WSSTH – สงครามจักรพรรดิทะยานสวรรค์ - ตอนที่ 3818 เซวียหมิงจื่อ

　　ในตอนนี้ความสิ้นหวังแทบจะกัดกินหัวใจเซวียหมิงจื่อหมดสิ้น
　　ถึงแม้สตรีเบื้องหน้าจะยังไม่ได้เปิดเผยความเป็นมา แต่ในเมื่อเอ่ยคำว่า ฉีถงหยวน ตายแล้วออกมา เช่นนั้นมันก็ตระหนักได้ทันทีว่าความตายของฉีถงหยวนต้องเกี่ยวข้องกับสิ่งที่มันบอกให้อีกฝ่ายไปทำแน่นอน
　　เพียงแค่ มันขบคิดอย่างไรก็ไม่อาจเข้าใจได้
　　ไม่ใช่ว่ามันแค่ขอให้เซวียหมิงจื่อไปเข่นฆ่าผู้นำตระกูลระดับจอมราชันเทพ ที่ไม่มีแม้แต่จอมราชันเทพขั้นกลางหรือไร?
　　แล้วไฉนจึงเป็นการยั่วยุตัวตนระดับจักรพรรดิเทพที่ทำให้ใจมันสั่นกลัวได้?
　　ในเวลาเดียวกัน เซวียหมิงจื่อยังพบอีกด้วยว่า สำนึกเทวะของมันที่พยายามแผ่ออกไปด้านนอก เพื่อขอความช่วยเหลือกลับถูกสำนึกเทวะของอีกฝ่ายที่ทรงพลังเหนือกว่าปิดกั้นโดยสมบูรณ์ …กระทั่งคิดจะส่งข้อความก็ไม่อาจทำได้ ยากจะติดต่อกับผู้ใด
　　จุดนี้ก็สังเกตได้ง่ายๆจากการที่ไม่มีใครมาช่วยมันอยู่นาน
　　ข้อความที่มันลอบส่งไปสมควรถูกอีกฝ่ายหยุดยั้งเอาไว้แล้ว
　　“หลิงหูเหรินเจี๋ยเป็นพี่ชายร่วมบิดามารดาเดียวกันกับข้า”
　　ได้ยินคำถามไม่เต็มใจของเซวียหมิงจื่อ โฉมงามนามหลิงหูเหรินเฟิงก็เอ่ยออกเสียงเบา
　　ด้านเซวียหมิงจื่อแม้จะเตรียมใจไว้แต่แรก ว่า 9 ใน 10 จักรพรรดิเทพเบื้องหน้าสมควรเกี่ยวข้องกับตระกูลหลิงหูไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง…แต่พอมาได้ยินคำตอบของอีกฝ่ายเข้าจริงๆ ใจมันก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
　　ยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิเทพผู้นี้เป็นน้องสาวของหลิงหูเหรินเจี๋ย?
　　ตระกูลระดับจอมราชันเทพอันกระจ้อยร่อย กลับมีตัวตนระดับจักรพรรดิเทพอันทรงพลังดำรงอยู่?
　　เรื่องพรรค์นี้ไฉนมันถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน!
　　ในขณะที่ใจของเซวียหมิงจื่อรู้สึกยากจะเชื่อเรื่องราวได้ มันก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ
　　มันถึงกับบอกให้ใครบางคนไปเข่นฆ่าพี่ชายของจักรพรรดิเทพ
　　“หากข้าได้ตกตายด้วยน้ำมือของใต้เท้าจักรพรรดิเทพท่าน ชีวิตข้าเซวียหมิงจื่อก็ไม่ถือว่าสูญเปล่าแล้ว”
　　เซวียหมิงจื่อที่สิ้นหวัง กล่าวคำด้วยสีหน้าขื่นขม
　　ตาย!
　　คราวนี้มันตายแน่!!
　　มันส่งคนไปฆ่าพี่ชายของจักรพรรดิเทพอันทรงพลัง หากเป็นมัน ย่อมไม่มีทางปล่อยให้ผู้บงการเช่นนี้รอดเงื้อมมือไปได้แน่นอน!
