World of Hidden Phoenixes - ตอนที่ 88.1

เนื่องจากไม่มีใครรู้ถึงสถานการณ์ในปัจจุบันที่เซวียนโจว จี่เฟิงหลี่จึงได้ส่งทหารไปตรวจสอบหลายคน พวกเขามุ่งหน้าออกไปและตระเวนไปตามเมืองก่อนจะกลับมาในอีกสองชั่วยามต่อมา พวกเขารายงานว่า “น้ำเพิ่มขึ้น 1 เมตรทำให้ประชาชนส่วนใหญ่ปีนขึ้นไปบนหลังคาเพื่อหลบหนี หลายคนมีอาการป่วยในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถได้รับยาหรืออาหาร บรรดาผู้ที่สามารถว่ายน้ำได้ต่างก็ว่ายน้ำหลบหนีไปแล้วและกำลังชุมนุมกันอยู่ที่วัดร้างนอกเมืองขอรับ ”

จี่เฟิงหลี่ เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ท้องฟ้า ดวงตาของเขาเยือกเย็นขึ้นทันที เขารู้ว่าถ้าน้ำท่วมไม่ได้รับการควบคุมและความเสียหายไม่ได้รับการบรรเทาในไม่ช้าก็เป็นได้ว่าทั้งเมืองของเซวียนโจวจะจมอยู่ใต้น้ำ

“มันจะใช้เวลาอย่างน้อยอีกสองวัน ก่อนที่เสบียงหลวงจะมาถึง ไปที่จังหวัดใกล้เคียง ใช้ชื่อของราชสำนักเพื่อรวบรวมเสบียงที่จำเป็นและยา คิดหาหนทางที่จะขนส่งทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปในเมือง อีกอย่างนำคนบางส่วนไปและตั้งกระโจมสำหรับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อที่วัดร้าง ไป รีบไป! “จี่เฟิงหลี่ ออกคำสั่งของเขาอย่างชัดเจนและเยือกเย็น ทหารรู้สึกถึงความกดดันได้ทันที ก่อนจะแยกตัวออกไปเพื่อดำเนินการคำสั่งของเขา

กระโจมของจี่เฟิงหลี่ ถูกจัดตั้งขึ้นก่อนหน้านี้แล้ว เขาเข้าไปและถอดเสื้อคลุมออก เสื้อผ้าของเขาเปียกโชกและคลุมเสื้อของเขาก็เต็มไปด้วยโคลน เมื่อเห็นเช่นนี้ ทหารก็นำเสื้อผ้ามาให้เขาเปลี่ยน แต่เขาก็โบกมือขึ้น “ไม่จำเป็น อีกสักครู่ข้าก็จะออกไปแล้ว! เพียงแค่นำแผนที่ของเมืองเซวียนโจวมาก็พอ “เมื่อแผนที่มาถึง เขาก็ยืนอยู่ตรงหน้ามันในขณะที่กอดแขนตัวเอง ดูเจริงจังและเต็มไปด้วยความเคร่งครึมบนใบหน้าของเขา เป็นเวลานานหลังจากนั้นเขาก็จึงได้ตะโกนขึ้น “เตรียมม้า!”

ทหารได้นำม้ามาอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเดินออกมา จี่เฟิงหลี่ก็ขึ้นไปบนหลังม้า ก่อนจะดึงสายบังเหียนและจากไปอย่างรวดเร็ว ฮวาจูอวี้และกลุ่มของทหารรีบวิ่งขึ้นม้าและตามเขาไปทันที

ปะทะกับลมแรงเสื้อคลุมของพวกเขาก็สั่นสะเทือนไปในอากาศ ด้านหน้าของพวกเขา พวกเขาสามารถมองเห็นสีขาวอันกว้างใหญ่ของฝนที่ตกหนัก ในขณะที่บริเวณพื้นด้านล่างไม่เรียบและเต็มไปด้วยน้ำโคลน ต้องเดินทางไปท่ามกลางสภาพเหล่านี้ ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเขตชานเมืองของเมืองเซวียนโจวและได้เห็นน้ำท่วมอย่างหนัก คนถูกขังอยู่ภายในกำแพงเมืองโดยไม่มีทางออก ด้วยน้ำที่สูงขึ้นมาก การจะหาเรือขนาดใหญ่เพื่อเข้าเมืองจะไม่เป็นสิ่งที่ดี พวกเขาสามารถใช้เรือขนาดเล็กเพื่อเข้าและช่วยผู้คนจำนวนออกมาได้ ถ้าเหตุการณ์น้ำท่วมไม่ได้ถูกรับมือในทันทีทันใด ผู้เสียชีวิตก็จะบานปลายมากขึ้นไปอีก

