[WN]boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru - ตอนที่ 29
ทาคามิเนะ มายูกะ
“โดนแฟนหนุ่มบอกเลิก!? อะไรละนั่นหมายความว่ายังไง!?”
พักเที่ยง
พอถามโคโมริที่ไปเยี่ยมนัตสึคาวะว่าเป็นยังไงบ้างก็ได้รายงานที่คาดไม่ถึงมา
ตามที่โคโมริบอก นัตสึคาวะร้องไห้หลังจากที่ถูกผู้ชายบอกเลิก
อะไรละนั่น ไม่เห็นจะเข้าใจเลย!
“เดี๋ยว เดี๋ยวดังไปแล้วพี่มายุ”
“ข ขอโทษนะ แต่ว่าเป็นคุณนัตสึคาวะจริงๆงั้นเหรอ?”
ตัวจริงของนัตสึคาวะน่ะเป็นโคโมริ ควรจะเป็นเอ็งไง
“ไม่ผิดหรอก เห็นด้วยตาคู่นี้เลย”
โคโมริยืนยันระหว่างที่กินข้าวกล่อง
ดูยังไงหมอนี่ดูไม่เหมือนกำลังโกหกอยู่
แถมยังมีอยู่อีกอย่างหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ….
ฉันเหลือบไปมองนัตสึคาวะ
หลังสองสามวันที่กลับไปเธอก็ผ่อนคลายซะจนน่าแปลกใจ
การที่ได้กินข้าวกลางวัน สอง-ต่อ-สอง-กับ-โคโมริ นั้นเป็นหลักฐานกว่าสิ่งอื่นใด
แม้จะแสดงความสนิทของฉันกับโคมิริให้เห็น ไม่ใช่แค่กับข้าวกล่องทำเองก็ไม่มีการมองด้วยความร้อนรน
ในทางตรงข้ามก็คือเป็นเป็นสีหน้าที่ให้ความรู้สึกว่าสบายๆ
ว่าตามตรงถ้าเกิดว่านัตสึคาวะยอมเรื่องโมริไปแล้วทางนี้ก็ไม่จำเป็นจะต้องรีบร้อนโจมตีโดยที่ไม่จำเป็น
เพราะว่าไม่มีความหมายที่จะต้องไปแข่งแล้วนั่นแหละนะ
ชิ…ท่างทางฉันจะคิดผิดไปงั้นสินะ
ก็คิดว่าจะสนุกกับความสัมพันธ์นี้ไปอีกหน่อย
ในขณะที่ผิดหวังแล้วละสายตาจากนัตสึคาวะ
และไม่นานก็ได้รู้ว่านี่เป็นความเข้าใจผิดอย่างมหันต์
อิสุมิ เทนชิ
หลังเลิกเรียนวันต่อมาหลังจากที่รู้ว่าคุณเคนโกจับปลาสองมือ
ฉันส่งข้อความด้วยมือที่สั่นเทา
ข้อความเขียนไว้ว่า[คุณเคนโกวันนี้กลับด้วยได้รึเปล่าคะ?]
ว่าตามตรงเมื่อวานจนวันนี้ฉันกลัวที่จะได้เจอเขา
ก็เพราะมีความเป็นได้ที่จะถูกบอกเลิก
ถ้าเป็นแบบนั้นให้หนีไปโดยที่ไม่ได้เจอกันทั้งๆแบบนี้คงจะง่ายกว่า
แต่ว่าในตอนนี้ฉันมีพวกพ้องที่คอยผลักดันอยู่ นั่นก็คือคุณโคโมริยังไงละ
พอฉันปรึกษาไปว่าควรจะชวนคุณเคนโกกลับจากโรงเรียนดีรึเปล่า ไม่นานก็ตอบกลับมา
[มันจะมีใครปฏิเสธการชักจูงที่หอมหวานของนางฟ้ากันละครับ! สู้ๆครับ!]
การชักจูงที่หอมหวานของนางฟ้าเนี่ย…..ถ้างั้นฉันก็เหมือนเป็นผู้หญิงไร้ยางอายเลยไม่ใช่รึไง!
ถ้างั้นฉันก็จะตอบไปว่า
[เออเร่อเมลล์ ผู้ติดต่อนี้ไม่มีการใช้งานอีกต่อไปแล้ว]
[นี่เป็นที่ติดต่อที่ทิ้งได้ตลอดเวลาจริงๆด้วย!? ถ้าแบบนี้ก้ไม่ได้ค่าตอบแทนที่เลี้ยงไปสิ! เอาพาเฟ่ต์ใหญ่พิเศษทั้งสองถ้วยคืนมาเลยนะ!]
[ถ้าเกิดผ่าท้องของฉันออกคิดว่าน่าจะยังอยู่มั้งนะคะ?]
[ความคิดบ้าเกินไปแล้ว!! ไม่มีความคิดที่จะคืนเงินอยู่เลยรึไงครับ!?]
[ไม่สิคะๆ ทำไมถึงได้ไม่รู้ตัวละคะว่าข้อความของฉันเมื่อกี้น่ะเป็น(กินฉันสิ♡ )น่ะ?]
[นี่เสนอให้กินเนื้อคนเราะ!?]
ฮุฮุ เป็นการตอบโต้ที่บ้าบอจริงเชียว
แต่ก็เข้าใจได้ว่านี่เป็นข้อความที่คุณโชตะส่งมาเพื่อคลายความประหม่าของฉัน
สงสัยคนๆนี้จริงๆแล้วคงจะเป็นเสือผู้หญิงโดยธรรมชาติสินะ
แต่ว่าข้อความตอบกลับจากคุณเคนโกมันทำให้รู้สึกเจ็บหัวใจจนเหมือนกับถูกควักออกมาด้วยมีด
[ขอโทษนะเทนชิ วันนี้เองธุระน่ะเลยกลับด้วยไม่ได้ แต่ว่ามี เรื่อง-สำ-คัญ-จะ-คุย ด้วยอยู่ เอาไว้หลังจากนี้ขอเวลาหน่อยได้รึเปล่า]
มองไม่เห็นความหวังกับเรื่องสำคัญที่จะคุยเลยและร่างกายของฉันแข็งทื่อ
ทำยังไงดี ในขณะที่ความคิดแบบนั้นกระจายอยู่เต็มอก คุณเคนโกก็วิ่งสวนฉันที่รอที่ประตูโรงเรียนไป
วิ่งออกไปโดยที่ไม่ได้มองที่ที่ฉันอยู่ ท่าทางจะไม่ได้รู้สึกถึงแฟนสาวที่รออยู่ด้วยซ้ำ
รีบร้อนขนาดนั้นจะไปที่ใหนกันนะ
ฉันรู้สึกร้อนใจจนอยู่นิ่งไม่ได้ก็เลยตัดสินใจแอบตามคุณเคนโกไป
โอฮาชิ เคนโก
ตั้งแต่เห็นโคโมริกับเทนชิอยู่ด้วยกันผมก็นอนไม่หลับเลย
ผมรู้สึกมึนๆระหว่างที่เรียนพละจนโดนบอลอัดไปที่หน้า แล้วยังกับคำถามที่ปกติจะตอบได้ในทันทีก็กลายเป็นมรสุมแห่งคำตอบที่ผิด
ครูทุกๆคนแนะนำให้ไปที่ห้องพยาบาลเพราะค่อนข้างต่างปกติมากๆ
ดูเหมือนจะมีเรื่องวุ่นวายในห้องเรียนนิดหน่อย ว่า[วันนี้โอฮาชิคุงดูแปลกๆนะว่ามั้ย?]น่ะ
แต่ถ้าจะถามผมล่ะก็มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เป็นแบบนั้น
สุดท้ายแล้วก็เพราะคนรักของตัวเองกับผู้ชายคนอื่น—แถมยังเห็นว่าทำท่าทางดูสนุกกับโคโมริที่พยามทิ้งพี่สาว
จริงๆแล้วอยากจะถามตอนนี้เลยแต่ว่า…..
น่าสมเพชที่ขามันไม่ยอมขยับจนไปถามไม่ได้
กลัวที่จะต้องยอมรับความจริง ไม่คิดเลยว่าผมจะมีด้านแบบนี้อยู่
สุดท้ายแล้วผมไม่ใช่แค่พลาดที่จะถามเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งสองคนแต่ยังบอกเทนชิไม่ได้ด้วยว่าเป็นคนรักปลอมๆให้กับพี่สาวแท้ๆ
ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแท้ๆแต่กลับรู้สึกผิดแบบสุดๆ
ควรที่จะไม่รู้สึกผิดแล้วอธิบายให้เทนชิฟังให้เรียบร้อยแท้ๆ
หลังเลิกเรียนผมก็สังเกตเห็นว่าเธอส่งข้อความมา
เหมือนว่าวันนี้เองก็ชวนกับจากโรงเรียน
เวรจริงๆ! ต้องทำเป็นคู่รักปลอมๆที่ไม่เต็มใจจะทำจนต้องละเลยแฟนตัวจริง!
ชักจะไม่พอใจล่ะนะ
โว้ย! ถ้าเป็นแบบนี้ก็รีบๆทำธุระของพี่ให้เสร็จแล้วมาคุยกับเทนชิให้เรียบร้อย
ผมตัดสินใจรีบวิ่งไปที่โรงเรียนของโคโมริและพี่อย่างเต็มกำลัง
นัตสึคาวะ ชิสุคุ
–ฉันจะกลายเป็นเทพธิดาของโคโมริคุงเอง
======จบตอน======
เป็นบ้าเป็นบอกันไปหมด
___________________
ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook
