Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน - ตอนที่ 1932 ฝ่ามือที่แตกหัก!

วินาทีที่ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อฟื้นคืนกลับมาได้ หวังหลินได้ตัดลำคอที่เชื่อมกับใบหน้าภายในผนึกที่อยู่ส่วนลึกของทะเลขุนเขา

นาทีนั้นใบหน้าส่งเสียงคำรามและหันกลับมา แต่มันก็พังทลายไปทีละชิ้นต่อหน้าหวังหลิน มันเปลี่ยนกลายเป็นฝุ่นผงและหายเข้าไปในทะเล

หยดโลหิตไหลจากปลายดาบจนถึงแขนขวา ความเจ็บปวดรุนแรงแผ่กระจายออกไปพร้อมกับคมดาบหายกลับเข้าไปแขน

หวังหลินระเบิดพลังเต็มด้วยการใช้ดาบ ดาบหยินในแขนขวารู้สึกคล้ายกับกำลังแตกสลายจากพลังสะท้อน

“ต้องการผนึกข้าหรือ?” หวังหลินหายใจหอบ ระดับบ่มเพาะของเขาสูงมากดังนั้นจึงยังหายใจได้เป็นปกติแม้จะอยู่ในน้ำ ขณะที่สูดเข้าไป ฟองน้ำพุ่งขึ้นมาแต่ไม่มีน้ำอยู่ข้างใน ลมอากาศข้างในน้ำถูกสูดเข้าไปในปาก

หวังหลินหันกลับมามองผนึกแต่ละชั้นของต้นไม้ทะเลขุนเขา ผนึกบนต้นไม้ไม่ได้ถูกดาบทำลาย เสียงระลอกคลื่นดังสนั่นและกลับคืนสู่ปกติ

หวังหลินแววตาเป็นประกาย เขาไม่ได้จากไปในทันทีแต่ตรวจสอบอาการบาดเจ็บและเวลาที่เหลืออยู่บนเกราะวิญญาณ เนื่องจากหวังหลินได้แสดงพลังออกไปเต็มที่ เวลาที่เหลือจึงลดลงไปอย่างมากจนอยู่ได้เพียงครึ่งก้านธูปไหม้เท่านั้น

‘แค่นั้นก็พอ!’ หวังหลินหายใจเป็นปกติและพุ่งทะยานขึ้นไป เขาปรากฏตัวขึ้นถัดจากหลุมดำอย่างรวดเร็ว ออกมาจากส่วนลึกและเข้าสู่ทะเลขุนเขา

ขณะที่ออกมา เจ้ามังกรสมุทรได้เข้ามาหาอย่างรวดเร็ว มันส่งเสียงคำรามและมีแววตาเปี่ยมสุข หวังหลินพยักหน้าและทั้งสองทะยานขึ้ไปด้วยกัน

เขาสังเกตได้แล้วว่าวิชายับยั้งที่มีผลกับผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อได้หมดประสิทธิภาพไปแล้ว

เสียงโกรธเกรี้ยวดังออกมาจากบนทะเล

“หวังหลิน!!!” ทะเลสีครามเปลี่ยนกลายเป็นสีดำ น้ำทะเลด้านหน้าหวังหลินกลายเป็นสีดำดุจน้ำหมึก สาหร่ายขนาดใหญ่ปัดป่ายจนเกิดเป็นวังวนพุ่งหาหวังหลิน

“ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อ ท่านไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าอีกแล้ว ระหว่างเราไม่มีความเกลียดชังอะไรกันและจิตวิญญาณต้นไม้ทะเลขุนเขาก็ไม่ได้เป็นของท่าน หากท่านยังทำแบบนี้อย่าหาว่าข้าโหดเหี้ยม!” หวังหลินนิ่งเฉยและควบคุมมังกรสมุทรให้หลีกเลี่ยงน้ำทะเลสีดำ

“ทั่วทั้งทะเลขุนเขาคือถ้ำของข้า ข้าจะปล่อยให้เจ้าเข้าออกได้ตามต้องการได้อย่างไร?! ค่ายกลทะเลขุนเขา!” ชื่อของผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อคือยี่ถิง แต่เพราะนางอาศัยอยู่ในทะเลตลอดทั้งปีและกลายเป็นผู้สูงส่งชั้นฟ้าที่นี่ นางจึงถูกเรียกว่าผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อเหมือนที่หวังหลินถูกเรียกว่าผู้สูงส่งชั้นฟ้าผมขาว!