ฟ้าผ่ากระพริบอยู่ในท้องฟ้า

ด้านหน้าของพวกเขา พวกเขาได้เห็นชายชรากับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ประมาณ 8- 9 ปี กำลังหลบภัยอยู่ใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่

แสงจากฟ้าผ่าเป็นเหมือนดาบที่เจาะเข้าไปในต้นไม้

ฮวาจูอวี้ ร้องเตือนขึ้น ท่ามกลางฟ้าแลบของฟ้าผ่าและการโจมตีอย่างหนักของสายฝน จู่ๆ เงาดำที่มีความเร็วราวกับฟ้าผ่าก็ตรงไปที่ต้นไม้ เสื้อคลุมสีดำของเขาถูกพัดออกไปข้างหลัง ทำให้ผ้าคลุมศีรษะของเขาเปิดออก ก่อนจะเผยให้เห็นผมสีดำของเขา สายฟ้าผ่าลงมาไม่ไกลจากที่ซึ่งเขาอยู่มากนัก เสียงที่กึกก้องและการผ่าลงมาอย่างหนัก ราวกับว่ามันต้องการทำลายทุกสิ่งทุอย่างที่อยู่ในเส้นทางของมัน แต่เมื่อมันอยู่ตรงหน้าเขา มันกลับดูราวกับไม่มีอะไร กลายเป็นเพียงฉากหลังของเขาเท่านั้น

ด้วยมือข้างหนึ่งเขาดึงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มาไว้ในอ้อมกอดของเขาและผลักชายชราออกไปจากเส้นทางอันตรายด้วยมืออีกข้าง

ในขณะที่เสียงฟ้าร้องดังก้อง และแบ่งต้นไม้ออกเป็นสองส่วน ก่อนจะล้มลงไปยังจุดที่ชายชราเคยยืนอยู่เพียงไม่กี่วินาที ชายคนนั้นยืนโงนเงนอยู่กับพื้นโคลน กลัวจนไม่มีสติ เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ในอ้อมแขนของจี่เฟิงหลี่ เองก็ตกใจกลัวเต็มไปด้วยน้ำตา

ฮวาจูอวี้ถึงกับเต็มไปด้วยความตกใจ นางไม่แน่ใจว่านางตกใจเมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องหรือเพราะการกระทำของจี่เฟิงหลี่

“ขอบคุณที่ช่วยชีวิตของพวกเรานายท่าน” ชายชรากล่าวขึ้น ในขณะที่เขาคุกเข่าลงไปบนพื้นโคลนและคำนับให้กับจี่เฟิงหลี่ อย่างต่อเนื่อง

จี่เฟิงหลี่ปล่อยเด็กหญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ก่อนจะพูดขึ้น “อย่าไปหลบอยู่ใต้ต้นไม้อีก ทางราชสำนักได้จัดตั้งกระโจมที่พักอยู่ใกล้วัดร้างเพื่อหลบหนีฝนชั่วคราว รีบลุกขึ้นก่อน ข้ามีคำถามที่จะถามเจ้า ”

ชายชราลุกขึ้นยืนในขณะที่ถามขึ้น “นายท่านต้องการถามอะไรข้าน้อยหรือขอรับ?”

“เจ้าออกจากเมืองได้อย่างไร? เมื่อเจ้าออกมา สถานการณ์ภายในเป็นอย่างไรบ้าง? มีคนตายหรือไม่ “จี่เฟิงหลี่ ถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

เมื่อได้ยินคำถามของเขา ชายชราก็ตาแดงขึ้น แล้วน้ำตาก็ไหลลงมาบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยโคลนของเขา “ข้าว่ายน้ำออกจากเมือง ภรรยาและลูกชายอายุ 1 ขวบของข้าน้อยหมดแรงและหายไปกับน้ำแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ในครอบครัวของข้าน้อยก็คือข้าและเด็กคนนี้ หลายคนได้เสียชีวิตไปในเมืองแล้ว “เขากล่าวขึ้นในขณะที่เช็ดน้ำตา เมื่อจู่ๆ เขาก็ตระหนักได้ว่าชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาอาจจะเป็นขุนนาง ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น ในขณะที่เขาถามขึ้นทันที “นายท่านเป็นขุนนางระดับสูงจากเมืองหลวงหรือไม่ขอรับ? นายท่านต้องช่วยพวกเราเอาผิดกับท่านเจ้าเมืองหวาง ที่ยักยอกเงินที่ราชสำนักส่งมาเพื่อซ่อมแซมเขื่อน เมื่อปีที่แล้วราชสำนักได้ส่งเงินจำนวนหนึ่งแสนมาเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขื่อน แต่เขากลับเก็บเงินทั้งหมดไว้เพื่อตัวเอง ไม่ได้ทำอะไร ไม่เช่นนั้นเขื่อนจะพังได้อย่างรวดเร็วและน้ำก็ท่วมเมืองเซวียนโจวทั้งเมืองได้อย่างไรขอรับ! ”

