Worlds’ Apocalypse Online หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา ออนไลน์ - ตอนที่ 668 จงระวังกระบี่ข้า!

บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม หลายเส้นแสงหิ่งห้อยปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

“จะพิชิตหรือเป็นฝ่ายถูกพิชิต นั่นแหละปัญหา”

“เมื่อสวมใส่สมญานี้ จะได้รับสกิลพิเศษ พิชิต”

“พิชิต เมื่อคุณใช้สกิลนี้กับศัตรูที่เป็นเป้าหมาย พวกมันทั้งหมดจะโจมตีคุณด้วยเหตุผลบางประการ”

“คำอธิบาย สกิลนี้เป็นวิชาลี้ลับ เป็นสกิลกฎแห่งการกระทำกรรมและมันไม่สามารถหลบเลี่ยงได้”

กู่ฉิงซานทำการล็อกสมญาตนเองเป็น ‘ดาราจรัสเทพสงคราม’ ทันที และเริ่มเปิดใช้งานสกิล ‘พิชิต’ เข้าใส่ฝูงปีศาจแกะดำ!”

ขณะเดียวกัน ในระหว่างที่เขากำลังเปิดหน้าต่างเทพสงคราม และทำการเลือกสมญา

บนพื้นที่ราบลุ่ม ท่ามกลางหอคอยหลายแห่งที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากกัน กลุ่มของปีศาจแกะกำลังมารวมตัวกันอยู่

ผู้นำของปีศาจฝูงแกะเชิดศีรษะขึ้น ปากอ้าร้องตะโกนเรียกระดมพลปีศาจแกะดำทั้งหมด

“แบะ แบะ แบะ!”

พี่น้องทั้งหลายจงหยุดมือ! พวกเราจงมารวมตัวกันเสียก่อนจึงค่อยทุ่มโจมตีอย่างเต็มกำลังในคราเดียว!

ภายใต้คำสั่งของมัน จำนวนฝูงปีศาจแกะดำก็เริ่มเพิ่มขึ้น รวมตัวกันเป็นกำลังรบอันยิ่งใหญ่

เมื่อเห็นว่าฝูงปีศาจแกะดำนับพันได้มาชุมนุมกันแล้ว ผู้นำปีศาจแกะก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

มันชี้ขึ้นไปยังหอคอยที่อยู่ใกล้ที่สุด ปากอ้าคำรามลั่น “แมะแมะ! ” โจมตีได้!

และในเวลาเดียวกันนั้นเอง มันก็เป็นช่วงที่กู่ฉิงซานเปิดใช้งานสกิล ‘พิชิต’ พอดิบพอดี

บนที่ราบ ฝูงปีศาจแกะดำที่กำลังเคลื่อนพลพลันหยุดชะงักลงทันที

นั่นเพราะเกิดสถานการณ์อันไม่คาดฝันขึ้นอย่างกะทันหัน…

ปรากฏปีศาจแกะดำเจ็ดแปดตัวที่ดูแข็งกร้าว วิ่งออกมาจากฝูงชน ร่วมกันใช้อาวุธในมือพุ่งเข้าเสียบร่างของผู้นำปีศาจแกะดำ

ผู้นำปีศาจอ้าปากค้าง สายตาค่อยๆ เลื่อนลงมาจ้องมองอาวุธหลายชิ้นที่เสียดแทงผ่านร่างกายของตน

มันเงยหน้าขึ้นมองปีศาจแกะดำผมลอนตรงหน้า ขยับปากกล่าวอย่างยากลำบาก “แบะ แมะ?” ทำไมถึงได้ทำแบบนี้?

ปีศาจแกะดำอีกฝั่งที่ดูแข็งกร้าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แมะ แบะ แบะ” เรื่องนี้ไม่อาจโทษพวกเราได้ ทั้งหมดมันก็เป็นเพราะเจ้านั่นแหละ!

มันชักอาวุธออก และสวบ! แทงซ้ำเข้าไปยังจุดสำคัญของผู้นำฝูงปีศาจแกะดำอีกครั้ง

ชักออก และแทงกลับเข้าไป ทำเช่นนี้สลับไปมาต่อเนื่อง!

