WSSTH – สงครามจักรพรรดิทะยานสวรรค์ - ตอนที่ 2506
WSSTH ตอนที่ 2,506 : ผู้พิทักษ์ฝ่ายซ้ายสำนักเทียนซือ จางฉู่เหอ!
วูบ
เมื่อเสียงเยียบเย็นเปี่ยมโทสะดังมาถึงหูจางยี่ สีหน้าจางยี่ก็เปลี่ยนไปทันที!
ด้านต้วนหลิงเทียนกับถังเซี่ยวเซี่ยวเพียงหันไปมองต้นเสียงด้วยความสนใจเท่านั้น
และขอบไฟไกลตา พลันปรากฏร่างชายชราคนหนึ่งกำลังเหินพุ่งมาด้วยความเร็วสูง
ไม่นานร่างชายชราที่ว่าก็ลุมาถึงบริเวณใกล้ๆกลุ่มต้วนหลิงเทียน ทำให้ทุกคนแลเห็นรูปลักษณ์ของมันชัดเจน ยังทำให้ต้วนหลิงเทียนบังเกิดความรู้สึกคุ้นๆขึ้นมาพิกล
‘ชายแก่คนนี้ใครกัน…ไฉนหน้ามันดูคุ้นๆตา?’
ได้เห็นเค้าโครงรูปหน้าอีกฝ่าย ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อย ราวกับเคยพบคนที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายกันมาก่อน
นอกจากนี้เขายังพบว่า
ถึงแม้ว่าชายชราจะเรียกหาจางยี่ แต่แปลกนักที่สายตาของมันกลับมองจ้องมาที่เขาเขม็ง! แถมในแววตายังเปี่ยมไปด้วยโทสะและเจตนาฆ่าฟันล้นปรี่ ราวกับทนรอสับร่างเขาให้เป็นชิ้นๆไม่ไหว!!
‘มัน…ไฉนดูแค้นข้าราวข้าไปถล่มมารดามันมา?’
เห็นดังกล่าวต้วนหลิงเทียนอดสะดุ้งไปไม่ได้
เพราะถึงแม้เขาจะรู้สึกคุ้นๆหน้าชายชรา แต่เขาจำไม่ได้เลยว่าเคยเห็นอีกฝ่ายมาก่อน…
“ผู้พิทักษ์ซ้าย!”
ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังสงสัยว่าไฉนชายชราเบื้องหน้าถึงแลดูเคียดแค้นเขานัก จางยี่ที่ลอยอยู่ข้างๆก็โพล่งคำทักชายชราออกมาด้วยความตกใจ!
ผู้พิทักษ์ซ้าย?
ได้ยินคำของจางยี่ คิ้วต้วนหลิงเทียนเลิกขึ้นทันที ‘มันนี่เอง’
พอได้ยินคำที่จางยยี่ทักชายชรา เขาก็ระบุตัวตนผู้มาใหม่ได้ทันที…
ผู้พิทักษ์ฝ่ายซ้ายของสำนักเทียนซือ จางฉู่เหอ!
‘ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไฉนข้ารู้สึกว่าหน้ามันคุ้นๆ ที่แท้ก็เป็นปู่ของจางอวิ๋นเฟยนี่เอง…’
ตอนนั้นหลังเข่นฆ่าศิษย์สำนักเทียนซืออย่างจางอวิ๋นเฟยไปในมรดกสถานของเซียนกระบี่บงกชฟ้าหลี่ไป๋ ต้วนหลิงเทียนก็ได้รับทราบเรื่องราวจากจางยี่
จางอวิ๋นเฟยนั้น ยังมีปู่อยู่ในสำนักเทียนซือ และยังมีพลังฝึกปรือขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์
พลังฝีมือของมันเรียกว่าทัดเทียมกับตัวตนขอบเขตเซียนสวรรค์ 8 ทัณฑ์อีก 2 คนในสำนักเทียนซือ และเป็นรองก็แต่ตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนักเทียนซือที่เป็นตัวตนขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์…
เสวียนอวิ๋นเจินเหริน!
‘แต่ว่าก็ว่าเถอะ จางฉู่เหอกับจางอวิ๋นเฟยช่างมีเค้าโครงใบหน้าเหมือนกันจริงๆ’
เมื่อได้ล่วงรู้ตัวตนของชายชราผู้มาใหม่ว่ามันคือ ‘จางฉู่เหอ’ ปู่ของจางอวิ๋นเฟย ต้วนหลิงเทียนก็อดไม่ได้ที่จะมองอีกฝ่ายด้วยความสนใจ
ทว่าแต่ต้นจนจบการปรากฏตัวของจางฉู่เหอ ไม่ได้ทำให้เขาหวั่นเกรงแม้แต่นิดเดียว
เป็นเรื่องธรรมดา…
เพราะตอนนี้จะอย่างไรต้วนหลิงเทียนก็แข็งแกร่งทัดเทียมเซียนอมตะเสเพล 9 ทัณฑ์ ไหนเลยจะเห็นเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์คนหนึ่งเป็นภัยคุกคามได้?
“จางยี่ เจ้าช่างกระทำได้งามหน้านัก! ถึงขั้นกล้าร่วมมือกับคนนอกเข่นฆ่าคนในสำนักเดียวกัน…วันนี้ข้าจะประหารเจ้าตามกฏสำนักเทียนซือ!!”
จางฉู่เหอเหินร่างผ่านอากาศมาไม่รีบไม่ร้อนด้วยสภาวะแกร่งกร้าว สองตาเยียบเย็นมองจ้องจางยี่อย่างอำมหิต
วาจาของมันฟังแล้วให้ความรู้สึกไม่ต่างใดจากเสียงเคียวยมทูตกำลังฟันฟาดเข้ามา เห็นชัดว่ามันคิดเข่นฆ่าจางยี่ให้ตาย!
วูบ
หน้าจางยี่เปลี่ยนสีไปทันที
จางฉู่เหอแม้แลคล้ายมันจะค่อยๆเหินข้ามฟ้ามาอย่างไม่รีบไม่ร้อน ทว่าจางยี่ที่ถูกเพ่งเล็งกลับสัมผัสได้ว่าความว่างเปล่ารอบกายได้ถูกพลังไร้สภาพขุมหนึ่งสะกดกักเอาไว้ ยากที่มันจะขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวใดๆได้!
“หึ!”
และแทบจะเป็นในเวลาเดียวกันกับที่จางฉู่เหอแผ่พลังมาสะกดร่างจางยี่และเหินร่างเข้าไปหมายจัดการจางยี่ ต้วนหลิงเทียนที่ตระหนักเรื่องราวได้แต่แรก พลันแค่นเสียงพ่นลมสบถออกไปคำหนึ่ง!
ครู่ต่อมา
“ปฐมเวทย์กลืนกิน!”
ต้วนหลิงเทียนใช้ออกด้วยปฐมเวทย์กลืนกินทันที สูบกลืนพลังวิญญาณฟ้าดินโดยรอบด้วยความเร็วอัศจรรย์ พริบตาระดับพลังก็เพิ่มพูนขึ้นไป 2 ขีดขั้น!
“ค่ายกลกระบี่!”
ต่อมากระบี่เซียนอมตะพลันผุดโผล่ออกมาจากความว่างเปล่า ก่อนที่จะเริ่มเปล่งรังสีกระบี่ออกมาเล่มแล้วเล่มเล่า ม้วนวนห้อมล้อมอยู่รอบกายต้วนหลิงเทียน!
พริบตาต่อมาแสงสว่างพลันเจิดจ้าออกมาจากรังสีกระบี่นับพันๆดังกล่าว! พวกมันยังลอยขึ้นไปม้วนเป็นวังวนเหนือศีรษะต้วนหลิงเทียน ก่อเกิดเป็นค่ายกลกระบี่ชุดหนึ่ง!
ค่ายกลกระบี่ดังกล่าว เป็นสิ่งที่ต้วนหลิงเทียนใช้ได้หลังบรรลุถึงขอบเขตที่ 5 ของยอดใจกระบี่…ใจกระบี่รวมหนึ่ง!
เพียงใจกระบี่บัญชา หมื่นศาสตราสยบสิ้น!
