WSSTH – สงครามจักรพรรดิทะยานสวรรค์ - ตอนที่ 3819 พวกนาง...ที่แท้เป็นใครกันแน่

　　“ขยันฝึกฝนให้มาก”
　　“ข้าเองก็ช่วยเจ้าได้แค่นี้”
　　เสียงผ่านพลังเพียงกล่าวบอกเขาไม่กี่คำ จากนั้นก็เงียบหายไปเลย ไม่มีส่งมาอีก
　　อย่างไรก็ตาม ต้วนหลิงเทียนสามารถบอกได้ทันทีว่าผู้ที่ส่งเสียงผ่านพลังดังกล่าวมา สมควรเป็นจักรพรรดิเทพสตรีอันทรงพลังที่พึ่งจะบุกฝ่าค่ายกลพิทักษ์ของนิกายมังกรสวรรค์เข้ามาได้อย่างง่ายดาย
　　หลังได้ยินเสียงผ่านพลังดังกล่าว ต้วนหลิงเทียนก็หันรีหันขวางมองไปรอบๆ แต่กลับไม่พบเจอใคร ทั้งยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายส่งแหวนมาถึงฝ่ามือเขาได้อย่างไร
　　ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกำลังหันรีหันขวางมองไปรอบๆ เสียงสตรีก็ดังก้องไปทั่วนิกายมังกรสวรรค์อีกครั้ง “ข้าไปแล้ว ทิวทัศน์ของนิกายมังกรสวรรค์นับว่าไม่เลวทีเดียว”
　　ยังคงเป็นเสียงของจักรพรรดิเทพที่ทรงพลังผู้นั้น
　　ได้ยินเสียงดังกล่าว ต้วนหลิงเทียนก็อดเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยไม่ได้ ด้านโหชิ่งหนิงที่พึ่งแงะร่างออกมาจากผนังผา ก็ยืนทึมทื่ออยู่ตรงนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
　　ส่วนเซวียหมิงจื่อรองประมุขนิกายมังกรสวรรค์ ที่กำลังกล่าวเตือนพวกศิษย์อาจารย์กวงเทียนเจิ้ง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที แต่ในขณะเดียวกันมันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกลับๆ
　　ในเมื่อตัวตนขอบเขตจักรพรรดิเทพอันทรงพลังได้จากไปแล้ว เช่นนั้นหมายความว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจจะฆ่ามันจริงๆ
　　“ไปแล้ว?”
　　“จากไปง่ายๆเช่นนี้เลยหรือ?”
　　“จักรพรรดิเทพอันทรงพลังที่สามารถบุกฝ่าค่ายกลพิทักษ์เข้ามาในนิกายมังกรสวรรค์ของพวกเราง่ายๆ ที่แท้แค่มาชมวิวเฉยๆ?”
　　“หากไม่ใช่แค่นั้นแล้วยังจะมีอะไรได้เล่า? เจ้าคิดว่านางจะมีเจตนาอะไรกับนิกายมังกรสวรรค์ของพวกเราหรือ? แถมในประวัติศาสตร์ของนิกายมังกรสวรรค์เรา ก็ไม่เคยปรากฏตัวตนระดับจักรพรรดิเทพที่ทรงพลังถึงขั้นนี้มาก่อน”
　　“มิผิด จักรพรรดิเทพที่สามารถบุกฝ่าค่ายกลพิทักษ์ของนิกายมังกรสวรรค์ของพวกเราได้ง่ายๆ ไม่ใช่จักรพรรดิเทพธรรมดาๆแน่นอน!”
　　…
　　ห่างออกไปจากจุดที่ต้วนหลิงเทียนลอยร่างไม่ไกล เหล่าศิษย์ฝ่ายในก็คุยกันเสียงดังระงม น้ำเสียงของพวกมันยังเต็มไปด้วยความตกใจนัก
　　จักรพรรดิเทพอันทรงพลัง!