ผู้นำฝูงปีศาจแกะคุกเข่าลงกับพื้น ทั้งร่างของมันสิ้นแล้วซึ่งลมหายใจ

มันตกตายลงทั้งๆ อย่างนั้น

บังเกิดความเงียบงันขึ้นในฝูงแกะ

…ราชาของพวกมันตายลงเสียแล้ว

ในสนามรบ การโจมตีทั้งหมดพลันหยุดลงอย่างกะทันหัน

ฝูงแกะทั้งหมดต่างมองมายังศพผู้นำของพวกมัน

ขณะเดียวกัน ตามหอคอยต่างๆ บนพื้นที่ราบ เหล่าหน้าใหม่หลากหลายเผ่าพันธุ์ที่ครอบครองกรีนการ์ดก็จำต้องถูกบังคับให้หยุดโจมตีลง

นั่นเพราะแม้ว่าปีศาจแกะดำแต่ละตัวมันจะไม่แข็งแกร่งเท่าใดนัก ทว่าหากปีศาจแกะดำทั้งหมดในที่ราบรวมตัวกัน มันจะแตกต่างออกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

หากแกะดำนับไม่ถ้วนรวมตัวกัน พวกมันจักสามารถระเบิดพลังอำนาจชนิดที่ห่างไกลจากสามัญสำนึกได้ออกมา

เหล่าหน้าใหม่ที่ถือกรีนการ์ดจึงไม่กล้าที่จะออกจากหอคอย เพื่อไปจัดการกลุ่มแกะฝูงใหญ่ที่ว่านั่น

“เจ้าพวกปีศาจแกะดำมันกำลังทำบ้าอะไรกันอยู่?”

หน้าใหม่จากหลากหลายเผ่าพันธุ์ต่างเกิดความสงสัย

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ใจกลางของฝูงปีศาจแกะดำ แกะผมลอนก็ได้ย่ำลงบนศพของอดีตผู้นำ ร้องตะโกนกล่าว “แบะแบะ แมะๆ” เขาสมควรตายแล้ว! เป็นเพราะเขาที่บีบบังคับให้พวกเราโจมตีหอคอยตามอำเภอใจ แต่กลับไม่เคยทำสำเร็จเลยสักครั้ง

บังเกิดความวุ่นวายขึ้นในฝูงแกะ

หนึ่งในฝูงตะโกนขึ้นด้วยความสงสัย “แมะ! แบะ แมะ” แต่พวกเราจะทำอะไรได้? วิธีที่จะสามารถได้รับพลังงานจากเลือด มันก็มีแค่การบุกโจมตีหอคอยเท่านั้น ไม่มีวิธีอื่นใดอีก

คำกล่าวนี้เป็นความจริง และมันคือความจริงอันแสนโหดร้าย

‘หากปีศาจแกะดำต้องการที่จะวิวัฒนาการ พวกมันก็ต้องโจมตีหอคอย มิฉะนั้นพวกมันก็จะไม่ได้รับพลังงานที่จะใช้ในการวิวัฒน์’

ปีศาจแกะดำตนอื่นๆ พอได้ฟัง ก็พากันพยักหน้า

พวกมันต่างมองไปยังแกะผมลอน เพื่อต้องการได้ยินถึงคำอธิบาย

เห็นแค่เพียงปีศาจแกะผมลอนสูดหายใจลึก ยกสองกีบขึ้น ประกาศกร้าวต่อหน้าฝูงแกะทั้งหมด “แมะ แมะ” ข้ามีแผน…

ระหว่างกล่าว กีบเท้าของมันก็ชี้ไปยังภูเขาสูงชันที่ห่างไกลออกไป

“แบะ แบะ แบะ แมะ…”

แกะผมลอนเปล่งเสียงคำรามต่อเนื่อง

“จงดูภูเขาลูกนั้น มันเป็นตำแหน่งที่ง่ายต่อการป้องกัน และยากต่อการบุกโจมตี ที่แห่งนั้นจะกลายเป็นบ้านหลังใหม่ของพวกเรา!”

“เมื่อพวกเราบุกยึดครองหอคอยที่ว่านั่นได้แล้ว หลังจากนี้ไป ทุกชนิดของเผ่าพันธุ์นับหมื่นก็จะกลายเป็นฝ่ายต้องบุกเข้ามาโจมตีพวกเราเสียเอง!”

“สถานการณ์จะพลิกกลับทันที!”

มันชี้มาที่ตัวเองและกล่าว “และตอนนี้ ราชาองค์ใหม่ของพวกเจ้า ขอสั่งให้กองทัพทั้งหมดบุกขึ้นไปโจมตีหอคอยนั่นเสีย!”

ฝูงแกะกลายเป็นเดือดพล่าน!

พวกมันไม่เคยคิด หรือเคยได้ยินมาก่อนเลย ว่าตนเองก็สามารถกลายเป็นเจ้าของหอคอยได้เหมือนกัน!

ถูกอย่างที่แกะผมลอนกล่าว หากกองทัพของพวกมันยึดหอคอยนั่นได้ พวกมันก็จะมีป้อมปราการอันแข็งแกร่งคอยป้องกัน และสร้างอาณาจักรของปีศาจแกะดำขึ้น

ขณะที่กลุ่มเผ่าพันธุ์อื่นที่มายังอาณาเขตแห่งนี้จะต้องเป็นฝ่ายบุกเข้ามาแทน!

“ใช่!”

“ใช่!”

“ทำไมถึงไม่เคยคิดได้มาก่อนเลย!”

ปีศาจแกะตนแล้วตนเล่าเริ่มโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

แล้วพวกมันก็กรีธาทัพ ควบสี่กีบตรงไปยังภูเขาที่อยู่ในทิศทางห่างไกลทันที

ซึ่งการเคลื่อนไหวดังกล่าว แน่นอนว่าต้องถูกตรวจพบจากบรรดาหอคอยเมืองต่างๆ อย่างรวดเร็ว

“เกิดอะไรขึ้น! ทำไมพวกมันถึงหนีไปล่ะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้!” หน้าใหม่ผู้เสียเงินไปมากมายในการซื้อกรีนการ์ดร้องออกมา

หน้าใหม่อีกคนเริ่มร้อนใจ ถ้าฝูงแกะหายไปแล้วจะให้พวกเขาฆ่าอะไร? แบบนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจจากระบบได้น่ะสิ!

เขาจึงเร่งทะยานตัวออกจากหอคอย ไล่ตามฝูงที่กำลังไกลออกไป

“อย่าได้คิดที่จะหนี…”

ทว่าเสียงตะโกนของเขาก็ถูกหยุดลงอย่างกะทันหัน

พลั่ก!

หน้าของเขากระแทกเข้ากับอุปสรรคโปร่งใส ทั้งคนทั้งร่างแนบติดกับกำแพง เกาะหนึบอยู่นานจึงค่อยร่วงตกลงมา

…ดูเหมือนว่าเขาจะกระแทกแรงเกินไปหน่อย เลยสลบเหมือดไปทันที

อีกหนึ่งกลุ่มหน้าใหม่ที่มีกรีนการ์ด เมื่อเห็นว่าฝูงกองทัพแกะได้กรีธาทัพผ่านบริเวณหอคอยของตนเองไป พวกเขาก็เร่งพาเหล่าสหายบินออกจากหอคอยทันที

…แต่แล้วพวกเขาก็ต้องเร่งบินเยี่ยวราดกลับมา

‘ไม่ไหวหรอก! จำนวนของปีศาจแกะดำที่เกาะกลุ่มกันมันเยอะเกินไป ถ้าไม่มีหอคอยเป็นอุปสรรคคอยป้องกัน พวกเขาย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน’

สุดท้าย ฝูงแกะก็ข้ามผ่านพื้นที่ของหอคอยแห่งนั้นไป

ทุกหอคอยบนพื้นที่ราบ ทั้งหมดทำได้เพียงเฝ้ามองดูฝูงแกะไกลห่างออกไป

นี่มันเกิดเรื่องบัดซบอะไรขึ้นกันแน่?

หน้าใหม่ที่จ่ายเงินมากโขเพื่อซื้อกรีนการ์ดสบถด้วยความหงุดหงิด

เนื่องจากไม่มีใครสามารถเข้าใจภาษาของปีศาจแกะดำได้ ดังนั้นมันจึงไม่มีใครรู้ว่าในฝูงแกะ มันเพิ่งเกิดการรัฐประหารขึ้น และการกระทำที่ว่านั่นก็ได้เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของแกะดำทั้งหมด!

อีกด้านหนึ่ง บนภูเขาสูงชัน

เสียงโห่ร้องด้วยความดีใจพลันปะทุขึ้นจากบนหอคอยที่ว่างเปล่าอันแสนโดดเดี่ยว

หน้าใหม่ที่ไร้ซึ่งกรีนการ์ดทยอยกันหยิบอาวุธตนขึ้นมา เฝ้ารอคอยการมาถึงของฝูงแกะด้วยความตื่นเต้น

หนิงเยว่ฉานสวมเกราะรบนายพลชั้นหยงเซินเรียบร้อยแล้ว

เธอหันมามองกู่ฉิงซานและถามด้วยรอยยิ้ม “เจ้าสามารถทำมันได้อย่างไรกัน?”

