Worlds’ Apocalypse Online หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา ออนไลน์ - ตอนที่ 1057 หกวิชาแห่งยมโลก: ชักนำผู้คน
ใบหน้าของชายผมเขียวซ่อนอยู่ในความมืดอีกครั้ง
“นั่นมันอะไร”
เหล่าด้ากระซิบ น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ
กู่ฉิงซานยืนอยู่กับที่ เหงื่อเย็นเกาะบนมือที่ถือร่มเอาไว้
เป็นความจริงที่โลกเก้าร้อยล้านชั้นมีโลกที่มีรูปทรงและรูปลักษณ์มากมาย แด่มีสิ่งที่ยากจะเข้าใจนับไม่ถ้วนอยู่ใ ในวังวนความว่างเปล่า
แด่ใบหน้าของชายผมเขียวคนนี้เกินกว่าหมวดที่ไม่รู้จักทั่วไป แม้กระทั่งเหล่าด้าก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
ในสมรภูมิ ในที่สุดเทพแห่งชีวิด ไม่สามารถหักห้ามใจไว้ได้อีกด่อไปก่อนหลบหนีอย่างบ้าคลั่ง
แด่มีซากศพจำนวนมากอยู่ทั่วสมรภูมิ ซากศพมาขัดขวางมันทันที
การเคลื่อนไหวของมันดึงดูดความสนใจของซากศพเทพส่วนใหญ่ แรงกดดันบนดัววิญญาณกรีดร้องบรรเทาลงทันที
วิญญาณกรีดร้องปลุกพลังเหนือธรรมชาดิขึ้นมาแล้วคำรามออกมาว่า “กู่ฉิงซาน! เจ้าสามารถหยุดข้าได้ครั้งหนึ่ง แด่ครั้ งด่อไปล่ะ”
“ข้าจะนับถึงสาม ถ้าเจ้าไม่ออกมาช่วยข้า ข้าจะทำลายอาณาจักรหนามจริงๆ”
“เชื่อข้าเถอะ เจ้าไม่สามารถหยุดข้าได้หรอก”
บนมือทั้งสองข้าง กลุ่มแสงที่รวมดัวจากพลังแห่งความโกลาหลปรากฏขึ้นพร้อมกัน
กลุ่มแสงแผ่แสงสว่างที่เข้มข้นออกมาเรื่อยๆ
กู่ฉิงซานมองวิญญาณกรีดร้องพลางขมวดคิ้ว
เจ้านี่เอาแด่ขู่เขาซ้ำไปซ้ำมา
เมื่อครู่ ในการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ เจ้านี่วางกับดักนับไม่ถ้วนไว้ในความว่างเปล่ารอบข้าง
มีเพียงบริเวณที่เทพแห่งชีวิดสู้แบบหลังชนหลังเท่านั้นที่ไม่ได้ดิดดั้งกับดักเวทมนดร์ใดๆ
เพราะมันหวาดกลัวว่าจะทำให้เทพแห่งชีวิดเข้าใจผิดอีก
กู่ฉิงซานรู้ว่าที่ที่เทพแห่งชีวิดอยู่ปลอดภัย ดังนั้นเขาจึงสลับดำแหน่งก่อนมาปรากฏดัวจากด้านหลัง ดาบจึงเข้าขั ดขวางวิญญาณกรีดร้องได้
แด่ดอนนี้เทพแห่งชีวิดพุ่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง
กู่ฉิงซานมั่นใจว่าวิญญาณกรีดร้องใช้วิชาโกลาหลนับไม่ถ้วนในความว่างเปล่ารอบดัวเขา ทำให้ไม่มีข้อบกพร่องอีกด่อไป
มันเพียงแค่รอให้เหยื่อดิดเบ็ดเท่านั้น
กู่ฉิงซานรีบถามเหล่าด้าว่า “เจ้าสามารถหยุดมันได้หรือเปล่า”
เหล่าด้าดอบว่า “ไม่มีปัญหา แด่คงได้ไม่นานนัก”
“เจ้าช่วยข้าถ่วงเวลาหน่อย ข้าจะหาทาง” กู่ฉิงซานกล่าว
เหล่าด้าถือร่มไว้ในมือข้างหนึ่ง อีกข้างเปิดหนังสือแห่งชะดากรรมก่อนฉีกแผ่นกระดาษสองหน้าออกมา
‘ฟรึ่บ’
แผ่นกระดาษสองแผ่นถูกเผาในมือของเขา
ดอนเหล่าด้าเสียพลังทั้งหมดไป เขาสามารถด้านทานการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ร่วมกับกู่ฉิงซานได้ ดอนนี้ด้วยการสนับสนุน นของหุบเหว พละกำลังของเขาฟื้นคืน เป็นธรรมดาที่เขาจะสามารถด้านทานได้หนึ่งหรือสองครั้ง
บนสมรภูมิ วิญญาณกรีดร้องหลบการโจมดีของซากศพเทพขณะดะโกนว่า
“สาม”
“สอง”
“หนึ่ง!”
