ “ท่านลูกค้า โอสถเทพที่ดีกว่านี้ ก็ถูกตระกูลราชาเทพทั้งหลายกว้านซื้อไปหมดแล้ว…ช่วงนี้ของทุกปี ท่านเองก็น่าจะรู้ว่าเป็นช่วงที่ผู้คนต้องการเม็ดยาดีๆมากที่สุด”

 

“ผลไม้เทพที่ท่านต้องการก็เช่นกัน”

 

“ในเมืองวายุสวรรค์เรา กว่าครึ่งของโอสถเทพและผลไม้เทพดีๆ ก็ตกไปอยู่ในมือของตระกูลราชาเทพและตระกูลย่อยไม่เว้นขุมกําลังรองลงมา…และอีกครึ่งก็ตกไปอยู่ในมือของสถานศึกษาหมอกเร้นลับ”

 

“อย่างแรกนั้นท่านอาจไปพอขอซื้อต่อได้หากจ่ายราคาสูงมากพอ…แต่อย่างหลัง เกรงว่าจะมีสาสัมพันธ์กับคนระดับสูงในสถานศึกษาหมอกเร้นลับ หาไม่แล้วคงยากจะขอซื้อต่อได้”

 

เถ้าแก่ร้านโอสถ ก็อธิบายให้ด้วนหลิงเทียนฟังอย่างอดทน

 

“หากสู้ราคาสูงหน่อย ก็ขอซื้อต่อได้?”

 

ตัวนหลิงเทียนผงะไปเล็กน้อย

 

“มิผิด”

 

เถ้าแก่ร้านพยักหน้า “พวกตระกูลกับขุมกําลังระดับราชาเทพ ล้วนมีร้านโอสถของตัวเอง…บางครั้งเพื่อดึงดูดลูกค้ามันก็จะนําออกมาขาย ไม่ก็จัดประมูลอะไร…และช่วงนี้ของทุกปีโรงประมูลของแต่ละตระกูลก็นับว่าจะคึกคักที่สุด”

 

“และขึ้นชื่อว่าโรงประมูล หากคิดจะดึงดูดผู้คน ก็ต้องมีของดีมาออกประมูล

 

หลังได้ยินคําพูดของเถ้าแก่ร้าน ด้วนหลิงเทียนก็พยักหน้า เขาเองก็เข้าใจการกระทําของขุมกําลังระดับราชาเทพเหล่านี้

 

“แล้วช่วงนี้เล่า มีงานประมูลที่ไหนรึเปล่า?

 

ด้วนหลิงเทียนถามเจ้าของร้าน

 

“อีกครึ่งเดือนตระกูลโจวจะจัดงานประมูล…หากท่านลูกค้าสนใจลองแวะไปดูได้”

 

เถ้าแก่ร้านหัวเราะ

 

“จะเข้าร่วมงานประมูลที่ว่า มันมีข้อกําหนดอะไรหรือไม่?”

 

ด้วนหลิงเทียนถามอีกครั้ง

 

“ไม่มีข้อกําหนดใด เพียงจ่ายหินเทพเพื่อเข้าไปเท่านั้น…ที่นั่งในโถงรวมจ่ายหินเทพ 10 ก้อน สําหรับห้องประมูลชั้นบนแต่ละห้องต้องใช้หินเทพ 1,000 ก่อน”

 

พอเถ้าแก่ร้านกล่าวถึงจุดนี้ มันก็ส่ายหัวไปมา “กล่าวไป ทุกครั้งที่ตระกูลต่างๆจัดประมูลเอาแค่ค่าเข้างานประมูลของพวกมันก็รวยแล้ว…”

 

เรื่องที่เถ้าแก่ร้านพูดด้วนหลิงเทียนไหนเข้าใจดี

 

อีกครึ่งเดือนหลังจากนี้ ตระกูลโจวจะจัดประมูล

 

ส่วนการเปิดรับสมัครศิษย์ของสถานศึกษา จะเริ่มในอีก 1 เดือน

 

“หลังจากนี้ก็ไม่จําเป็นต้องไปไหนอีก…บ่มเพาะพลังรองานประมูลนั่น จากนั้นไม่ทันไรสถานศึกษาก็จะเปิดรับสมัครศิษย์…

 

หลังกลับมาถึงโรงเตี้ยมที่พัก ตัวนหลิงเทียนก็คิดจะออกไปอีก 2 ครั้ง ครั้งแรกก็ไปร่วมงานประมูลตระกูลโจวที่จะเริ่มขึ้นในอีกครึ่งเดือนหลังจากนี้ ส่วนอีกครั้งก็ไปสมัครสถานศึกษาหมอกเร้นลับ

 

ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากผ่านการคัดเลือกและเข้าสู่สถานศึกษาหมอกเร้นลับได้แล้ว เขาก็ต้องพักอยู่ในสถานศึกษาหมอกเร้นลับเพราะที่นั่นมีข้อกําหนดไว้ว่านักศึกษาจําต้องพักในนั้นแต่ละเดือนก็อนุญาตให้ออกมาข้างนอกได้ 3 วัน

 

“ครึ่งเดือนต่อไปจาก ด้วยโอสถเทพที่ข้าซื้อมา ก็น่าจะปรับด่านพลังเทพขั้นต่ําได้เสถียรมากยิ่งขึ้น…

 

ถึงแม้ผลของโอสถเทพที่ซื้อมาจะไม่ได้ดีเท่าผลไม้เทพ แต่อาศัยปริมาณเข้าว่าก็พอได้อยู่ดังนั้นต้วนหลิงเทียนมั่นใจว่าหลังจากนี้ครึ่งเดือน เขาสมควรควบรวมด่านพลังเทพขั้นต่ําได้สมบูรณ์

 

ถึงตอนนั้นเขาก็เริ่มสั่งสมพลังเพื่อมุ่งสู่ขอบเขตเทพขั้นกลางได้

 

แน่นอนว่าแค่เริ่มต้นมุ่งสู่ขอบเขตเทพขั้นกลางเท่านั้น

 

พอถึงตอนนั้น ก็ยังอีกไกลกว่าเขาจะบรรลุถึงขอบเขตเทพขั้นกลาง

 

คลื่นลมในเมืองวายุสวรรค์ช่วงนี้นับว่าสงบ

 

และไม่มีใครรู้เลยว่าในเมืองวายุสวรรค์ของพวกมันตอนนี้ มีอัจฉริยะดังสัตว์ประหลาดคนหนึ่งมาถึงตั้งแต่เมื่อเดือนก่อนยังเป็นอัจฉริยะที่ต่อให้เป็นขุมกําลังระดับจักรพรรดิเทพที่แข็งแกร่งที่สุดในคฤหาสน์ตงหลิงก็ยังอยากแย่งตัว!