Worlds’ Apocalypse Online หมื่นสวรรค์สิ้นโลกา ออนไลน์ - ตอนที่ 992 นักฆ่าตัวตลก

“เจ้าตั้งใจจะไม่ก้าวก่ายเรื่องของความโกลาหลกับบัญญัติอย่างนั้นหรือ” กู่ฉิงซานถาม

“ใช่” หน้าต่างระบบเทพสงครามตอบ

“แต่ถ้าความโกลหลกระจายไปทั่วโลก ทุกสิ่งจะถูกโค่นล้ม ผู้คนนับไม่ถ้วนจะเข่นฆ่ากันเองเหมือนอย่างที่บัญญัติราชามารทำ” กู่ฉิงซานกล่าว

“ก็จริง” หน้าต่างระบบเทพสงครามเห็นด้วย

หลังจากพูดเสร็จก็ไม่มีเสียงอะไรอีก

กู่ฉิงซานรออยู่สักพัก แต่หน้าต่างระบบเทพสงครามก็ไม่ได้พูดอะไร

กู่ฉิงซานอดที่จะคิดอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้

บัญญัติราชามารคงอยู่มาหลายปี หน้าต่างระบบเทพสงครามไม่เคยแสดงความอึดอัดมาก่อน

ดังนั้นในทางกลับกัน เมื่อความโกลาหลเกิดขึ้น หน้าต่างระบบเทพสงครามก็ไม่มีอะไรจะพูดมากนัก

“ฟังนะ โลกทั้งหมดในตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยความโกลาหล ตอนนี้สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนจะถึงแก่ความตาย” กู่ฉิงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม

หน้าต่างระบบเทพสงครามกล่าวว่า “เมื่อความโกลาหลมาเยือน มันจะโอบกอดสิ่งมีชีวิตทั้งหมดแล้วนำพลังอันยิ่งใหญ่มาให้ แต่เป็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมดนั่นแหละที่ขับเคลื่อนความโกลาหลจนเข่นฆ่ากันเอง”

กู่ฉิงซานตกตะลึง

หน้าต่างระบบเทพสงครามกล่าวต่อว่า “ไม่ว่าจะความโกลาหลหรือบัญญัติก็ไม่สามารถควบคุมทุกสิ่งได้ เป็นหัวใจของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างหากที่กำหนดทุกสิ่งอย่างแท้จริง”

“ต่อให้เป็นเทพที่แท้จริงก็ไม่สามารถป้องกันการสร้างความดีหรือความชั่วในใจของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดได้ นี่คือพลังและความน่าหวาดกลัวของความครอบงำ”

กู่ฉิงซานเงียบ

ใช่แล้ว

ความโกลาหลเปรียบเสมือนอาวุธ

เช่นเดียวกับบัญญัติ

เป็นผู้คนที่ใช้มันเพื่อตัดสินใจทำทุกสิ่ง

ความโกลาหลบนโลกที่สร้างความปั่นป่วนและสังหารผู้คนไม่เลือกหน้าล้วนทำตามความปรารถนาของหัวใจตัวเอง

ไม่สงสัยเลยว่าตอนนี้หน้าต่างระบบเทพสงครามยังคงเงียบ

“ถึงแม้เจ้าจะพูดถูก แต่ข้าจะปล่อยมันไว้แบบนี้ไม่ได้” กู่ฉิงซานถอนหายใจ

หน้าต่างระบบเทพสงครามกล่าวว่า “ท่านสามารถทำตามแต่ใจต้องการได้ เพราะท่านเองก็เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิตเหล่านั้น”

กู่ฉิงซานพยักหน้าเล็กน้อย

เขากำลังจะเรียกดาบบิน แต่กลับได้ยินเสียงไม่สบายใจอยู่ข้างเขา

“ข้าทนไม่ไหวแล้วจริงๆ” จางหยิงห่าวกล่าว

“วางใจเถอะ ความโกลาหลก็แบบนี้แหละ เป้าหมายของตัวตนนี้คือการปลดปล่อยความปรารถนาของผู้คนออกมา” เหล่าต้าตอบอย่างแผ่วเบา

“มันอยากให้ข้าลงมือน่ะสิ”

จางหยิงห่าวหยิบไพ่สองใบออกมา เปลี่ยนพวกมันเป็นกริชก่อนถือพวกมันเอาไว้

แต่มีใครบางคนมาห้ามเขาเอาไว้

“ให้ข้าเอง ตั้งแต่มาโลกเก้าร้อยล้านชั้น ข้าก็ไม่เคยเห็นฉากแบบนั้นมาก่อน” เย่เฟยหลีกล่าว

“ตอนนี้เจ้าคือท่านเอิร์ลของอาณาจักรหนามนะ จะโผล่หน้าออกไปได้อย่างไรกัน” จางหยิงห่าวแย้ง

“แล้วเจ้าล่ะ” เย่เฟยหลีไม่เต็มใจที่จะแสดงความอ่อนแอออกมา

“ข้าคือนักฆ่า มีวิธีมากมายที่จะปกปิดใบหน้าของตัวเอง” จางหยิงห่าวตอบ

“ข้าก็มีเหมือนกัน” เย่เฟยหลีกล่าว

สิ้นเสียงนี้ แสงสีแดงโชติช่วงพุ่งลงมาจากยานอวกาศ

เย่เฟยหลีไม่รอให้จางหยิงห่าวพูดอะไรอีก เขากางปีกสีแดงสดใสออกมา ร่างดิ่งลงเป็นแนวตั้ง มุ่งสู่ฝูงชนเบื้องล่างราวอุกกาบาต

เขากระแทกกับปฐพีจนเกิดเป็นหลุมลึก

เย่เฟยหลีคุกเข่าอยู่กลางหลุม หยิบหน้ากากจากแขนเสื้อแล้วนำมาใส่

มันคือหน้ากากเหล็กที่เหมือนมีชีวิตจริงๆ

ดวงตากลวง ใบหน้าหมองคล้ำ จมูกเหมือนจะงอยปากแหลมยาว ปากเป็นรอยยิ้มแข็งทื่อ

หน้ากากคล้ายกับกำลังยิ้มประจบสอพลอ

แต่ถ้าดูใกล้ๆ ก็จะพบว่ามันกำลังหัวเราะบางสิ่งอยู่

หน้ากากนักฆ่าตัวตลก

เย่เฟยหลีสวมหน้ากากเข้าไป ฮัมเพลงเล็กน้อยก่อนเดินโยกเยกออกมาจากหลุม

“หืม เมื่อครู่เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้างที่ไม่ใช่คนเดิม” เหล่าต้าถามด้วยความสนใจเมื่อเห็นฉากนี้จากบนยาน

กู่ฉิงซานและจางหยิงห่าวมองหน้ากัน

“เขาถึงกับเป็นพวกด้นสดที่มีพรสวรรค์มากจริงๆ” จางหยิงห่าวกล่าว

เขาเห็นตัวตลกเดินไปตามถนนด้วยฝีเท้าเร็ว ทันใดนั้นก็ดึงซากศพจากพื้นขึ้นมาดูอย่างละเอียด

“อืม ช่างเป็นชายชราที่มีเสน่ห์อะไรอย่างนี้”

ขณะตัวตลกกล่าว ตะขอยาวปรากฏขึ้นในมือ

สามเทวภัณฑ์แห่งยมโลก ตะขอลืมเลือนวิญญาณ

เขาแทงซากศพด้วยตะขอยาว ซากศพกลับมาตั้งตัวตรงทันทีก่อนยืนนิ่งอยู่กับที่

ตัวตลกคำนับซากศพแล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “เจ้าช่วยข้าแล้วข้าจะช่วยเจ้า เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเถอะ ตกลงไหม”

ซากศพไม่พูด

ตัวตลกเดินเข้าไปหา จับศีรษะของซากศพเอาไว้ เขย่าขึ้นลงเพื่อให้ซากศพพยักหน้า

ตัวตลกเปลี่ยนน้ำเสียงก่อนตอบว่า “ตกลง! มาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเถอะ!”

หลังจากทำทั้งหมดนี้ ตัวตลกปรบมือก่อนหัวเราะอย่างพึงพอใจ

จากนั้น ตัวตลกปีนขึ้นไปบนซากศพอย่างเชื่องช้า

เขายืนบนศีรษะซากศพขณะยกมือขึ้นป้องมองรอบข้าง

“แหมๆ คนชั่วที่ชอบทำอะไรตามใจชอบอย่างพวกเจ้าเนี่ย ข้าล่ะอย่างชอบเลย”

“ฟังนะ เพื่อให้ปล่อยวางลงได้สักนิด ข้าจะสวมหน้ากากให้เป็นพิเศษเอง”

ตัวตลกพึมพำ ทันใดนั้นก็กรีดร้องออกมา

“ช่างเป็นการฆ่าที่ตื่นเต้นอะไรอย่างนี้!”

ตัวตลกย่อตัวลง พลิกตะขอยาวในมือ ติดมันไว้กับร่างที่อยู่ใต้เท้าแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงยินดีว่า “ในฐานะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ข้าจะเริ่มจากทำให้ความปรารถนาของเจ้าเป็นจริง”

ตะขอยาวเกี่ยวเล็กน้อย

กระแสอากาศบิดเบี้ยวที่มองไม่เห็นพุ่งออกจากซากศพก่อนถูกตะขอยาวเหวี่ยงลงกับพื้น กลายเป็นร่างของชายคนหนึ่งขึ้นมา

ผู้ชายคนนี้เหมือนกับผู้ชายที่อยู่ตรงเท้าตัวตลก

ดวงตาของเขามีโลหิตหลั่งออกมา ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและความโกรธ เขายังคงสนทนากับตัวตลก

ตัวตลกเอามือป้องหูเพื่อทำท่าตั้งใจฟัง

บางสิ่งที่น่าทึ่งได้เกิดขึ้น!

ตัวตลกคล้ายกับสามารถได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูดก่อนพยักหน้าซ้ำไปมา

“หืม เจ้าถูกฆ่า ภรรยาและลูกสาวถูกเอาตัวไป จุ๊ๆ เป็นดราม่าที่น่าตื่นเต้นเสียจริง ฮ่าๆ”

ตัวตลกนั่งยองๆ บนศีรษะซากศพขณะแบกตะขอยาวไว้บนบ่า

“พร้อมหรือยัง”

ตะขอสั่นไหว

ตัวตลกยื่นนิ้วออกไป แตะตรงริมฝีปากก่อนเริ่มผิวปาก

‘ฟิ่ว’

เสียงพลันกระจายออกไป

ชิ้นส่วนของผู้คนแข็งตัวจนไม่ขยับ

เสียงหวีดหวิวคมปลาบยังคงกระจายออกไปก่อนค่อยๆ ปกคลุมทั่วทั้งเมือง

ไม่ช้า คนทั้งหมดในเมืองแข็งทื่อจนหยุดการเคลื่อนไหวทุกอย่าง

กู่ฉิงซานกล่าวอย่างมีอารมณ์ว่า “มันช่างน่าทึ่งซะจริง ”

จางหยิงห่าวป้องหูพลางขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น ทำไมคนเหล่านี้ตกอยู่ในอาการแข็งทื่อล่ะ”

กู่ฉิงซานตอบว่า “ทักษะที่ถูกปลุกขึ้นครั้งแรกของเย่เฟยหลีคือการฟัง ข้าเดาว่าความสามารถนี้วิวัฒนาการจนอยู่ในระดับที่ลึกล้ำมาก เขาสามารถใช้พลังของตะขอวิญญาณหวั่งชวนเพื่อโจมตีด้วยเสียงและบังคับวิญญาณทุกคนออกจากร่าง”

จางหยิงห่าวพลันกล่าวว่า “อย่างนี้นี่เอง ดูท่าเขาจะคลุกคลีกับพวกภูตผีทุกวัน ทำให้ยังหลงเหลือความรู้สึกพวกนั้นอยู่”

เหล่าต้าหัวเราะเช่นกันก่อนกล่าวว่า “เป็นการแสดงที่แสนวิเศษจริงๆ เหมือนกับคาถาเวลาเลย ถึงแม้จะไม่ใช่คาถาเวลาจริง แต่ผลยังเหมือนกัน เป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”

ในเมืองที่อยู่ใต้ยานอวกาศ

นักฆ่าตัวตลกลุกขึ้นจากศีรษะซากศพก่อนกล่าวกับผีผู้ชายตรงหน้าว่า “มา พาข้าไปดูฉากนั้น”

ภูตผีพยักหน้าก่อนเดินไปที่มุมไกลลิบแห่งหนึ่งพร้อมตัวตลก

เขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังผลักผู้หญิงเข้ามุม ในมือถือกริชเอาไว้ ปากอ้ากว้างราวกับกำลังจะกรีดร้องออกมา

ดวงตาของผู้ชายเต็มไปด้วยแสงแห่งความปรารถนาที่ขุ่นมัวและรุนแรง เขายังยืนนิ่งอยู่กับที่

ตัวตลกก้าวเข้ามาก่อนสะบัดมือไปตรงหน้าผู้ชาย

“ฮ่าๆ น่ารักชะมัด เขามองไม่เห็นข้าเลย”

ตัวตลกหัวเราะใส่ผีผู้ชายที่อยู่ด้านข้าง

ผีผู้ชายรีบกล่าวบางอย่างกับตัวตลก ทำท่าคุกเข่าก้มหน้าต่อเนื่อง

ตัวตลกส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ “ข้าทำได้เพียงช่วยภรรยากับลูกสาวของเจ้าเท่านั้น แต่ข้าจะไม่ทำบางสิ่งอย่างการฆาตกรรม”