　　ถึงแม้พวกมันจะอยู่ในนิกายมังกรสวรรค์ซึ่งเป็นขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพ แต่ตัวตนระดับจักรพรรดิเทพนั้นเป็นอะไรที่ชั่วชีวิตของพวกมันยังไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน และผู้ที่มาวันนี้ดูทรงแล้วก็เป็นจักรพรรดิเทพอันทรงพลังถึงขั้นไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์นิกายมังกรสรรค์ เช่นนั้นถึงแม้พวกมันจะได้ยินแค่เสียงแต่ก็รู้สึกตื่นเต้นมากแล้ว
　　นิกายระดับจักรพรรดิเทพเฉกเช่นนิกายมังกรสวรรค์ ในระนาบเทพมักเรียกหาว่านิกายจักรพรรดิเทพถดถอย
　　แต่เป็นธธรมดาว่าถึงจะเป็นนิกายจักรพรรดิเทพถดถอย แต่ก็ยังคงเป็นขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพอยู่ดี และนิกายระดับจักรพรรดิอื่นๆที่มีตัวตนระดับจักรพรรดิเทพดำรงอยู่ หากไม่แน่ใจโดยสมบูรณ์ ก็ไม่มีใครกล้าลงมือแตะต้องนิกายจักรพรรดิเทพถดถอยเช่นนิกายมังกรสวรรค์มั่วซั่ว
　　ดั่งคำกล่าวที่ว่า ‘อูฐผอมใกล้ตายยังตัวใหญ่กว่าม้า’ ถึงแม้จะเป็นนิกายระดับจักรพรรดิเทพถดถอย ที่ในปัจจุบันไร้ซึ่งตัวตนระดับจักรพรรดิเทพดำรงอยู่ แต่ผู้ใดจะไปรู้ว่าบรรพบุรุษขอบเขตจักรพรรดิเทพในอดีตใช่ยังมีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่ง หรือมีสหายหรือไม่?
　　หากในบรรดาบรรพบุรุษเหล่านั้น มีสหายสนิทขอบเขตจักรพรรดิหรือกระทั่งขอบเขตอริยะเทพที่ฝากฝังไว้ให้ดูแลนิกายก่อนตาย แม้ตัวเองจะตายไปแล้วแต่ใครกล้ารับประกันได้ว่าสหายจะไม่ลงมือ?
　　ในประวัติศาสตร์อันยาวนานของระนาบเทพ เรื่องพรรค์นี้ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
　　ในดินแดนดาราพิศวงแห่งนี้เองก็เช่นกัน ในอดีตเคยมีขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพที่มีตัวตนระดับจักรพรรดิเทพอันทรงพลังมากมายดำรงอยู่ และพวกมันก็ได้ลงมือทำลายล้างนิกายระดับจักรพรรดิเทพถดถอยเพราะหมายยึดครองทรัพยากรสั่งสมอำนาจ
　　อย่างไรก็ตาม หลังพวกมันลงมือทำเช่นนั้นได้ไม่กี่ปี กลับปรากฏตัวตนระดับอริยะเทพคนหนึ่งบุกมาเข่นฆ่าสังหาร จนคนในขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพดังกล่าว ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการลงมือไม่เหลือรอดแม้แต่คนเดียว
　　จากนั้นขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพที่ว่าก็ถดถอยลง จนในที่สุดก็ล่มสลาย
　　นอกจากนั้นยังมีกรณีดังกล่าวมากกว่าหนึ่งครั้ง
　　ด้วยมีกรณีดังกล่าวเป็นบทเรียน เช่นนั้นถึงแม้จะเป็นขุมกังระดับจักรพรรดิเทพถดถอย ที่ไร้ตัวตนระดับจักรพรรดิเทพดำรงอยู่มานาน แต่ก็ไม่มีขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพธรรมดาๆที่ไหน หาญกล้ายื่นมาออกมาแตะต้องง่ายๆ
　　สำหรับขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพที่แข็งแกร่งเข้าหน่อย ก็ดูถูกเหยียดหยาม จนไม่อยากลดตัวลงมารังแกขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพถดถอยทั้งหลาย
　　ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้มีขุมกำลังระดับจักรพรรดิเทพอันแข็งแกร่งคิดลงมือจริงๆ ทว่าต่อหน้าตัวตนระดับอริยะเทพแล้ว พวกมันก็ไม่ต่างอะไรจากลูกเจี๊ยบไร้เรี่ยวแรง…
　　‘นางเป็นใครกันแน่ ไฉนถึงส่งแหวนพื้นที่วงนี้มาให้ข้า’
　　‘แล้วในแหวนพื้นที่วงนี้มีอะไรอยู่กัน…’
　　ในขณะที่เหล่าศิษย์ฝ่ายในของนิกายมังกรสวรรค์กำลังคุยกันออกรส ต้วนหลิงเทียนก็ผูกพันธะครองแหวน จากนั้นก็แผ่สำนึกเทวะลงไป มองดูสิ่งของที่อยู่ในแหวนพื้นที่
　　สิ่งแรกที่เขาพบก็คือพื้นที่ในแหวนนั้นกว้างใหญ่มาก แถมยังมีหินเทพกองเป็นภูเขา มองคร่าวๆแล้วก็บอกได้ทันทีว่มากกว่าหินเทพในมือเขาเสียอีก
　　กล่าวได้ว่าหากนับรวมกับหินเทพที่เขามีอยู่ก่อน ตอนนี้เขาสมควรมีหินเทพราวๆ 3 ล้านตำลึง!
　　‘หินเทพมากมายขนาดนี้เชียว…’
　　หลังจากใจสั่นเพราะเห็นกองหินเทพแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็เริ่มมองสำรวจสิ่งของอื่นๆที่อยู่ในแหวน และเขาก็พบได้ไมยากว่ามีผลไม้เทพ สมุนไพรเทพ รวมถึงโอสถเทพเก็บไว้มากมาย
　　จำนวนก็ไม่ได้น้อยเลย!
　　ต้วนหลิงเทียนลองเปิดขวดโอสถเทพในแหวนดู 2-3 ขวด ยกเว้นโอสถเทพบางขนานที่เขาไม่รู้จักแล้ว โอสถเทพที่เก็บไว้ในขวดล้วนเป็น โอสถเทพระดับจอมราชันทั้งสิ้น
　　ยิ่งไปกว่านั้น มันยังเป็นโอสถเทพระดับจอมราชันที่สามารถส่งเสริมพลังฝึกปรือให้เขาได้!
　　และนอกจากนั้น ในแหวนยังมีอุปกรณ์เทพมากมายหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็น มีด ดาบ กระบี่ หอก แถมไม่มีข้อยกเว้น ทั้งหมดเป็นอุปกรณ์เทพขั้นสูงทั้งสิ้น
　　และบริเวณมุมหนึ่งของพื้นที่ในแหวน เขาก็พบแส้สีแดงขดอยู่ ตัวแสดังกล่าวเต็มไปด้ยแสงพลังสีเลือดเรืองรอง พอแผ่สำนึกเทวะไปตรวจสอบให้แน่ชัด เขาก็สัมผัสได้ถึงความผันผวนของวิญญาณ
　　‘นี่มัน…จิตวิญญาณศาสตรา!?’
　　สีหน้าต้วนหลิงเทียนเปลี่ยนไปทันที เนื่องเพราะแส้ยาวสีแดงดังกล่าว กลับเป็นอุปกรณ์เทพที่มีจิตวิญญาณ!
　　อย่างไรก็ตาม จิตวิญญาณในแส้ยังไม่ได้เติบโตเต็มที่ เรียกว่าพึ่งจะตั้งครรภ์วิญญาณก็ได้ มันอยู่ในระดับเดียวกับกระบี่เทพขั้นสูงที่ตั้งครรภ์วิญญาณแล้ว เล่มเดียวกับที่หวูเฟิงได้รับไปในอดีต
　　อาจกล่าวได้ว่า สิ่งของอื่นๆภายในแหวนนั้น ต่อให้มัดรวมกันก็ยังมีมูลค่าไม่เท่าอุปกรณ์เทพขั้นสูงที่ตั้งครรภ์วิญญาณแล้ว
　　‘นางเป็นใครกันแน่?’
　　‘ไฉนถึงมอบของเหล่านี้ให้ข้า?’
　　ต้วนหลิงเทียนได้แต่อื้ออึง ด้วยนึกไม่ออกจริงๆว่าอีกฝ่ายเป็นใครกันแน่ ไฉนถึงมอบสิ่งของให้เขามากมาย แถมแต่ละอย่างยังเป็นของดีทั้งนั้น โดยเฉพาะอุปกรณ์เทพขั้นสูงที่ตั้งครรภ์วิญญาณแล้วนั่น ให้นำไปวางไว้ที่ไหนในระนาบเทพ ต่อให้เป็นตัวตนระดับจักรพรรดิเทพทั่วไป ก็เกรงว่าคงคิดช่วงชิงกันอย่างเสียสติ
　　“ให้ตายเถอะ…”
　　ไม่ทราบตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่บัดนี้โหวชิ่งหนิงที่ถูกซัดจนปลิวไปฝังร่างในผนังผา ก็ได้เหินร่างกลับมาหาต้วนหลิงเทียนกับติงเหยียนแล้ว ยังกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเหยเก “จักรพรรดิเทพอันทรงพลัง ไฉนดุร้ายนักเล่า?”
　　“แต่ยังดีที่นางมีเมตตา หาไม่แล้วเมื่อครู่ข้าคงถูกนางตีจนตาย”
　　ขณะกล่าว โหวชิ่งหนิงก็หันไปมองหัวไหล่ด้านขวาที่บัดนี้เสื้อผ้าบริเวณนั้นฉีกขาด รอยฝ่ามือยังแดงชัด เนื้อแตกเลือดคั่งกันเลยทีเดียว
　　“มิน่าล่ะ ข้าก็สงสัยอยู่แล้วเชียวว่าอยู่ๆเจ้าหายไปไหน…ที่แท้ถูกจักรพรรดิเทพอันทรงพลังผู้นั้นตบเข้าให้เพราะปากพล่อยนี่เอง…”
　　ติงเหยียนตกใจนัก “เจ้าบ้าเอ๊ย คราวนี้ปากเจ้าเกือบพาซวยแล้วไหมล่ะ”
　　“ผู้ใดจะไปรู้เล่า…”
　　โหวชิ่งหนิงได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ สีหน้าแววตายังฉายชัดถึงความหวาดกลัว
　　“แยกย้ายกันไปได้แล้ว”
　　ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงหนึ่งดังลงมาจากฟากฟ้าเบื้องบน เสียงที่ว่ายังกระจายไปทั่วนิกายมังกรสวรรค์
　　จากนั้นท่ามกลางสายตาของทุกคนทีมองขึ้นไปบนฟ้า ก็พบว่าม่านพลังที่เคยถูกทำลายหายไปก่อนหน้า ได้ก่อตัวขึ้นมาปกคลุมนิกายอีกครั้ง
　　อย่างไรก็ตาม วินาทีไม่มีใครคิดว่าม่านพลังของค่ายกลมันจะทรงพลังอย่างที่เคยอีกต่อไป ยังตระหนักกันชัดเจน ว่าที่แท้ม่านพลังจากค่ายกลพิทักษ์ก็มิได้อยู่ยงคงกระพัน
　　เพราะตราบใดที่เป็นจักรพรรดิเทพอันมีพลังเข้มแข็งมากพอ ม่านพลังดังกล่าวก็เหมือนกระจกแก้วบอบบาง ทุบให้แตกสลายได้ง่ายดายนัก
　　“รองประมุขเซวีย อาวุโสฉีถงหยวนตายแล้ว!”
　　ในสถานที่พักบ่มเพาะของ เซวียหมิงจื่อ รองประมุขนิกายมังกรสวรรค์ มีอาวุโสฝ่ายในคนหนึ่งมาเพื่อแจ้งข่าว ทำให้สีหน้าของกวงเทียนเจิ้งกับลูกศิษย์เปลี่ยนไปทันที จากนั้นแต่ละคนก็หันไปมองเซวียหมิงจื่อด้วยความสงสัย
　　“อะไร อาวุโสฉีตายแล้ว?”
　　เซวียหมิงจื่อ ก็แสร้งหยีตาชักสีหน้าประหลาดใจออกมาได้อย่างแนบเนียน “เป็นไปได้อย่างไรกัน…ไม่นานมานี้ข้าพึ่งจะติดต่อไปเรียกตัวมันกลับมา ทั้งมันก็แจ้งว่ากำลังเดินทางกลับ…”
　　ขณะที่เซวียหมืงจื่อกล่าวถึงจุดนี้ มันก็สะบัดมือเบาๆ จากนั้นก็นำเศษลูกแก้ววิญญาณกองหนึ่งออกมาจากแหวน สายตายังเปลี่ยนเป็นเย็นชาโดยพลัน “เป็นผู้ใดที่หาญกล้าฆ่าอาวุโสมังกรดำของนิกายมังกรสวรรค์เรา!”
　　กล่าวจบคำ ทั่วร่างเซวียหมิงจื่อก็ปรากฏพลังเทพลุกโชนขึ้นมาปานเพลิงไฟ
　　“เรื่องนี้ต้องสืบให้รู้ชัด!”
　　“ข้าจักไปหาท่านประมุขเดี๋ยวนี้!”
　　ไม่ทันที่กวงเทียนเจิ้งและลูกศิษย์รวมถึงอาวุโสฝ่ายในที่มาแจ้งข่าวจะตอบสนองเรื่องราว ร่างเซวียหมิงจื่อก็แว่บหายไปเสียแล้ว
　　สุดท้ายก็คงเหลือแต่กวงเทียนเจิ้งกับลูกศิษย์สองคน
　　ลูกศิษย์ที่ว่าก็เป็นศิษย์คนรองของกวงเทียนเจิ้ง และเป็นลูกเขยของเซวียหมิงจื่อ จงซ่าน
　　“ซ่านเอ๋อ เจ้าคิดว่าเรื่องนี้…เป็นเรื่องบังเอิญหรือไม่?”
　　หลังเซวียหมิงจื่อจากไปสักพัก กวงเทียนเจิ้งก็หันไปเอ่ยถามจงซ่านผ่านพลัง “รองประมุขเซวียพึ่งกล่าวว่า สหายสนิทคนหนึ่งนั้นสนิทสนมกับบรรพบุรุษของหลิงหูเหรินเจี๋ย เช่นนั้นก็ขอให้พวกเราอย่าได้แตะต้องคนจากตระกูลหลิงหูอีก กระทั่งหากเจอคนของตระกูลหลิงหูก็ให้ไว้หน้า 3 ส่วน…”
　　“มาตอนนี้ อยู่ๆอาวุโสฉีถงหยวนกลับตกตายเสียอย่างนั้น”
　　“อาวุโสฉีถงหยวน…คงมิใช่ว่าถูกสหายของรองประมุขเซวียฆ่าทิ้งไปกระมัง?”
　　กวงเทียนเจิ้งคาดเดา
　　“ท่านอาจารย์ ข้อสันนิษฐานของท่าน จะดีเสียกว่าที่พวกเราคุยกันสองคน และท่านอย่าได้นำไปบอกผู้ใดอีก…ข้าเกรงว่าหากท่านพ่อตาล่วงรู้ขึ้นมา คงไม่ใช่เรื่องดีสำหรับพวกเราแน่”
　　จงซ่านเอ่ยออกเสียงขรึม “สุดท้ายแล้วการตายของอาวุโสมังกรดำ ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กสำหรับนิกายมังกรสวรรค์ของพวกเราเลย”
　　“อาจารย์ย่อมรู้เป็นธรรมดา”
　　กวงเทียนเจิ้งพยักหน้า จากนั้นสองตาก็เผยประกายเย็นชาเรืองขึ้นวาบหนึ่ง “อย่างไรก็ตาม รองประมุขเซวียเพียงบอกให้พวกเราอย่าได้แตะต้องคนของตระกูลหลิงหู…ทว่ากับต้วนหลิงเทียนนั่น พวกเราจักทำอันใดกับมันก็ได้!”
