Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน - ตอนที่ 1878

ดวงอาทิตย์ในความมืดได้เปล่งพลังอำนาจแห่งกฎต้นกำเนิด พลังในการกระชากกลางคืนนั้นมีกลิ่นอายลึกลับจนอธิบายไม่ได้ กลิ่นอายนี้เป็นของหวังหลินเพราะเขาเป็นผู้สร้างวิชาขึ้นมาเอง

แต่ถึงแม้จะเป็นของหวังหลิน เขาก็ไม่อาจเข้าใจว่ามันเป็นกลิ่นอายอะไร! เขาเพียงรู้สึกว่ากลิ่นอายนี้คือรากฐานของวิชาแยกราตรีและเป็นรากฐานของกฎแห่งต้นกำเนิดด้วย มันถูกสร้างขึ้นมาจากความเชื่อของหวังหลิน!

ความเชื่อนี้เป็นความเชื่อในการกระชากกลางคืนอันมิดมิดและทะลวงออกไปจากความธรรมดา มันยังเป็นเจตจำนงฝืนลิขิตสวรรค์ด้วยเช่นกัน!

ราวกับกลางคืนอันมืดมิดได้พันธนาการร่างกายเอาไว้ ราวกับมันเป็นกฎเกณฑ์ที่ทำให้มนุษย์เทียบได้กับมดแมลง ราวกับเป็นภูเขานับไม่ถ้วนที่ตกลงใส่หวังหลิน

จากนั้นพลังแห่งการกระชากกลางคืนอันมืดมิดนั้นคือเจตจำนงฝืนชะตาสวรรค์ที่แท้จริงของเขา!

หลายคนไม่สามารถสร้างวิชาแบบนี้ขึ้นมาได้เว้นแต่จะมีเจตจำนงฝืนลิขิตสวรรค์ หากไม่มีมันการสร้างวิชาแบบนี้ขึ้นมาถือเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้!

เริ่มแรกหวังหลินไม่ได้เข้าใจ แต่หลังจากเห็นกลิ่นอายภายในดวงอาทิตย์ เขาจึงเข้าใจได้เลือนลางว่าทำไมถึงสามารถสร้างวิชาแยกราตรีขึ้นมาได้!

เพราะเขาไม่ยอมละทิ้งลี่มู่หวาน เขาเลือกที่จะฉีกกระชากกลางคืนอันมืดมิดเพื่อลี่มู่หวาน เขาไม่ยอมให้กลางคืนส่งผลต่อสายตาของเขา!

นี่คือวิชาแยกราตรี!

เป็นวิชาที่หวังหลินสร้างขึ้นเพื่อลี่มู่หวาน! แม้วิชานี้จะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับลี่มู่หวาน จิตใจของหวังหลิน เจตจำนง ความมุ่งมั่น ความหมั่นเพียรพยายามทั้งหมดได้แสดงให้เห็นชัดเจนตอนที่เขาสร้างวิชาแรกนี้ขึ้นมา

เขาคิดถึงหวานเอ๋อร์ในช่วงเวลาที่อยู่ในดวงอาทิตย์

ต่อสู้กับผู้คน ต่อสู้กับเหล่าอสูร ต่อสู้กับพื้นดิน ต่อสู้กับสวรรค์ ต่อสู้กับอวกาศ ต่อสู้กับทุกอย่าง ต่อสู้กับแผ่นดินเซียนดารา ทั้งหมดนี้คือความมืดมิดและทุกสิ่งทุกอย่างที่หวังหลินทำลงไปมีเป้าหมายเดียว!

เพื่อเปิดม่านแห่งความมืดมิดที่ปิดบังสายตาเขาและค้นหาแสงหลังม่านแห่งความมืดมิดนั้น!

นี่คือความหมายของวิชาแยกราตรี!

ก่อนหน้านี้หวังหลินไม่เข้าใจและสับสนตัวเอง ทว่าตอนนี้ด้วยการใช้เกราะวิญญาณและระดับบ่มเพาะที่เพิ่มขึ้นเข้าช่วยเหลือ เขาจึงเข้าใจมันเพิ่มอีกเล็กน้อยจากการใช้วิชาแยกราตรี

มันเป็นวิชาแรกที่เขาสร้างขึ้นมาและเป็นวิชาเดียวที่มีศรัทธาของตัวเขาอยู่ด้วย เป็นจิตวิญญาณที่ไม่ย่อท้อจนกลายเป็นวิชาสำหรับข่มวิชาเต๋า!

