WSSTH – สงครามจักรพรรดิทะยานสวรรค์ - ตอนที่ 3604 ฉกโอสถเทพ!

　　โอสถทะลวงเทพนั้น ต้วนหลิงเทียนเคยได้ยินวารีเทพชำระโลกาอธิบายลักษณะและรายละเอียดของมันมาก่อน ตั้งแต่ตอนอยู่ในระนาบเทวโลก
　　โอสถชนิดนี้ เป็นโอสถระดับเทพ สามารถหลอมกลั่นได้โดใช้วัตถุดิบสมุนไพรที่อยู่ระนาบเทพเท่านั้น และผู้ที่จะหลอมกลั่นมันก็จำต้องควบแน่นพลังเทพเพื่อจุดเพลิงเทพ ยังต้องมีความสามารถในการควบคุมเพลิงเทพได้อย่างช่ำชอง หาไม่แล้วกากที่จะหลอมโอสถเทพได้
　　เป็นธรรมดาว่า ขอเพียงเป็นผู้หอมโอสถบนระนาบเทพที่ได้รับการรับรองจากสมาคมผู้หลอมโอสถแล้ว ไม่ว่าใครก็สามารถควบคุมเพลิงเทพได้ทั้งสิ้น แต่จะเก่งกาจแค่ไหนก็อยู่ที่ฝีมือกับการฝึกฝน
　　และผู้หลอมโอสถในระนาบเทพนั้น ถึงแม้จะไม่ได้เก่งกฏแห่งไฟ ก็ต้องใช้พลังของกฏแห่งไฟได้ เพราะมีเพียงเทพที่สามารถใช้กฏแห่งไฟได้เท่านั้น ถึงจะสามารถเป็นผู้หลอมโอสถบนระนาบเทพได้
　　และผู้หลอมโอสถบนระนาบเทพ ยังเรียกอีกอย่างได้ว่า ผู้หลอมโอสถเทพ
　　“โอสถทะลวงเทพ ตัวเม็ดยามีสีน้ำตาล แสงพลังโอสถจักหมุนวนรอบเม็ดยาราวพยัคฆ์วายุมังกรเมฆา…และคุณสมบัติที่สำคัญที่สุดของโอสถทะลวงเทพเม็ดนี้คือ เม็ดยาต้องกระแสพลังโอสถคล้ายเส้นไหมพาดผ่านอย่างเป็นธรรมชาติ หากเพิ่มเติมทีหลัง สามารถมองออกได้ทันที”
　　คำพูดของวารีเทพชำระโลกา เสมือนดังขึ้นในหัวต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง
　　และต้วนหลิงเทียนที่มองสำรวจไปยังเม็ดยาภายในกล่องใส ก็พบว่ามันมีคุณลักษณะตรงกับที่วารีเทพชำระโลกากล่าวไว้ทุกประการ
　　เห็นได้ชัดว่าเป็นโอสถทะลวงเทพของจริง
　　ต้วนหลิงเทียนไม่ได้แปลกใจกับเรื่องนี้ และคิดไว้แต่แรกว่ามันต้องเป็นของจริงแน่นอน
　　เพราะโอสถทะลวงเทพถูกขายโดยตระกูลเมิ่ง 1 ใน 4 ขุมกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเมืองหลินซาน แถมยังเป็นร้านค้าของตัวเองอีก หากนำของปลอมมาขาย ก็นับว่าสร้างความเสียหายให้ตระกูลเมิ่งครั้งยิ่งใหญ่แล้ว
　　เมื่อนำของปลอมมาขาย วันหน้าเกิดมีคนมาซื้อของ ไม่ใช่ต้องกังวลเรื่องโดนหลอกขายของปลอมหรือไร
　　ต่อไปวันหน้าถึงแม้ตระกูลเมิ่งจะไม่นำของปลอมมาขายอีก แต่อีก 3 ขุมกำลังที่เหลือย่อมไม่พลาดโอกาสใส่ร้ายป้ายสีตระกูลเมิ่งเพื่อสร้างปัญหาแน่นอน ยังสามารถส่งคนมาร้านโอสถตระกูลเมิ่งมาซื้อของ แวลอบนำของปลอมออกมาโวยวาย ใส่ร้ายตระกูลเมิ่งอยู่ร่ำไป