หลังจากนางเอ่ยปาก น้ำทะเลรอบด้านจึงเปลี่ยนเป็นสีดำ ชั้นน้ำหมึกก่อตัวขึ้นเหนือผิวน้ำ

ชั้นน้ำหมึกนี้แข็งแกร่งมากและผนึกได้แทบทุกส่วนของทะเลขุนเขา หากมองจากด้านบนคงเห็นได้ว่าทะเลขุนเขากลายเป็นพื้นปฐพีสีดำ!

ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อปรากฏตัวขึ้นในทะเล เจ้าปลาหมึกพุ่งเข้าหามังกรสมุทรพร้อมกับเสียงคำราม

มันเกลียดเจ้ามังกรสมุทรลึกถึงกระดูก ขณะที่พุ่งออกมาจึงเกิดระลอกคลื่นดังกึกก้องไปทั่ว เจ้ามังกรสมุทรเผยสายตาดุร้ายและร้องคำรามเข่นกัน มันพุ่งออกไปและเริ่มต่อสู้กับเจ้าปลาหมึก

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองสัตว์ทะเลได้ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วและเกิดคลื่นรุนแรงแผ่กระจายออกไปไกล

ขณะเดียวกันไฮ่จื่อก็มองเห็นหวังหลินก้าวเดินไปข้างหน้า นางไม่ได้เกลียดหวังหลินจริงๆ ตรงกันข้ามเมื่อสามปีก่อนนางเกิดความประทับใจหวังหลินเล็กน้อยเท่านั้น ในใจไม่มีความปั่นป่วนราวกับนางบังเอิญเจอคนแปลกหน้า

หลังจากหวังหลินพ่ายแพ้การต่อสู้ ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อก็ลืมเขา แต่ตอนนี้แตกต่างกัน หวังหลินปรากฏตัวอีกครั้งสามปีถัดมาและหยุดนางได้มากกว่าสิบลมหายใจเพียงกระบวนท่าเดียว!!

นี่เป็นสิ่งที่นางยอมรับไม่ได้และนางโกรธกริ้วมากที่สุด! ต้องบอกว่าถึงแม้นางจะเป็นผู้สูงส่งชั้นฟ้า นางก็เป็นเซียนสตรีด้วยเช่นกัน ในฐานะหญิงสาว การถูกหยุดโดยไม่สามารถต้านทานอะไรได้นั่นหมายถึงความอับอายและโกรธเกรี้ยว!

แม้ต้นไม้ทะเลขุนเขาจะสามารถกลั่นแก่นแท้ไม้ออกมาได้ มันก็ไม่ได้เป็นประโยชน์สำหรับนาง ในแผนเดิมแล้วหากหวังหลินถ่อมตัวมากกว่านี้และขอนาง นางอาจจะยอมยกให้หวังหลินอยู่บ้างในฐานะสหายผู้สูงส่งชั้นฟ้า

แต่ไม่ว่าจะเป็นสามปีก่อนหรือสามปีถัดมา หวังหลินก็ยังคงเฉยเมย เรื่องแบบนี้ทำให้ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อถึงกับโกรธจนนางตั้งใจจะทำให้หวังหลินลำบาก

นางมีระดับบ่มเพาะทรงพลังและมีสถานะอันน่าเคารพ ดังนั้นนอกจากผู้สูงส่งชั้นเทวะไม่กี่คนแล้ว พวกเซียนทั่วไปไม่คู่ควรให้นางเสียเวลาให้ เพราะสถานะอันสูงส่งนี้จึงทำให้นางสามารถครอบครองได้ทั้งทะเลขุนเขาและไม่มีใครกล้าสร้างปัญหาให้นาง

แต่นางไม่คิดว่าจะถูกหยุดไว้ถึงสิบลมหายใจ!