วิชานี้ได้ผสานเข้ากับร่างเขา ชีวิตเขา ศรัทธาเขาอย่างสมบูรณ์ หวังหลินไม่รู้ว่าวิชาแบบนี้เรียกว่าอะไรแต่กลุ่มของจางต้าวจงรู้จักดี

วินาทีที่ทะเลผุดขึ้นมาและมีดวงอาทิตย์ปรากฏ สายตาทุกคนจับจ้องไปยังแสงเดียวในความมืดมิด

ดวงอาทิตย์เปล่งกลิ่นอายลี้ลับจนจางต้าวจงมีท่าทีเปลี่ยนไปมหาศาล ร่างกายสั่นเทา ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ การปรากฏตัวของดวงอาทิตย์พร้อมกับกลิ่นอายลี้ลับได้ทำให้จิตใจเขาสั่นไหวราวกับสายฟ้านับล้านระเบิดอยู่ภายใน!

“นี่มัน…กลิ่นอายนี่มัน…” จางต้าวจงหน้าซีดจนขาวและหวาดกลัวสุดขีด

ด้านชายชราแซ่จ้าว เขาจ้องมองดวงอาทิตย์และสัมผัสกลิ่นอายเบาบางแต่เหนียวแน่นข้างในได้ จนเขาลืมหายใจ หากมีคนบอกเขาว่าเซียนทั้งหมดบนแคว้นกระทิงสวรรค์กำลังจะตายในชั่วข้ามคืน เขาก็คงไม่ตกตะลึงและหวาดกลัวเช่นตอนนี้

“มันไม่น่า…เป็นไปไม่ได้…เว้นแต่เขาจะกลับมาเกิดใหม่…”

เซียนสตรีขั้นวิบากดับสูญระดับต้นทั้งสองคนสัมผัสถึงกลิ่นอายน่าขนลุกได้แต่ไม่ได้เสียสติเพราะไม่เข้าใจว่ากลิ่นอายนั้นคืออะไร

พวกเขาไม่เข้าใจแต่ทางด้านผู้ส่งสาส์นมารเขียวทั้งสี่คนที่เห็นดวงอาทิตย์ สีหน้าพลันเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดน่ากลัว ทั้งในใจยังหวาดกลัวยิ่ง

“นี่มันคือวิชาแห่งศรัทธา…เหนือล้ำกว่าเหล่าวิชาเซียนและวิชาเต๋า วิชาแห่งศรัทธานั้นมีเพียงเหล่ามหาชั้นฟ้าที่สามารถใช้ได้!!”

“นี่มันคือวิชาแห่งศรัทธาแน่นอน!! เมื่อดวงอาทิตย์มีศรัทธามากพอ มันจะเปลี่ยนกลายเป็นวิชาที่แข็งแกร่งที่สุดจนเรียนรู้ได้ยากยิ่งกว่าวิชาเต๋า!”

“มีเพียงเหล่ามหาชั้นฟ้าทั้งเก้าที่สามารถใช้วิชาแห่งศรัทธาได้ ลือกันว่าวิชาแห่งศรัทธาไม่สามารถสืบทอดได้ ทุกวิชานั้นถูกสร้างขึ้นโดยเหล่ามหาชั้นฟ้าเอง!!”

“เขาเป็นใครกัน!? เขาใช้วิชาแห่งศรัทธาได้อย่างไร? แม้วิชาไม่ได้ทรงพลังแต่มันมีอยู่จริง!!”

วิชาแห่งศรัทธานั้นเหนือกว่าวิชาเต๋าและมีพลังจนไม่สามารถอธิบายออกมาได้ วิชาพวกนี้จำเป็นต้องมีศรัทธา มันไม่ได้ใช้เจตจำนงเหมือนแก่นแท้เพลิง แต่มาจากประสบการณ์และความอุตสาหะของผู้ใช้ เรียกได้ว่ามันเป็นขั้นสุดท้ายของวิชาเขตแดน

เจตจำนงและศรัทธานั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงราวกับฟ้าดิน คนผู้นั้นจะต้องมีเจตจำนงแข็งแกร่งมากพอจนกลายเป็นศรัทธาได้!! ศรัทธาอันเด็ดเดี่ยวจนไม่มีวันหวนกลับมา!

ศรัทธานี้ไม่ใช่เพลิงนรกานต์แต่เป็นความเชื่อในตัวเอง ความเชื่อที่แข็งแกร่งจนทำสิ่งใดได้สำเร็จและก้าวหน้าต่อไป

เขตแดน แก่นแท้ ศรัทธา!

เมื่อเขตแดนมาถึงจุดสูงสุดของมันจะปรากฏเป็นแก่นแท้ เมื่อแก่นแท้บรรลุจุดสูงสุดจะกลายเป็นร่างแก่นแท้ หากร่างแก่นแท้มีเจตจำนง เช่นนั้นมันจะเปลี่ยนกลายเป็นวิญญาณที่แท้จริง!

ที่เรียกว่าวิญญาณที่แท้จริงเป็นเพราะถึงแม้จะมีเจตจำนงแต่การเปลี่ยนแปลงอีกครั้งนับว่ายากยิ่ง เมื่อมันมาถึงจุดสมบูรณ์แล้วจะให้กำเนิดเป็นศรัทธา!

วิชาเซียน วิชาเต๋า วิชาศรัทธา!

สามรูปแบบวิชาที่แตกต่างกันนั้นสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงเขตแดนทั้งสองครั้ง เหล่าวิชาเซียนเกี่ยวข้องกับเขตแดน วิชาเต๋าเกี่ยวข้องกับแก่นแท้ วิชาแห่งศรัทธาเกี่ยวข้องกับศรัทธา!

ทว่าในระดับสุดท้ายนี้เป็นสิ่งที่มีเพียงเก้ามหาชั้นฟ้าเท่านั้นที่ไปถึง! คนอื่นทำได้แค่เพียงมองดูจากด้านล่าง!

วิชาแยกราตรีเป็นวิชาที่หวังหลินสร้างขึ้น มันมีชีวิตเขาในการกระชากความมืดมิดให้ขาดออกจากกัน!

เหตุผลที่เหล่ามหาชั้นฟ้าสามารถเปลี่ยนแปลงวิชาให้เป็นรูปธรรมได้เป็นเพราะศรัทธาอันทรงพลังของแต่ละคนสามารถสร้างบางอย่างขึ้นมาจากความว่างเปล่าได้!

การสร้างสิ่งต่างๆ ขึ้นมาจากความว่างเปล่าเป็นรากฐานวิชาทั้งหมดของเหล่ามหาชั้นฟ้า!

หวังหลินหลับตาอยู่ใต้ดิน แต่เขาสามารถมองเห็นทุกอย่างด้านนอกได้ ตอนนี้ราวกับเขาได้ไปเกิดใหม่อยู่ในดวงอาทิตย์ เขามองไปที่ทะเลด้านล่างและเห็นสายตาหวาดกลัวของทุกคน

“ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของค่ำคืนนี้…”

“ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งใดก็ตามที่พยายามหยุดข้า…”

“ข้าเชื่อว่าเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นสู่ท้องฟ้า พวกเจ้าจะหายไปพร้อมกับกลางคืน…”

“ข้าเชื่อว่าหลังผ่านค่ำคืนมืดนี้ไป จะมีแสงที่ข้าค้นหามาหลายพันปี…”

“ข้าเชื่อว่าแสงนั้นมีตัวตนอยู่แน่นอน…ข้าเชื่อ!”

“เรือนผมข้าไม่ได้เป็นสีดำอีกแล้ว กลางคืนทำให้ผมข้าเป็นสีดำ แต่ข้าเป็นตัวแทนแห่งแสงสว่าง…”

“ดวงตาของข้าไม่ได้เป็นสีดำอีกแล้ว มันมีเปลวเพลิงและสายฟ้า พร้อมกับเขตอาคมคล้ายกฎ…กลางคืนทำให้ดวงตาข้ากลายเป็นสีดำ แต่เปลวเพลิงจะเผาไหม้ค่ำคืน สายฟ้าจะส่องสว่างขึ้น เขตอาคมจะทำลายกฎ ข้าจะใช้ดวงตาของข้าเพื่อมองเห็นแสงสว่าง!”

