WSSTH – สงครามจักรพรรดิทะยานสวรรค์ - ตอนที่ 3141
ณ คฤหาสน์หานชิง
ค่ายกลเคลื่อนย้ายรับตัว 1 ในบรรดาค่ายกลเคลื่อนย้ายรับตัวของคฤหาสน์หานชิง พลันปรากฏร่างหนึ่งถูกส่งกลับมา
“หลิวจี๋?”
“ศิษย์พี่หลิวจี๋!”
“ศิษย์พี่หลิวจี๋ครบกำหนดออกมาแล้วหรือ…”
“น่าเสียดายที่รอบนี้ศิษย์พี่หลิวจี๋ได้แค่อันดับที่ 31 เท่านั้น…อย่างไรก็ตามเพราะครานี้ศิษย์พี่หลิวจี๋ติดธุระจนเข้ามาช้าเกินไป หาไม่แล้วด้วยพลังฝีมือของศิษย์พี่หลิวจี๋คิดติด 1 ใน 30 อันดับแรกก็ย่อมไม่มีปัญหาอันใด”
“จริง”
…
การที่หลิวจี๋ถูกส่งตัวมาปรากฏ ก็ดึงดูดความสนใจของเหล่าศิษย์และอาวุโสของคฤหาสน์หานชิงในตำหนักเคลื่อนย้ายทันที สายตาทุกคนจึงละออกจากตารางจัดอันดับมาให้ความสนใจหลิวจี๋ก่อน
ด้วยเหตุนี้พวกมันจึงไม่ทันสังเกตเห็นเลยว่า…
แทบจะพร้อมๆกันกับที่หลิวจี๋ปรากฏตัว ชื่อหลิวจี๋ในอันดับที่ 31 ก็ได้หายไป
ขณะเดียวกัน ชื่อเดิมที่ติดอยู่ในอันดับที่ 30 ก่อนหน้า ก็ร่นลงมาอยู่ที่อันดับ 31 แทน…
อันดับกลางๆก็บังเกิดความเปลี่ยนแปลงในฉับพลันเช่นกัน เพราะชื่อในอันดับที่ 45 ได้เปลี่ยนไปแล้ว
อันที่จริงความเปลี่ยนแปลงในตารางจัดอันดับครั้งนี้ นับว่าใหญ่โตไม่ใช่เล่นๆ
อย่างไรก็ตาม เพราะทุกคนในตำหนักเคลื่อนย้ายจุดนี้มัวแต่สนใจการปรากฏตัวของหลิวจี๋ จึงไม่ทันมีให้สังเกตเห็นอันดับที่บังเกิดความเปลี่ยนแปลงในฉับพลัน
ในเวลาเดียวกัน
ตำหนักตั้งค่ายกลเคลื่อนย้ายแห่งอื่นของคฤหาสน์หานชิง เสียงอุทานดังขึ้นระงม
“เฮ่ย! ชื่อศิษย์พี่หลิวจี๋หายไปแล้ว!!”
“ให้ตายเถอะ…ชื่อศิษย์พี่หลิวจี๋หายไปแล้วจริงๆ! นี่ศิษย์พี่ถูกใครกำจัดออกมาหรือไร แต่ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางตอนนี้ ใครมันยังมีพลังมากพอจะจัดการศิษ์พี่ได้กัน?”
“หรือจะเป็นฝีมือคนที่จัดการเหิงเฟิงของคฤหาสน์อู่จ้าน?”
“ชัดเจน! เป็นมันไม่ผิดแน่! พวกเจ้าดูนั่น…ตอนนี้มันมีคะแนนสะสม 154 แต้มแล้วแถมยังอยู่ในอันดับที่ 25 แล้วด้วย!!”
“อั้ย ดูเหมือนมันจะเป็นคนจัดการศิษย์พี่หลิวจี๋จริงๆ…เดิมทีศิษย์พี่หลิวจี๋มี 113 แต้ม ส่วนมันมี 41 แต้ม พอเอามารวมกันก็เป็น 154 แต้มพอดี!”