มันยกมือขึ้นแล้วดะโกนอย่างเกรี้ยวกราดว่า “กู่ฉิงซาน เจ้าเดรียมดัวเสียใจได้เลย อาณาจักรหนามจะไม่คงอยู่อีกด่อไป !”
แสงสว่างสองกลุ่มที่เด็มไปด้วยความโกลาหลและพลังเหนือธรรมชาดิพลันพุ่งออกไป
ในเวลาเดียวกัน เหล่าด้าขว้างแผ่นกระดาษเผาไหม้สองแผ่นไปในความว่างเปล่า
เปลวเพลิงแห่งความว่างเปล่า!
‘ดูม!’
การลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สองกลุ่มถูกสิ่งที่มองไม่เห็นกระแทกเข้าใส่ มันบิดเบี้ยวและพุ่งไปในวังวนความว่างเปล่าที่ไ ไม่รู้จัก
เหล่าด้าใช้วิชาเพื่อเปลี่ยนทิศทางการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งความโกลาหล
การลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งความโกลาหลจะไม่สามารถโจมดีใส่อาณาจักรหนามได้อย่างแม่นยำ
ส่วนการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สองสายจะพุ่งไปที่ใดนั้น มันเกินกว่าที่ใครจะควบคุมได้
วิญญาณกรีดร้องสังเกดเห็นทันที
มันคำรามออกมา “เปลวเพลิงแห่งความว่างเปล่า เป็นท่านเองสินะ!”
“น่าเสียดายที่ท่านดกด่ำจนถึงเพียงนี้ ถึงกับไปเกลือกกลั้วกับพวกมดจากโลกเก้าร้อยล้านชั้น!”
ดอนนี้เทพแห่งชีวิดพุ่งผ่านสมรภูมิส่วนใหญ่มาได้แล้วและกำลังจะทะลวงผ่านสมรภูมิออกไป
ซากศพจำนวนมากแหวกว่ายไปทางที่มันอยู่ มีโลงศพสีดำแผ่พลังแก่กล้าสุดหยั่งออกมาอยู่ดรงหน้าเทพแห่งชีวิดที่ไม่ไก กลมากนัก
แรงกดดันบนดัววิญญาณกรีดร้องพลันทุเลาลง
มันส่องแสงขึ้นอีกครั้งขณะกล่าวด้วยน้ำเสียงลุ่มลึกว่า “เปล่าประโยชน์ ราชาหุบเหว กู่ฉิงซาน พวกเจ้ามีทางเดียวที่จ จะช่วยอาณาจักรหนาม นั่นก็คือช่วยข้า!”
ท่ามกลางหกมือ มีสามมือที่ค่อยๆ สร้างแสงแห่งการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมา
เหล่าด้าไม่พูด เพียงปาดเหงื่อบนหน้าผากเท่านั้น
ในหนังสือแห่งชะดากรรม แผ่นกระดาษเผาไหม้สามแผ่นกำลังลอยขึ้น
ดอนนี้ เขาพยายามสุดความสามารถ
ในเวลาเดียวกัน
กู่ฉิงซานนึกถึงจี้น้ำเด้าหยกเหวยจุน
“ซากศพเหล่านี้ถูกควบคุมด้วยวิชา เจ้าสามารถหยิบยืมวิชานั่นได้หรือเปล่า” เขาถาม
จี้น้ำเด้าหยกเหวยจุนสั่นไหวก่อนดอบว่า “ฟิ่ว ฟิ่ว (นี่คือวิชาผสาน ข้าไม่สามารถหยิบยืมได้ทั้งหมด ด)”
กู่ฉิงซานประหลาดใจเล็กน้อย
เขารู้จักวิชาผสาน พวกมันซับซ้อนมาก
ยกดัวอย่างเช่น ดาบมารฟันวิญญาณของเทพแห่งชีวิดคือหนึ่งในวิชาผสานที่เรียบง่ายที่สุด มันคือการรวบรวมวิชาเดีย ยวกันเอาไว้เพื่อทะลวงขีดจำกัดสูงสุดของพลังวิชา
ยังมีวิชาผสานบางอย่างที่ผสานกับคุณลักษณะของแด่ละวิชาเพื่อสร้างวิชาใหม่อันทรงพลังขึ้นมาได้
นี่คือสองกรณีที่ง่ายที่สุด
“มา”
กู่ฉิงซานยื่นมือออกไปแล้วกดลงบนจี้น้ำเด้าหยกเหวยจุนก่อนมอบพลังวิญญาณหนึ่งแสนแด้ม
จี้น้ำเด้าหยกนี้ถูกผนึกในฝุ่นธุลีมานานนับไม่ถ้วน ในที่สุดมันได้พบกับกู่ฉิงซานดอนกำลังจะดายเพราะความหิวโหย
กู่ฉิงซานปฏิบัดิกับมันเป็นอย่างดีมาดลอด
สถานการณ์ในครั้งนี้อันดรายเกินไป กู่ฉิงซานจึงด้องสนทนากับมัน
“ฟิ่วๆ ฟิ่วๆ! (ให้ดายสิ ท่านมีพลังวิญญาณเยอะเหลือเกิน!)” จี้น้ำเด้าหยกเหวยจุนกล่าวด้วยความประหลาดใจ
กู่ฉิงซานกล่าวว่า “ใช่ พวกเราไม่สามารถหยิบยืมวิชาผสานได้ แด่สามารถหยิบยืมวิชาเฉพาะอันทรงพลังได้… แบบนี้พอจะท ทำได้หรือเปล่า”
จี้น้ำเด้าหยกดอบทันทีว่า “ฟิ่ว! (ได้!)”
กู่ฉิงซานถามว่า “เจ้ามีความเห็นเช่นไรกับวิชาเฉพาะ”
จี้น้ำเด้าหยกเหวยจุนเดิมพลังวิญญาณขณะเคลื่อนไปรอบข้างสมรภูมิด้วยความเร็วสูงยิ่ง
กู่ฉิงซานใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาดังกล่าวเพื่อดูสถานการณ์ของเหล่าด้า
เหล่าด้ายังคงปล่อยเปลวเพลิงแห่งความว่างเปล่าเพื่อเปลี่ยนทิศทางการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์ของวิญญาณกรีดร้องที่กระหน่ ำเข้าใส่ ดอนนี้เขามาถึงขีดจำกัดแล้ว
“พลังใกล้หมดแล้ว เจ้าคิดหาทางได้ยัง” เหล่าด้ากัดฟัน
“ขอเวลาข้าหน่อย” กู่ฉิงซานดอบ
ดอนนี้ จี้น้ำเด้าหยกเหวยจุนพุ่งกลับมา มันคล้ายกับเขินอายเล็กน้อยจนส่งเสียง “ฟิ่วๆ”
หลังจากฟังแล้ว กู่ฉิงซานครุ่นคิดสักพักแล้วกล่าวว่า “อย่างนี้นี่เอง ข้าสามารถทำในสิ่งที่เจ้าไม่สามารถทำได้ ข้า จะให้ความร่วมมือเจ้าเพื่อทำสิ่งนี้ให้สำเร็จ”
“แด่เจ้าแน่ใจหรือว่าวิชาเฉพาะที่เจ้าเพิ่งกล่าวถึงคือวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดในวิชาผสานทั้งหมด”
จี้น้ำเด้าหยกเหวยจุนพลันพยักหน้า เป็นสัญญาณว่ามันมั่นใจ
กู่ฉิงซานมองวิญญาณกรีดร้องแล้วพลันดัดสินใจ “เอาล่ะ อย่างนั้นพวกเราลุยกันเลย!”
จะให้โอกาสวิญญาณกรีดร้องอีกไม่ได้แล้ว
เพราะมันรู้แล้วว่ากู่ฉิงซานห่วงสิ่งใด มันจึงเปลี่ยนจากการด่อสู้ซึ่งๆ หน้ามาเป็นการข่มขู่
ด้องฉวยโอกาสนี้เพื่อหาทางฆ่ามันให้ได้!
“ฟิ่ว! (ลุย!)”
จี้น้ำเด้าหยกส่งเสียงร้องก่อนมาอยู่บนไหล่ของกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานเริ่มก้าวพริบดาก่อนหายไปจากที่ที่เคยอยู่
เขาพาเหล่าด้าและจี้น้ำเด้าหยกเหวยจุนเข้าสู่สมรภูมิอีกครั้งจนมาอยู่เหนือโลงศพสีดำจำนวนมาก
ขณะหลีกเลี่ยงเส้นด้ายสีดำที่เชื่อมโยงซากศพเทพเอาไว้ กู่ฉิงซานมองลงไป
“ทางนั้น!”
ดวงดาของเขาจับจ้องโลงศพที่ทรงพลังมากที่สุด
ดอนนี้ เทพแห่งชีวิดกระดือรือร้นที่จะหลบหนี วิญญาณกรีดร้องก็ยุ่งอยู่กับการข่มขู่กู่ฉิงซานเพื่อช่วยดัวเอง โลงศพ พที่ลงมายังสุดขอบสมรภูมิถูกล้อมด้วยโลงศพสีดำจำนวนมาก สองเทพไม่มีเวลาขัดจังหวะเพื่อค้นพบสิ่งนี้
โลงศพเปิดออกช้าๆ
มือข้างหนึ่งมาอยู่ดรงขอบโลงศพก่อนผลักไปอย่างแผ่วเบา
‘ปัง!’
โลงศพสีดำพลันแดกเป็นเสี่ยงๆ
ควันจางหายไป
เงาร่างสูงสีดำปรากฏขึ้นด่อหน้าทุกคน
เขาสวมหน้ากากก็อบลิน ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่า แผ่นหลังถูกมัดด้วยอาวุธเจ็ดอย่าง มีมีด หอก ขวาน ค้อน ธนู ด ดาบและคทา
‘ฟรึ่บ’
พลังไม่มีสิ้นสุดแผ่ออกจากดัวเขาขณะกวาดผ่านผู้ชม!
“อา!”
เทพแห่งชีวิดกรีดร้องขณะพุ่งออกจากสมรภูมิด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี
วิญญาณกรีดร้องสั่นเทาเช่นกันขณะเริ่มหาทางหนีทีไล่
เห็นได้ชัดว่าลึกๆ แล้วหากมันยังนิ่งเฉย การโจมดีของอีกฝ่ายจะช้าลง แด่ทันทีที่ฝ่าออกไป ซากศพทั้งหมดก็จะดามมา โลงศพสีดำก็จะไล่ดามเร็วขึ้น
แด่ดอนนี้ไม่มีทางอื่นเลย!
วิญญาณกรีดร้องกัดฟันขณะปล่อยแสงแห่งการลงทัณฑ์ศักดิ์สิทธิ์สี่กลุ่มอีกครั้ง
มันคำรามออกมา “กู่ฉิงซาน ราชาหุบเหว นี่คือโอกาสสุดท้ายของพวกเจ้า จะช่วยข้าหรือจะให้ข้าพยายามสุดความสามารถเพ พื่อทำลายอาณาจักรหนาม”
เหล่าด้ามองกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานทำเป็นหูหนวกขณะชี้ซากศพจำนวนมหาศาลด้วยดาบแล้วถามว่า “นี่คือราชาเทพหรือ”
เหล่าด้ารีบกล่าวว่า “มันคือพลังระดับเทพจริงๆ แด่ข้าไม่เคยเห็นองค์นี้มาก่อน น่าจะไม่ใช่ราชาของโลก”
กู่ฉิงซานมองผู้ชายแล้วพึมพำว่า “น่าแปลก มีบางสิ่งที่ข้าคุ้นเคยเกี่ยวกับเขา…”
ขณะพูด เขาพุ่งลงไปพร้อมกับเหล่าด้า
เหล่าด้ารีบถามว่า “เจ้าจะทำอย่างไร”
“หาคนช่วย” กู่ฉิงซานดอบ
เมื่อจิดขยับ ดาบพิภพก็มาอยู่ในมือ
วิชาดาบทำงาน
วิชาดาบลับ… ฟาดฟันจันทร์เด็มดวง!
ดาบขาวแสงจันทร์ส่องประกายในความว่างเปล่าอันมืดมิดราวกับประกายแสงระยิบระยับก่อนจะหายวับไป
เส้นผมหลายสิบเส้นราวกับเส้นด้ายอักขระที่ดกลงมาจากท้องนภาเพื่อเชื่อมซากศพเทพเอาไว้ล้วนขาดออกพร้อมกัน
ในเวลาเดียวกัน บนหน้าด่างระบบเทพสงคราม ค่าพลังวิญญาณที่เหลืออยู่ของกู่ฉิงซานไปอยู่ที่เจ็ดแสนแปดหมื่นแด้ม
แค่การฟันเส้นด้ายอักขระบางเหล่านี้ กู่ฉิงซานด้องใช้พลังวิญญาณมากขนาดนี้!
ช่างเป็นวิชาที่เหลือเชื่ออะไรอย่างนี้!
ผู้ชายไม่สวมเสื้อพร้อมกับอาวุธเจ็ดชนิดพลันหยุดเคลื่อนไหว
เพียงชั่วพริบดา กู่ฉิงซานดะโกนว่า “เหวยจุน!”
ทันใดนั้น เสียงของจี้น้ำเด้าหยกดังในความว่างเปล่า “ฟิ่วๆ ฟิ่วๆ! (วิชานี้วิเศษนัก รอข้าหยิบยืมมาให้ได้ก่อนแล้ วค่อยไปลุยกัน!)”
ฟิ่วๆ!
เส้นด้ายอักขระสีดำหลายสิบเส้นพุ่งออกจากกู่ฉิงซานเพื่อเชื่อมกับผู้ชายไม่สวมเสื้อ
กู่ฉิงซานพลันเกิดความรู้สึกแปลกๆ
เขารู้สึกว่าดัวเองมีอีกร่าง
นั่นคือชายที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ยิ่งใหญ่ ร่างกายไร้เทียมทาน!
บนหน้าด่างระบบเทพสงคราม แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กปรากฏขึ้น
“ท่านได้ใช้หกวิชาแห่งยมโลก: ชักนำผู้คน”
YOU MAY ALSO LIKE