จี่เฟิงหลี่ลุกขึ้นอย่างช้า ๆ อาภรณ์ของเขาสั่นไหวในสายลม ประกายแห่งความเยือกเย็นพระพริบขึ้นจาง ๆ ในสายตาเรียวยาวและหรี่ลงของเขา

“เรื่องนี้ ข้าจะสืบสวนให้ลงไปถึงด้านล่างของมันอย่างแน่นอน เจ้าควรยืนขึ้นก่อน ให้ข้าถามเจ้าในเรื่องนี้ก่อน นอกกำแพงเมืองของเซวียนโจว มีสถานที่ที่น้ำจากน้ำท่วมสามารถไหลลงไปได้หรือไม่?” จี่เฟิงหลี่โน้มตัวลงไปช่วยชายชราและถามด้วยท่าทางเคร่งขรึมขึ้น

“เซวียนโจวล้อมรอบไปด้วยสามเมืองเล็ก ๆ ซึ่งทั้งหมดต่างก็มีน้ำท่วมไปแล้ว มีเพียงหนึ่งแห่งเท่านั้นที่อยู่ไกลจากแม่น้ำฉิงเจี้ยง ที่ไม่มีใครอาศัยอยู่ เราเคยขอให้ท่านเจ้าเมืองไปดูว่าสถานที่ดังกล่าวสามารถรื้อถอนเพื่อให้น้ำสามารถถ่ายเถไปที่นั่นได้หรือไม่ แต่ท่านเจ้าเมืองบอกว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ “ชายชราพูดขึ้นด้วยความทุกข์ในขณะที่กอดลูกสาวของเขา

“สถานที่แห่งนั่นอยู่ที่ไหน? “จี่เฟิงหลี่ ถามขึ้นด้วยความสงสัย

ชายชราค่อยๆตอบขึ้น “เป็นตำหนักฉิงเฉิงของราชวงศ์”

การแสดงออกของฮวาจูอวี้ เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้น ราชวงศ์ได้สร้างตำหนักฉิงเฉิงใกล้กับแม่น้ำฉิงเจี้ยง ซึ่งมีพื้นที่กว่าพันไร่ ต่อมาราชวงศ์ได้สร้างตำหนักฉิงเจียงขึ้นที่ภูเขาฉิงเฉิง ดังนั้นตำหนักดังกล่าวจึงว่างเปล่าไม่ได้ใช้งานอีกต่อไป

“ตำหนักฉิงเฉิงหรือ?” ดวงตาของจี่เฟิงหลี่ สว่างขึ้นขึ้นทันที เขาขอบคุณชายชราแล้วก็ออกคำสั่งให้เจ้าหน้าที่ของเขาพาพวกเขาไปที่กระโจม ก่อนจะสั่งให้คนอื่นนำแผนที่ของแม่น้ำฉิงเจี้ยงออกมา

เมื่อฝนตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน เสื้อผ้าของพวกเขาก็เปียกโชกอย่างสมบูรณ์ เมื่อพวกเขากลับมาที่กระโจมของพวกเขา แต่แทนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา เขากลับให้ความสนใจกับแผนที่แทน

ในขณะที่พับแผนที่ เขาเรียกถงโจวมาเข้า “นำทหาร 300 คนขึ้นไปที่แม่น้ำชิงเจี้ยง อพยพผู้คนที่ยังคงอยู่ภายในตำหนักฉิงเฉิง จากนั้นก็ให้ทำลายกำแพงตำหนักและปล่อยให้น้ำท่วมไหลเข้าไปภายใน”

ดวงตาของถงโจว เปิดกว้างขึ้น ก่อนจะถามขึ้นด้วยความกังวล “ท่านเสนา ท่านวางแผนที่จะใช้ตำหนักฉิงเฉิง เป็นที่ระบายน้ำจริงๆหรือขอรับ? ท่านไม่ควรขอความเห็นชอบจากฝ่าบาทก่อนหรือขอรับ? ”

ริมฝีปากของจี่เฟิงหลี่โค้งเป็นรอยยิ้มขึ้น แต่ดวงตาของเขายังคงเยือกเย็น “ตำหนักแห่งนี้ไม่ควรสร้างขึ้นมาตั้งแต่แรกแล้ว รีบเข้า ราชโองการของฮ่องเต้สามารถจัดการได้ในภายหลัง ตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะล่าช้า”

ถงโจว พยักหน้าและรีบจากไปทำตามคำสั่ง