…
เหล่าศิษย์และผู้อาวุโสของคฤหาสน์หานชิงได้แต่มองจ้องไปยังอันดับที่ 25 ด้วยความอื้ออึง แววตาเผยให้เห็นถึงความเหลือเชื่ออยู่บ้าง
ถึงแม้เจ้าของนามนี้จะสามารถจัดการเหิงเฟิงจากคฤหาสน์อู่จ้าน ที่ไม่ต่างอะไรกับหลิวจี๋ของคฤหาสน์หานชิงพวกมันอันเข้าใจความลึกซึ้งของกฏถึงขั้นตอนเบื้องต้น 6 ประการ และริเริ่มเข้าใจประการที่ 7
อย่างไรก็ตามต้องทราบด้วยว่ากฏที่เหิงเฟิงเชี่ยวชาญคือกฏแห่งดิน!
แต่หลิวจี๋ของคฤหาสน์หานชิงพวกมันเข้าใจกฏแห่งลม กระทั่งเข้าใจความลึกซึ้งที่เสริมความเร็วเป็นหลักของกฏแห่งลม 2 ประการ พลังฝีมือนับว่าแข็งแกร่งเหนือกว่าเหิงเฟิงมาก!
หากคิดหลบหนี ทั่วทั้งแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลาง เกรงว่าคงมีขุนนางอมตะ 10 ทิศเพียงหยิบมือเดียวที่สามารถหยุดหลิวจี๋ได้
ทว่าตอนนี้หลิวจี๋กลับถูกกำจัดออกมาแล้วจริงๆ…
“ต้วนหลิงเทียน?”
หลังหลิวจี๋ถูกส่งตัวออกมา มันก็มองจ้องไปยังตารางจัดอันดับก่อนใดอื่น ไม่ได้แยแสสายตาของผู้คนโดยรอบแม้แต่นิดเดียว และมันก็พบชื่อที่ทำให้มันเกลียดชังจับใจเร็วไว
ทันใดนั้น สองหมัดของมันกำแน่นจนกระดูกลั่นกร๊อบๆ ใบหน้ายังมืดดำปานจะคั้นได้เป็นหยดน้ำหมึก!
จังหวะนี้เอง ศิษย์และอาวุโสรอบๆก็เริ่มสังเกตเห็นท่าทีผิดแปลกของหลิวจี๋
และพอพวกมันมองตามสายตาหลิวจี๋ไปเห็นตารางจัดอันดับ ลูกตาพวกมันก็หดเล็กลงทันที ยังอดไม่ได้ที่จะสูดอากาศเข้าดังเฮือกด้วยความตกใจ “นิ..นี่มัน…ได้อย่างไรกัน!?”
“ศิษย์พี่หลิวจี๋ ก็ถูกต้วนหลิงเทียนของคฤหาสน์เฉวียนโยวผู้นั้นจัดการงั้นเหรอ!?”
“ให้ตายเถอะ ที่แท้คนชื่อต้วนหลิงเทียนนี่มันเป็นใครมาจากไหนกันแน่ ไฉนข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย…มันคือคนนอกที่คฤหาสน์เฉวียนโยวจ้างมาช่วยจริงๆหรือ!?”
“สมควรเป็นคนนอกที่ถูกจ้างมาแน่! หากมันเป็นคนของคฤหาสน์เฉวียนโยวแต่แรกไหนเลยพึ่งจะมาปรากฏตัวเอาตอนนี้? อย่างมันหากอยู่ในคฤหาสน์เฉวียนโยวจริง จะไม่มีชื่อเสียงได้อย่างไร?”
“จริง ข้าได้ยินมาว่าต้วนหลิงเทียนคนนี้เป็นแค่ศิษย์ฝ่ายนอกเท่านั้น ถ้าไม่ใช่คนที่ถูกจ้างมา พลังฝีมือระดับมันจะเป็นแค่ศิษย์ฝ่านอกคฤหาสน์เฉวียนโยวได้อย่างไร?”
“ข้าได้ยินสหายที่คฤหาสน์เฉวียนโยวบอกมาอีกด้วย…ว่าต้วนหลิงเทียนคนนี้ยังมีอายุไม่ถึงร้อยปี! นอกจากนั้นสหายข้ายังฟันธงมาแล้ว ว่ามันเป็นคนนอกที่ถูกจ้างมาช่วย!”
“อะไร!? ต้วนหลิงเทียนนั่นน่ะนะอายุไม่ถึงร้อยปี?”
“เหลวไหล! เป็นไปไม่ได้หรอก เรื่องพรรค์นี้ไม่มีทางเป็นไปได้เลย!”