　　เหตุผลที่ไฉนอีกฝ่ายถึงบุกมาหามันถึงนิกายมังกรสวรรค์ได้ ไม่ต้องสืบก็รู้ว่าต้องเป็นฉีถงหยวนขายมันแน่
　　เป็นธรรมดาว่ามันเองก็ไม่คิดจะโทษฉีถงหยวน เพราะมันรู้ดีว่าหากเป็นมัน เพียงเพื่อเอาชีวิตรอดก็ไม่พ้นต้องขายคนที่บงการเหมือนฉีถงหยวนแน่นอน
　　อย่างไรก็ตาม ฟังจากคำพูดอีกฝ่าย เห็นได้ชัดว่าแม้ฉีถงหยวนจะขายมันแล้ว แต่ก็หนีไม่พ้นความตาย
　　ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว ตัวมันจะเอาอะไรไปรอด?
　　‘หากนังหนูไม่ได้แต่งงานกับศิษย์คนรองของกวงเทียนเจิ้ง และถ้าข้าไม่ใจอ่อนเพราะนังหนูมาร้องขอ ไหนเลยข้าจะสอดมือมายุ่งเรื่องนี้…เช่นนั้นข้าคงไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้’
　　จังหวะนี้ในใจของเซวียหมิงจื่อเต็มไปด้วยความเสียใจ
　　แต่มันก็รู้ ว่าใต้หล้าไม่มีโอสถรักษาอาการเสียใจ
　　แถมใจมันยังไม่เหลือความคิดร้องขอชีวิตด้วยซ้ำ
　　หากกระทั่งฉีตงหยวนยังตายคามืออีกฝ่าย เช่นนั้นอีกฝ่ายจะปล่อยผู้บงการเช่นมันไปได้อย่างไร
　　ในขณะที่ความคิดของเซวียหมิงจื่อเต็มไปด้วยความอับจนสิ้นหนทาง หลิงหูเหรินเฟิงก็เอ่ยคำออกมาเสียงเรียบ “ผู้ใดบอกว่าข้าจะฆ่าเจ้า”
　　ได้ยินคำพูดของหลิงหูเหรินเฟิง เซวียหมิงจื่อก็อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้ามันก็เริ่มเต็มไปด้วยความยินดี “ใต้เท้าท่าน…ท่านไม่ได้จะฆ่าข้าหรือ?”
　　“ข้าไม่สนว่าเจ้าจะมีความแค้นอะไรกับต้วนหลิงเทียน”
　　ตอนนี้เองหลิงหูเหรินเฟิงก็มองเซวียหมิงจื่อด้วยสายตาไม่แยแส เอ่ยสืบต่อว่า “และข้าไม่สนใจว่าเจ้าจะเล่นงานต้วนหลิงเทียนอย่างไร เพราะสุดท้ายมันก็แค่อาคันตุกะของตระกูลหลิงหู และบัดนี้มันก็ได้ออกจากตระกูลหลิงหูแล้ว เช่นนั้นมันจะอยู่หรือตายก็ไม่ใช่เรื่องของข้า”
　　“อย่างไรก็ตาม ต่อไปหากเจ้ากล้าแตะต้องคนของตระกูลหลิงหูข้าอีก ข้าจะฆ่าเจ้าเสีย!”
　　“เจ้าเข้าใจแล้วหรือไม่?”
　　กล่าวถึงท้ายประโยคหลิงหูเหรินเฟิงก็มองจ้องตาเซวียหมิงจื่อเขม็ง
　　ด้านเซวียหมิงจื่อที่กำลังยินดีมีสุขที่สามารถเก็บกู้ชีวิตมาได้ ก็เร่งเอ่ยคำตอบหลิงหูเหรินเฟิงเร็วไว “เข้าใจ ข้าเข้าใจแล้ว ขอใต้เท้ามั่นใจได้ ว่าหลังจากนี้ข้าจะไม่มีวันแตะต้องคนของตระกูลหลิงหู กระทั่งหากพบเจอคนของตระกูลหลิงหูข้ายังจะไว้หน้าอีกฝ่าย 3 ส่วน! รับรองว่าไม่กล้าคิดร้ายต่อคนตระกูลหลิงหูท่านแน่!!”
　　“ข้าหวังว่าเจ้าจะทำได้อย่างปากพูด หาไม่แล้วมิว่าเจ้าจักไปซ่อนตัวอยู่ที่ใดให้ลึกแค่ไหน ข้าก็จักขุดเจ้าออกมาฆ่าให้ตาย!”
