World of Warcraft ราชันต่างภพ - ตอนที่ 545
ติดตามผู้แปลได้ที่ Lazy Meow นิยายแปล
เมื่อได้สติ โถวปาเฟิงก็รีบอธิบาย “คนพวกนี้เป็นองค์รักษ์ประจำตัวของบิดาข้า ไม่ว่าอยู่ที่ใด พวกเขาล้วนติดตามอยู่ข้างกายไม่ห่าง”
เซียวอวี๋แค่นเสียง “เจ้าเคยเห็นทัพหมาป่าของจักรพรรดิหรือไม่?”
“ทัพหมาป่า?” เมื่อได้ยินคำกล่าวของเซียวอวี๋ โถวปาเฟิงก็ประหลาดใจ อันที่จริงตัวเขาเคยได้ยินเรื่องนี้มาเล็กน้อย แต่ไม่แน่ใจนัก
หมาป่าเป็นสัตว์สัญลักษณ์ที่ชาวเมฆาบูชา ว่ากันว่าเมื่อนานมาแล้ว ข้างกายของจักรพรรดิเมฆาสมัยก่อนมักมีกองทัพหมาป่าด้วยเสมอ
ดังนั้น แม้ทัพพยัคฆ์จะแข็งแกร่ง แต่พวกเขาก็เป็นเพียงนักรบชั้นสูงทั่วไป หากแต่ทัพหมาป่านั้นเป็นดั่งสัญลักษณ์แสดงถึงบารมีของจักรพรรดิ
แม้พวกองค์รักษ์ที่ยืนเรียงแถวอยู่เบื้องหน้าจะดูน่ายำเกรง แต่หากไปอยู่เบื้องหน้าทัพมหาป่าก็ไม่นับเป็นอย่างไรแล้ว
“เจ้าสามารถเห็นพวกเขาได้หากไปที่แนวหน้า พวกเขาย่อมแตกต่างจากพวกที่ดีแค่อวดเบ่งอยู่ที่นี่” พร้อมกับวาจาที่เฉือดเฉือน เซียวอวี๋กวาดมองพวกองค์รักษ์ด้วยสายตาเย็นเยียบ
เมื่อเซียวอวี๋กล่าวจบ สายตาของพวกองค์รักษ์ก็แข็งกร้าวขึ้นมาทันที วาจาของเซียวอวี๋กระตุ้นโทสะขององค์รักษ์ทั้งหมด หากไม่ใช่ว่ามีกฏระเบียบเข้มงวดแล้วล่ะก็ พวกเขาคงกรูกันเข้าไปฟันเซียวอวี๋แล้ว
“ผู้ใดว่าองค์รักษ์พยัคฆ์ของข้าเป็นสวะ?” ในเวลานั้นเอง เสียงทุ้มต่ำก็ดังมาจากในกระโจม แม้จะฟังดูเรียบๆทว่าดุจดังฟ้าร้อง เซียวอวี๋รู้สึกราวกับอากาศเบื้องหน้าสั่นสะเทือน
‘บัดซบ ในที่สุดก็ออกมาแล้ว’ เซียวอวี๋รู้สึกอึดอัด ความแข็งแกร่งของคนผู้นี้อย่างน้อยก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าอ้าวปาที่อยู่ข้างๆเลย
เป็นนักรบขั้นที่หกระดับสุดยอด
คนผู้นี้ย่อมต้องเป็นอ๋องหู่แล้ว ถึงกับมีพลังเช่นนี้ได้ ไม่แปลกใจว่าทำไมบริวารของเขาถึงวางท่าใหญ่โต กระทั่งทำให้โถวปาหงต้องมาพบด้วยตนเอง และดูเหมือนว่าจะขัดแย้งกับอ้าวปาเสียด้วย
หากว่าเป็นเรื่องจริง เช่นนั้นอ๋องหู่ผู้นี้ก็น่ากลัวแล้ว
‘มารดามันเถอะ ดีที่ผู้อาวุโสทั้งสามก็มาด้วย มิเช่นนั้นคงยากรับมือแล้ว ทำไมอาณาจักรพยัคฆ์เมฆาจึงไม่มีแม่ทัพแบบนี้บ้าง ทำไมพวกนักรบระดับสูงจึงมีแต่ในจักรวรรดิเมฆานี้ เฮ้อ ตามคำบอกของนิโคลัส มีนั้นมีอยู่ แต่ว่าพวกเขายากจะขยับตัว ชาวเมฆาสะกดบุ๋นเทิดทูนบู๊ ทัพพยัคฆ์นี้เทียบกับตระกูลของนิดคลัสก็ยังถือว่าอยู่ในระดับสูงอยู่ดี หากว่าผู้อาวุโสทั้งสามไม่มีฐานะสามจ้าวมนตรา เรื่องนี้คงยากจะเป็นฝ่ายมีเปรียบได้’
เซียวอวี๋ครุ่นคิด แต่อันที่จริงแล้ว เขากำลังคิดว่าเหล่าฮีโร่ของเขาจะแข็งแกร่งถึงขั้นใดเมื่อไปถึงขั้นที่หกระดับสุดยอด
“ไม่ใช่สวะงั้นหรือ? อย่างนั้นเป็นอะไร? เป็นทหาร? หากว่าเป็นทหารจริง พวกเขาทำหน้าที่เพียงยืนเฉยอยู่ที่นี่? นักรบที่ไม่ออกรบ ไม่เรียกสวะแล้วจะเรียกว่าอะไร?” เซียวอวี๋ทราบว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่อาจแสดงท่าทีอ่อนแอ ดังนั้นจึงปั้นหน้ากล่าวเสียงเย็น
“เจ้าเป็นใคร? กลับกล้ามาต่อว่าคนของข้าต่อหน้า” สิ้นคำก็มีเงาร่างพุ่งออกมาจากกระโจม เงาร่างนั้นพุ่งตรงเข้าหาเซียวอวี๋ทันที
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นวิธีโจมตีของอ๋องหู่ การโจมตีนี้ไม่อาจประมาทได้ แม้ว่าเซียวอวี๋จะอยู่ในขั้นที่ห้าแล้ว แต่หากโดนท่านี้เข้าไป ต่อให้ไม่ตายก็ต้องเจ็บหนัก
ชัดเจนว่าอ๋องหู่โกรธแล้ว บารมีอันเกรียงไกรของเขากลับถูกดูหมิ่นโดยชนไร้นามเช่นเซียวอวี๋ นี่จะให้เขาทนได้อย่างไร?
ตู้ม!
ฝุ่นผงปลิวคละคลุ้งที่เบื้องหน้าเซียวอวี๋ ก่อนจะทันได้ฟาดเซียวอวี๋ อ๋องหู่ก็ถูกหยุดไว้ก่อน
ไม่ใช่ใครอื่น ผู้ที่หยุดไว้ก็คือ อ้าวปา
อันที่จริง แม้ว่าอ้าวปาจะออกหน้ารับมือ เซียวอวี๋ก็ยังมีวิธีหลบหลีกท่านี้ แต่เขารู้ว่าอ้าวปาอยู่ไม่ห่างนัก ดังนั้นเขาจึงยืนนิ่งลงเดิมพัน และเขาก็ชนะ
“ฮึ่ม ท่านอ๋องช่างลงมือหนักจริงๆ” อ้าวปาแค่นเสียง ก่อนจะสะบัดมือ พวกองค์รักษ์พยัคฆ์ที่อยู่ด้านหน้าพลันลอยกระเด็นออกไปทันที
‘มารดามัน โครตแกร่ง!’ เซียวอวี๋จ้องมองไปที่มือของอ้าวปาอย่างตกตะลึง แม้เขาจะรู้ว่าอ้าวปาแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่คิดว่าจะทรงพลังถึงขั้นนี้ นั่นมันกลุ่มนักรบขั้นที่ห้าเชียวนะ พวกนั้นรับมือไม่ได้แม้แต่ท่าเดียว การลงมือนี้คล้ายเพียงปัดกวาดใบไม้ข้างทางเท่านั้น
“เหอะ เจ้าก็มาด้วย” อ๋องหู่พึมพำ
โถวปาเฟิงจ้องมองฉากเบื้องหน้า หากแต่มุมปากของเขาปรากฏรอยยิ้มขึ้นแล้ว
เซียวอวี๋รีบส่งสายตาให้โถวปาหง โถวปาหงพลันเข้าใจ เขาจัดเสื้อคลุมของเขาและยืดอกขึ้นก่อนจะเดินไปทางกระโจมใหญ่
ภายใต้สภาวะที่เซียวอวี๋และอ้าวปาสร้างไว้ให้ โถวปาหงก็มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม….
YOU MAY ALSO LIKE