…
คุยกันไปคุยกันมาในที่สุดก็มีคนเอ่ยถึงเรื่องต้วนหลิงเทียนอายุไม่ถึงร้อยปีขึ้นมา และไม่ใช่แค่คนเดียวเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเชื่อได้ลงคอว่าเรื่องนี้จะเป็นความจริงแม้แต่ตัวคนพูดเองก็ตาม
“หลิวจี๋ ต้วนหลิงเทียนของคฤหาสน์เฉวียนโยวผู้นั้น…เป็นเพียงศิษย์ฝ่ายนอกคฤหาสน์เฉวียนโยวจริงหรือ?”
เห็นใบหน้าอัปลักษณ์มืดดำของหลิวจี๋ เหล่าศิษย์ย่อมไม่กล้าเอ่ยถามอะไรอีกฝ่ายด้วยจะกลัวเป็นการตอกย้ำซ้ำเติมแผลเก่าอีกฝ่าย หากแต่เหล่าอาวุโสนั้นไม่ได้แยแสหรือเกรงใจอะไร จึงเลือกจะถามสิ่งที่อยากรู้ออกมาตรงๆ
“ใช่ มันเป็นศิษย์ฝ่ายนอกของคฤหาสน์เฉวียนโยว…อย่างน้อยๆป้ายประจำตัวมันก็เป็นป้ายสำหรับศิษย์ฝ่ายนอก”
หลิวจี๋กล่าวตอบเสียงหนัก
“มัน…แข็งแกร่งกว่าเจ้าอีกรึ?”
อาวุโสอีกคนของคฤหาสน์หานชิงเอ่ยถาม
“ฮึ! หากไม่ใช่เพราะข้าประมาทเอง คนที่จะถูกำจัดไม่ใช่ข้าแต่เป็นมัน!”
ยิ่งมาสีหน้าหลิวจี๋ยิ่งมืดดำคล้ำลง จากนั้นก็หันไปมองชื่อต้วนหลิงเทียนบนตารางจัดอันดับ เอ่ยออกด้วยน้ำเสียงอาฆาต “เดือนหน้าหากข้าเจอมันอีก…ถ้าข้าฆ่ามันไม่ได้! ข้าหลิวจี๋ยอมเปลี่ยนไปใช้แซ่ของมัน!!”
กล่าวจบ หลิวจี๋ก็หันหลังเตรียมจากไป
และวาจาที่หลิวจี๋กล่าวไว้ก่อนจะหันหลังกลับ ก็ทำให้สองตาคนของคฤหาสน์หานชิงรอบๆเปล่งประกายวับวาวขึ้นมาทันที เพราะน้ำเสียงของหลิวจี๋ฟังดูมั่นใจถึงขีดสุด
ที่หลิวจี๋ถูกกำจัดออกมาคราวนี้ สมควรเป็นเพราะหลิวจี๋ประมาทจริงๆ
ท้ายที่สุดแล้วป้ายที่ห้อยแขวนบนเอวของต้วนหลิงเทียนก็คือป้ายศิษย์ฝ่านอกของคฤหาสน์เฉวียนโยว สิ่งนี้พอใครเห็นก็ต้องดูเบาอีกฝ่ายเป็นเรื่องธรรมดา
“หลิวจี๋! แล้วเจ้านั่นมันอายุไม่ถึงร้อยปีจริงๆรึ?”
เมื่อแผ่นหลังของหลิวจี๋กำลังจะหายลับไปจากสายตาทุกคน อาวุโสคนหนึ่งที่นึกอะไรได้ออกก็เร่งโพล่งถามออกไปทันที
“อาวุโส…ขุนนางอมตะ 10 ทิศที่เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งมิติได้ 6 ประการ…ท่านว่ามันจะมีอายุไม่ถึงร้อยปีได้หรือ?”