แน่นอนว่านอกจากมีพลังทำให้หมื่นศาสตราสยบแล้ว ตัวค่ายกลกระบี่เองก็นับเป็นการจู่โจมอันทรงพลังไม่น้อย
เทียบกับกระบวนท่ากายกระบี่รวมหนึ่งจากขอบเขตที่ 4 ของยอดใจกระบี่อย่างกระบี่ใจกระจ่างแล้ว…ยังทรงพลังอานุภาพกว่ากันมาก!
“คลาย!”
ทันใดนั้น สองตาต้วนหลิงเทียนฉายประกายเยียบเย็น ค่ายกลกระบี่เหนือศีรษะพลันพุ่งออกไปด้วยความเร็วน่ากลัว จนสำเนียงเสียงแผ่วดังในอากาศ รู้ตัวอีกทีก็ไปม้วนวนรอบร่างจางยี่เรียบร้อย!
และทันใดนั้นเอง
ปง! ปง! ปง! ปง! ปง!
…
ความว่างเปล่าพลันแตกระเบิดส่งเสียงดังสนั่นปานฟ้าถล่ม!
รอบกายจางยี่ยามนี้ปรากฏรอยแยกมิติมืดดำผุดขึ้นในความว่างอย่างน่ากลัว! มองไปประหนึ่งฝูงอสรพิษตัวเขื่องสีมืดกำลังเลื้อยอยู่รอบๆ พาลให้ผู้ที่แลเห็นอดขนลุกไม่ได้!!
“อั๊ค!”
จางฉู่เหอที่กำลังเหินข้ามฟ้าไปหมายประหารจางยี่ที่ถูกพลังมันสะกดกัก อยู่ๆก็ต้องถูกพลังสะท้อนตีเข้าร่างอย่างจัง หลังพลังที่มันแผ่ไปล้อมกักจางยี่ถูกทำลายลง! ร่างมันพลันชะงักค้างกลางหาว ปากอดกระอักโลหิคออกมาไม่ได้!!
สาเหตุที่ไฉนมันถูกพลังสะท้อนรุนแรงขนาดนี้ เพราะตัวมันไม่ได้ลงมือเต็มกำลัง!
ทว่าพลังอำนาจจากค่ายกลกระบี่ของต้วนหลิงเทียนนั้น มันเทียบได้กับการจู่โจมของขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ลงมือเต็มกำลัง!
ตัวตนขอบเขตเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ลงมือหักหาญเต็มกำลัง ทว่าตัวมันที่เป็นแค่เซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ดันไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด แล้วจะต้านทานได้อย่างไรไหว!
เช่นนั้นราคาความประมาทของมันก็คือการบอบช้ำภายใน!
“เจ้า…พลังของเจ้า…ไฉนกล้าแข็งได้ถึงขนาดนี้!?”
ขณะที่จางฉู่เหอยกมือขึ้นปาดเช็ดเลือดที่มุมปาก มันก็หันไปมองต้วนหลิงเทียนทันที แววตายังฉายชัดถึงความประหลาดใจทั้งไม่อยากจะเชื่อ!
มันย่อมรู้จักชายหนุ่มชุดม่วงเบื้องหน้าดี! เพราะอีกฝ่ายเป็นคนที่เข่นฆ่าสังหารหลานชายของมัน! ตัวมันยังคิดจะชำระแค้นอีกฝ่ายหลังประหารจางยี่ทิ้งด้วยซ้ำ!!
เหตุผลเดียวที่ไฉนมันถึงมาเฝ้ารออยู่บริเวณทางเข้าออกระนาบเหยียนหวงนั้น ทั้งหมดก็เพื่อเฝ้ารอจับตัวจางยี่แล้วเค้นถามความเป็นมาของชายหนุ่มชุดม่วงที่ฆ่าหลานชายของมัน!
อย่างไรก็ตามมันที่มาดักรอจางยี่เพื่อเค้นความ ไม่คิดเลยว่าไม่เพียงจะได้พบเจอจางยี่สมใจ แต่ยังได้พบเจอคนที่ฆ่าหลานชายของมันอีกด้วย!
ด้วยเหตุนี้มันก็ไม่ต้องเสียเวลาเค้นความอะไรจางยี่อีก!
มันจึงคิดฆ่าจางยี่ทิ้งทันที หลังจากนั้นก็ค่อยหันไปทรมานชายหนุ่มชุดม่วงให้สาสมใจ ก่อนจะเข่นฆ่าอีกฝ่ายล้างแค้นให้หลานชายมัน!!