ตัวตลกฮัมเพลงเบาๆ หยิบกริชออกมาจากผู้ชายที่แข็งทื่อก่อนส่งให้ภูตผี

ใบหน้าภูตผีเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

หลังจากที่ตายไป เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถสัมผัสทุกสิ่งในโลกจริงได้

แต่ตอนนี้ เขาถือกริชได้จริงๆ

ตัวตลกโน้มตัวมาแนบหูของภูตผีแล้วกล่าวเสียงทุ้มต่ำว่า “เลือดต้องล้างด้วยเลือด”

ภูตผีมองกริชในมือ จากนั้นมองคนที่ยืนนิ่ง เขาแผดเสียงคำรามออกมาเงียบๆ ก่อนพุ่งไปข้างหน้า

โลหิตสาดกระเซ็น

ตัวตลกหันหลัง

เขามองภูตผีที่ตามติดมาตลอดทางขณะทำท่าทางอย่างเงียบงัน

พวกภูตผีกำลังขอร้องเขา แต่เมื่อเห็นการกระทำของอีกฝ่าย พวกเขาหวาดกลัวจนไม่กล้าเคลื่อนไหวอีก

ทันใดนั้น ตัวตลกคำรามออกมา

“สวนสนุกกำลังจะปิดแล้ว ยังเหลือเวลาสำหรับงานเทศกาลอีกสามนาที!”

พวกภูตผีแยกย้ายอย่างรวดเร็ว

นี่เป็นโอกาสเดียวที่จะได้แก้แค้นหลังจากถูกสังหาร

ภูตผีทั้งหมดราวกับคลุ้มคลั่งขณะพุ่งเข้าใส่คนของความโกลาหล

การสังหารเริ่มขึ้นอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ความวุ่นวาย แต่เป็นการแก้แค้น

ตาต่อตา!

ทันใดนั้น เสียงคำรามอันเจ็บปวดดังขึ้น “บัดซบ นี่มันวิชาประสาทหลอนของใครกัน ไอ้ขยะ กล้ามาทำเรื่องบัดซบกันได้ลงคอ เตรียมตัวตาย!”

นักฆ่าตัวตลกเอียงศีรษะขณะหันไปทางต้นตอเสียง

ถึงแม้วิชาจะแข็งแกร่ง แต่อย่างไรเสียพละกำลังของเขาไม่ได้แข็งแกร่งตามไปด้วย

ในโลกใบนี้ ยังมีสิ่งมีชีวิตทรงพลังเป็นพิเศษหรือไม่ก็สิ่งมีชีวิตที่ไม่ได้รับผลจากการโจมตีนี้ที่ค่อยๆ ได้สติ

แต่นักฆ่าตัวตลกยังไม่ทันขยับ ประกายดาบสองสามสายพลันพุ่งผ่านท้องนภา

เสียงคำรามเกรี้ยวกราดหายไปทันที

นักฆ่าตัวตลกเงยหน้าขึ้นก่อนโบกมือไปทางท้องนภา

“มีความสุขจริงๆ ที่มีคนมาช่วยเนี่ย!”

ตัวตลกหัวเราะ

เขาหยุดกังวลเรื่องกลุ่มที่ทรงพลังเกินไปก่อนเริ่มเดินอย่างสบายๆ ฮัมเพลงเบาๆ และร่ายรำระหว่างซากศพกับแอ่งโลหิต

บางครั้ง เมื่อเผชิญหน้ากับความโกลาหลหนึ่งหรือสองอย่างที่ภูตผีไม่สามารถสังหารได้ ตัวตลกจะก้าวมาข้างหน้าแล้วตัดศีรษะของอีกฝ่ายด้วยตะขอยาวอย่างระมัดระวัง

สามนาที

มันจบลงในไม่ช้า

คนเป็นทั้งหมดกลับสู่ความปกติ

แม่และลูกสาวผู้ถูกต้อนจนมุมเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเศร้าโศก แต่ทันใดนั้นก็พบว่าคนชั่วตรงหน้าพวกนางล้มไปกองกับพื้นแล้ว

คนชั่วเต็มไปด้วยโลหิต ทั่วร่างถูกฟันจนเสียโฉมก่อนล้มไปกองกับพื้นในสภาพไร้ลมหายใจ

ภูตผียืนตรงหน้าซากศพของคนชั่ว

เขายิ้มให้ภรรยาและลูกสาว ร่างของคนคนนั้นค่อยๆ หายไป

กริชตกลงกับพื้นดังเคร้ง

ด้วยความสามารถของตัวตลก เขาทำหน้าที่ปกป้องครั้งสุดท้ายได้สำเร็จ

…………………………………..