War sovereign Soaring The Heavens - ตอนที่ 3643

WSSTH ตอนที่ 3643 : การทดสอบนักศึกษา 10 ดาว

 

ไปหาคณบดีแล้วขอโดยตรง?

 

ฟังที่ติงเหยียนพูด ต้วนหลิงเทียนก็คิดว่าหากทําแบบนั้นจริงก็น่าจะได้อยู่ แต่เขาไม่คิดจะทําอะไรแบบนั้นเลย

 

เพราะเมื่อไปขอโดยตรงแบบนั้น เขาก็จะติดหนี้บุญคุณผู้อื่นครั้งใหญ่…

 

เรื่องของเรื่องคือ เขาไม่คิดว่ามันจําเป็นต้องทําถึงขนาดนั้น

 

“ข้ายังอยากเห็นการทดสอบของนักศึกษา 10 ดาวกับตา…”

 

ต้วนหลิงเทียนกล่าวพลางคลี่ยิ้มบางๆ

 

“เจ้า…”

 

เดิมที่ติงเหยียนก็คิดจะเกลี้ยกล่อมโน้มน้าวต้วนหลิงเทียนต่อ แต่พอเห็นแววตาของต้วนหลิงเทียน มันก็เลือกจะเงียบและไม่คิดเสียเวลาพูดอะไรออกมาอีก

 

ไม่ยากที่มันจะมองออก ว่าต้วนหลิงเทียนตัดสินใจแน่แล้ว

 

“เช่นนั้น ให้ข้าไปกับเจ้าด้วยเถอะ…หากพวกมันเห็นข้า อย่างน้อยๆพวกมันก็ต้องบังเกิดอาการคิดเขวี่ยงมุสิกกริ่งเกรงภาชนะเสียหายบ้าง”

 

ติงเหยียนกล่าว

 

พอกล่าวจบประโยคแรก มันก็รีบกล่าวเสริมว่า “อ้อ แต่เจ้าอย่าพึ่งเข้าใจข้าผิดไปเล่า ข้าไม่ได้ตั้งใจไปกับเจ้าเพื่อคะแนนทดสอบ..ระหว่างการทดสอบ ผู้ใดฆ่าสัตว์อสูรได้ ก็เอาคะแนนไป”

 

ที่ติงเหยียนเร่งกล่าวออกมาก่อน ด้วยกลัวว่าต้วนหลิงเทียนจะเข้าใจเจตนาของมันผิดไป

 

“เจ้า?”

 

ตัวนหลิงเทียนมองลึกไปทางติงเหยียน “หากคนของตระกูลราชาเทพทั้งหลายเห็นเจ้า พวกมันจะบังเกิดอาการคิดเขวี่ยงมุสึกกริ่งเกรงภาชนะเสียหายด้วยหรือ?”

 

“หากข้าจําไม่ผิด…ไม่ใช่ทุกคนก็สมควรรู้กันหมดแล้วหรือไร ว่าเจ้าเองก็แพ้ข้าขาดลอย?”

 

พอตัวนหลิงเทียนกล่าวจบ เขาก็อดนึกถึงสภาพติงเหยียนวันนั้นขึ้นไม่ไม่ได้ จึงเผลอหัวเราะออกมา

 

“เพ่ย! ข้ายังไม่ได้พูดสักคําว่าพวกมันจะบังเกิดอาการคิดเขวี่ยงมุสึกกริ่งเกรงภาชนะเสียหายเพราะพลังฝีมือของข้า…ทั้งหมดเป็นเพราะตัวตนของข้าต่างหากเล่า!”

 

สองตาถึงเหยียนเป็นประกายขึ้นมา หากแต่ยังฉายแววลังเลไม่น้อยคล้ายไม่รู้ว่าจะพูดดีหรือไม่พูดดี

 

“ตัวตนของเจ้าหรือ?”

 

ต้วนหลิงเทียนเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ อดหันไปมองถามถึงเหยียนไม่ได้ “แล้วที่แท้เจ้าเป็นใครมาจาก ไหนเล่า?”