ทว่ากระทั่งหลับมันยังไม่เคยฝันถึง…
ความแข็งแกร่งของศัตรูฆ่าหลานชายคนนี้ กลับสูงส่งนัก!
จากพลังที่อีกฝ่ายเผยออก เห็นได้ชัดว่าต่อให้มันลงมือสุดกำลัง ก็ไม่แน่ว่าจะมีเปรียบ!
“เจ้าแปลกใจงั้นเหรอ?”
ต้วนหลิงเทียนหันไปมองจางฉู่เหอพลางถามออกมาเสียงเบา
“เจ้า…เจ้าเป็นแค่ครึ่งก้าวเซียนอมตะเท่านั้น! หรือว่า…เจ้าจะได้รับสืบทอดมรดกของต้าหลัวจินเซียน!?”
จางฉู่เหอกล่าวถามออกไปด้วยความตื่นตระหนก
“ได้ไม่ได้ ธุระเจ้าไม่ใช่”
ต้วนหลิงเทียนกล่าวตอบเสียงเรียบ
“ไอ้หนู! อย่าได้หยิ่งผยองให้มันมากนัก!”
เมื่อเห็นครึ่งก้าวเซียนอมตะหาญกล้าทำตัวยะโสโอหังต่อหน้า ถึงแม้จะรู้ดีว่าพลังอีกฝ่ายไม่ได้ด้อยกว่าตัวมัน แต่จางฉู่เหอก็อดไม่ได้ที่จะมีโมโหขึ้นมา!
“หยิ่งผยอง?”
สองตาต้วนหลิงเทียนทอประกายเยียบเย็นสว่างวาบ “ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นเจ้าที่อยู่ๆก็มาขวางทางพวกเราไม่ใช่หรือไง…แล้วเจ้าคิดว่าใครเป็นฝ่ายหยิ่งผยองกันแน่?”
“ฮึ่ม!”
จางฉู่เหอพ่นลมสบถ ค่อยกล่าวเสียงเย็น “ข้าไม่ได้ไปขวางอะไรเจ้า เพียงคิดจัดการกับจางยี่ข้างๆเจ้าเท่านั้น! มันถึงกับกล้ารวมหัวกับคนนอกเข่นฆ่าสังหารศิษย์ร่วมสำนัก ข้าแค่จะประหารมันตามกฏสำนัก! นี่เป็นเรื่องภายในสำนักเทียนซือเรา หวังว่าเจ้าอย่าได้สอดมือเสียประเสริฐกว่า!!”
“ฮ่าๆๆ…!”
ได้ยินคำของจางฉู่เหอต้วนหลิงเทียนอดไม่ได้ที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังร่า ทำราวกับพึ่งได้ยินเรื่องชวนหัวที่สุดในโลก!
“เจ้าหัวเราะอะไร?”
สองตาจางฉู่เหอตอนนี้ลุกโชนขึ้นมาดั่งเพลิงไฟ ราวกับจะแผดเผาได้ทุกสิ่ง!
“ข้าหัวเราะที่เจ้าเองก็สมควรรู้ดีว่าข้าเป็นคนฆ่าหลานเจ้า แต่ตอนนี้เจ้ากลับไม่กล้าพูดมันออกมาตรงๆ…ทำไม? หรือเจ้าคิดจะถ่วงเวลารอให้ผู้ช่วยของเจ้ามาถึงก่อน?”
ต้วนหลิงเทียนย่อมสัมผัสได้ถึงความผันผวนของพลังอาคมประการหนึ่ง เขาจึงรู้ดีว่าเมื่อครู่จางฉู่เหอได้ลอบส่งข้อความออกไปแล้ว
ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่ามันคิดจะทำอะไร
จางฉู่เหอผู้นี้ทันทีที่พบว่าพลังของเขาไม่ได้อ่อนด้อยไปกว่าเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ มันจึงบังเกิดความไม่มั่นใจว่าจะจัดการเขาได้ จึงคิดเรียกคนมากลุ้มรุมฆ่าเขา!
“น่าขันนัก! อาศัยเจ้ามีค่าพอให้ข้าหาคนช่วย?”