　　หลิงหูเหรินเฟิงกล่าวจบคำ ร่างของนางก็อันตรธานหายไปทันที
　　ด้านเซวียหมิงจื่อที่รอดชีวิตมาได้อย่างเหนือความคาดหมาย พอสัมผัสได้ว่าสามารถควบคุมพลังเทพของตัวเองได้แล้ว มันก็เร่งเดินพลังเทพไปทั่วร่างทันที เพราะเมื่อครู่พลังในร่างของมันถูกอีกฝ่ายสะกดไว้จนไม่อาจใช้ออกได้ด้วยซ้ำ
　　จากนั้นร่างมันก็ไหววูคราหนึ่ง พริบตาคนก็ออกมาจากหลุม และสิ่งแรกที่เซวียหมิงจื่อกระทำก็คือการถมหลุมที่มีรูปร่างเป็นตัวคนให้เต็ม
　　ถูกอัดจมดินเช่นนี้ เป็นเรื่องน่าอายยิ่งนัก มันย่อมไม่อยากให้ผู้ใดพบเห็น
　　หลังจากถมหลุมที่มันถูกซัดจมดินแล้วเสร็จ เซวียหมิงจื่อก็ยืนอึอยู่พักหนึ่ง ใจมันยังสั่นด้วยความหวาดกลัวไม่หาย จากนั้นมันก็เริ่มหันมองไปรอบๆ ยังรู้สึกว่าโลกนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน ไฉนก่อนหน้ามันถึงไม่เคยสังเกตเห็นกัน?
　　“โชคดี…ช่างโชคดีนัก!”
　　“ฟังจากคำกล่าวของนาง หมายความว่าตราบใดที่ข้าไม่แตะต้องคนของตระกูลหลิงหู ก็ไม่มีเรื่องราวใด ส่วนเรื่องเล่นงานต้วนหลิงเทียนนั่นมิได้ห้าม…”
　　หลังจากที่เซวียหมิงจื่อรู้สึกโล่งใจ ประกายเยียบเย็นก็เรืองขึ้นในแววตาวูบหนึ่ง “เช่นนั้น ข้าก็ไม่มีวันเลิกรากับต้วนหลิงเทียนนั่น!”
　　“ในอดีตข้าไม่เคยมีความแค้นความบาดหมางกับมันเป็นการส่วนตัว…แต่วันนี้เพราะมันคนเดียว ข้าถึงเกือบตายคามือจักรพรรดิเทพอันทรงพลัง!”
　　“ในเมื่อข้าไม่อาจล้างแค้นจักรพรรดิเทพผู้นั้นได้ และไม่กล้าหาเรื่องอะไรกับคนของตระกูลหลิงหู…แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าจะทำให้มันต้องทุกข์ทรมานไม่ได้!”
　　“ในเมื่อจักรพรรดิเทพอันทรงพลังไม่คิดปกป้องมัน ข้ายังต้องกลัวอันใดอีก!”
　　ยิ่งมาสองตาเซวียหมิงจื่อก็ยิ่งฉายชัดถึงจิตฆ่าฟัน
　　ตั้งแต่ที่มันฝึกฝนบ่มเพาะมา นับเป็นครั้งแรกในชีวิตของมันเลยจริงๆ ที่โดนคนซัดจนร่างจมดินให้อับอายขายหน้าแบบนี้ เพียงแค่เพราะพลังฝีมือมันอ่อนด้อยกว่าอีกฝ่าย มันก็ได้แต่กล้ำกลืนความอัปยศแต่โดยดี ไม่มีความคิดล้างแค้นอีกฝ่ายหลงเหลืออยู่ในหัว
　　อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดถึงสาเหตุที่ทำให้มันต้องกล้ำกลืนความอัปยศอดสูวันนี้ และจดจำได้ว่าจักรพรรดิเทพอันทรงพลังไม่คิดปกป้องต้วนหลิงเทียน ใจมันก็อดไม่ได้ที่จะบังเกิดความคิดเข่นฆ่าต้วนหลิงเทียนขึ้นมา
　　“ยิ่งไปกว่านั้น ถึงข้าจะไม่ฆ่าต้วนหลิงเทียนนั่น…มันไม่พ้นต้องรับทราบเรื่องราวครั้งนี้จากปากหลิงหูเหรินเจี๋ยแน่นอน”
　　“มันต้องทราบว่าเป็นข้าที่อยากฆ่ามัน”
　　“เด็กน้อยอัจฉริยะที่มีศักยภาพเด่นล้ำเช่นมัน หากไม่รีบฆ่าตายปล่อยให้เติบโตก้าวหน้าต่อไป วันหน้าเกรงว่าคนที่ต้องตายคงเป็นตัวข้าเอง!”
　　“ต้องรีบบีบคอมันให้ตายตั้งแต่นอนเปล!”
　　…
　　คิดถึงจุดนี้ สองตาเซวียหมิงจื่อก็ยิ่งฉายชัดถึงเจตนาฆ่าฟัน
　　ขณะเดียวกัน หลังมันกลับไปยังสถานที่พักบ่มเพาะแล้ว มันก็เรียกลูกเขยที่เป็นศิษย์คนรองของกวงเทียนเจิ้งมาเข้าพบทันที “เจ้ากับอาจารย์ของเจ้ามาหาข้าเสีย ข้ามีอะไรจะพูดกับพวกเจ้าศิษย์อาจารย์”
　　เซวียหมิงจื่อไม่คิดจะบอกใครเรื่องที่จักรพรรดิเทพตั้งใจมาหามัน
　　สุดท้ายแล้วเรื่องนี้มันก็น่าอาย ทั้งยั้งเป็นเรื่องละเอียดอ่อนนัก
　　อย่างไรก็ตาม มันคิดจะเตือนศิษย์อาจารย์กวงเทียนเจิ้ง ว่าเรื่องฆ่าต้วนหลิงเทียนนั้นไม่อาจไม่ทำ แต่ห้ามแตะต้องคนของตระกูลหลิงหูเด็ดขาด!
　　มันไม่ต้องการให้จักรพรรดิเทพต้องมีโมโหมัน เพราะศิษย์อาจารย์กวงเทียนเจิ้งทำเรื่องโง่ๆอย่างแตะต้องคนของตระกูลหลิงหูลงไป
　　มันไม่คิดว่าครั้งหน้ามันจะยังโชคดีแบบนี้อยู่อีก
　　…
　　ในนิกายมังกรสวรรค์ตอนนี้ ด้วยความเคลื่อนไหวใหญ่โตจนฟ้าสะท้านแผ่นดินสะเทือน นอกจากผู้ที่ปิดด่านบ่มเพาะแล้ว ไม่มีใครไม่แตกตื่น
　　กระทั่งต้วนหลิงเทียนเองก็ตื่นตัวไม่น้อย
　　หลังก้าวออกมาที่ลานด้านหน้า ต้วนหลิงเทียนก็สังเกตเห็นว่าเหล่าศิษย์ฝ่ายในได้ทยอยกันออกมาจากบ้านและลอยล่องบนฟ้ากันหนาตา พากันกระซิบกระซาบคุยกันเสียงดังระงม
　　“ผู้ที่บุกมาสร้างความวุ่นวาย ใช่ตัวตนระดับจักรพรรดิเทพหรือไม่!?”
　　“ดูเหมือนว่าจักเป็นเช่นนั้น…แถมต้องเป็นจักรพรรดิเทพที่ทรงพลังมากอีกด้วย ถึงสามารถบุกฝ่าค่ายกลป้องกันของนิกายมังกรสวรรค์พวกเราเข้ามาได้ง่ายๆ และประกาศออกมาว่าจะทำลายนิกายเราให้ราบเป็นหน้ากลองเช่นนั้นหากว่านิกายเราไม่ปิดค่ายกลต่อต้านผู้บุกรุก”
　　“สมควรเป็นเช่นนั้น เพราะตอนนี้น่านฟ้าของพวกเราไม่มีพลังอาคมใดๆเหลืออยู่เลย”
　　“จักรพรรดิเทพที่บุกมาน่ากลัวว่าจะไม่ใช่แค่จักรพรรดิเทพขั้นต่ำธรรมดาๆ เพราะข้าได้ยินมาว่าค่ายกลพิทักษ์ของนิกายมังกรสวรรค์เรา ต่อให้เป็นตัวตนระดับจักรพรรดิเทพ แต่ถ้าไม่ใช่จักรพรรดิเทพที่ทรงพลังก็ไม่มีทางบุกเข้ามาได้”
　　……
　　ได้ยินบทสนทนาของเหล่าศิษย์ฝ่ายใน รวมถึงกับเสียงประกาศดังสนั่นเมื่อครู่ สิ่งที่ต้วนหลิงเทียนรู้ก็คือ ผู้ที่บุกมาสมควรเป็นสตรีแน่นอน
　　เพียงแค่นางเป็นสตรีที่ทรงพลัง ทั้งเก่งกาจเหนือล้ำบุรุษ!
　　และดูจากที่นิกายมังกรสวรรค์ปิดการใช้งานค่ายกลทั้งหมด บอกให้รู้ชัดว่าหวั่นเกรงอีกฝ่ายมากจริงๆ
　　แถมตอนนี้เขายังสังเกตเห็นระดับสูงของนิกายมังกรสวรรค์ลอยค้างกลางหาวอย่างทำอะไรไม่ถูก ส่วนสตรีร้ายกาจที่บุกมาก็ไม่ทราบหายไปที่ใดแล้ว ดูเหมือนนางจะไม่ได้สนใจระดับสูงเหล่านั้นของนิกายมังกรสวรรค์เลย
　　ซัว!
　　ทันใดนั้นเอง ต้วนหลิงเทียนก็เคลื่อนย้ายข้ามมิติไปผุดโผล่ข้างๆร่างคนสองคน เป็นติงเหยียนกับโหวชิ่งหนิง
　　“ต้วนหลิงเทียน ผู้ที่บุกมาเป็นจักรพรรดิเทพอันทรงพลังนัก! ท่านลุงสือคงบอกข้ามาว่าอย่างน้อยก็ต้องเป็นสุดยอดฝีมือขอบเขตจักรพรรดิเทพขั้นต่ำ!!”
　　“ให้ตายเถอะ ไม่คิดเลยว่าพึ่งเข้านิกายมังกรสวรรค์ได้ไม่ทันไร จะพบเจอเหตุการณ์รุนแรงเช่นนี้แล้ว”
　　ติงเหยียนกับโหวชิ่งหนิงเร่งกล่าวออกมาอย่างตื่นเต้นคึกคัก คล้ายพวกมันไม่รู้เลยว่าเรื่องราวครั้งนี้มันร้ายแรงขนาดไหน
　　“ฟังจากที่คนพูดๆกัน ข้าเองก็พอจะเดาได้แต่แรก”
　　ต้วนหลิงเทียนรู้สึกพูดไม่ออกอยู่บ้าง “ไฉนพวกเจ้าถึงได้คึกคักกันนักล่ะ เกิดจักรพรรดิเทพผู้นั้นมาร้าย ไม่แน่ว่าพวกเราอาจจะพลอยซวยไปด้วยก็ได้…”
　　พอได้ยิน โหวชิ่งหนิงที่ดึงสติกลับมาได้ก่อน ก็เร่งกล่าวออกมาพลางยิ้มแหยๆ “จริงของเจ้า ข้าดันตื่นเต้นไปหน่อย…ช่วยไม่ได้ เพราะสำหรับข้าแล้วจักรพรรดิเทพเป็นตัวคนที่ดำรงอยู่แค่ในตำนานเชียวนะ”
　　“ฟังจากเสียงเมื่อครู่แม้ฟังแล้วเหมือนยังสาว แต่ไม่พ้นต้องชรามากแล้วแน่ๆ ถ้าหากว่านางเต็มใจรับข้าเป็นหลานบุญธรรมล่ะก็ ข้ายินดีคุกเข่าโขกหัวให้นางเรียกหาว่าท่านยายทุกค่ำเช้าเลยเอ้า เพราะถ้าข้ามียายเช่นนาง ต่อไปในนิกายมังกรสวรรค์ยังมีใครกล้าหือข้าอีก?”
　　โหวชิ่งหนิงยิ่งกล่าวยิ่งฟังดูเหลวไหลใหญ่แล้ว
　　ติงเหยียนถึงกับเหินร่างถอยห่างออกไป ราวกับไม่อยากให้ใครรู้ว่ามันรู้จักกับอีกฝ่าย
　　ต้วนหลิงเทียนก็ได้แต่ส่ายหน้าไปมาด้วยความระอา
　　ไฉนเขาถึงไม่รู้มาก่อน ว่าโหวชิ่งหนิงมันไร้ยางอายขนาดนี้
　　วูบ!
