WSSTH – สงครามจักรพรรดิทะยานสวรรค์ - ตอนที่ 3707 ข้อพิพาท

　　กึงงง!! กึงงง!!
　　ครืนนนน!! แอดดดด!!
　　…
　　หลังจากหวูเฟิง ซือหม่าหานและคนอื่นๆที่ไขกุญแจเปิดประตูล่าถอยออกมา ประตูบานเขื่องของตำหนักเบื้องหน้า ก็ค่อยๆเปิดออกท่ามกลางความสนใจของทุกคน
　　ทันใดนั้นเอง วังวนสีดำหนึ่งก็ปรากฏในสายตาต้วนหลิงเทียนและคนอื่นๆ ปกปิดฉากเรื่องราวภายในตัวตำหนักโดยสมบูรณ์ ไม่มีผู้ใดสามารถแลเห็นสถานการณ์ด้านในตำหนักได้ พาลให้รู้สึกถึงความลี้ลับยากหยั่งถึง
　　จุดนี้ต้วนหลิงเทียนกับคนอื่นๆก็ไมได้แปลกใจอะไร
　　เทพซ่อนเช่นนี้ เป็นไปไม่ได้ที่หลังประตูเปิดออกแล้วจะแลเห็นฉากด้านหลังประตูตามปกติ
　　ถึงแม้เทพซ่อนหลังนี้จะแลดูเหมือนตำหนัก ไม่ก็ศาลเจ้าหรือวิหารอะไรสักอย่าง แต่ทุกคนรู้ดีว่าด้านในนั้นไม่ได้มีอะไรเช่นนั้น เผลอๆจะเป็นระนาบอิสระหรือโลกใบเล็กที่มีเอกเทศ
　　จะอย่างไรก็ตามแต่ พอประตูเปิดออกเห็นวังวนสีดำ พวกหวูเฟิงทั้ง 5 ที่เปิดประตู ก็เร่งรุดล่าถอยกลับไปเคียงข้างสหายของตัวเองทันที
　　หวูเฟิงก็กลับมาอยู่ข้างกายต้วนหลิงเทียน
　　ซือหม่าหานกับคนอื่นๆก็กลับไปหาคนที่พวกมันพามา
　　“ศิษย์น้องต้วน เมื่อครู่ไฉนเจ้าถึงถามข้าเช่นนั้นล่ะ?”
　　หลังกลับมาหยุดยืนข้างต้วนหลิงเทียนแล้ว หวูเฟิงก็เริ่มถามเรื่องที่มันสงสัยเมื่อครู่ออกมา
　　ในเมื่อต้วนหลิงเทียนเลือกจะส่งเสียงผ่านพลัง หมายความว่าไม่อยากให้ใครได้ยิน มันก็เลส่งเสียงผ่านพลังไปถามเช่นกัน
　　“ศิษย์พี่หวูเฟิง ข้าสงสัยว่าตัวตนของซือหม่าหานผู้นั้นจะไม่ธรรมดา…มันไม่เพียงแต่จะรู้ตัวตนที่แท้จริงของตู้เชียนจวิน กระทั่งตู้เชียนจวินเองก็น่าจะรู้ตัวตนที่แท้จริงของมัน ทั้งท่าทางจะเคารพมันไม่น้อย”
　　ต้วนหลิงเทียนส่งเสียงบอกข้อสันนิษฐานของเขาออกไป
　　“อะไร!?”
　　และคำพูดดังกล่าวของต้วนหลิงเทียน ก็ทำให้หวูเฟิงตกใจอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
　　ซือหม่าหาน ไม่ใช่ผู้ฝึกตนอิสระไร้สังกัดหรือไร?
　　ทว่าตอนนี้มันไม่เพียงแต่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของตู้เชียนจวิน แต่หลังจากที่มันเปิดเผยตัวตนออกไป ตู้เชียนจวินยังให้ความเคารพมันอีก?
　　นั่นหมายความว่าอย่างไร?
　　ตู้เชียนจวินเป็นใครเล่า?
　　หลานชายของตู้จ้าน 1 ในอาวุโสสูงสุดที่มีอำนาจล้นพ้นในนิกายหมื่นปีศาจ กระทั่งศิษย์หลักธรรมดาๆมพบเจอตู้เชียนจวินยังต้องไว้หน้า
　　หากจะมีใครที่ทำให้ตู้เชียนจวินเคารพได้ ก็คงมีแต่ตู้ปั้วจวินพี่ชายของมันกับหยางเชียนเย่ นายน้อยแห่งนิกายหมื่นปีศาจ แม้จะมีคนอื่นอีก แต่ก็ต้องเป็นตัวตนที่มีฐานะทัดเทียมกับ 2 คนนั่น
　　อย่างไรก็ตาม นั่นต้องหมายความว่าคนๆนั้นต้องเป็นคนของนิกายหมื่นปีศาจ!
　　หากเป็นคนนอกไม่ใช่คนของนิกายหมื่นปีศาจ ก็ต้องหมายความว่าฐานะของอีกฝ่ายยิ่งใหญ่จนสะกดข่มตู้เชียนจวินได้ เพราะหากเป็นคนนอกต่อให้แข็งแกร่งกว่าตู้เชียนจวิน ก็คงยากจะได้รับการยอมรับและเคารพ
　　“ข้ายังสงสัยอีกว่า ซือหม่าหาน ผู้นั้นสมควรปกปิดพลังที่แท้จริงเอาไว้ตอนไปทำภารกิจกับพวกท่าน”
　　ต้วนหลิงเทียนเอ่ยความเห็นออกมาอีกครั้ง
　　และนี่เป็นการคาดเดาส่วนตัวของเขา
　　“ทุกคน”
　　หลังจากต้วนหลิงเทียนส่งเสียงผ่านพลังไปบอกการคาดเดาของตัวเองให้หวูเฟิงรับรู้ ไม่ทันที่หวูเฟิงจะตอบสนองใดๆ ซือหม่าหานพลันกล่าวออกมาเสียก่อนว่า “ตอนนี้ในเมื่อประตูของเทพซ่อนเปิดออกแล้ว…ต่อไปก็ให้ข้ากับสหายข้ารวมถึงตู้เหยียนกับสหายรั้งอยู่ด้านนอก และพวกเจ้าอีก 6 คนเข้าไปก่อนเป็นไง?”
　　ขณะที่ซือหม่าหานกล่าว มันก็กวาดตามองไปยังต้วนหลิงเทียน หวูเฟิงและคนอื่นๆ
　　“ข้าไม่มีความเห็น”
　　“ข้าก็ไม่คัดค้าน”
　　หลิวตงหมิงกับเยว่ฉีพอได้ยินข้อเสนอของซือหม่าหาน บอกว่าพวกมันสามารถเข้าไปก่อนได้ พวกมันไหนเลยจะคัดค้าน กระทั่งยังมีความสุขแทบไม่ทัน!
　　ต้องทราบด้วยว่าเทพซ่อนแห่งนี้ พวกมันคาดว่าน่าจะเป็นมรดกสถานของตัวตนระดับจักรพรรดิเทพเหลือทิ้งไว้ การเข้าไปก่อนหมายความว่ามีโอกาสฉกฉวยก่อน กระทั่งเผลอๆอาจจะได้รับสืบทอดมรดกที่ตัวตนอันทรงพลัง ซึ่งคาดวว่าน่าจะเป็นจักรพรรดิเทพเหลือทิ้งไว้!
　　หากไม่ได้ยินข้อสันนิษฐานผ่านพลังจากต้วนหลิงเทียนมาก่อน บางทีหวูเฟิงก็อาจจะเห็นพ้องกับพวกหลิวตงหมิง
　　แต่ตอนนี้พอมาได้ยินข้อเสนอของซือหม่าหาน มันก็ไม่ออกความเห็นใดๆเพียงหันไปมองต้วนหลิงเทียนโดยไม่รู้ตัว
　　“ในความเห็นข้า เป็นการดีเสียกว่าที่จะให้พวกเรา 2 คนรั้งท้ายอยู่กับพวกเจ้าด้วย…”
　　ทันใดนั้นเอง อยู่ๆต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองกล่าวกับซือหม่าหานเสียงเรียบ “ข้าไม่อยากถูกทั้ง 4 คนฆ่าตายหลังจากเข้าไป…สุดท้ายก็ไม่มีใครรู้ว่าเทพซ่อนแห่งนี้เมื่อเข้าไปแล้วจะไปปรากฏตัวที่เดียวกัน หรือสุ่มกระจายตัวไปยังที่ต่างๆ”
　　“นอกจากนี้ เจ้าให้ตู้เหยียนกับพวกรั้งอยู่กับเจ้า 2 คน หรือซือหม่าหานเจ้าไม่กลัวตู้เหยียนกับสหายจะลงมือฆ่าเจ้าทิ้งรึไง?”
　　“ส่วนให้ข้ารั้งท้าย คงไม่ได้ส่งผลอะไรกับพวกเจ้ามากนัก”
　　พอกล่าวจบคำ พลังเทพก็เริ่มลุกโชนขึ้นมาทั่วร่างต้วนหลิงเทียน และเมื่อกลิ่นอายพลังเทพของเขากำจายออกไป ด่านพลังฝึกปรือของเขาก็เปิดเผยให้ทุกคนทราบทันที
　　“เทพขั้นสูง?”
　　พอตระหนักถึงกลิ่นอายพลังเทพของต้วนหลิงเทียน หลิวตงหมิง เยว่ฉีและสหายของพวกมันก็หรี่ตาลงทันที พอมองไปยังต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง ในแววตาแต่ละคนก็ฉษยชัดถึงความดูแคลนหยันหยาม
　　“หวูอี้ซาน เจ้าถึงกับพาเทพขั้นสูงมาจริงๆ?”
　　หลิวตงหมิงหันไปมองกล่าวกับหวูเฟิงพลางยิ้มกริ่ม “นี่เจ้าไม่มีสหายที่เป็นราชาเทพขั้นต่ำแม้แต่คนเดียวรึ? ในนิกายหมอกเร้นลับไม่ใช่มีศิษย์สายในขอบเขตราชาเทพขั้นต่ำมากมายหรือไร? เจ้าไม่เลือกมาสักคนเล่า? ดูเหมือนว่าเจ้าจะเป็นพวกเพื่อนไม่คบกระมัง?”
　　หลิวตงหมิงที่รู้ว่าหวูเฟิงเป็นศิษย์นิกายหมอกเร้นลับแต่แรก อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
　　แม้เยว่ฉีจะไม่ได้พูดอะไร แต่สายตาที่มันใช้มองหวูเฟิงก็ฉายความสมเพชไม่น้อย
　　ด้านซือหม่าหานเพียงขมวดคิ้วเบาๆ
　　แต่ต้นจนจบ เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าจะมันหรือสหาย ต่างไม่ได้แปลกใจเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนเป็นแค่เทพขั้นสูงเท่านั้น ทำราวกับพวกมันรู้เรื่องนี้แต่แรก
　　“หึ!”
　　ตอนนี้เองอยู่ๆตู้เชียนจวินพลันพ่นลมสบถออกมาอย่างไม่พอใจ “ไอ้หนู ปากเจ้าจะกินอะไรก็ได้แต่ไม่อาจกล่าวเหลวไหลได้! ข้าตู้เชียนจวินเป็นคนเช่นนั้นรึ?”
　　“หากซือหม่าหานกับสหายกลัวว่าข้าจะลงมือสังหาร ข้าสามารถกล่าวคำสาบานต่อโลหิตมารหัวใจได้ทันที ว่านอกจากด้านในเทพซ่อนแล้ว ข้าไม่มีทางลงมือสังหารผู้ใดเด็ดขาด…ไม่ใชแค่ข้าเท่านั้น คนอื่นๆเองก็สามารถกล่าวคำสาบานเช่นนี้เหมือนกัน”
　　พอตู้เชียนจวินเปิดปากกล่าวคำออกมา ทำให้หลิวตงหมิงกับเยว่ฉีที่เดิมรู้สึกโล่งใจไปเปราะหนึ่ง พลันขมวดคิ้วขึ้นมาทันที เพราะพวกมันเริ่มกลัวว่าตู้เชียนจวินจะฉวยโอกาสตอนที่พวกมัน 6 คนเข้าสู่เทพซ่อน และสังหารซือหม่าหานขึ้นมาจริงๆ
　　จากนั้นหลังจากเข้าไปด้านในเทพซ่อนแล้วพบว่าทุกคนมาปรากฏตัวที่เดียวกัน พวกมันก็ไม่พ้นต้องพบเจอการร่วมมือของตู้เชียนจวินและหวูเฟิง! ในกรณีที่พวกมันไม่อาจฆ่าหวูเฟิงได้ก่อน!!
　　“ข้าคิดว่าเรื่องนั้นคงไม่จำเป็น”
　　ต้วนหลิงเทียนเหลือบมองตู้เชียนจวินพลางกล่าว “และหากจะต้องกล่าวคำสาบานกันขึ้นมา ข้าเห็นว่าให้ซือหม่าหานกล่าวคำสาบานด้วยจะดีกว่า…เพราะเท่าที่ข้าทราบมาเหมือนว่าครั้งสุดท้าย ก็เป็นซือหม่าหานที่ให้ทุกคนกล่าวคำสาบานเพิ่มกระมัง”
　　หลังกล่าวจบคำ ต้วนหลิงเทียนก็หันไปมองซือหม่าหาน มุมปากยังยกยิ้มล้อเลียนบางๆ
　　“เจ้า…”
　　ตอนนี้ตูเชียนจวินรู้สึกหมดคำจะพูด เพราะสุดท้ายขอคำของต้วนหลิงเทียนก็ไม่มีอะไรให้ขัดข้อง และไม่ว่าใครก็ตามที่ฟังจะพบว่ามันสมเหตุสมผล
　　หากมันไม่ได้บรรลุข้อตกลงลับกับซือหม่าหานเรียบร้อยแล้ว มันต้องเห็นด้วยกับต้วนหลิงเทียนแน่นอน
　　ทำให้มันไม่รู้ว่าควรจะตอบสนองกับคำขอต้วนหลิงเทียนอย่างไร
　　หากไม่เห็นด้วย ก็เกรงว่าจะเป็นการเผยพิรุธ
　　“วันนั้นข้าให้หวูอี้ซานกับตู้เหยียนกล่าวคำสาบานต่อโลหิตมารหัวใจเพิ่มเติม ก็เพื่อผลประโยชน์ของพวกข้า 3 คน…แต่ถ้าวันนี้เจ้ายืนยันให้ทุกคนทำเช่นนั้นจริงๆข้าก็ไม่คัดค้าน และข้าเชื่อว่าตู้เหยียนก็คงไม่คัดค้าน”
　　ขณะกล่าวซซือหม่าหานก็หันไปมองตู้เหยียน
　　ฝ่ายหลังก็พยักหน้าตอบรับเร็วไว “ข้ายังไงก็ได้”
　　อย่างไรก็ตาม แมเปากจะพูดแบบนั้นออกมา แต่ในแววตาของตู้เหยียนกลับฉายความไม่พอใจ
　　ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนรู้สึกว่าเขาได้ทำลายการสมคบคิดเล็กๆของตู้เหยียนกับซือหม่าหานได้แล้ว ด้านซือหม่าหานก็พูดออกมาอีกครั้ง “เอาล่ะในเมื่อเจ้ากับหวูอี้ซานอยากรั้งท้าย…เช่นนั้นก็ให้พวกเรากับพวกหลิวตงหมิงและเยว่ฉีเข้าไปก่อนแล้วกัน”
　　“พอพวกเรา 6 คนเข้าไปแล้ว เจ้าค่อยตามมาแล้วกัน”
　　“ตู้เหยียน หากเป็นเช่นนี้เจ้าพอใจหรือไม่?”
　　ซือหม่าหานเอ่ยถึงจุดนี้ มันก็หันไปมองถามตู้เชียนจวินอีกครั้ง
　　พอตู้เชียนจวินได้ยิน สองตามันก็เป็นประกายขึ้นมา ยักไหล่ตอบว่า “ข้าไม่เห็นต่างอะไร”
　　“แต่ข้าเห็นต่าง….”
　　ต้วนหลิงเทียนเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง และคราวนี้ไม่ใช่แค่ซือหม่าหานเท่านั้น แม้แต่ตู้เชียนจวินกับคนอื่นๆ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา
　　“ไอ้หนู ที่แท้เจ้าจะเอาอย่างไรของเจ้ากันแน่หา?”
　　หลิวตงหมิงที่ขมวดคิ้ว กล่าวคำออกมาเสียงแข็งอย่างไม่สบอารมณ์ “จะไปก่อนก็ไม่เอา จะไปหลังก็ไม่เอา เจ้าไฉนเรื่องมากนัก! ที่แท้เจ้าต้องการอะไรของเจ้า?”
　　ด้านเยว่ฉีเอง ก็ยังมองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
　　ต้วนหลิงเทียนค่อยๆกล่าวตอบออกมาว่า “หากพวกเจ้าทั้งหมดเข้าไปก่อน และถ้าพวกเราทุกคนไปปรากฏตัวในสถานที่เดียวกันจริง เกิดพวกเจ้าลอบจู่โจมพวกเราหน้าทางเข้าเล่า…หากพวกเราตั้งรับไม่ทัน ถึงตอนนั้นพวกเราไม่ซวยหรือไร?”
　　“ในความเห็นของข้า ศิษย์พี่หวูกับข้าและตู้เหยียนกับสหายถือเป็นกลุ่มนึง และพวกเจ้าทั้ง 6 คนก็ถือเป็นอีกกลุ่มนึง จากนั้นให้แต่ละกลุ่มส่งคู่นึงเข้าไปก่อน…และกลุ่มของพวกเรา เป็นข้ากับศิษย์พี่หวูจะเข้าไปก่อน พวกเจ้าก็ส่งมาสักคู่เพื่อไปพร้อมพวกเรา”
　　“จากนั้นอีก 3 คู่ที่เหลือ ก็ให้เข้ามาพร้อมๆกัน”
　　ต้วนหลิงเทียนกล่าว
　　“เป็นธรรมดาว่ากลุ่มข้า ย่อมไม่คัดค้านเรื่องให้ข้ากับศิษย์พี่หวูเข้าไปก่อนแน่นอน…ถึงอย่างไรเสียพลังรบของข้ากับพี่หวูก็อ่อนด้อยกว่าตู้เหยียนกับสหายแน่นอน”
　　“นอกจากนั้น การปล่อยให้ตู้เหยียนกับสหายเข้าไปทีหลัง ถึงแม้พวกเจ้าจะมีกัน 4 คน แต่ตู้เหยียนกับสหายย่อมสามารถรับมือพวกเจ้าได้แน่ หากพวกเจ้าคิดไม่ซื่ออะไร”
　　พอต้วนหลิงเทียนกล่าวออกมาแบบนี้ ก็ไม่ต่างอะไรกับสวมหมวกทรงสูงให้ตู้เชียนจวินกับสหายแม้แต่น้อย
　　“เอาเช่นนั้นก็ได้”
　　ตู้เชียนจวินกล่าวออกมาด้วยท่าทีรำคาญ “เจ้านี่มันเรื่องมากจริงๆ”
　　“แต่จะว่าไป..”
　　ทันใดนั้นเอง ต้วนหลิงเทียนคล้ายจะนึกอะไรได้ออก จึงหันไปยิ้มกล่าวกับทุกคนว่า “ทางเข้าเทพซ่อนมันก็กว้างอยู่นา หรือพวกเรา 10 คนจะโดดเข้าไปพร้อมกันเลยเล่า?”
　　“เฮอะ!”
　　คราวนี้เป็นชายหนุ่มชุดแดงที่ยืนข้างๆซือหม่าหานแค่นเสียงพ่นลมขึ้นจมูกออกมา ค่อยกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ให้ 10 คนเข้าไปพร้อมกันมันวุ่นวายเกินไป เกิดมีบางคู่เลือกที่จะหยุดลงแล้วหันมาเล่นงานใครสักคนเล่า?”
　　“ยกตัวอย่างเช่นพวกเจ้า…ถึงจะบอกว่าโดดเข้าไปพร้อมๆกัน แต่เกิดหวูอี้ซานเข้าไปก่อนเจ้า ถึงตอนนั้นไม่ว่าใครก็สามารถฆ่าเจ้าได้ทันที!”
　　“แยกกันไปกลุ่มละคู่ดีแล้ว”
　　พอชายหนุ่มชุดแดงกล่าวยกตัวอย่างออกมา หลิวตงหมิงกับเยว่ฉีและคนอื่นๆก็พยักหน้าเห็นด้วย พวกมันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
　　“เช่นนั้นก็เอาตามเจ้าว่าก่อนหน้าเถอะ”
　　ตอนนี้เองซือหม่าหานก็มองไปยังต้วนหลิงเทียน พลางกล่าวออกมาเสียงเรียบ “เจ้ากับหวูอี้ซาน และอีกคู่หนึ่งของพวกเราจะเข้าไปพร้อมกัน”
　　พอซือหม่าหานกล่าวถึงจุดนี้ มันก็หันไปมองเยว่ฉีกับบหลินตงหมิง “พวกเจ้า 2 คนเลือกเอา ว่าพวกเจ้ากับสหายคู่ไหนจะเข้าไปก่อน หรือพวกเจ้าจะเข้าไปกันก่อนเลย 2 คนก็ได้ ให้สหายที่พวกเจ้าพามาเข้าไปทีหลัง”