กู่ฉิงซานไม่ได้ตอบคำถามเธอตรงๆ แต่อธิบายไปว่า “ฟังให้ดี เจ้ากำลังจะออกจากโลกเดิมของเจ้าเป็นครั้งแรก ดังนั้นจงจดจำให้มั่นถึงคำที่ข้าจะแนะนำแก่เจ้า”

“เชิญชี้แนะ”

“ท่ามกลางโลกนับล้านล้าน ในโลกเก้าร้อยล้านชั้น เรามิอาจคาดคำนวณและตัดสินทักษะเฉพาะของสิ่งมีชีวิตต่างๆได้โดยง่าย ข้าหวังว่าหากเจ้าต้องต่อสู้อีกในอนาคต เจ้าจักต้องระมัดระวังตัวให้ดี”

หนิงเยว่ฉานเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรับคำ “ข้าเข้าใจถึงสิ่งที่เจ้าต้องการจะสื่อแล้ว”

ไม่ไกลออกไปจากภูเขา ฝูงปีศาจแกะดำได้ข้ามผ่านกำแพงโปร่งใส่ เข้ามายังพื้นที่หอคอยของพวกเขาในที่สุด

หนิงเยว่ฉานมองไปยังการมาเยือนของฝูงปีศาจแกะ เธอยกมือขึ้นปัดเกราะหมวกลงมาคลุมใบหน้า

ตามด้วยเสียงอันกระจ่างใส ดังลอดออกมาจากเกราะโลหะที่สาดประกายเย็นเยียบ

“มิใช่เพียงข้าหรอกที่จักต้องระมัดระวังตัวจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆ แต่พวกมันเองก็ควรจะระมัดระวังถึงสิ่งหนึ่งด้วยเช่นกัน”

“แล้วสิ่งนั้นคืออะไร?” กู่ฉิงซานถาม

“ก็คมกระบี่ข้าอย่างไรเล่า!”

เปรี้ยง!

หนิงเย่วฉานกุมกระบี่ยาวในมือ ทะยานขึ้นไปบนฟากฟ้า โฉบถลาลงเข้ากลางดงฝูงปีศาจแกะ

จากระยะไกล จะเห็นแค่เพียงเส้นแสงสีหิมะร่วงตกลงจากฟากฟ้า จากนั้นก็ถูกกลืนหายเข้าไปกับกลุ่มก้อนสีดำอันไร้ที่สิ้นสุด

หนึ่งลมหายใจผ่านพ้นไปอย่างเงียบๆ

ก่อนจะบังเกิดรังสีแสงของกระบี่ยาว พวยพุ่งขึ้นสู่สรวงสวรรค์

คมกระบี่สาดแสง ซ้อนทับกันเป็นเงา ฟาดสะบั้นด้วยความดุร้าย ทั้งหั่นทั้งสับแกะดำไปทุกทิศทาง

ฝูงแกะระเบิดเสียงกรีดร้องน่าสยดสยองออกมา

กระบี่ยาววูบไหวไม่หยุดยั้ง หมุนคว้านกลางดงฝูงแกะ เก็บเกี่ยวชีวิตศัตรูอย่างไม่หยุดหย่อน

ฝูงปีศาจแกะดำเริ่มตอบสนองทันที

ปีศาจแกะดำเริ่มแห่กันไปยังสถานที่ซึ่งเกิดประกายรังสีกระบี่กะพริบไหว มันทุ่มเต็มกำลังเพื่อหมายจักสังหารศัตรูที่ใจกล้า บ้าบิ่นผู้นี้

อย่างไรก็ตาม คมกระบี่ดูจะร้ายกาจเกินไป

ความพยายามใดๆ ที่คิดหมายจะต่อต้านการดำรงอยู่ของมัน มิถูกตัดหั่นเป็นชิ้นๆ ก็จักถูกกระแทก กระดอนกลับไปเบื้องหลัง

ทั้งแขนทั้งขาสีดำปลิวว่อนไปทั่ว

ฉากนี้แลคล้ายดั่งพายุแห่งความตายพัดกระหน่ำเข้าใจกลางฝูงแกะ

กระบี่ยาวโฉบไปข้างหน้า ทะลวงต่อไป ทะลวงอีกครั้ง และอีกครั้ง!

ปีศาจแกะดำนับไม่ถ้วนต่างกรีดร้องด้วยความโกรธ…อย่างไรก็ตาม แม้ว่าสิ่งนี้จักเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ก็ยังมีปีศาจแกะดำที่สามารถตอบสนองต่อสถานการณ์ได้อยู่เหมือนกัน

พวกเขาเริ่มที่จะเข้าใจถึงความจริงบางอย่าง

…ไม่คาดคิดเลยว่าศัตรูผู้นี้จะสามารถค้นพบตำแหน่งของราชาปีศาจแกะแล้ว!