　　บางครั้งหากเกิดเรื่องขึ้นสักครั้ง ก็ทำให้ผู้คนบังเกิดอุปาทาน จากนั้นก็กลายเป็นระแวงไปหมด ยากที่ตระกูลเมิ่งจะกู้คืนความน่าเชื่อถือได้
　　ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลย ที่ตระกูลเมิ่งจะกล้านำโอสถปลอมมาขาย
　　แค่โอสถอมตะปลอมก็แย่แล้ว นับประสาอะไรกับโอสถเทพ
　　“ที่แท้เจ้าหนุ่มนั่นเป็นใครกันแน่?! จักรพรรดิอมตะ 10 ทิศร่ำรวยแลดูมือเติบถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”
　　“สมควรเป็นคนนอก…ในละแวกเมืองหลินซาน ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีใครลักษณะเช่นนี้มาก่อนเลย”
　　“มันมาซื้อโอสถทะลวงเทพแบบนี้…หรือกำลังจะตัดผ่านไปยังขอบเขตเทพแล้ว?”
　　…
　　ท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของผู้คน ต้วนหลิงเทียนก็เพียงยืนรอการมาถึงของผู้หลอมโอสถตระกูลเมิ่งอย่างสงบ
　　ในระหว่างรอ เถ้าแก่ของศาลาสือสุ่ย อาวุโส 5 แห่งตระกูลเมิ่งก็ถามความเป็นมาของต้วนหลิงเทียนอย่างสุภาพ และต้วนหลิงเทียนก็กล่าวตอบออกไปอย่างที่เคยพูดในร้านโอสถตระกูลเฉียน
　　นิกายฟ้าจรัสแสง!
　　แต่เพราะเมิ่งหยวนไม่ได้ถามเซ้าซี้ เขาจึงไม่ได้พูดเรื่องเย่เป่ยหยวนออกมา
　　ยิ่งไปกว่านั้นถึงเขาจะเอ่ยชื่อเย่เป่ยหยวนออกมา ก็เกรงว่าเมิ่งหยวนจะไม่รู้จัก
　　“นิกายฟ้าจรัสแสง!?”
　　“ที่แท้เป็นถึงคนของนิกายฟ้าจรัสแสง!!”
　　…
　　หลังได้ยินต้วนหลิงเทียนเปิดเผยความเป็นมา คนในศาลาสือสุ่ยก็เริ่มฮือฮาขึ้นทันที และบางคนก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย “เป็นถึงศิษย์ของนิกายฟ้าจรัสแสง ไฉนถึงขาดแคลนโอสถทะลวงเทพได้เล่า?”
　　“เท่าที่ข้าทราบมา นิกายฟ้าจรัสแสงก็เป็นถึงขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพมิใช่หรือไร ศิษย์คนใดที่ทะลวงถึงจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศแล้วก็น่าจะรับโอสถทะลวงเทพได้ทันที…หรือนิกายฟ้าจรัสแสงตระหนี่?”
　　หลายคนยังอดไม่ได้ที่จะสงสัยในเรื่องนี้
　　“บางที…เจ้าหนุ่มนั่นมันออกมาฝึกฝนหาประสบการณ์นอกนิกายหรือไม่? และหังจากบรรลุถึงจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศ ก็ยังไม่ได้กลับไปนิกาย?”
　　แม้ต้วนหลิงเทียนจะไม่ได้พูดอะไร ก็มีคนหาข้อแก้ตัวให้เขา และข้อแก้ตัวดังกล่าวก็ฟังขึ้นจริงๆ
　　ไม่นานนักผู้หลอมโอสถเทพของตระกูลเมิ่งก็มาถึง เป็นชายชราในชุดคลุมแดงเพลิง ใบหน้าอ่อนวัยคล้ายทารก พอเข้ามาถึงศาลาสือสุ่ย เมิ่งหยวนก็เร่งประสานมือคารวะทักทายทันที “ท่านลุง 4”
　　ผู้หลอมโอสถเทพคนนี้ของตระกูลเมิ่ง ยังเป็นเทพคนหนึ่งของตระกูลเมิ่ง และเป็นดั่งเสาหลักของตระกูลเมิ่งก็ว่าได้
　　โดยปกติแล้วหากจะขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หลอมโอสถเทพของตระกูลเมิ่งได้ ก็ต้องมีฝีมือดีไม่น้อย เว้นเสียแต่จะเป็นสมาชิกของตระกูลเมิ่ง
　　ทว่าผู้หลอมโอสถเทพคนนี้ ไม่เพียงมีฝีมือดี แต่มันยังเป็นคนของตระกูลเมิ่งอีกด้วย แถมยังอยู่ในสายเดียวกับเมิ่งหยวน และเป็นลุง 4 ของมัน
　　“นั่นมันผู้หลอมโอสถเทพของตระกูลเมิ่ง เมิ่งฉีโหย่ว”
　　“เมิ่งฉีโหย่วผู้นี้มิใช่แค่เป็นผู้หลอมโอสถระดับเทพของตระกูลเมิ่งเท่านั้น แต่ยังเป็นยอดฝีมือขอบเขตเทพคนสำคัญของตระกูลเมิ่งอีกด้วย”
　　…
　　การปรากฏตัวของเมิ่งฉีโหย่วย่อมประสบความสำเร็จในการดึงดูดความสนใจของผู้คนไม่น้อย หลายๆคนในศาลาสือสุ่ย ยังมองเมิ่งฉีโหย่วด้วยตาเป็นประกาย
　　ตุบ!
　　ก่อนที่เมิ่งฉีโหย่วจะเดินมาถึงต้วนหลิงเทียน พลันมีร่างหนึ่งกระโดดออกมาจากกลุ่มผู้ชม และไปหยุดคุกเข่าลงระหว่างเมิ่งฉีโหย่วกับต้วนหลิงเทียน มันยังโขกศีรษะลงกับพื้น 3 ครั้งเป็นการคารวะ “อาจารย์เมิ่ง ผู้น้อยยึดถือท่านเป็นแบบอย่างตั้งแต่ยังเยาว์ วันนี้ผู้น้อยซันเซิงยินดีเป็นอยย่างยิ่งที่ได้พบท่าน”
　　“วันนี้ผู้น้อยอยากกราบท่านเป็นอาจารย์ ขออาจารย์เมิ่งรับไว้พิจารณาด้วย”
　　ชายวัยกลางคนที่รุดมาคุกเข่าลงบนพื้น หลังโขกศีรษะลงกับพื้นเสร็จ มันก็เร่งกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนอบน้อม เห็นได้ชัดว่าอยากกราบเมิ่งฉีโหย่วเป็นอาจารย์..
　　อยู่ๆบังเกิดฉากดังกล่าวขึ้น ก็เรียกเสียงฮือฮาจากผู้คนโดยรอบไม่น้อย
　　ขอเพียงมีสายตาเฉียบแหลม ไม่ว่าผู้ใดก็บอกได้ทันทีว่าชายวัยกลางคนผู้นี้คิดสานสัมพันธ์กับเมิ่งฉีโหย่วโดยกราบอีกฝ่ายเป็นอาจารย์ เพราะถ้าทำสำเร็จไม่เพียงแต่จะเสมือนมีร่มโพธิร่มไทรให้พักพิงเท่านั้น วันหน้ายังสามารถเดินกร่างในเมืองหลินซานได้อย่างไม่ต้องกลัวใคร
　　“เหอๆ…ข้าเคยได้ยินมาก่อน ว่าเคยมีผู้คนไปกราบผู้หลอมโอสถระดับเทพของตระกูลเฉียนเพื่อฝากตัวเป็นศิษย์ แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้ความปราณี…ข้าคิดว่าเรื่องพรรค์นี้เป็นแค่ข่าวลือหรือเรื่องขำขันในวงสุราเสียอีก ไม่คิดเลยว่าจะมีคนเช่นนี้อยู่จริงๆ”
　　บางคนเริ่มกล่าวล้อเลียนออกมา
　　“ฮ่าๆๆ ถึงมันจะแลดูน่าขัน แต่เกิดมันทำสำเร็จเล่า? ไม่ใช่ชีวิตเปลี่ยนเลยรึ! กระทั่งไม่ใช่แค่ชีวิตมันที่จะเปลี่ยน ตระกูลของมันก็เสมือนก้าวเดียวถึงฟ้า!”
　　หลายคนที่เห็นการกระทำหน้าไม่อายของชายวัยกลางคน อดไม่ได้ที่จะกล่าวล้อกันออกมาอย่างสนุกสนาน
　　เมิ่งหยวนขมวดคิ้วย่นเป็นปมทันใด แต่ในขณะที่มันกำลังจะลงมือ เมิ่งฉีโหย่วก็ยกมือขึ้นปรามเสียก่อน จากนั้นก็หันไปมองกล่าวกับชายวัยกลางคนที่คุกเข่าเบื้องหน้าด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “อายุกระดูกเจ้าก็เกินหมื่นปีไปแล้ว แต่ด่านพลังยังไม่แม้แต่จะบรรลุถึงจักรพรรดิอมตะ 10 ทิศ…”
　　“อาศัยเจ้า ยังคิดจะกราบข้าเป็นอาจารย์อีกรึ?”
　　“ตัวโง่งมเพ้อฝัน!”
　　เสียงกล่าวประโยคท้ายของเมิ่งฉีโหย่วแฝงไว้ด้วความดูแคลนถึงขีดสุด จากนั้นมันก็เริ่มคลี่ยิ้มเยียบเย็น “รีบไสหัวไปให้พ้นหน้าข้าผู้เฒ่าเสีย…หาไม่แล้วอย่าได้โทษว่าเท้าข้าผู้เฒ่าอำมหิต!”
　　พอกล่าวจบคำ เมิ่งฉีโหย่วก็เริ่มเคลื่อนไหว
　　“ขออาจารย์เมิ่งโปรดพิจารณาข้าน้อยด้วยเถอะ”
　　ชายวัยกลางคนยังคงคุกเข่าเอาหัวจรดพื้นอยู่ มันย่อมไม่เห็นความเคลื่อนไหวของเมิ่งฉีโหย่ว ไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าหายนะกำลังจะมาเยือน เพราะคิดว่าเมิ่งฉีโหย่วเพียงกล่าวเล่นไปอย่างนั้น
　　ทว่าแทบจะพร้อมๆกันกับที่เสียงชายวัยกลางคนดังจบคำ
　　ในที่สุดเมิ่งฉีโหย่วก็หวดเตะออกมา
　　ปงงงง!!
　　ขณะที่เมิ่งฉีโหย่วหวดเตะออกมา พลังไฟอันน่ากลัวขุมหนึ่งก็ควบแน่นไว้ที่ปลายเท้า จากนั้นก็ปะทุออกมาปกคลุมร่างชายวัยกลางคนที่คุกเข่าบนพื้นเบื้องหน้าทันที
　　“อ๊า—!”
　　เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นสั้นๆ…
　　จากนั้นเมื่อเพลิงที่ปะทุระเบิดออกมาจากลูกเตะของเมิ่งฉีโหย่วดับลง ชายวัยกลางคนก็อันตรธานหายไปจากสายตาผู้คน คงเหลือเพียงกลิ่นเนื้อไหม้คละคลุ้งในศาลาสือสุ่ย…
　　ทั้งศาลาสือสุ่ยกลายเป็นเงียบสงัดลงทันใด
　　ผู้คนส่วนใหญ่ยังรู้สึกเสียวซ่านที่หนังศีรษะ “ข้าได้ยินว่าผู้หลอมโอสถระดับเทพของตระกูลเมิ่ง เมิ่งฉีโหย่วผู้นี้ ตอนยังหนุ่มเคยขึ้นชื่อเรื่องความเด็ดขาดและโหดเหี้ยมไม่น้อย แต่พอเดินเข้าสู่หนทางของผู้หลอมโอสถเทพ ชื่อเสียงเหล่านั้นก็เริ่มหายไป…มาวันนี้ได้เห็นกับตา ดูเหมือนยังคงดุดันไม่แปรเปลี่ยน”
　　“ดูเหมือนกาลเวลายังไม่อาจลบเลือนความดุร้ายของมันได้…”
　　หลายๆคนถึงกับลืมไปว่าตอนนี้เมิ่งฉีโหย่วเป็นผู้หลอมโอสถระดับเทพแล้ว เพียงนึกถึงสมัยที่อีกฝ่ายเริ่มมีชื่อเสียงโด่งดังเพราะการลงมือดุดันเด็ดขาดเรียกว่าสุดจัดในรุ่นขึ้นมา
　　ถึงแม้หลายๆคนจะคิดว่าการกระทำของชายวัยกลางคนนั้นไร้ยางอาย แต่แค่สั่งสอนบทเรียนให้อีกฝ่ายก็พอ เพราะสุดท้ายก็แค่อยากฝากตัวเป็นศิษย์ไม่ได้มีโทษถึงตายอะไร…แต่จังหวะนี้ใครเล่าจะกล้าพูด
　　ทว่าต้วนหลิงเทียนเพียงมองดูเรื่องราวด้วยความเฉยเมย
　　ทว่าไม่ต้องกล่าวถึงว่าในปัจจุบันเขายังไม่บรรลุถึงขอบเขตเทพ จึงไม่มีพลังพอที่จะหยุดการลงมือของอีกฝ่าย
　　ต่อให้เขามีความสามารถ เขาก็ไม่คิดสอดมือ
　　เพราะการกระทำของชายวัยกลางคนก็ทำให้เขาขยะแขยงเช่นกัน หากเขาเป็นเมิ่งฉีโหย่ว ถึงแม้อาจจะไม่ได้ลงมือเข่นฆ่าโดยตรง แต่ก็จะสั่งสอนบทเรียนให้อีกฝ่ายจำขึ้นใจ ไม่กล้าทำอะไรเลอะเทอะเช่นนี้อีกในภายภาคหน้า
　　“สหายน้อยหลิงเทียน”
　　เมิ่งฉีโหย่วก้าวเดินต่อมาถึงเบื้องหน้าต้วนหลิงเทียน ก่อนจะกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เมิ่งหยวนได้กล่าวบอกตัวตนของท่านแล้ว ข้าคือผู้หลอมโอสถระดับเทพของตระกูลเมิ่ง เมิ่งฉีโหย่ว”
　　“รบกวนผู้เฒ่าเมิ่งฉีโหย่วด้วย”
　　ต้วนหลิงเทียนพยักหน้า จากนั้นก็เอ่ยถามออกมาตรงๆ “ว่าแต่หินเทพ 3,000 ตำลึง ข้าต้องให้ผู้เฒ่าเมิ่งเลยหรือไม่?”
　　“ให้ข้าได้เลย”
　　เมิ่งฉีโหย่วพยักหน้าพลางยิ้ม “ดูเหมือนสหายน้อยหลิงเทียนกำลังรีบ”
　　พอกล่าวจบคำ เมิ่งฉีโหย่วก็สะบัดมือเบาๆเพื่อคลายยผนึกให้กล่องใส จากนั้นก็ใช้พลังดูดรั้งโอสถทะลวงเทพมา และใช้พลังไร้สภาพหอบหิ้วส่งมาให้ต้วนหลิงเทียน
　　ทว่าในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังจะเอื้อมมือออกไปรับโอสถทะลวงเทพนั้นเอง เขาสัมผัสได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวขุมหนึ่งกำลังแผ่พุ่งมาแต่ไกล และเป้าหมายก็คือโอสถทะลวงเทพที่เมิ่งฉีโหย่วใช้พลังหอบหิ้วส่งมา…
　　‘ขอบเขตเทพ…’
　　ต้วนหลิงเทียนก็ชะงักมือทันที จากนั้นก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ไม่กล้าสอดมือทำอะไร
　　เพราะในขณะที่สัมผัสได้ถึงพลังอันน่ากลัวขุมหนึ่งพุ่งมา ทั้งได้ยินเสียงอัสนีคำรน ต้วนหลิงเทียนก็รู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นเทพที่เชี่ยวชาญกฏสายฟ้าคนหนึ่ง แถมยังเพ่งเล็งลงมือไปยังโอสะทะลวงเทพอีกด้วย
　　โอสถทะลวงเทพนั้นมีมูลค่าหินเทพถึง 3,000 ตำลึง มากพอจะให้เทพขั้นต่ำเสี่ยงลงมือช่วงชิงแล้ว
　　“หึ!”
　　เมิ่งฉีโหย่วสบถคำเสียงเย็น จากนั้นก็ใช้พลังดูดรั้งโอสถทะลวงเทพกับมาฉับไว ก่อนจะพลิกฝ่ามือตบฟาดออกไปอย่างเกรี้ยวกราด!
　　ปงงง!!
　　เปรี๊ยงงงง!!
　　…
　　พลังอันน่าสะพรึงกลัวกำจาออกมาปานมรสุม พาลให้ศาลาสือสุ่ยปั่นป่วนไม่น้อย อย่างไรก็ตามคลื่นกระแทกเพียงปรากฏได้ไม่ทันไร ก็บังเกิดแสงพลังอาคมสลายทิ้งในบัดดล เห็นได้ชัดว่าค่ายกลป้องกันในศาลาสือสุ่ยได้สำแดงอานุภาพ
　　ในสถานที่อยย่างศาลาสือสุ่ยที่มีโอสถวางจำหน่ายเอาไว้เป็นจำนวนมากแบบนี้ ย่อมมีค่ายกลปกป้องเป็นธรรมดา เพราะตระกูลเมิ่งเองก็ไม่คิดเสี่ยงให้สินค้าเสียหาย จึงจัดตั้งค่ายกลเอาไว้อย่างแน่นหนา
　　อาศัยคลื่นกระแทกจากการปะทะกันของพลังขอบเขตเทพ ค่ายกลยังสามารถป้องกันได้ไม่ยาก
　　“สารเลวเจ้ากำแหงถึงขั้นลงมือปล้นชิงในร้านของตระกูลเมิ่งข้า! ช่างกล้านัก!!”
　　เมิ่งฉีโหย่วกล่าวเย้ยหยันเสียงเย็น จากนั้นมันก็ระเบิดพลังซัดใส่ผู้ลงมือจนปลิวกระเด็นออกนอกศาลาสือสุ่ย ก่อนจะวูบร่างตามไปทันที
　　จากนั้นผู้คนในศาลาสือสุ่ยไม่เว้นต้วนหลิงเทียนก็ได้ยินเสียงปะทะกันนอกศาลาสือสุ่ย และเสียงดุร้ายของเมิ่งฉีโหย่วก็ดังลั่นขึ้นมาอีกครั้ง
　　พอได้ยินเสียงของเมิ่งฉีโหย่ว ผู้คนในศาลาสือสุ่ยที่ได้สติ หลายคนก็เร่งรุดตามออกไปชมดูเรื่องสนุกสนานทันที
　　ต้วนหลิงเทียนเองก็ตามไปชมดูเช่นกัน
　　โอสถทะลวงเทพในมือเมิ่งฉีโหย่ว เขาต้องได้มันมา!
　　ด้วยพลังของโอสถทะลวงเทพ และพลังบ่มเพาะของเขาตอนนี้ เขามีความมั่นใจกว่า 7 ส่วน ที่จะทะลวงถึงขอบเขตเทพ!