ก่อนที่ร่างหลิวจี๋จะหายลับไปจากสายตาทุกคน มันก็เอ่ยประโยคดังกล่าวทิ้งท้ายไว้…
แน่นอนว่าที่ไฉนมันเลือกจะตอบกลับมาโดยการย้อนถามแบบนี้ เพราะมันไม่ได้ใช้สำนึกเทวะตรวจสอบต้วนหลิงเทียน และเลือกจะลงมือทันทีที่เห็นต้วนหลิงเทียน
กระทั่งหลับมันยังไม่เคยฝันถึง
ว่าคนที่มันคิดว่าสมควรตกอยู่ในกำมือมันง่ายๆ จะเป็นฝ่ายกำจัดมันซะเอง
และเพราะหลิวจี๋ไม่ได้ยืนยันเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนอายุไม่ถึงร้อยปี ดังนั้นพอได้ยินใครพูดเรื่องต้วนหลิงเทียนยังมีอายุไม่ถึงร้อยปีออกมา ความคิดแรกของมันคือ ‘ไร้สาระสิ้นดี…’
คนอื่นอาจไม่รู้พลังฝีมือของต้วนหลิงเทียน แต่มันรู้ดี!
ขุนนางอมตะ 10 ทิศที่เข้าใจความลึกซึ้งของกฏมิติ 6 ประการ…
ตัวตนเช่นนี้มีอายุไม่ถึงร้อยปี?
เป็นไปไม่ได้แน่นอน!
“เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งมิติ 6 ประการรึ?”
หลังจากที่หลิวจี๋จากไปแล้ว เหล่าศิษย์กับผู้อาวุโสคฤหาสน์หานชิงก็ได้แต่หันมามองหน้าสบตากัน จนแลเห็นความเหลือเชื่อในแววตากันและกัน
ถึงแม้พวกมันจะพอตระหนักได้ว่าศิษย์ฝ่ายนอกคฤหาสน์เฉวียนโยวที่อยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมา ต้องไม่ใช่คนธรรมดาๆแน่ และเตรียมใจรับทราบว่าอีกฝ่ายเข้าใจความลึกซึ้ง 7 ประการของกฏใดฏหนึ่งเอาไว้แล้ว…
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกมันเตรียมใจไว้ ยังไม่น่าตกใจเท่าคำพูดของหลิวจี๋!
เข้าใจความลึกซึ้งของกฏแห่งมิติ 6 ประการ สิ่งนี้หมายความว่าอะไร?
นั่นไม่ยากไปกว่าการทำความเข้าใจความลึกซึ้งของกฏทั่วไป 8-9 ประการเลย!
“ก่อนหน้านี้ตอนสหายของข้าในคฤหาสน์อู่จ้านบอกว่าต้วนหลิงเทียนของคฤหาสน์เฉวียนโยวผู้นั้นเข้าใจความลึกซึ้งของกฏมิติได้ถึง 7 ประการ ข้ายังไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไหร่…แต่ตอนนี้ดูเหมือนที่มันพูดจะเป็นความจริง”
ตอนนี้เองศิษย์คฤหาสน์หานชิงคนหนึ่งพลันกล่าวออกเสียงหนัก
“ความลึกซึ้งของกฏมิติ 7 ประการ…เจ้าแน่ใจหรือ?”
อาวุโสและเหล่าศิษย์โดยรอบบหันไปหยีตามองถามมันทันที ในแววตายังเผยความไม่อยากจะเชื่อออกมา
แต่ถ้าหากสิ่งนี้เป็นความจริง หมายความว่า…
ตอนศิษย์ฝ่ายนอกคฤหาสน์เฉวียนโยวผู้นั้นลงมือจัดการหลิวจี๋ อีกฝ่ายไม่ได้ลงมือเต็มกำลัง!
หากเป็นแบบนั้น ถึงหลิวจี๋จะไม่ประมาท ก็ไม่แน่ว่าจะเอาชนะอีกฝ่ายได้!
…
ในขณะที่คฤหาสน์หานชิงกำลังฮือฮาเพราะหลิวจี๋ถูกกำจัดออกมา คฤหาสน์อมตะระดับ 6 อื่นๆ ไม่เว้นคฤหาสน์เฉวียนโยว ก็กำลังฮือฮากันยกใหญ่เช่นกัน
“ศิษย์ฝ่ายนอกคฤหาสน์เฉวียนโยว ต้วนหลิงเทียนนั่น มันเข้าไปในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางแค่ 5 วัน แต่กลับได้คะแนนมากกว่า 150 คะแนนแถมรั้งอยู่ในอันดับที่ 25 แล้ว?”