จางฉู่เหอที่ถูกต้วนหลิงเทียนมองแผนการณ์ออกอดไม่ได้ที่จะหน้าเปลี่ยนสี แต่มันยังคงปากแข็งไม่ยอมรับ!
“จริงรึ?”
ต้วนหลิงเทียนคลี่ยิ้มออกมาอย่างสนุกสนาน ทว่าหลังรอยยิ้มสนุกสนานหายไป สีหน้าเขาก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็นถึงขีดสุด!
“เอาเถอะ…เจ้าคิดจะยืนกรานไม่ยอมรับมันก็เรื่องของเจ้า ข้าจะทำเป็นไม่รู้แล้วรอคนช่วยของเจ้าสักพัก แต่อย่างไรเสียความอดทนของข้าก็มีจำกัด…ข้ารอได้แค่ 1 เค่อเท่านั้น! หากผ่านไปเค่อหนึ่งแล้วคนช่วยเจ้ายังไม่มา ก็อย่าได้โทษข้าว่าอำมหิต!”
ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกเสียงเรียบ หากทว่าเมื่อกล่าวจบสายตาที่ใช้มองจางฉู่เหอก็เย็นเยียบลงกว่าเดิม พาลให้จางฉู่เหอรู้สึกเสมือนตกไปในหล่มน้ำแข็ง!
“อวดดี!”
ได้ยินวาจาของต้วนหลิงเทียน หน้าจางฉู่เหอก็เริ่มแด่งก่ำไปด้วยโทสะ!
ในสายตาของมันแล้ว ด้วยความที่ศัตรูฆ่าหลานชายของมันเบื้องหน้ากลับมีพลังฝีมือทัดเทียมเซียนอมตะเสเพล 8 ทัณฑ์ไม่ต่างอะไรจากมันแบบนี้…
มันย่อมตระหนักดีว่าภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว มันคิดฆ่าอีกฝ่ายหรืออีกฝ่ายคิดฆ่ามันก็เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องง่าย…
ทว่าตอนนี้ ไฉนอีกฝ่ายกลับเผยทีท่าไม่อีนังขังขอบเรื่องที่มันเรียกหาผู้ช่วย?
หรืออีกฝ่ายคิดว่ามันจางฉู่เหอสิ้นไร้มือดีแล้วจริงๆ?
“ผู้พิทักษ์ซ้าย!”
ตอนนี้เองจางยี่หันไปมองจางฉู่เหอพลางกล่าวออกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “ที่จางอวิ๋นเฟยต้องตายวันนั้นเป็นเพราะมันบังเกิดจิตคิดละโมภยอดสมบัติสวรรค์ในมือสหายข้าก่อน…หากไม่ใช่เพราะสาเหตุดังกล่าว ไหนเลยสหายข้าต้องลดตัวไปฆ่ามันด้วย?”
“นอกจากนั้น ใช่ท่านแจ้งเรื่องไปยังผู้พิทักษ์ขวาและขอให้มาที่นี่แล้วใช่หรือไม่?”
“ข้าหวังว่าผู้พิทักษ์ซ้ายจะคิดทบทวนอีกครั้ง…หากท่านจะลงปลักโคลนก็เชิญท่านลงไปแต่ผู้เดียว อย่าได้ลากผู้พิทักษ์ขวาให้ร่วมจมปลักโคลนไปกับท่านด้วย!!”
กล่าวถึงท้ายประโยคน้ำเสียงจางยี่หนักขึ้นไม่น้อย
“เจ้ากล่าวอันใด?”
ได้ยินคำของจางยี่ จางฉู่เหอก็ของขึ้นไม่น้อย “จากที่เจ้าพูด…หรือเจ้าจะบอกว่าต่อให้พวกเราสองคนร่วมมือกันก็ยังมิใช่คู่มือไอ้เด็กขนอุยนี่เช่นนั้นหรือ?”
“เหลวไหลสิ้นดี!”
“เจ้าคิดว่ามันจะเป็นเหมือนฟงชิงหยางที่ได้รับสืบทอดมรดกต้าหลัวจินเซียนของแดนลับต่างสวรรค์เมื่อครั้งที่แล้วหรือไร?”
กล่าวถึงประโยคท้ายจางฉู่เหอก็เบือนตาไปมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาดูแคลนมากรังเกียจ
