Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน - ตอนที่ 1930 วิญญาณนอกแผ่นดินเซียนดารา!

“ข้าไม่จำเป็นต้องชนะท่าน ข้าแค่ต้องให้ท่านอยู่ที่เดิม!” หวังหลินเคลื่อนร่างและโคจรเส้นชีพจรเซียนทั้งห้าอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นปรากฏหวังหลินขึ้น 97 ร่าง!

รวมกับร่างดั้งเดิมจึงมีทั้งหมด 98 ร่าง!

ภาพติดตาทุกร่างเหมือนกับร่างดั้งเดิมและสมจริงอย่างยิ่ง

“หยุด!”

“หยุด!!”

“หยุด!!!”

ทุกร่างใช้วิชาเดียวกัน นั่นคือวิชายับยั้ง!!

เมื่อวิชานี้ปรากฏขึ้นมา โลกได้เปลี่ยนสีสันอีกครั้ง หวังหลินทั้ง 98 ร่างยืดแขนออกไปชี้ใส่สตรีงดงามด้านล่าง!

ทั้ง 97 ร่างผสานกับหวังหลินและปรากฏร่างเงายักษ์ขึ้นมา ร่างเงานี้คือดัชนีดูราวกับสามารถค้ำจุนฟ้าดินได้ทั้งหมด!!

ดัชนีปรากฏและชี้ใส่ผู้สูงส่งไฮ่จื่อ!!

ห้าสิบปีก่อนหวังหลินสวมเกราะวิญญาณและโจมตีด้วย 98 วิชาในครั้งเดียว เขาบดขยี้บรรพชนของสำนักเต๋ามารและบังคับให้ต้องใช้ชุดคลุมเต๋าช่วยชีวิตที่มหาชั้นฟ้าต้าวยี่มอบให้

แม้แต่มหาชั้นฟ้าต้าวยี่ยังต้องใช้สัมผัสวิญญาณออกมาลบล้างกระบวนท่าสะเทือนสวรรค์ของหวังหลิน!

วันนี้หวังหลินประลองกับผู้คนมาตลอดห้าสิบปีและควบคุมพลังของตัวเองได้ แม้จะไม่มีเกราะวิญญาณเขาก็สามารถชนะผู้สูงส่งชั้นฟ้าได้หลายคน ถึงจะเป็นบรรพชนสำนักเต๋ามาร หวังหลินก็สามารถชนะได้โดยไม่ต้องพึ่งเกราะวิญญาณ

หวังหลินแข็งแกร่งอยู่แล้วและแตกต่างจากห้าสิบปีก่อนอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้พอสวมเกราะวิญญาณและใช้เคล็ดเร่งความเร็วเพื่อผสานวิชา 98 อย่างในครั้งเดียว พลังของเขาจึงแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม

ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อมีท่าทีเปลี่ยนไปและเต็มไปด้วยใบหน้าไม่เชื่อ นี่เป็นครั้งแรกที่นางเห็นหวังหลินใช้พลังเต็มที่ วิชาทั้ง 98 อย่างนั้นได้ทำให้นางจิตใจสั่นเทา!

เพียงชี้นิ้ว ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกคล้ายกับโดนหยุด สายลมทะเลหยุดเคลื่อนไหว คลื่นสงบนิ่ง การเคลื่อนไหวของโลกหยุดชะงัก

พลังที่สามารถทำให้ทุกอย่างหยุดลงได้ตกลงใส่ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อ พอส่งถึงนาง แม้แต่แขนขวายังหยุดเคลื่อนไหว วิญญาณดั้งเดิมไม่ตอบสนอง!!

วิชายับยั้ง 98 ครั้ง!

หวังหลินหน้าซีด วิชานี้มีพลังเต็มที่ของเขา หลังจากใช้ออกไปแล้วมันเกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่หวังหลินไม่สามารถอธิบายได้ ช่างคุ้นๆ กับตอนที่โลกถูกแช่แข็งตอนที่มหาชั้นฟ้าต้าวยี่ปรากฏตัว

“ระหว่างเราไม่มีความเกลียดชังอะไรกัน ข้าไม่ต้องการสังหารท่าน!” หวังหลินมองไฮ่จื่อและจึงหายวับเข้าไปในทะเล

ตอนนั้นวิชาของเขาทั้ง 98 ครั้งไม่สามารถผสานกันเป็นหนึ่งได้เหมือนเหล่าผู้สูงส่งชั้นฟ้า ท้ายที่สุดมันจึงเหมือนกองทหารเท่านั้นแต่ไม่ใช่เหล่าขุนพล นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมหาชั้นฟ้าถึงสามารถทำลายได้เพียงแค่กำปั้นเดียว

ทว่าตอนนี้หากไม่มีร่างอวตารก็จะสามารถผสานเก้าวิชาเข้าไปในร่าง จากนั้นด้วยพลังบีบอัดอันลึกลับของร่างอวตาร เขาสามารถผสานวิชาได้ถึง 36 วิชา ซึ่งทรงพลังยิ่งกว่าเดิม!

ก่อนหน้านี้มันเป็นกองทหารแตกกระเจิง แต่ตอนนี้มันเป็นกองทัพขุนพล แม้ขุนพลจะไม่ทรงพลัง แต่พลังของวิชาได้เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

หลังจากหยุดผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อไว้ได้ หวังหลินรู้ว่าคงไม่มีเวลานานนักจึงท่องทะยานไปสู่ส่วนลึกในท้องทะเลให้รวดเร็ว

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ถึงสี่ลมหายใจ หวังหลินมาถึงส่วนที่ลึกที่สุด แรงกดดันที่นี่มากพอจะบดขยี้ร่างกายของเซียนทั่วไปแต่ไม่เป็นปัญหากับหวังหลินที่มีร่างบัญชาโบราณ

หวังหลินส่งกำปั้นเข้าใส่พื้นทะเลจนเกิดเป็นวังวน 98 แห่งเบื้องหน้าและเขาพุ่งเข้าสู่พื้นทะเล

พื้นทะเลพังทลายและเกิดหลุมยักษ ์ น้ำจำนวนมากพุ่งเข้าไปข้างในจนเหมือนหลุมดำ

หวังหลินได้ค้นหาอยู่ในทะเลขุนเขาในช่วงสามปีที่ผ่านมา เขารู้ว่าวิธีการค้นหาต้นไม้ขุนเขาทะเล!

หวังหลินพุ่งเข้าไปในหลุมดำและหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย

เวลานี้เป็นเวลาหกลมหายใจ! เจ้าปลาหมึกเองก็อยู่ในระยะของวิชายับยั้งด้วย ดังนั้นมันจึงไม่เคลื่อนไหว ส่วนสตรีงดงามยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวเหมือนก่อนหน้านี้ แม้แต่เปลือกตาก็ปิดลงไม่ได้

มังกรสมุทรอยู่ด้านข้างด้วยสายตาภูมิใจ มันร้องคำรามใส่ปลาหมึกด้วยภาษาที่มีแต่อสูรทะเลเท่านั้นที่เข้าใจ

พอเวลาผ่านไปถึงลมหายใจที่แปด หวังหลินปรากฏตัวขึ้นด้านใต้ของทะเลขุนเขา โลกข้างในหลุมดำแห่งนี้มีต้นไม้ขนาดใหญ่ยักษ์!

ต้นไม้นี้คือครึ่งหนึ่งของทะเลขุนเขา กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ตอไม้แห้งเหี่ยวแต่กิ่งก้านโผล่ออกมาค้ำจุนทะเลขุนเขา

ตรงกันข้ามหวังหลินกลับตัวเล็กจนมองไม่เห็น ต้นไม้เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตายและมีผนึกหลายชั้น นอกจากนี้ยังมีจิตสังหารทรงพลังราวกับต้นไม้ได้สังหารสิ่งมีชีวิตไปนับไม่ถ้วน!

ด้านนอกตอไม้แห้งเหี่ยวมีแสงแพรวพราวอยู่รอบต้นไม้ทั้งหมดเจ็ดแห่ง แต่ละแห่งมีขนาดเท่ากำปั้นและดูไม่สมกับต้นไม้ยักษ์เลย

แสงสีเขียวเหล่านี้คือสิ่งที่หวังหลินต้องการ พวกมันคือจิตวิญญาณต้นไม้ขุนเขาทะเลที่กำเนิดขึ้นหลังจากต้นไม้หลักได้ตายไป จิตวิญญาณเหล่านี้สามารถช่วยให้เซียนได้รับแก่นแท้ธาตุไม้

เดิมทีต้นไม้มีจิตวิญญาณอยู่จำนวนมาก หลังจากมันตายจึงมีหลายดวงถูกเอาไป ตอนนี้เหลือเพียงแค่เจ็ดเท่านั้น!

จิตวิญญาณต้นไม้ทะเลขุนเขาไม่ได้อยู่ในผนึกแต่ลอยอยู่ด้านนอกด้วยเหตุผลบางอย่าง ดูเหมือนผนึกไม่ส่งผลกระทบต่อจิตวิญญาณ

เวลานี้ผ่านมาแล้วสิบลมหายใจ

หวังหลินเคลื่อนร่างเข้าใกล้ต้นไม้ทะเลขุนเขาและสะบัดแขน จิตวิญญาณจำนวนหกในเจ็ดดวงถูกเขาเอาไปและจากนั้นหันตัวกลับ

ขณะที่หันกลับมา หวังหลินรู้สึกเจ็บปวดในดวงตา แสงสีทองในตาเปล่งประกายอย่างไร้การควบคุม การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้หวังหลินต้องหยุดชะงัก

ความเจ็บปวดในตามีสัมผัสการเรียกหา ราวกับมีบางอย่างในต้นไม้ทะเลขุนเขากำลังเรียกดวงตาของหวังหลิน!