“ถึงแม้จะมีคนที่เข้าไป 5 วันแล้วได้คะแนนมากกว่ามันมากมาย…แต่คนเหล่านั้นไม่มีใครเข้าแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางเอาช่วงปลายเดือน! เพราะอย่างที่พวกเรารู้กันว่าเมื่อเข้าสู่ช่วงปลายเดือน โอกาสได้คะแนนก็ยิ่งมีน้อยลง”
“ต้วนหลิงเทียนคนนีไม่เพียงร้ายกาจแต่โชคยังดีอีกด้วย…เพราะสุดท้ายที่มันได้คะแนนมากขนาดนี้เพราะมันพบหลิวจี๋ของคฤหาสน์หานชิง และเอาชนะมาได้…”
“หากวัดกันแต่ในคฤหาสน์เฉวียนโยว…อันดับของมันตอนนี้ก็เป็นรองแค่โจวหงเจี๋ยคนเดียวเท่านั้น…”
…
นี่นับเป็นครั้งแรกที่ต้วนหลิงเทียนเข้าสู่แดนสวรรค์ใต้โบราณ และยังพึ่งเข้าไปได้ 5 วัน อย่างไรก็ตามในเวลา 5 วันเขาก็ไต่มาถึงอันดับที่ 25 แล้ว
เรียกว่าวันนี้ไม่มีคฤหาสน์อมตะระดับ 6 ในแดนสวรรค์ใต้แห่งไหนไม่รู้จักชื่อเขา
เป็นธรรมดาว่าถึงพวกมันจะรู้ว่าที่คฤหาสน์เฉวียนโยวมีตัวตนเช่นนี้ดำรงอยู่ แต่ทั้งหมดก็คิดว่าเป็นคนนอกที่ถูกคฤหาสน์เฉวียนโยวจ้างมาให้ช่วงชิง 20 อันดับแรกของแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางเท่านั้น
เพียงชั่วพริบตา อีก 2 วันก็ได้ล่วงเลยผ่านไป
เมื่ออันดับในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางได้หยุดเคลื่อนไหวอย่างเป็นทางการ ผู้ที่ยังอยู่ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางก็ถูกส่งตัวออกมาด้านนอกกันหมด
ฟุ่บ!
ต้วนหลิงเทียนยก็ถูกส่งออกมาเช่นกัน และจุดที่เขาปรากฏตัวก็คือค่ายกเคลื่อนย้ายรับตัว ตำหนักเคลื่อนย้ายหลังเดียวกับตอนที่เขามาลงทะเบียน
ตอนออกมาสีหน้าต้วนหลิงเทียนก็แลดูซึมๆอยู่บ้าง
นั่นเพราะตั้งแต่ที่จัดการหลิวจี๋ของคฤหาสน์หานชิงไป เขาก็ไม่พบเจอแม้แต่เงาผู้ใดอีกเลย ได้แต่เหินร้างเคว้งคว้างจนถึงเวลาส่งตัว…
“ต้วนหลิงเทียนออกมาแล้ว!”
และทันทีที่ต้วนหลิงเทียนออกมา เขาก็พบว่าบัดนี้ถูกผู้คนรายล้อมเอาไว้ ขณะเดียวกันก็มีหลายคนที่มองจ้องเขาตาเป็นมัน จากนั้นพวกมันก็ไม่คิดเกรงอกเกรงใจอะไร พากันแผ่สำนึกเทวะมาตรวจสอบเขาทันที!
“ให้ตายเถอะ! อายุไม่ถึงร้อยปีจริงๆ!!”
“จ้าวสวรรค์ช่วย! ข้านึกว่าเป็นแค่ข่าวลือเสียอีก…ไม่คิดเลยว่าที่แท้ต้วนหลิงเทียนจะยังมีอายุไม่ถึงร้อยปีจริงๆ!!”
“อายุไม่ถึงร้อย แต่ได้คะแนนมาขนาดนี้…ตั้งงแต่แดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางถูกสร้างขึ้นมายังไม่เคยปรากฏมาก่อน! แถมต้วนหลิงเทียนไม่ใช่แค่เก็บคะแนนได้อย่างเดียว แต่ยังได้อันดับที่ 25 อีกด้วย!”
“และนี่เป็นเพราะต้วนหลิงเทียนมาเอาตอนปลายเดือนด้วยล่ะ…ข้าล่ะตั้งหน้าตั้งตารอดูชมนัก! ว่าเดือนหน้าต้วนหลิงเทียนจักเป็นอย่างไร?!”
