Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน - ตอนที่ 1849

เข็มทิศในมือนางเริ่มพร่ามัวเนื่องจากนางใส่ผนึกเข้าไปอย่างต่อเนื่อง มันกำลังย้อนเวลาและเผยฉากเหตุการณ์ที่หวังหลินกลายเป็นควันและเข้าไปในเซียนชุดเขียวหนึ่งในนั้น

ตอนนี้กลุ่มเซียนที่หวังหลินอยู่ยังห่างจากนางหมื่นฟุต เซียนที่หวังหลินแฝงตัวอยู่ได้ก้าวทะยานและเคลื่อนผ่านเซียนหลายคน ขณะที่พวกพ้องมองมาด้วยความตกตะลึง เขาได้มาถึงด้านหลังเซียนคนที่อยู่หน้ากลุ่ม

เซียนหน้ากลุ่มเป็นชายวัยกลางคนระดับบ่มเพาะอยู่ราวๆ สวรรค์ดับสูญ เขาคล้ายจะสังเกตบางอย่างได้และหันกลับมา ดวงตาของเซียนที่หวังหลินควบคุมอยู่พลันเผยแสงประหลาดและมีควันประหลาดโผล่ออกมาจากหน้าผากเข้าไปในดวงตาของชายวัยกลางคน

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วมาก ชายวัยกลางคนร่างสั่นเทาและเผยท่าทีดิ้นรน แต่คงอยู่ได้ไม่นานนักและถูกแทนที่ด้วยความสงบนิ่ง

สตรีที่กำลังจ้องมองเข็มทิศเกิดอาการสั่นเทาไปด้วย เข็มทิศในมือนางเริ่มสั่นไหวอย่างรุนแรง ขณะที่กำลังเผยเรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น ชายวัยกลางคนที่หวังหลินเข้าครอบงำพลางพุ่งไปหานางที่อยู่ห่างออกไปหมื่นฟุต

“ข้าค้นพบหยดสีดำและไม่รู้ว่ามันคืออะไร!” ชายวัยกลางคนพูดเสียงแหบพร่าก่อนจะทะยานมาได้อีกพันฟุต เหล่าเซียนที่กำลังนั่งอยู่ตรงนั้นถึงกับลืมตา ชายวัยกลางคนนำหยดน้ำสีดำออกมาและทะยานเข้าหา

เมื่อหยดน้ำสีดำปรากฏ พลังแก่นแท้วารีพรั่งพรูขึ้น ตอนที่นางได้ยินเสียงก็มองเห็นชายวัยกลางคนคนหนึ่งและมองขึ้นไปเห็นหยดน้ำสีดำ

ดวงตาของนางหรี่แคบ

“หยดหมื่นหลอม!” นางเต็มไปด้วยสายตาตกตะลึง

หวังหลินใช้โอกาสที่นางตกตะลึงอยู่นี้เข้าไปใกล้ได้อีกหลายพันฟุต ตอนนี้ห่างจากนั้นไม่กี่พันฟุตแล้ว

ทว่าในขณะที่เขาเข้าไปในระยะพันฟุต ธงสามผืนส่งเสียงหวีดหวิวและเกิดระลอกคลื่นดังกึกก้อง ขณะเดียวกันเข็มทิศในมือนางได้แสดงถึงเหตุการณ์ตอนที่หวังหลินเปลี่ยนกลายเป็นสายหมอกและเข้าสู่หูของชายวัยกลางคน!

“หยุด!!” จิตใจนางสั่นไหวและส่งเสียงกรีดร้อง นางกำลังถอย ส่วนชายหนุ่มหน้าขาวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“แก่นแท้ กระจาย!” ทันทีที่นางกรีดร้อง ชายวัยกลางคนที่หวังหลินควบคุมร่างจึงร้องคำราม ร่างกายแตกสลาย ควันหนึ่งสายโผล่ออกมาเปลี่ยนเป็นหวังหลิน

หยดน้ำสีดำที่เขาสะบัดใส่นางเกิดการระเบิด ของเหลวคล้ายหมึกสีดำแผ่กระจายอย่างรวดเร็วจนทุกอย่างภายในพื้นที่หมื่นฟุตกลายเป็นสีดำ!

เซียนนับร้อยเพิ่งรับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นจึงส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน ร่างกายเน่าสลายและเปลี่ยนกลายเป็นของเหลวสีดำทันที

แม้กระทั่งกลุ่มเซียนชุดเขียวนับสิบคนด้านหลังหวังหลินก็ไม่สามารถหนีรอดจากหยดน้ำสีดำได้และตายกันหมด

ขณะเดียวกันเสียงคำรามดังออกมาจากด้านหลังหวังหลิน หุ่นเชิดเย่ซื่อที่สูญเสียแขนขวาพุ่งใส่ธงสามผืน มันทำลายธงไปหนึ่งผืนและมุ่งหน้าเข้าหาที่เหลืออีกสองผืน!

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในตอนที่นางพูดคำว่า “หยุด”

หวังหลินก้าวเข้าหาและเข้าประชิดระยะพันฟุตในพริบตา ส่วนสตรีสาวและชายหนุ่มล่าถอย พอชายหนุ่มจดจำได้ว่าเป็นหวังหลินจึงรู้สึกหวาดกลัว สตรีสาววางแขนซ้ายไว้บนเข็มทิศและกำลังรายงานให้กับคนอื่น!

หวังหลินยกแขนขวาขึ้นมาชี้ใส่ทั้งสองคน!

“หยุด!”

เพียงคำเดียวเหล่าเส้นใยนับไม่ถ้วนได้เต็มไปทั่วโลกและห่อหุ้มสตรีสาวและชายหนุ่มเอาไว้ ร่างกายแต่ละคนสั่นเทาและถูกหวังหลินหยุดเอาไว้อย่างสิ้นเชิง

ความหวาดกลัวของชายหนุ่มถูกแช่แข็ง แขนซ้ายของสตรีสาวหยุดค้างในอากาศซึ่งห่างจากเข็มทิศไม่ถึงหนึ่งนิ้ว!

หวังหลินเข้าประชิดและรับเข็มทิศจากนางมา จิตใจที่ไร้ความเมตตาพลางวางแขนซ้ายบนหน้าผากของสตรีสาว

ร่างกายของนางเปลี่ยนกลายเป็นหมอกโลหิต แม้แต่วิญญาณดั้งเดิมยังแตกสลายไปด้วย หวังหลินสะบัดแขนเสื้อพัดหมอกโลหิตเข้าหาชายหนุ่ม จากนั้นสะบัดแขนอีกครั้งก่อเกิดแสงโลหิตกะพริบวาบ กระบี่โลหิตตามออกมาตัดศีรษะชายหนุ่มในทันที

จังหวะนี้เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง ธงผืนที่สองและผืนที่สามถูกเย่ซื่อเข้าทำลาย!

หยดหมึกทั้งหมดภายในระยะหมื่นฟุตได้หดตัวลงกลับกลายเป็นหยดน้ำสีดำเบื้องหน้าหวังหลิน เขากลืนมันกลับเข้าไปในร่างทันที

ทุกอย่างจบลง เหล่าเซียนนับร้อยตายกันหมด เซียนสตรีและชายหนุ่มแซ่จ้าวตายไปพร้อมกัน แม้แต่ธงสามผืนยังถูกทำลาย!

หวังหลินหน้าซีดเล็กน้อยเพราะต้องการให้ทุกอย่างเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว หวังหลินเก็บหุ่นเชิดเย่ซื่อและหายวับเข้าไปในทะเล

พออยู่ในทะเล หวังหลินรีบมุ่งหน้าต่อไป ถือเข็มทิศและส่งสัมผัสวิญญาณเข้าไป ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นโลหิตเนื่องจากส่งแก่นแท้เขตอาคมเข้าไปด้วย เขาลบล้างสัมผัสวิญญาณของเข็มทิศและทำให้มันกลายเป็นของตัวเอง

หากเป็นคนอื่นคงไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ แต่หวังหลินมีแก่นแท้เขตอาคมจึงสามารถทำได้ทันที

ด้วยเข็มทิศในมือเขาจึงควบคุมเขตอาคมที่อยู่เหนือทะเลโอสถได้ หวังหลินดวงตาส่องสว่างพลางแหวกว่ายผ่านทะเลโอสถไปอย่างระมัดระวังและมองเข็มทิสไปด้วย เขามองเห็นว่าในทะเลโอสถมีจุดสีเขียวสามถึงห้าจุดเท่านั้นและหนึ่งในนั้นส่องสว่างแพรวพราว!

จุดสีเขียวที่เหลืออยู่ทั้งหมดอยู่เหนือท้องทะเล เห็นได้ชัดว่าการอยู่ในทะเลตอนที่เมฆาสูญสิ้นกำลังหลอมอยู่นับว่าเป็นเรื่องยากลำบาก

พอเห็นจุดสีเขียวแพรวพราว หวังหลินจึงมีแววตาจิตสังหาร

‘เมฆาสูญสิ้น เจ้าเป็นรายต่อไป!’ หวังหลินผสานเข้ากับเขตอาคมและหายตัวไป เขาปรากฏตัวอีกครั้งใจกลางทะเลโอสถ

ขณะที่ปรากฏร่างออกมาสังเกตได้ว่าน้ำทะเลรอบตัวกำลังหมุน เสียงดังสนั่นหวั่นไหวและรู้สึกเหมือนกำลังถูกดึงไปพร้อมกับทะเล

หวังหลินมองเข็มทิศและรู้ว่าอยู่ห่างไม่ไกลจากเมฆาสูญสิ้น ทว่าหวังหลินกลับมองไปรอบๆ ทะเลที่กำลังหมุน

‘บางทีข้าคงไม่ต้องใช้วิญญาณเต๋าสามสิบล้านดวง…’ หวังหลินขบคิดและไม่เคลื่อนไปข้างหน้าอีก เขาจมดิ่งลงไปใต้ทะเลและซ่อนตัวเองแทน

คลื่นรุนแรงก่อตัวขึ้นไปทั่วทะเลโอสถ วังวนทั้งหมดหมุนวนอยู่ตรงขอบ ส่วนวังวนที่เก้าอยู่ใจกลางทะเล

วังวนแห่งนี้หมุนเร็วขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานแปดวังวนก็ผสานจังหวะกันและเริ่มหมุนพร้อมวังวนที่เก้า

ลึกเข้าไปภายในวังวนที่เก้ามีเมฆาสูญสิ้นนั่งอยู่ ใบหน้าซีดเล็กน้อย ฝ่ามือสร้างผนึกอย่างต่อเนื่อง

‘ลือกันว่าทะเลโอสถถูกสร้างขึ้นตอนที่เม็ดยาสวรรค์ตกลงมาที่นี่ แต่ความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นเม็ดยาสวรรค์เต็มเม็ด มันมีเพียงครึ่งเม็ดเท่านั้น!’ เมฆาสูญสิ้นดวงตาส่องสว่าง ยื่นมือขวาเข้าหาอากาศเบื้องหน้า

“ทะเลโอสถ ควบแน่น!” เสียงดังปัง วังวนเริ่มหมุนเร็วขึ้น พอพวกมันควบแน่น ทะเลจึงลดขนาดลงและมีพลังปราณสวรรค์แผ่กระจายออกมา

ทะเลโอสถเหมือนแอ่งน้ำ ใจกลางคือวังวนยักษ์ที่กำลังดึงน้ำเข้าไป บนท้องฟ้ามีเหล่าเซียนจากแคว้นมารเขียวหลายหมื่นกำลังมองลงมา

พวกเขากำลังรอให้เมฆาสูญสิ้นควบแน่นทะเลเป็นเม็ดยาสวรรค์เพื่อทะลวงเปิดม่านพลังรอบแคว้นกระทิงสวรรค์!