 

ในความเห็นของตัวนหลิงเทียน หากติงเหยียนเป็นคนที่มีฐานะสูงพอจะทําให้คนของตระกูลราชาเทพทั้งหลายบังเกิดอาการคิดเขวี่ยงมุสึกกริ่งเกรงภาชนะเสียหายจริง เช่นนั้นฐานะของอีกฝ่ายต้องสูงส่งไม่ธรรมดา แล้วไฉนอีกฝ่ายจึงอยู่ในหอพักระดับต่ํา ไม่ไปอยู่ในหอพักระดับกลางหรือสูงแทน?

 

“พอถึงตอนนั้น เดี๋ยวเจ้าก็รู้เอง”

 

เห็นได้ชัดว่าสิ่งเหยียนไม่คิดพูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป

 

และต้วนหลิงเทียนเองก็ไม่คิดเซ้าซี้ เพราะเขาก็ไม่คิดจะให้ใครมาปกป้องแต่แรก

 

ขอเพียงตระกูลราชาเทพในเมืองวายุสวรรค์ ไม่ส่งตัวตนระดับราชาเทพมาฆ่าเขา ไม่ว่าจะเป็นเทพขั้นสูงกี่คน ต่อให้อีกฝ่ายจะเยอะจนเขาสู้ไม่ได้จริง เขาก็มั่นใจว่าสามารถหลบหนีได้แน่…แต่ที่สําคัญคือพวกมันจะแห่กันมามืดฟ้ามัวดินจนเขาต้องหนี้จริงๆเหรอ?

 

และเผลอๆบางทีพอถึงตอนนั้นไม่รู้ว่าใครจะไล่ฆ่าใครกันแน่!

 

“เอาล่ะ ยังไงก็ต้องขอบคุณสําหรับน้ําใจของเจ้า”

 

ต้วนหลิงเทียนพยักหน้าให้ตึงเหยียนอีกครั้ง ก่อนจะมุ่งตรงไปรับแจกโอสถเทพ พอได้แล้วเขาก็เตรียมจะเดินออกจากโถง 10 ดาวเพื่อกลับไปบ่มเพาะพลังต่อ รอวันทดสอบนักศึกษา 10 ดาว

 

“ หลิงเทียน!”

 

ทว่าพลันมีเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง และผู้พูดก็เหมือนกําลังเดินเข้ามาหาเขา พอต้วนหลิงเทียนหันกลับไปดู เขาก็เห็นชายหนุ่มรูปร่างปานกลางมาในชุดคลุมสีฟ้าหน้าตาแลดูธรรมดาเดินมาหยุดลงตรงหน้าเขา

 

“เจ้ามีอะไรหรือ?”

 

คนที่มาโผล่ในโถง 10 ดาวได้ ต้วนหลิงเทียนย่อมรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นนักศึกษา 10 ดาวไม่ผิดแน่ แค่ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร แล้วมาหาเขาด้วยเรื่องอะไร

 

และหลังจากต้วนหลิงเทียนกล่าวถามออกไปได้ไม่ทันไร เสียงผ่านพลังของติงเหยียนก็ดังขึ้นในหูเขาพอดี “ หลิงเทียน เจ้านั่นเป็นคนของตระกูลจึงเรียกว่า จึงเชื่อเหลียง…แต่มันเป็นแค่คนจากบ้านรองตระกูลจังเท่านั้น ฐานะมันเทียบกับจังเค่อนี้ไม่ได้เลย”

 

แทบจะพอดีกับที่เสียงผ่านพลังของติงเหยียนดังจบคํา จังเฮ่อเหลียง ก็มองสบตาตัวนหลิงเทียนพลางกล่าวออกมาด้วยสีหน้าน้ําเสียงจริงจัง “ตัวนหลิงเทียน ข้าได้รับมอบหมายจากตระกูลจังให้มายื่นข้อเสนอแก่เจ้า…ตราบใดที่เจ้ายินดีเข้าร่วมตระกูลจังของพวกเราในฐานะสาวกต่างแซ่ รวมถึงสาบานกับเลือดมารหัวใจว่า จะจงรักภักดีต่อตระกูลจังเราชั่วชีวิต ตระกูลจังของพวกเราก็จะลืมเลือนเรื่องราวความบาดหมางระหว่างนายน้อยกับเจ้าไปเสีย!”

