WSSTH – สงครามจักรพรรดิทะยานสวรรค์ - ตอนที่ 2483 บุกเผ่ามังกรอย่างอุกอาจ!
ตอนที่ 2,483 : บุกเผ่ามังกรอย่างอุกอาจ!
“ใต้เท้า…นี่คือเรื่องที่ท่านอยากถามข้าน้อยหรือ?”
ตอนนี้กระทั่งตัวปีศาจสุกรเอง สงสัยว่าใช่มันได้ยินอะไรผิดไปหรือไม่
ยังมีคนไม่รู้สถานการณ์ในปัจจุบันจนต้องถามด้วยเหรอ?
“ข้าต้องพูดซ้ำ?”
เมื่อเห็นปีศาจสุกรเบื้องล่างมองมาด้วยสายตาสงสัย คิ้วต้วนหลิงเทียนพลันขมวดลงเล็กน้อยเผยความไม่พอใจออกมา
“ไม่ต้อง! ไม่ต้อง!”
ได้ยินน้ำเสียงแฝงรำคาญของต้วนหลิงเทียน ปีศาจสุกรเร่งรีบสายหน้าปฏิเสธออกมาอย่างร้อนรน
หลังจากนั้นในน้ำเต้าขายยาอันใดเรียกว่ามันโพทนาสรรพคุณออกมาจนหมด ทุกสถานการณ์เรื่องราวในภูมิภาคเบื้องบนมันที่มันรู้ถูกเล่าให้ต้วนหลิงเทียนฟังอย่างละเอียด
“ภูมิภาคเบื้องบนตอนนี้…พื้นที่ทางใต้กับทางเหนือถูกเผ่าปีศาจยึดครองไว้หมดแล้ว?”
“ส่วนภาคตะวันตกด้วยมีเผ่าหงส์ฟ้าอยู่เผ่าปีศาจจึงบุกยึดไม่สำเร็จ ทางตะวันออกก็มีเผ่ามังกรเผ่าปีศาจก็เลยยึดไม่สำเร็จเหมือนกัน…”
“ตอนนี้…ภาคกลางได้กลายเป็นสมรภูมิหลักในการรบพุ่งระหว่างคนของดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋ากับเผ่าปีศาจจากแดนเนรเทศ?”
…
หลังได้ฟังเรื่องราวที่ปีศาจสุกรเล่า ต้วนหลิงเทียนจึงได้รับทราบสถานการณ์และความเป็นไปของแดนดิน
“จนถึงตอนนี้…ตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าปีศาจที่ปรากฏตัวขึ้น เป็นเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์? อีกทั้งเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ของเผ่าหงส์ฟ้ายังปรากฏตัวออกมาสู้กับมันครั้งหนึ่ง…แต่ผลจบลงที่เสมอ?”
ขณะเดียวกันต้วนหลิงเทียนก็ได้รับทราบถึงความแข็งแกร่งของเผ่าปีศาจในปัจจุบัน
พวกมันมีเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ปรากฏขึ้น 1ตน?
‘แต่พวกมันไม่น่าจะมีดีแค่นี้หรอก…’
ต้วนหลิงเทียนเองก็ตระหนักได้ถึงเรื่องดังกล่าวดี
ถึงแม้เผ่าปีศาจอาจไม่มีตัวตนขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์อยู่เลย
อย่างไรก็ตามในเผ่าปีศาจไม่น่าจะมีเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์แค่ตนเดียว!
“เอาล่ะ…เห็นแก่ที่เจ้าร่วมมือตอบคำถามข้าแต่โดยดี ข้าจะปล่อยเจ้าไป”
หลังได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมดที่อยากรู้จากปีศาจสุกรที่คุกเข่าอยู่ด้านล่างแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็โบกมือส่งๆกล่าวไล่ให้มันไปได้
เขาไม่ได้สนใจจะลงมือเข่นฆ่ามัน
ปีศาจสุกรตนนี้ก็เป็นแค่ตัวตนไร้สำคัญอะไรในสายตาเขา มันไม่อาจเป็นภัยคุกคามให้เขาได้เลย มันจะอยู่หรือตายก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะให้ความสนใจ กระทั่งไม่อยากบี้มดเช่นมันให้เสียมือ!
“ขอบคุณใต้เท้า! ขอบพระคุณใต้เท้า!!”
ได้ยินคำไล่ของต้วนหลิงเทียน ปีศาจสุกรย่อมบังเกิดความยินดีอย่างถึงที่สุด มันเร่งรุดโขกศีรษะขอบคุณไม่กี่ครั้งก็รีบคลานอย่างกุลีกุจอออกจากห้องโถงหลักก่อนที่จะเร่งเหินร่างจากไป ราวกับไม่อยากรั้งอยู่บนเขาลูกนี้ต่อแม้แต่วินาทีเดียว
“ถ้างั้นตอนนี้…ก็ได้เวลาที่ข้าจะไปเยือนเผ่ามังกรเพื่อคิดบัญชีเก่ากับพวกมัน!”
หลังปีศาจสุกรจากไปพักหนึ่ง ต้วนหลิงเทียนก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ในโถง แววตายังทอประกายดุร้ายปานมีเปลวเพลิงลุกโชน!
ยังเป็นเพลิงโทสะ!
เขาไม่มีวันลืม
ในบรรดาคนของ 7 ทวาราเที่ยงแท้ที่ตกตายเพราะเผ่ามังกร มีคนสำคัญของ 7 ทวาราเที่ยงแท้รวมถึงสหายสนิทเขารวมอยู่ด้วย!
กู่ลี่ ผู้สืบทอดทวาราเที่ยงแท้ลำดับที่ 3 จอมเผด็จการ!
เย่วอู๋หยิ่งทวาราเที่ยงแท้ลำดับที่ 4 เงาทมิฬ!
อาจารย์ของหานเฉวี่ยไน่!
“พี่กู่…หากท่านยังคงเฝ้ามองข้าจากบนฟ้าขอท่านจงตั้งใจมองให้ดี วันนี้ข้าจะไปเผ่ามังกรเพื่อล้างแค้นให้ท่านเอง!”
ต้วนหลิงเทียนที่พริบตาเดียวก็วูบร่างออกมาหยุดลอยกลางอากาศเหนือโถงหลัก เหม่อมองขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกล่าวพึมพำออกมาเสียงเบา
“ซานเตา”
ครู่ต่อมาหลังคืนสติ ต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองกล่าวกับเฉินอี้หรูที่พึ่งติดตามออกมาจากห้องโถง
“ขอรับนายท่าน”
เฉินอี้หรูรับคำด้วยเคารพ
“จากนี้ไป เจ้าไม่ต้องคอยติดตามรับใช้ข้าแล้ว…”
ต้วนหลิงเทียนกล่าว
“นายท่าน!”
ได้ยินคำของต้วนหลิงเทียน สีหน้าเฉินอี้หรูก็ซีดลงทันที ยังกระวนกระวายใจไม่น้อย “นายท่าน ซานเตากระทำสิ่งใดผิดไปหรือ…ขอนายท่านโปรดเมตตาบอกกล่าวต่อไปซานเตาจักจดจำเอาไว้ จักได้มิกระทำผิดไปเป็นครั้งที่สอง!”
“เจ้าอย่าพึ่งเข้าใจเจตนาข้าผิด…”
ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมาพลางกล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ “ข้าหมายความว่าจากนี้ไปเจ้าไม่ต้องติดตามรับใช้ข้าในฐานะคนรับใช้อีกแล้ว…ข้าเพียงสลายพันธะนายบ่าวระหว่างเราเท่านั้น หลังจากนี้หากเจ้าอยากไปข้าก็ให้อิสระแก่เจ้า แต่ถ้าไม่อยากไปจะอยู่ที่นี่ในฐานะผู้พิทักษ์ก็ได้”
“แน่นอนว่าทั้งหมดสุดแล้วแต่เจ้าจะเลือก”
เฉินอี้หรูติดตามรับใช้เขามานานพอสมควรจัดการเรื่องราวหยุมหยิมให้เขาอย่างดี ซึ่งทำให้เขาพอใจไม่น้อย
เช่นนั้นเขาเลยคิดคืนอิสรภาพให้เฉินอี้หรู
“ที่แท้เป็นข้าน้อยเข้าใจผิดไปเอง…”
เฉินอี้หรูพอได้ฟังก็ตระหนักได้ว่าที่แท้เป็นมันตีตนไปก่อนไข้ หลังโล่งใจได้ครู่หนึ่งก็กล่าวออกมาว่า “นายท่านข้าน้อยขอบคุณนายท่านที่เมตตาสลายพันธะนายบ่าวและคืนอิสรภาพให้ข้าน้อย…แต่ซานเตายินดีที่จะติดตามรับใช้นายท่านสืบไป ขอนายท่านอย่าได้ผลักไส”
“นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าเฉินอี้หรูได้รับอิสรภาพกลับคืนแล้ว ไม่ใช่ข้ารับใช้ที่ต้องเรียกหาข้าว่านายท่านอีก!”
ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง ยังกล่าวเรียกหาอีกฝ่ายด้วยนามเดิม
“หากเป็นเช่นนั้น…ข้าน้อยขอเข้าร่วม 7 ทวาราเที่ยงแท้ในฐานะผู้พิทักษ์”
เฉินอี้หรูย่อมตระหนักได้ถึงความเด็ดขาดของต้วนหลิงเทียน มันจึงไม่คิดจะดันทุรังสืบต่อ เพียงเลือกที่จะกล่าวออกมาตรงๆว่าจะเข้าร่วม 7 ทวาราเที่ยงแท้ในฐานะผู้พิทักษ์แทน
“เจ้าสามารถเข้าร่วม 7 ทวาราเที่ยงแท้ได้ไม่มีปัญหา”
ได้ยินคำของเฉินอี้หรู ต้วนหลิงเทียนคลี่ยิ้มบางๆออกมา หลังจากนั้นค่อยแจ้งเรื่องราวดังกล่าวกับ 7ทวาราเที่ยงแท้คนอื่น
“ยินดีต้อนรับท่านผู้พิทักษ์เฉิน”
“ยินดีต้อนรับท่านผู้พิทักษ์เฉิน”
…
เหล่าคนของ 7 ทวาราเที่ยงแท้นำโดยผู้เฒ่าพยากรณ์เร่งรุดมาตอนรับเฉินอี้หรูเซียนอมตะเสเพล 4 ทัณฑ์ในฐานะผู้พิทักษ์ด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม!
เพราะนี่หมายความว่าขุมพลังของ 7 ทวาราเที่ยงแท้เพิ่มมากขึ้น!
ก่อนหน้านี้ถึงแม้เฉินอี้หรูจะติดตามรับใช้ต้วนหลิงเทียน แต่อย่างไรอีกฝ่ายเพียงฟังแต่คำของต้วนหลิงเทียนเท่านั้น เพราะอย่างไรก็เป็นคนรับใช้ของต้วนหลิงเทียนไม่ใช่คนของ 7 ทวาราเที่ยงแท้
หากวันหนึ่งต้วนหลิงเทียนต้องจากระนาบโลกียะไป เฉินอี้หรูก็ไม่พ้นต้องแยกตัวไปตามทางของตัวเอง…
ทว่าตอนนี้เฉินอี้หรูได้เข้าร่วม 7 ทวาราเที่ยงแท้ในฐานะผู้พิทักษ์แล้ว ซึ่งหมายความว่าในภายภาคหน้ามันก็ยังจะคอยอยู่ปกป้องพิทักษ์ 7 ทวาราเที่ยงแท้อยู่ดีถึงต้วนหลิงเทียนจะขึ้นสู่ระนาบเทวโลกแล้วก็ตาม
เนื่องเพราะ 7 ทวาราเที่ยงแท้ได้กลายเป็นบ้านของมันไปแล้ว
“เค่อเอ๋อ…ข้าว่าจะไปเผ่ามังกรสักหน่อย”
หลังจากนั้นต้วนหลิงเทียนก็คิดจะไปยังเผ่ามังกรเพื่อล้างแค้นทันที แต่แน่นอนว่าเขาต้องกล่าวบอกเค่อเอ๋อก่อนไป
“พี่เทียนข้าจะไปกับท่าน”
เค่อเอ๋อกล่าว
“ไม่ต้องหรอก…”
ต้วนหลิงเทียนส่ายหัวไปมาพลางยิ้มกล่าวว่า “ด้วยด่านพลังฝึกปรือของข้าตอนนี้ นับประสาอะไรกับเผ่ามังกรที่อาจไม่มีเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ด้วยซ้ำ…ต่อให้พวกมันจะมีข้าก็ไม่กลัว!”
“นอกจากนั้นไม่ใช่ว่าเจ้าเองก็มีป้ายหยกสื่อสารที่ข้าให้ไว้หรือ หากข้าคิดขอความช่วยเหลือจากเจ้า ด้วยมีป้ายหยกเจ้าก็ตามมาช่วยข้าได้ในเวลาอันสั้น”
“เพราะด้วยพลังฝีมือของเจ้าตอนนี้…สำนึกเทวะไม่พ้นต้องครอบคลุมพื้นที่ภูมิภาคเบื้องบนส่วนใหญ่ไปแล้ว คิดจะเดินทางไปที่ใดก็ลำบากเพียงไม่กี่สิบลมหายใจไม่ใช่หรือ?”
ต้วนหลิงเทียนไม่ได้คิดจะพาเค่อเอ๋อไปยังเผ่ามังกรด้วยกัน
“นอกจากนี้หากเจ้ารั้งอยู่ที่นี่ไม่เพียงแค่จะได้อยู่กับซือหลิงทั้งคอยปกป้องลูกเรา เจ้ายังปกป้องคนอื่นได้อีกด้วย…เพียงมีเจ้ารั้งอยู่ข้าถึงจะวางใจในความปลอดภัยของทุกคน และไปจัดการเรื่องราวที่เผ่ามังกรได้”
ต้วนหลิงเทียนเอ่ยออกอีกรอบ
เมื่อได้ฟังวาจาอันมีเหตุผลรองรับอย่างดีของต้วนหลิงเทียน เค่อเอ๋อก็ไม่รู้จะโต้แย้งงอย่างไรดี ไม่อาจยืนกรานตามไปเผ่ามังกรด้วยได้อีก…
อย่างไรก็ตามนางยังคงกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยสีหน้าจริงจัง “พี่เทียน หากท่านเจอเรื่องราวตึงมือ ท่านต้องรีบแจ้งให้ข้าทราบโดยเร็วที่สุด!”
ถึงแม้เค่อเอ๋อจะเชื่อฟังคำพูดของต้วนหลิงเทียน
อีกทั้งแม้นางจะรู้ว่าเผลอๆดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋าภูมิภาคเบื้องบนอาจไม่มีแม้กระทั่งเซียนอมตะเสเพลที่เป็นภัยคุกคามให้ต้วนหลิงเทียนได้อยู่เลย แต่นางก็ไม่อาจไม่ห่วงความปลอดภัยของต้วนหลิงเทียนได้อยู่ดี
และต้องทราบด้วยว่าสาเหตุที่นางยอมทุกข์ทรมานเพื่อยกระดับพลังฝึกปรือ ทั้งหมดก็เพื่อช่วยเหลือแบ่งเบาให้พี่เทียนของนาง!
นางไม่อยากเป็นดอกไม้ในแจกัน ที่มีไว้ประดับข้างกายพี่เทียนของนางเท่านั้น!!
“ย่อมได้”
ได้ยินคำกำชับด้วยความจริงจังของเค่อเอ๋อ ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับก่อนค่อยพูดต่อว่า “ส่วนเทียนหวู่ฝากเจ้าไปบอกนางให้ข้าที…อย่างไรเสียการไปเผ่ามังกรครั้งนี้หากไม่มีอะไรผิดพลาดข้าคงไปไม่นานนัก”
“อื้อ”
เค่อเอ๋อพยักหน้ารับอย่างเชื่อฟัง ต่อหน้าต้วนหลิงเทียนแล้วนางเชื่องราวลูกแมวตัวน้อย
หลังกล่าวบอกเรื่องราวเค่อเอ๋อเรียบร้อยแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็ออกจากขุนเขาไร้นามอันเป็นฐานที่มั่นชั่วคราวของ 7 ทวาราเที่ยงแท้ทันที
ยังมุ่งหน้าออกจากภาคเหนือไปทางภาคตะวันออก
เมื่อเข้าสู่ภาคตะวันออกแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็มุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ตั้งเผ่ามังกรโดยตรง
ระหว่างเดินทางต้วนหลิงเทียนได้ใช้ความเร็วสูงสุด เช่นนั้นในเวลาไม่นานเขาก็มาถึงด้านนอก ‘มหาภูผาสืบหมื่น’ อันเป็นถิ่นของเผ่าพันธุ์มังกรตามที่ได้รับทราบมา
ร่างคนอันเหยียบกระบี่บินพลันหยุดลง ชมมองภาพเบื้องหน้าด้วยความสนใจ
“นี่น่ะเหรอ มหาภูผาสิบหมื่น…ที่ตั้งเผ่าพันธุ์มังกร?”
สำหรับต้วนหลิงเทียนในตอนนี้ อาศัยค่ายกลม่านหมอกที่ปกคลุมอยู่ด้านนอกย่อมไม่นับเป็นอะไรในสายตา
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาค่ายกลพวกนี้ย่อมไม่อาจส่งผลอะไรต่อเขาได้ สามารถมองผ่านได้ง่ายดายถึงขั้นไม่ต้องแยแสมันด้วยซ้ำ
วู้ม!
เมื่อต้วนหลิงเทียนเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง กระบี่พลังใต้เท้าก็เปล่งอานุภาพพาร่างเขาท่องทะยานออกไปดั่งประกายแสงจนมองไปประหนึ่งรุ้งข้ามฟ้า พุ่งตรงเข้าสู่ใจกลางเผ่ามังกรด้วยความเร็วอันน่ากลัว!
“ศัตรูบุก! มีศัตรูบุก!!”
“เพียงฟังเสียงเหินแหวกอากาศก็บอกให้ทราบถึงความเร็วอันน่าสะพรึง…มันเป็นสุดยอดฝีมือจากเผ่าปีศาจงั้นหรือ!?”
“เป็นผู้ใดกันแน่ ถึงได้หาญกล้าบุกมาเผ่ามังกรเราถึงถิ่น!!”
…
ไม่ว่าจะระดับสูงหรือต่ำของเผ่ามังกรล้วนได้ยินเสียงอากาศแตกระเบิดสนั่นลั่นฟ้าชัดเจน อีกทั้งยังเห็นประกายแสงพุ่งวาบบุกเข้ามาเผ่ามังกรของพวกมันด้วยความเร็วสูง ทำให้สีหน้าของพวกมันอดเปลี่ยนไปไม่ได้!
ในขณะที่เผ่ามังกรกำลังตื่นตระหนกกับอาคันตุกะแปลกหน้านั้นเอง
“ข้าต้วนหลิงเทียน ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้มาเยือนเผ่ามังกรครั้งนี้ เพื่อล้างแค้นให้กู่ลี่และเยว่อู๋หยิ่ง!ไม่ว่าจะเป็นฝีมือผู้ใดจงไสหัวออกมารับความตายเสีย!!”
“และหากเผ่ามังกรให้ท้ายผู้บงการไม่ยอมส่งตัวผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายคนของข้าออกมา…วันนี้ข้าต้วนหลิงเทียนจะย่ำเหยียบเผ่ามังกรให้ราบเป็นหน้ากลอง!!”
เสียงสนั่นลั่นดังลงมาฟากฟ้าของต้วนหลิงเทียน ส่งตรงถึงหูทุกชีวิตในเผ่ามังกรอย่างชัดถ้อยชัดคำ!
ทันใดนั้นสุรเสียงทั่วทั้งเผ่ามังกรก็กลายเป็นเงียบงันราวคนตาย!
ต้วนหลิงเทียน?
ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้ กลับเอาตัวเองมาส่งถึงหน้าประตู?
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น!
ประเด็นก็คือ…
ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้ กลับบุกมาเผ่ามังกรพร้อมประกาศเจตนาว่ามาเพื่อล้างแค้น?
ยิ่งไปกว่านั้นยังกล่าวอีกว่า หากเผ่ามังกรไม่ส่งมอบผู้บงการที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสังหารคนของ 7ทวารา อีกฝ่ายจะย่ำเหยียบเผ่ามังกรของพวกมันให้ราบ?
“ขะ…ข้าได้ยินไม่ผิดไปใช่หรือไม่? ผะ…ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้ ต้วนหลิงเทียน….ประกาศออกมาว่าจะทำลายเผามังกรขอพวกเรา?”
ทั่วทุกหัวระแหงของเผ่ามังกร คนของเผ่ามังกรทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะบังเกิดความตกใจทั้งสงสัยไม่น้อยว่าตัวเองฟังผิดไปหรือไม่
“เจ้าได้ยินถูกแล้ว! มันขู่ว่าหากเผ่ามังกรเราไม่ส่งตัวผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสังหารกู่ลี่และเยว่อู๋หยิ่งออกไป มันจะย่ำเหยียบเผ่ามังกรของพวกเราให้ราบคาบ!!”
“บ้า! บ้าไปแล้ว! ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้มันคุ้มคลั่งไปแล้วหรือไร! มันคิดว่ามันเป็นผู้ใดกันแน่ ถึงได้หาญกล้ามาข่มขู่เผ่ามังกรเราถึงที่!?”
“สวรรค์มีทางไม่ยอมไป นรกไร้ประตูกลับมุดมา!ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้มาที่นี่นับว่ารนหาที่ตายชัดๆ!!”
…
หลังคืนสติ คนของเผ่ามังกรทั้งหลายก็อดไม่ได้ที่จะเดือดดาลเป็นการใหญ่ ต่างตะโกนโวยวายออกมาอย่างดุร้ายปานเสียงคำราม!
และทั้งหมดรู้สึกว่า…
ผู้นำ 7 ทวาราเที่ยงแท้ต้วนหลิงเทียน พาตัวเองมาหาที่ตายโดยแท้!