น้ำเสียงดังกึกก้องของหวังหลินกระจายไปทั่วทะเลที่สร้างขึ้นจากวิชาแยกราตรี คำพูดเหล่านี้ตกกระทบหูของเหล่าผู้ส่งสาส์นมารเขียว จางต้าวจง ชายชราแซ่จ้าวและเซียนสตรีขั้นวิบากดับสูญอีกสองคน คำพูดเขาเสมือนคัมภีร์เต๋าอันเก่าแก่ แต่ตอนนี้มันกลับมีศรัทธาของหวังหลินอยู่ด้วย!

หวังหลินลืมตาขึ้นมา ดวงอาทิตย์สุดขอบทะเลจึงปลดปล่อยแสงพร่าเลือน แสงนี้แผ่กระจายออกไปไร้ที่สิ้นสุดและมีศรัทธาอันแรงกล้าของหวังหลิน มันขับไล่ความมืดและค้นหาแสงแห่งศรัทธา!

ศรัทธาแห่งการฝืนชะตาสวรรค์ ฉีกกระชากค่ำคืนอันมืดมิดเพื่อชุบชีวิตลี่มู่หวาน ราวกับชีวิตเขาเป็นวิญญาณที่ไม่ย่อท้อ!

นี่คือวิชาแห่งศรัทธา!!

ความมืดในท้องฟ้าหายไปอย่างไร้ร่องรอย ท้องทะเลได้หายไปด้วยเช่นกัน วิญญาณดั้งเดิมของเซียนสตรีขั้นวิบากดับสูญระดับต้นทั้งสองคนได้หายไป ไม่มีเสียงร้องคร่ำครวญ ราวกับโดนศรัทธาของหวังหลินเข้าแทรกซึมและได้รับการปลดปล่อย ทั้งสองนางยิ้มออกมาพร้อมกับวิญญาณโดนทำลาย!

ชายชราแซ่จ้าวตัวสั่นเทา ร่างกายฉีกขาดไปพร้อมกับความมืด วิญญาณดั้งเดิมสั่นสะท้าน ปล่อยเสียงร้องคำรามไปพร้อมกับดิ้นรนกับความมืด

เขาไม่ยอมตายแบบนี้ในฐานะเซียนขั้นวิบากดับสูญระดับกลาง แม้เขาจะมีร่างอวตารที่แยกออกมาอยู่ในแคว้นมารเขียว ซึ่งป้องกันไม่ให้เขาตายจริงๆ จากการสังหารร่างดั้งเดิม แต่เขาก็ยังไม่ยินยอม!

แต่ภายใต้วิชาแห่งศรัทธา เขาดิ้นรนเพียงไม่นานก่อนจะยิ้มออกมา หลับตาและสูญสลายไป

ด้านจางต้าวจงที่มีระดับบ่มเพาะสูงกว่าชายชราแซ่จ้าวเพียงเล็กน้อย ร่างกายแตกสลาย วิญญาณดั้งเดิมล่าถอยไปพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้อง เขาพ่นหินหยกออกมาเปล่งแสงเบาบาง มันปกป้องเขาได้ชั่วขณะก่อนจะแตกสลาย

จางต้าวจงเต็มไปด้วยแววตาสิ้นหวัง เขาไม่เคยสร้างร่างอวตารแต่กลั้นหายใจเอาไว้ วิญญาณดั้งเดิมเริ่มแตกสลายภายใต้วิชาแห่งศรัทธาของหวังหลิน ทว่ามันกลับไม่โดนทำลาย เขาควบแน่นกลายเป็นก้อนแสงและทะยานออกไป ค่อยๆ สูญเสียสติและเกือบหลบหนีไปไม่ได้

เสียงกระจกแตกร้าวดังกึกก้อง กระจกมารเขียวของเหล่าผู้ส่งสาส์นทั้งสี่คนได้แตกสลาย ภาพทับซ้อนของแคว้นมารเขียวเลือนหายไป!

พื้นดินสั่นเทา ทุกอย่างกลับคืนสู่ปกติและมันยังคงเป็นทุ่งยอดนภา ผู้ส่งสาส์นทั้งสี่คนพลันกระอักโลหิตและรีบถอย วินาทีนั้นหวังหลินสวมเกราะสีดำก้าวเดินออกมาจากพื้นดิน!

เรือนผมสีขาวพริ้วไสวในสายลม กลิ่นอายน่าขนลุกห่อหุ้มรอบร่างกาย