 

“หาไม่แล้ว…”

 

แม้จังเฮ่อเหลียงจะจงใจพูดไม่จบประโยค แต่นเสียงของมันก็ไม่ขาดการข่มขู่แม้แต่น้อย

 

ไม่ว่าใครก็พอเดาได้ว่ามันจะพูดอะไรต่อ

 

“หาไม่แล้ว ตระกูลจังของพวกเจ้าจะทําไม?”

 

ต้วนหลิงเทียนเหลือบมองจึงเฮ่อเหลียงอย่างไม่แยแส ขณะกล่าวมุมปากยังยกยิ้มแสยะเล็กน้อย “หรือพวกเจ้าตระกูลจังคิดจะฆ่าข้าให้ได้? และต้นตอทั้งหมดก็เพียงเพราะข้าแย่งหอพักจังเค่อฉี…โดยที่ข้าทําตามกฏการชิงหอพักของสถานศึกษาหมอกเร้นลับทุกอย่าง? นี่ตระกูลจังของพวกเจ้าแพ้ไม่เป็นถึงขั้นคิดเล็กคิดน้อยเยี่ยง สตรีใจแคบเชียว?”

 

“ต้วนหลิงเทียน! ข้ารู้ว่าพรสวรรค์กับความเข้าใจของเจ้ามันยอดเยี่ยม…แต่ข้าจะแนะนําอะไรเจ้าสักอย่าง เพียงประพฤติตัวเป็นผู้ฉลาดรู้สถานการณ์เถอะ…”

 

จังเฮ่อเหลียงส่ายหัวไปมา “นี่เป็นคําแนะนําส่วนตัวของข้าคนเดียว…”

 

“และข้าหวังว่าเจ้าจะให้คําตอบข้าก่อนที่การทดสอบนักศึกษา 10 ดาวจะเริ่มต้นขึ้น…หาไม่แล้วตระกูลจังไม่มีวันปล่อยเจ้าไปแน่!”

 

“นี่คือลูกแก้ววิญญาณของข้า”

 

พอจังเฮ่อเหลียงกล่าวจบ มันก็หันหลังเดินจากไป ยังไม่ลืมโยนลูกแก้ววิญญาณกลับมาให้ต้วนหลิงเทียน

 

อย่างไรก็ตาม ต้วนหลิงเทียนเองก็ไม่แยแสลูกแก้ววิญญาณของอีกฝ่าย และกล่าวปฏิเสธออกไป “นั้นไม่จําเป็น”

 

“ประเสริฐ!”

 

จังเฮ่อเหลียงก็ไม่คิดจะเซ้าซี้ มันใช้พลังดูดรั้งลูกแก้ววิญญาณของตัวเองกลับไปเก็บก่อนจะร่วงตกพื้น ยังหันกลับมากล่าวค่าทิ้งท้ายสั้นๆ มุมปากยกยิ้มแสยะเย้ยหยันเล็กน้อย

 

ต่อหน้าต้วนหลิงเทียนมันก็ทําได้เท่านี้ ไม่กล้าทําอะไรเกินเลย

 

ท้ายที่สุดแล้วพลังฝีมือของมันก็ต่ําต้อยกว่าต้วนหลิงเทียนหลายขุม

 

ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกําลังจะเดินออกจากโถง 10 ดาวอีกครั้ง ก็มีผู้คน 2-3 คนทยอยกันเดินเข้ามาหา เขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม…และไม่ว่าใคร ก็ล้วนมาจากตระกูลระดับราชาเทพของเมืองวายุสวรรค์หมดสิ้น

 

จุดประสงค์ของพวกมันก็เหมือนๆกับจังเฮ่อเหลียง คิดชักชวนเขาไปเข้าร่วมตระกูล

 

แต่เป็นธรรมดาว่าไม่มีใครเรียกร้องอะไรจากเขาเกินเลย อย่างเช่นให้สาบานด้วยโลหิตมารหัวใจ…สุดท้าย พวกมันก็ไม่ได้มีความขัดแย้งอะไรกับเขา ทําให้แม้จะเข้าร่วมกับตระกูลของพวกมันเป็นการชั่วคราว ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร

 

อย่างไรก็ตาม ตัวนหลิงเทียนก็ปฏิเสธทุกคน

 

เขามีเส้นทางที่จะเดินแล้ว

 

ตอนนี้เขาอยู่ในสถานศึกษาหมอกเร้นลับ ที่อยู่ภายใต้นิกายหมอกเร้นลับโดยตรง ในเมื่อเขาก็กําลังจะเข้าร่วมกับขุมกําลังระดับจอมราชันเทพ หากไปเสียเวลาเข้าร่วมกับตระกูลราชาเทพ ก็นับว่าซ้ําซ้อนและวุ่นวายเกินจําเป็นอยู่บ้าง

 

การทดสอบนักศึกษา 10 ดาวนั้น ทางสถานศึกษาหมอกเร้นลับจัดขึ้นทุกปี และแต่ละปีสถานศึกษาหมอกเร้นลับก็มีของรางวัลที่มอบให้แตกต่างกันไป

 

ในปีนี้สถานศึกษาหมอกเร้นลับก็เตรียมของรางวัลที่น่าสนใจไม่แพ้ปีก่อนๆ

 

ในบรรดาของรางวัลที่ว่า ดีที่สุดก็คือ “ว่านเทพลายมังกร” นั่นเอง

 

“เฮ่อ ไฉนปีนี้สถานศึกษาหมอกเร้นลับเราตระหนี้นักเล่า…ปีที่แล้วยังนําโอสถเทพเจียอียิ่งทั้ง 3 เม็ดเป็นของรางวัลให้ผู้ชนะอันดับ 1 แท้ๆ แต่ปีนี้กลับมอบให้แค่ว่านเทพลายมังกร?”

 

“นั่นน่ะสิ..ว่านเทพลายมังกรแม่จักมีสรรพคุณไม่ใช่ชั่ว แต่กล่าวไปยังมีประสิทธิภาพด้อยกว่าโอสถเทพเจี่ยอีปิงทั้ง 3 เม็ดพอสมควร”

 

“พวกเจ้าจะเถียงกันทํามะเขืออันใด? ต่อให้พวกเจ้าน่าคะแนนทดสอบมารวมกันยังไม่มีวันเฉียดคะแนนอันดับ 1 ด้วยซ้ํา…แถมพวกเจ้าลองดูของรางวัลอันดับ 2 กับ 3 ก่อนเถอะ มันดีกว่าปีก่อนไม่น้อย เช่นนั้นหากมองจากมูลค่ารวมแล้ว ของรางวัลปีนี้ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าปีก่อนเลย”

 

ไม่กี่วันต่อมา

 

ด้านหน้าโถง 10 ดาว ปรากฏร่างนักศึกษา 10 ดาวมายืนคุยกันไม่น้อย

 

และวันนี้ก็เป็นวันทดสอบนักศึกษา 10 ดาวของสถานศึกษาหมอกเร้นลับ โดยการทดสอบดังกล่าวจะเริ่มต้นขึ้นวันนี้และกินเวลาทดสอบไปตลอด 3 เดือนติดต่อ…ตลอดช่วง 3 เดือนหลังจากนี้ นักศึกษา 10 ดาวทั้ง หมดจะใช้ชีวิตอยู่ในเขตพื้นที่ทดสอบที่สถานศึกษาได้ตระเตรียมไว้ให้

 

พื้นที่สุดสอบดังกล่าวเป็นป่าใหญ่รวมถึงแนวเทือกเขา มันเต็มไปด้วยสัตว์อสูรที่ถูกจับมาปล่อยไว้มากมาย ไม่ว่าจะฆ่าไปมากเท่าไหร่ ก็ไม่ต้องกลัวว่าปีหน้าจะไม่มี

 

เพราะสิ่งนี้เป็นสถานศึกษา…กล่าวให้ชัดคือนิกายหมอกเร้นลับจับมาส่งทุกปี

 

สัตว์อสูรที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ส่วนนี้แต่เดิมนั้น ได้ถูกฆ่าล่างไปเนิ่นนานแล้ว นิกายหมอกเร้นลับจึงต้องจัดภารกิจให้ศิษย์ในนิกายจับสัตว์อสูรตามระดับที่เหมาะสมมาปล่อยไว้ที่นี่ ด้วยพลังฝีมือของศิษย์ที่กล้ารับภารกิจ สัตว์อสูรเหล่านี้ก็ไม่นับเป็นอะไรได้ เช่นนั้นเพียงออกไปไล่จับสัตว์อสูรใส่โลกใบเล็กไว้ แล้วนํามาส่งมอบที่เดียวก็ได้ รับแต้มอุทิศของนิกายง่ายๆ

 

เหมือนปีนี้ ก่อนที่การทดสอบนักศึกษา 10 ดาวของสถานศึกษาหมอกเร้นลับจะเริ่มต้นขึ้นเดือนหนึ่ง สัตว์อสูรก็ถูกศิษย์นิกายหมอกเร้นลับจับมาส่งภารกิจ และพวกมันก็ให้คนนํามาปล่อยไว้อีกทอดจนเต็มป่าแล้ว…

 

“…กฏในการทดสอบนักศึกษา 10 ดาวก็มีเพียงเท่านี้”

 

ต้วนหลิงเทียนก็มาถึงแต่แรกและยืนปะปนอยู่ในฝูงชนเช่นกัน ผู้คนรอบๆกายมักมองเขาราวกับสัตว์สงวนใกล้สูญพันธุ์ที่หาชมดูได้ยากอย่างไรอย่างนั้น

 

ด้านติงเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็กล่าวจบคําพอดี

 

ด้วยมีติ่งเหยียนอธิบาย ตัวนหลิงเทียนจึงเข้าใจกฏการทดสอบนักศึกษา 10 ดาวของสถานศึกษาหมอกเร้นลับเรียบร้อย

 

การทดสอบนักศึกษา 10 ดาวของสถานศึกษาหมอกเร้นลับก็ดําเนินการเช่นนี้ทุกปี ภายในป่าก็มีสัตว์อสูรถูกจับมาปล่อยไว้เป็นจํานวนมากพอให้ทุกคนฆ่าได้ไม่ต้องแย่งชิงมากนัก และตราบใดที่ฆ่าสัตว์อสูรได้แล้ว ขอเพียงนําป้ายที่ตระเตรียมไว้ให้สัมผัสถูกเลือดของสัตว์อสูรที่พึ่งฆ่าได้ คะแนนก็จะถูกบันทึกไว้ทันที…แน่นอนว่า ระดับพลังของสัตว์อสูรที่แตกต่างกันก็จะให้คะแนนทดสอบที่แตกต่างกัน

 

และป้ายเก็บคะแนน ก็จะมอบให้ก่อนเริ่มการทดสอบเท่านั้น เพื่อไม่ให้เกิดการโกงใดๆขึ้น

 

สัตว์อสูรในป่านั้น เมื่อเป็นคนของนิกายหมอกเร้นลับจับมาปล่อย เช่นนั้นแต่ละตัวก็ถูกลงอาคมง่ายๆเอาไว้ทันทีที่ถูกฆ่าตาย ก็จะมีเวลาให้ผู้ฆ่าบันทึกคะแนนเพียงครึ่งชั่วยามเท่านั้น วิธีก็ง่ายๆไม่ต่างอะไรจากหยดเลือดลงแหวนพื้นที่เพื่อผูกพันธะ ต่างกันก็แค่คราวนี้ต้องนําเลือดมันมาแตะป้ายเก็บคะแนนเท่านั้น

 

เพราะมีแต่ผู้ฆ่าเท่านั้นที่สามารถเก็บคะแนนจากมันได้ ก็ทําให้หมดปัญหาเรื่องนักศึกษาที่มีภูมิหลังเล่นตุกติกไปได้หลายส่วน

 

แน่นอนว่าในพื้นที่ล่า มีอาคมจากค่ายกลที่ค่อยกั้นเขตไว้เช่นกัน แต่จะทําได้แค่แจ้งเตือนเมื่อมีตัวตนระดับราชาเทพขึ้นไปเข้ามาเท่านั้น

 

นอกจากนั้นก่อนที่การทดลองจะเริ่มต้นขึ้น ก็จะมีอาจารย์ของสถานศึกษาหมอกเร้นลับลาดตระเวนทั่วพื้นที่ทดสอบ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มียอดฝีมือจากตระกูลไหนมาแอบจับตัวสัตว์อสูรรอไว้ ให้คนในตระกูลของตัวเองมาฆ่าเก็บคะแนนได้ง่ายๆ

 

