World of Hidden Phoenixes - ตอนที่ 86.2

เดินผ่านประตูหลังเข้าไป พวกเขาถูกนำทางผ่านสวนดอกไม้ที่เต็มไปด้วยดอกไม้ทุกชนิดที่บานอยู่ภายใต้แสงแดด จากมุมมองนี้เราสามารถสรุปได้ว่าบ้านหลังนี้ถูกดูแลเป็นอย่างดี ใครจะรู้ บางทีอาจจะมีหญิงสาวคนหนึ่งรอจี่เฟิงหลี่อยู่จริงๆ ก็ได้

พวกเขาเดินตามไปตามโถงทางเดินยาว ก่อนจะขึ้นบันไดขึ้นไปที่ชั้นสองในที่สุดก็หยุดอยู่หน้าประตู สาวใช้ที่ดูดีคนหนึ่งกำลังเปิดประตูออกมา เมื่อเห็น จี่เฟิงหลี่ ใบหน้าของนางก็สว่างขึ้นและนางก็มีรอยยิ้มสดใส ก่อนจะตะโกนขึ้น “พี่สาวหยู หยวน ท่านเสนาจี่ มาถึงแล้วเจ้าค่ะ!”

ฮวาจูอวี้ เดินตามจี่เฟิงหลี่ เข้าไปในห้อง ตอนที่นางก้าวเข้ามานางก็รู้ว่านางอยู่ที่ไหน ความสงสัยแรกของนางคือกลิ่นของเหล้าที่อยู่ในทางเดินซึ่งทำให้นางสงสัยว่านี่เป็นที่พักของขุนนางหรือไม่ ตอนนี้เมื่อมองไปรอบ ๆ ห้องมันก็ยิ่งชัดเจน จากการตกแต่งที่คลุมเครือ เช่นฉากที่มีลวดลายของดอกไม้สองดอกที่ห้อยลงมาจากก้านหนึ่ง ซึ่งเป็นประเพณีที่ใช้เพื่อเป็นตัวแทนของคู่แต่งงาน ไปจนถึงผ้ามัสลินสีแดงที่แขวนอยู่ทุกหนทุกแห่ง เพิ่มไปด้วยกลิ่นหอมที่รุนแรงของเครื่องหอม แสงเลือนรางภายในห้องและปิดเอาไว้อย่างแน่นหนาและเต็มไปด้วยผ้าม่านแม้ว่ามันจะเป็นช่วงกลางของวัน

ที่นี่เป็นหอนางโลม!

จี่เฟิงหลี่ พานางมาที่หอนางโลมหรือ!

นางรู้สึกประหลาดใจ เพราะนางไม่คิดว่าจี่เฟิงหลี่จะมายังสถานที่ดังกล่าว

คำตอบที่นุ่มนวลดังมาจากด้านหลังฉาก ก่อนที่จะถูกเปิดออก เผยให้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่หน้ากระจก จากรูปลักษณ์ของนางเห็นได้ชัดว่านางเพิ่งตื่น ทั้งสถานที่เต็มไปด้วยความเงียบ เรื่องนี้เกิดขึ้นเนื่องจากหญิงสาวที่ทำงานในหอนางโลมมักจะทำงานล่วงเวลาและนอนหลับในระหว่างวัน หญิงสาวเสนอภาพที่น่าสนใจมาก กับผมของนางในทรงขนมปังต่ำ เสื้อผ้าของนางบางส่วนพาดไปทั่วร่างกายของนางและปิ่นปักผมหยกที่อยู่ในมือของนางพร้อมที่จะติดมันกับผมของนาง

จี่เฟิงหลี่ เดินเข้าไปและวางข้อศอกของเขาไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เขายกคางของนางขึ้นและยิ้ม ในขณะที่พูดขึ้นเบาๆ “อาหยวน งดงามขึ้นทุกวันจริงๆ!”