ปีศาจแกะดำที่รู้ตัว เร่งควบสี่กีบตรงไปยังใจกลาง เพื่อปกป้องราชาแกะองค์ใหม่ทันที

ทั้งกองทัพถูกกดดันอย่างหนัก  ไหลไปตามกระแสทิศทางของลำแสงกระบี่ยาว หมายมั่นพยายามที่จะหยุดมันลง

ฉวัดเฉวียน!

วูบ!

ฟุบ! ฉัวะ!

หนิงเยว่ฉานราวกับเป็นหนึ่งเดียวกับกระบี่ แทรกตนแหวกฝ่าตรงไปยังเบื้องหน้าอย่างไม่รู้จบ

แต่อย่างไรก็ตาม แม้จะแข็งแกร่งเพียงใด แต่เธอก็มีเพียงลำพังอยู่ดี

ภายใต้แรงกดดันที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่องของฝูงปีศาจแกะดำ ความเร็วของกระบี่ยาวก็ค่อยๆ ถดถอยลงอย่างต่อเนื่อง

“แบบนี้ชักจะไม่ดีแล้ว!” สีหน้าของกู่ฉิงซานแปรเปลี่ยนกลับกลาย

เขากำลังจะกระโจนลงไปช่วย ทว่าในรูหูกลับได้ยินถึงเสียงอันคมชัดเสียดขึ้นมาจากในฝูงปีศาจแกะดำเสียก่อน

“ไม่เจ้าตาย ข้าก็พินาศ!”

มันคือเสียงของหญิงสาวที่ตะโกนขึ้น

ช่วงเวลาต่อมา ประกายรังสีแสงของคมกระบี่ก็พลันสาดแสงเรืองรองกว่าที่เคย

คมกล้าของกระบี่ยาว ดุดันเป็นประวัติการณ์!

ท่ามกลางช่วงเวลาเดือดพล่าน ทุกสิ่งอย่างที่ขวางหน้ากระบี่ยาวก็ถูกตัดสะบั้นจนสิ้น ทั้งเลือดทั้งเนื้อปลิวว่อนไปในอากาศ

หนิงเยว่ฉานสามารถแทรกตัว ฝ่าเข้าไปถึงใจกลางของฝูงปีศาจแกะดำได้ในที่สุด และ…

ฉัวะ!

กระบี่สาดแสงกะพริบไหวอีกครั้ง

ราชาปีศาจแกะดำองค์ใหม่ถูกคมกระบี่เข้าโดยตรง ตัดแยกออกจากกันเป็นสองท่อน

ฝูงแกะเงียบกริบลงทันใด

ราชาองค์ใหม่ของพวกมัน…ถูกฆ่าตายเสียแล้ว!

ในช่วงเวลาดังกล่าว หน้าใหม่คนอื่นๆ ที่กำลังเร่งรุดมาก็อดไม่ได้ที่จะหยุดฝีเท้าลง

ทั้งหมดกำลังช็อก

เทคนิคการฆ่าสังหารเช่นนี้มันมีใครที่ไหนเขาทำกัน? ผู้หญิงคนนี้ไม่แม้จะคิดรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้เลยด้วยซ้ำ!

วินาทีต่อมา ฝูงปีศาจแกะดำก็ระเบิดเสียงหอนน่าหวาดกลัวออกมา พวกมันฟุ้งไปด้วยความโกรธ

พวกมันร่วมมือกัน และโถมโจมตีอย่างเต็มรูปแบบเข้าใส่หญิงกระบี่ในคราเดียว

กล้าที่จะบุกเข้ามาสังหารราชาของพวกเรา นางผู้หญิงคนนี้จะต้องตาย!

อย่างไรก็ตาม พลันบังเกิดม่านแสงสว่างวาบขึ้นใจกลางฝูงแกะ

เสี้ยวพริบตานั้นเอง หญิงกระบี่ในชุดเกราะหิมะก็หายวับไปจากกลางวงล้อม

…เธอหายตัวไปเลยโดยตรง

ไม่ว่าฝูงปีศาจแกะดำจะพยายามค้นหาอย่างไร พวกมันก็ไม่อาจพบเจอร่างของเธอเลย

กระทั่งหน้าใหม่ก็ยังแข็งค้าง ตกตะลึงไปเช่นกัน

แต่สุดท้ายหนึ่งในนั้นก็เริ่มตอบสนอง ปากอ้าตะโกนกรีดร้องด้วยความตื่นเต้นคลุ้มคลั่ง “เธอผ่านแล้ว! เธอสามารถดึงดูดความสนใจจากระบบได้สำเร็จ!”

………………………………….