“ป้ายทดสอบแต่ละฝ่ายต้องหยดเลือดเพื่อจดจ่าเจ้าของก่อน…และหลังจากสัตว์อสูรตายไม่เพียงจะสามารถบันทึกคะแนนได้โดยผู้ที่ฆ่ามันเท่านั้น แต่สัตวอสูรตัวนั้นต้องไม่โดนผู้ที่ได้ป้ายเก็บคะแนนทําร้ายมาก่อน แถมยามบันทึกคะแนนในระยะใกล้เคียงต้องไม่มีผู้อื่นอยู่ด้วยถึงจะเก็บคะแนนได้ เมื่อมีกฏในการเก็บคะแนนทดสอบละเอียดเช่นนี้ ก็ตัดปัญหาเรื่องการโกงไปได้เลย เพราะต่อให้คนที่มีภูมิหลังจะลอบส่งคนเข้ามาเพื่อช่วยจับสัตว์ อสูรให้ฆ่า ก็ไม่มีทางที่จะเก็บคะแนนได้”

 

ก่อนหน้านี้ หลังจากได้ฟังกฏการทดสอบจากสิ่งเหยียน ตัวนหลิงเทียนก็รู้สึกอื้ออึงอยู่บ้าง

 

เพราะดูเหมือนสถานศึกษาหมอกเร้นลับจะลงทุนลงแรงไปไม่น้อย เพื่อหาวิธีที่จะทําให้นักศึกษาไม่อาจโกงการทดสอบ

 

มีข้อจํากัดมากมายนัก แต่ไม่ทราบไฉนถึงไม่จัดสร้างค่ายกลที่จะทําให้คนนอกเข้ามาในเขตพื้นที่ล่าไม่ได้ไปเลย? มิสู้เลือกจํากัดให้มีแต่นักศึกษาของสถานศึกษาหมอกเร้นลับเข้าได้แต่แรกไม่ดีกว่าหรือ?

 

ต้วนหลิงเทียนที่สงสัยในเรื่องนี้จึงหันไปถามชิงเหยียน

 

อย่างไรก็ตาม คําตอบที่ติงเหยียนบอกมาก็คือ

 

สถานศึกษาหมอกเร้นลับทําแบบนี้ เพราะคิดว่ามันดีที่สุด เพราะค่ายกลปิดกั้นอาณาเขตที่จะปิดกั้นไม่ให้ตัวตนตั้งแต่คราชาเทพเข้าไปได้นั้น ขอเพียงมีตัวตนระดับราชาเทพขั้นสูงที่เชี่ยวชาญเรื่องค่ายกลก็คงบุกฝ่าเข้ามาได้ง่ายๆ ทําให้หากจะโกงจริงก็ไม่ใช่ปัญหา

 

และในเมื่อจัดตั้งค่ายกลระดับนั้นไป สุดท้ายก็ไม่ต่างอะไรจากการแจ้งเตือนว่ามีตัวตนระดับราชาเทพขึ้นไปบุกเข้ามาอยู่ดี เพราะไม่อาจสร้างค่ายกลที่กาจัดตัวตนระดับราชาเทพได้โดยตรง

 

นิกายหมอกเร้นลับที่อยู่เบื้องหลังสถานศึกษาหมอกเร้นลับ ไม่มีผู้เชี่ยวชาญถึงขนาดจัดตั้งค่ายกลที่สามาร ถสังหารตัวตนระดับราชาเทพขึ้นไปได้

 

ดังนั้นสถานศึกษาหมอกเร้นลับจึงใช้อาคมง่ายๆหลากหลายอาคมจนแลดูวุ่นวายแทน เพื่อพยายามจากัดให้นักศึกษาโกงการทดสอบได้ยากที่สุด

 

“หงจวิน เจ้าแพ้มันในกระบวนท่าเดียวจริงหรือ…เจ้านั่นมันร้ายกาจถึงเพียงนั้นเชียว?”

ในมุมหนึ่งของกลุ่มนักศึกษา 10 ดาว ชายหนุ่มในชุดคลุมสีเทาคนหนึ่งเดินไปหยุดลงข้างๆหงจวิน ก่อนจะมองไปยังชายหนุ่มชุดม่วงที่ยืนหันหลังให้ไกลตาครู่หนึ่ง ค่อยถามหงจวินด้วยสองตาเป็นประกาย