ดวงตาหวังหลินมีเศษกระบี่ของบรรพชนเทพ ทำให้เขามีพลังสะกดข่มผู้คน

เพียงแค่หันกลับมา เขาเห็นแสงสีทองสายหนึ่งพุ่งตรงเข้ามาหา

เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นในพริบตา พอหวังหลินสังเกตแสงสีทองนี้ได้ก็รับรู้ว่ามันเป็นเศษชิ้นส่วนสีทองในต้นไม้ที่มีขนาดเพียงแค่ฝ่ามือ!

‘เศษกระบี่ของบรรพชนเทพ!’ หวังหลินหรี่ตา

เศษสีทองขนาดเท่าฝ่ามือลอยเข้าหาหวังหลิน แทนที่มันจะเรียกหาหวังหลิน ราวกับหวังหลินกำลังเรียกหามัน

อย่างไรก็ตามผนึกรอบต้นไม้กลับเปล่งประกายเจิดจ้าราวกับต่อต้านเศษชิ้นส่วนที่พยายามออกมา เสียงดังสนั่นกึกก้องจนท้ายที่สุดมีเศษชิ้นส่วนกว่าครึ่งแตกออกจากผนึก ส่วนที่เหลือยังอยู่ในผนึกและไม่สามารถลอยออกมาได้

วินาทีที่เศษกว่าครึ่งอยู่ด้านนอก สายตาหวังหลินเป็นประกายเจิดจ้ายิ่งขึ้น ราวกับเศษชิ้นส่วนที่คุ้นเคยในตาเขากำลังพุ่งออกมา

“ต้นไม้ทะเลขุนเขามีเศษชิ้นส่วนกระบี่ของบรรพชนเทพได้อย่างไร?!” ในห้าสิบปีที่ผ่านมา หวังหลินตั้งใจค้นหาของที่ชายชราจากอารามแมงป่องเขียวเติมเข้าสู่ร่างกายเขา นอกจากนี้เขายังต้องการเชี่ยวชาญร่างของตัวเองเพื่อเข้าใจต้นกำเนิดสิ่งของเหล่านี้

ลือกันว่ากระบี่ของบรรพชนเทพแตกสลายไปในการต่อสู้กับแมงป่องมารเขียว แต่หวังหลินได้ยินว่าตำนานแบบนี้มีไม่ถึงสิบแห่ง!

แทบทุกแคว้นจะมีตำนานที่เริ่มต้นว่าวิญญาณที่ผนึกข้างในแคว้นได้ทำให้กระบี่แตกสลาย หวังหลินไม่มีทางบอกได้ว่าแห่งไหนจริงหรือแห่งไหนเท็จ

แม้จะมีตำนานบอกว่ากระบี่แตกสลายไปเองหลังจากบรรพชนเทพหายตัวไป เศษส่วนเหล่านั้นได้กระจัดกระจายไปหลายแคว้น

ความคิดหลายอย่างเหล่านี้แล่นในหัวหวังหลินและเกิดความลังเล

‘ผนึกนี้บรรพชนเทพวางเอาไว้ การเอาเศษชิ้นส่วนนี้ไป…ก็เหมือนไปกระตุ้นพลังของผนึก!’

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ เวลาได้ผ่านไปสิบห้าลมหายใจ หวังหลินตัดสินใจถอยกลับมาและไม่ได้ขยับร่างดั้งเดิม เขาใช้ร่างแก่นแท้สายฟ้าทะยานเข้าหาเศษกระบี่ พุ่งตรงไปคว้าจับมัน!

‘อารามแมงป่องเขียวก็มีผนึก แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ อย่างไรก็ตามผนึกนี้กลับแตกต่าง…ยิ่งพบว่ามันอันตราย ข้ายิ่งไม่ยอมจากไปแบบนี้!’ ร่างแก่นแท้สายฟ้าพุ่งออกไปคว้าเศษกระบี่

วินาทีนั้นพลังผนึกจากต้นไม้ทะเลขุนเขาได้ระเบิดออกมา!!

ตรงเศษกระบี่ได้เกิดเป็นระลอกคลื่น ก่อตัวเป็นใบหน้าใหญ่ยักษ์เต็มไปด้วยบารมีและมีพลังข่มเหงเข้าใกล้ร่างแก่นแท้สายฟ้าของหวังหลิน

“ค้นพบวิญญาณนอกแผ่นดินเซียนดารา ผนึก!” น้ำเสียงเก่าแก่ดังออกมาจากใต้ท้องทะเล

‘มีปัญหาจริงๆ!’ หวังหลินแววตาเป็นประกาย

………………………………………………………..