หวังหลินกำลังซ่อนอยู่ในวังวนเช่นกัน เขากำลังรอคอยให้เมฆาสูญสิ้นควบแน่นเม็ดยาสวรรค์ให้เสร็จก่อนจะทำการโจมตี!

เวลาผ่านไปช้าๆ เมฆาสูญสิ้นไม่สามารถสังเกตสิ่งรอบด้านได้เลย เหล่าเซียนในท้องฟ้ากำลังเพ่งสมาธิไปที่เมฆาสูญสิ้น ไม่มีใครคิดว่าจะมีเซียนแคว้นกระทิงสวรรค์คนใดเหลืออยู่ในทะเลโอสถหลังการกวาดล้างไปหลายครั้ง

อีกทั้งยังมีเขตอาคมอยู่ด้วย จึงไม่กังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้างใน!

แม้แต่ในตอนนี้ก็ยังไม่มีใครสังเกตเห็นธงสามผืนถูกทำลายและเข็มทิศเปลี่ยนเจ้าของ! ตอนนี้สายตาทุกคนจมอยู่กับเมฆาสูญสิ้น

ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าการเฝ้าดูหนึ่งในสี่อัจฉริยะ เมฆาสูญสิ้น ทำการหลอมทะเลโอสถให้กลายเป็นเม็ดยาสวรรค์

แม้แต่เมฆาสูญสิ้นก็ไม่คาดคิดว่าหวังหลินจะกลับมาหลังจากออกไปแล้ว!

เขาอยู่ในวังวนที่เก้าด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ฝ่ามือสร้างผนึกทำให้วังวนเกิดเสียงดังสนั่น วังวนหดลงจากขนาดอันไร้ขอบเขตจนเหลือไม่ถึงล้านฟุต!

น้ำทะเลในทะเลโอสถถูกหลอมอยู่ในวังวนขนาดหนึ่งล้านฟุต ฉากเหตุการณ์นี้ทำให้เหล่าเซียนจากแคว้นมารเขียวถึงกับตื่นเต้น

เมฆาสูญสิ้นเผยรอยยิ้ม สูดหายใจลึกและส่งเสียงคำรามใส่ท้องฟ้าพร้อมระเบิดระดับบ่มเพาะออกมา ระดับบ่มเพาะของเขานับว่าประหลาดยิ่ง แม้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่สามารถรับรู้ระดับบ่มเพาะจริงๆได้ รู้แต่เพียงปราณกระบี่อันทรงพลังเท่านั้น

เจตจำนงกระบี่ห่อหุ้มรอบบริเวณ

‘อาจารย์ยอมให้ข้ามาสร้างเม็ดยาสวรรค์จากทะเลโอสถเพื่อผลักดันชื่อเสียงข้าให้เหนือล้ำกว่าฉัจริยะคนอื่น จากนั้นในฐานะอัจฉริยะอันดับหนึ่งในแผ่นดินบูรพา ข้าจะได้มุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงในแคว้นกลางเพื่อได้รับสิทธิ์เข้าสู่อารามบรรพชน!’ เมฆาสูญสิ้นดวงตาส่องสว่าง! น้ำทะเลขนาดหนึ่งล้านฟุตเริ่มควบแน่นอีกครั้งเป็นห้าแสน จากนั้นหดลงเหลือสามแสนฟุต!

หากมองจากบนท้องฟ้า เหลือพื้นที่เพียงสามแสนฟุตที่มีน้ำ สาหร่ายและปะการังเผยตัวออกมา สัตว์มากมายในทะเลเกิดการระเบิด!