หยู หยวน มองไปที่เขาท่าทางน่ารัก พร้อมกับกัดริมฝีปากของนาง ก่อนจะพูดขึ้น “ท่านเสนาจี่ เพียงแต่รู้วิธีหยอกล้อคนอื่น ๆ ถ้าอาหยวนงดงามขึ้นทุกวันจริงๆ แล้วทำไมท่านเสนาจี่ ไม่มาหาอาหยวนเป็นเวลานานเช่นนี้? ถ้าอาหยวนไม่ส่งคำพูดบอกว่ามีเรื่องสำคัญต้องการจะพูดคุยด้วย บางทีท่านเสนาจี่อาจจะไม่มาเลยด้วยซ้ำ ใช่ไหมเจ้าค่ะ? ”

“ข้าก็อยู่ที่นี่แล้วไม่ใช่หรือ? อาหยวนต้องการพบข้าด้วยเรื่องอันใดหรือ “จี่เฟิงหลี่ ยิ้มให้ ดวงตาสีดำที่หรี่ลงของเขาสะท้อนแสงจากโคมไฟ ส่องสว่างไปพร้อม ๆ กับความเฉลียวฉลาดที่อยู่ภายใน

“ความปรารถนาของอาหยวน ท่านเสนาจี่ไม่ทราบหรือไม่เจ้าค่ะ?” หยู หยวน มองไปที่เขาด้วยท่าทางที่มีความหมาย

“นั่นคือสิ่งที่อาหยวน ต้องการจริงๆหรือ?” เสียงของเขาฟังดูเฉื่อยชาเล็กน้อย แต่นอกเหนือจากนั้นก็ยังไม่ได้เปิดเผยความรู้สึกใด ๆ มือของเขาเอื้อมออกไปจับใบหน้าของนางและนางก็ใช้มือกอดไปที่คอของเขาในทันที

เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะจ้องมองไปที่โฉมงามที่อยู่ภายในอ้อมแขนของเขา โคมไฟส่องแสงอ่อน ๆ ลงไปบนใบหน้าของเขา ดวงตาของเขาลดลง ในขณะที่ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย นิ้วเรียวยาวของเขาเอื้อมมือออกไปดึงปิ่นปักผมที่ปักอยู่ในทรงผมขนมปังออก แล้วในทันทีผมของนางคลายตัวออก ก่อนจะตกลงไปที่ด้านหลังและด้านข้างของนาง ทำให้เสื้อคลุมสีแดงของนางตกลงไป เผยให้เห็นชุดชั้นในสีชมพูของนางขึ้นทันที

เหลือบไปที่ชุดชั้นใน เขาก็ยิ้มและเอนตัวลงไปก่อนจะวางริมฝีปากของลงไปที่ลำคอของนางอย่างนุ่มนวล ทำให้นางสั่นสะเทือนขึ้นโดยไม่รู้ตัว นางหายใจเข้าแรงๆ ก่อนจะดึงชุดชั้นในของนางทิ้งไปที่พื้น ก่อนจะเอนตัวลงไปและยึดจี่เฟิงหลี่เอาไว้แน่น วางหน้าอกที่ไม่ยุติธรรมของนางไปที่เขา นางจ้องมองเขาด้วยสายตาที่มีเสน่ห์เป็นประกายด้วยความรักอันอ่อนหวาน

เขายิ้มขึ้นเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอที่จะสะกดจิตวิญญาณของนางทั้งหมดได้แล้ว

ฮวาจูอวี้ถึงกับตกตะลึงกับฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าของนาง จี่เฟิงหลี่ คงไม่ได้วางแผนที่จะทำอย่างนั้นต่อหน้านางใช่ไหม? เขาเป็นคนไร้ยางอายจริงๆ และผู้หญิงคนนั้นด้วย ยังมีคนนอกอยู่ในห้อง พวกเขาไม่มีความรู้สึกอับอาย แม้แต่น้อย

นางรีบหันหลังจากไป นางควรจะใช้โอกาสนี้เพื่อหลบหนีไป แต่ใครจะรู้ทันทีที่นางเปิดประตูออก ก็มีคนเฝ้าประตูอยู่ที่นั่นแล้ว ถงโจวมาถึงเมื่อไหร่กัน?

ฮวาจูอวี้ยิ้มและถามขึ้นทันที “ถงโจว พวกเราเปลี่ยนสถานที่กันได้ไหม?”

ถงโจวสมชื่อของเขาจริงๆ เหมือนกับว่าร่างกายของเขาถูกทำมาจากทองแดง (ถง) เขาไม่ได้แม้แต่จะเหลือบมองมาที่นาง เห็นได้ชัดว่าเขาพบว่านางน่าขยะแขยง เขาผลักฮวาจูอวี้ กลับเข้าไปด้านในและกระแทกประตูปิดลง

ฮวาจูอวี้ ไม่มีทางเลือกอื่น นางจึงทำได้เพียงหาเก้าอี้นั่ง ในขณะที่นางวางแก้มลงไปบนฝ่ามือของนางเท่านั้น

ครึ่งบนของหยู หยวน ถูกถอดออกหมดแล้วอย่างเปลือยเปล่า ตอนนี้นางกำลังพยายามถอดเสื้อผ้าของจี่เฟิงหลี่ออก การเคลื่อนไหวของนางคล่องแคล่วและว่องไว และหลังจากเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยนางก็ถอดเสื้อนอกออกได้แล้ว

หัวคิ้วของจี่เฟิงหลี่ขมวดขึ้น มือของเขาวางไว้บนเอวของนางก่อนจะหยิกนางขึ้นเบาๆ หยู หยวน ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะคร่ำครวญขึ้น “ท่านเสนาจี่ ท่านร้ายกาจมาก!”

“ข้าร้ายกาจอย่างไรหรือ?” จี่เฟิงหลี่ ผลักหยู หยวนออกไปด้านข้าง ก่อนจะค่อยๆพิงหลังกับเบาะนั่งอย่างช้าๆ และถามขึ้นอย่างเฉื่อยชา

“แม้ว่าข้าจะรู้ว่าท่านเสนาจี่ กำลังล้อเล่นกับข้าอยู่ แต่ดู ข้าได้ทำเพื่อท่านมากแค่ไหน ข้าไม่มีความปรารถนาอื่นใด ข้าเพียงต้องการใช้ค่ำคืนร่วมกับท่านเพียงคืนเดียวเท่านั้น มันจะเป็นไปไม่ได้เลยหรือ? “หยู เหยาถามขึ้น เสียงของนางเต็มไปด้วยความคับข้องใจ ในขณะที่หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่

“อาหยวน ไม่ใช่ข้าไม่อยากเล่นกับเจ้า เพียงแค่ว่า… ” จู่ๆ สายตาของจี่เฟิงหลี่ ก็มองไปที่ฮวาจูอวี้ ด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่หาจนทำให้คนหายใจไม่ออก

ฮวาจูอวี้ถึงกับตกตะลึง จี่เฟิงหลี่ ต้องการทำอะไรกันแน่?

ใบหน้าของหยู หยวนกลายเป็นสีซีดราวกับคนตาย

“ท่านเสนาจี่ คงไม่ใช่ว่าท่าน ท่านสนใจเขาจริงๆใช่ไหมเจ้าค่ะ” หยู หยวนยกมือขึ้นและชี้ตรงไปที่ฮวาจูอวี้

จี่เฟิงหลี่ไม่ได้ตอบ แต่ดวงตาของเขาก็จ้องมองไปที่ฮวาจูอวี้ราวกับเขามีความรักมากมาย เหมือนกับว่าเขาอยากจะดึงนางเข้าไปในส่วนลึกในดวงตาของเขา ถ้านางไม่รู้อะไรเลย นางก็คิดว่านางอาจจะถูกดึงดูดด้วยสายตาของเขา

มือของหยู หยวน เริ่มสั่น แม้แต่ขาของนางก็ดูเหมือนจะไม่มีกำลังที่จะยืนขึ้น นางใช้โต๊ะที่อยู่ข้างหลังของนางเพื่อพยุงตัวเองขึ้น  ดวงตาที่มีเสน่ห์ของนางเริ่มดำมืดขึ้น ในไม่ช้านางก็เริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ไม่แปลกใจเลย ไม่แปลกใจเลย!”

ฮวาจูอวี้ที่นั่งเงียบ ๆ อยู่ที่เก้าอี้ของนาง ทำได้เพียงแค่ยิ้มอย่างเดียว ชื่อเสียงของนางมันก็ไม่ดีอยู่แล้ว นางกลัวว่าความประพฤติไม่ดีเรื่องตัดแขนเสื้อของนางได้แผ่กระจายไปทั่วอาณาจักรใต้แล้ว แต่แล้วจี่เฟิงหลี่เล่า? ทำไมเขาถึงทำแบบนี้? เขาไม่กลัวเรื่องนี้จะทำลายชื่อเสียงของเขาหรือ

ฮวาจูอวี้ รู้สึกปวดหัวมาก แม้แต่การที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย นางยังคงต้องอยู่ภายใต้การเป็นปฏิปักษ์กับผู้หญิงในเมืองหลวงอีกหรือ? จี่เฟิงหลี่ เจ้ากำลังเล่นอะไรอยู่?