　　ทันใดนั้นเอง ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกเสมือนมีประกายแสงหนึ่งพุ่งวาบผ่านตา และประกายแสงดังกล่าวก็คล้ายจะพุ่งเข้าใส่โหวชิ่งหนิง และไม่ทันที่เขาจะได้รู้สึกตัวเสียงหนึ่งก็ดังสนั่นเข้าหู!
　　ตูมมมม!!
　　เสียงดังกล่าวไม่เพียงแต่จะดึงดูดความสนใจของต้วนหลิงเทียนเท่านั้น ยังดึงดูดความสนใจของคนอื่นอีกด้วย
　　ทุกคนรวมถึงต้วนหลิงเทียนจึงหันไปมองตามต้นเสียงทันที และมองไปปราดเดียวก็เห็นร่างโหวชิ่งหนิงถูกซัดจนคนฝังไปกับผนังหุบเขา เลือดกระอักออกปากเป็นสาย
　　ด้านโหวชิ่งหนิงที่ถูกซัดจนกลายเป็นประติมากรรมฝาผนัง ในแววตาก็หลงเหลือเพียงความตื่นตระหนกเท่านั้น
　　เพราะเมื่อครู่มีเสียงหนึ่งส่งตรงถึงหูมัน
　　“ครั้งนี้ข้าแค่สั่งสอนบทเรียนเล็กๆน้อยๆให้เจ้าเท่านั้น วันหน้าหากได้ยินเจ้าพูดเหลวไหลเช่นนี้อีก ข้าจะตีเจ้าให้ตาย!”
　　และเสียงดังกล่าวไม่ใช่เสียงแปลกหูสำหรับมันเลย เพราะมันพึ่งจะได้ยินเสียงนี้ดังขึ้นไม่นานนัก…เป็นเสียงของจักรพรรดิเทพที่บุกเข้ามาในนิกายมังกรสวรรค์อย่างอุกอาจ นางร้ายกาจถึงขั้นข่มขู่ให้ระดับสูงของนิกายมังกรสวรรค์จำต้องปิดค่ายกลต่อต้านผู้บุกรุก!
　　วินาทีใจของโหวชิ่งหนิงเรียกว่าตื่นกลัวจนเตลิดเปิดเปิงแล้ว มันไม่คิดไม่ฝันจริงๆวาจาเหลวไหลที่มันพูดออกมาขำๆ กลับทำให้จักรพรรดิเทพอันทรงพลังนั่นทุบตีมันแบบนี้
　　จักรพรรดิเทพผู้นั้นดุร้ายขนาดนี้เชียวหรือ!?
　　“เกิดอะไรขึ้น!?”
　　“ใครซัดเจ้านั่นจมผนังผากัน!?”
　　…
　　ในขณะที่ศิษย์ฝ่ายในทั้งหลายกำลังสงสัยว่าใครซัดโหวชิ่งหนิงจนร่างฝังอยู่ในผนังผา ด้านต้วนหลิงเทียนที่เร่งแผ่สำนึกเทวะออกไปตรวจสอบ พอพบว่าโหชิ่งหนิงไม่ได้ถูกทำร้าจนเจ็บหนักอะไร ก็พอได้ระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก
　　และแทบจะพร้อมๆกันกับที่เขาระบายลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกนั้นเอง
　　“หืม?”
　　ต้วนหลิงเทียนสัมผัสได้ว่า มีบางอย่างพุ่งเข้าใส่กลางฝ่ามือเขา เช่นนั้นเขาก็เลยความมันเอาไว้โดยไม่รู้ตัว พอยกขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นแหวนพื้นที่วงหนึ่ง
　　ขณะเดียวกัน เสียงผ่านพลังของสตรีนางหนึ่งก็ดังขึ้นในหูเขา
　　‘เป็นจักรพรรดิเทพอันร้ายกาจที่บุกมาเมื่อครู่!’
　　ทันทีที่ได้ยินเสียงผ่านพลัง ลูกตาต้วนหลิงเทียนก็หดเล็กลงทันที