　　“นอกจากนั้น เท่าที่ข้าฟังจากคำพูดของรองประมุขเซวีย เห็นได้ชัดว่ารองประมุขเซวียเองก็คิดจะฆ่าต้วนหลิงเทียนเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องให้แม่นางเซวียไปร้องขออีกต่อไป”
　　“อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้กลับพิกลนัก…ไฉนอยู่ๆต้วนหลิงเทียนถึงกลายเป็นหนามตำตารองประมุขเซวียขึ้นมาได้?”
　　เห็นได้ชัดว่ากวงเทียนเจิ้งเองก็กำลังสับสนกับเรื่องดังกล่าว
　　“อย่างไรก็ช่างเถอะ เรื่องนี้นับเป็นเรื่องดีสำหรับพวกเรา”
　　จงซ่านกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ลองท่านพ่อตาคิดจะฆ่าต้วนหลิงเทียนนั่นแบบนี้ สำหรับพวกเราแล้วนับเป็นข่าวดียิ่ง ส่วนพวกคนของตระกูลหลิงหู ขอเพียงพวกมันไม่มาตอแยพวกเรา เช่นนั้นพวกเราก็ไม่ต้องไปสนใจอะไรพวกมัน”
　　“จริงของเจ้า”
　　กวงเทียนเจิ้งพยักหน้า
　　…
　　เดิมทีโหวชิ่งหนิงคิดว่าเพราะคำพูดเหลวไหลไร้แก่นสารของมันชักนำเภทภัยมาสู่ตัวแบบนี้ ต้วนหลิงเทียนเองก็ไม่พ้นต้องกล่าวล้อมันเหมือนกับติงเหยียนแน่นอน
　　ทว่า ต้วนหลิงเทียนกลับลอยร่างแน่นิ่ง แลดูใจลอยสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเสียอย่างนั้น
　　“เฮ่ ต้วนหลิงเทียน เจ้าเหม่ออะไรอยู่?”
　　โหวชิ่งหนิ่งเอ่ยถามด้วยความสงสัย ติงเหยียนเองก็รู้สึกว่าต้วนหลิงเทียนผิดแปลกไป
　　“ก็ไม่อะไรหรอก”
　　ต้วนหลิงเทียนที่กลับมารู้สึกตัวก็ส่ายหัวไปมา แต่ในใจยังสงสัยไม่หาย
　　จักรพรรดิเทพที่ทรงพลังเมื่อครู่เป็นใครกันแน่?
　　ไฉนจู่ๆก็มอบแหวนพื้นที่ให้เขา แถมในแหวนยังมีทรัพยากรบ่มเพาะและของล้ำค่ามากมาย?
　　‘จะเป็นอวี๋ชิวซวนผู้นั้นหรือไม่?’
　　ทันใดนั้นต้วนหลิงเทียนก็นึกถึง ต้วนเฉียวอวี่ ที่เขารู้จักในเมืองวายุสวรรค์ กับผู้ที่ติดตามข้างกายนางอย่าง อวี๋ชิวซวน ขึ้นมา
　　อย่างไรก็ตามความคิดดังกล่าวพึ่งจะผุดขึ้นไม่ทันไร เขาก็ปัดทิ้งไปทันที
　　เพราะฟังจากเสียงกล่าวเมื่อครู่ มันต่างจากเสียงของอวี๋ชิวซวนอย่างสิ้นเชิง
　　นอกจากนั้น อวี๋ชิวซวน ก็ไม่น่าจะใช่ตัวตนขอบเขตจักรพรรดิเทพ
　　ที่สำคัญหากอีกฝ่ายคิดจะมอบสิ่งของเหล่านี้ให้เขาจริง อีกฝ่ายก็สามารถมอบให้เขาตั้งแต่วันนั้น ไม่จำเป็นต้องรอมาจนถึงวันนี้
　　“พวกนาง…ที่แท้เป็นใครกันแน่?”
　　พอนึกถึงความคุ้นเคยและท่าทีสนิทสนม ที่ต้วนเฉียวอวี่มีต่อเขายามพบเจอกันวันนั้น ต้วนหลิงเทียนรู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่น่าจะแค่รู้สึกว่าเขาอาจจะเป็นพี่ชายอย่างที่พูด
　　แต่อีกฝ่ายให้ความรู้สึกเหมือนว่ารู้จักเขาแต่แรก