หวังหลินเผชิญการมาถึงของไฮ่จื่อจนต้องขมวดคิ้ว เกราะวิญญาณของเขามีเวลาจำกัดและไม่ต้องการเสียเวลากับนาง แต่หากนางยังดื้อดึงเขาจะทำให้นางบาดเจ็บสาหัสให้เร็วที่สุดโดยไม่คิดให้มากความ!

หวังหลินพ่นลมหายใจเย็น ขณะที่ไฮ่จื่อเข้าใกล้ หวังหลินก้าวไปข้างหน้า ปรากฏภาพติดตา 97 ร่างและพุ่งเข้าหาไฮ่จื่อทันที

พลันยกแขนขวาและโบกสะบัดใส่ผู้สูงส่งชั้นฟ้าไฮ่จื่อ!

ตอนที่เขายกฝ่ามือ ภาพติดตาทั้ง 97 ร่างก็ยกแขนขวาขึ้นเช่นกัน ประทับวิญญาณสงครามทั้ง 98 ครั้งผสานรวมกันเป็นหนึ่งและทะยานเข้าหาไฮ่จื่อ

ไฮ่จื่อกัดฟันแน่นและสะบัดแขน แสงสีฟ้าเปล่งประกายปรากฏกระดิ่งยักษ์และปล่อยเสียงแหลมเสียดแก้วหู วิหคสีฟ้าปรากฏขึ้นภายในกระดิ่งและมันกระพือปีกถึงเจ็ดสิบครั้ง เจ็ดสิบวิชาพลันปรากฏขึ้นมาพร้อมทะยานเข้าหาประทับวิญญาณสงครามของหวังหลิน

ไฮ่จื่อยกแขนและชี้ออกไป

“เต๋าแรก ชีวิตติดตามโชคชะตา!” ไฮ่จื่อชี้และปรากฏผนึกรูปทรงรีขึ้นเบื้องหน้า มันสร้างขึ้นจากการวาดถึงเจ็ดสิบครั้งและมีวิชาของนางเจ็ดสิบวิชา!

“เต๋าที่สอง ไม่อาจท้าทายสวรรค์!” ไฮ่จื่อกัดฟัน ใบหน้างดงามของนางซีดเผือด โลหิตไหลออกจากมุมปาก ราวกับนางใช้วิชานี้ออกมาได้ยากมาก!

ผนึกวงรีที่มีเจ็ดสิบวิชาเกิดการพองตัว เปลี่ยนจากวิชา 70 วิชากลายเป็นเส้นวาด 96 สาย!

เส้นวาดทั้ง 96 สายนี้เหมือนกับ 96 วิชาที่ผสานเข้าด้วยกัน ผนึกวงรีพุ่งหาหวังหลินด้วยกลิ่นอายอันน่าตกตะลึง

ประทับวิญญาณสงครามของหวังหลินปะทะเข้ากับวิหคสีคราม เกิดเป็นเสียงดังสนั่นกึกก้องและวิหคได้พังทลายเปลี่ยนกลับเป็นกระดิ่ง ประทับวิญญาณสงครามที่เหลือทะยานไปข้างหน้าแต่พอสัมผัสกับผนึกมันก็หายไปอย่างเงียบงัน!

‘นี่มันวิชาแบบไหนกัน?!’ ผนึกทรงรีทำให้เขารู้สึกถึงอันตรายรุนแรง หวังหลินยกแขนขึ้นมาที่ศีรษะและงอร่างไปด้านหลัง ภาพติดตา 97 ร่างปรากฏขึ้นมาราวกับกำลังจะขวิด!

“กระทิงขวิด!!”

วิชาของกระทิงสวรรค์ที่ทำให้บรรพชนเต๋ามารหวาดกลัวได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง หวังหลินทั้ง 97 ร่างขยับไปด้วยกันและมีร่างเงากระทิงสวรรค์ขนาดใหญ่ปรากฏ มันมีวิชาถึง 98 วิชา พุ่งเข้าหาผนึกทรงรี

หวังหลินและไฮ่จื่อต่อสู้กันด้านบน ลึกเข้าไปใต้ทะเลมีหลุมดำที่หวังหลินเปิดออกมาและนั่นคือจุดที่ต้นไม้ทะเลขุนเขาตั้งอยู่

ตอนนี้มีการเปลี่ยนแปลงประหลาดได้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ด้านข้างต้นไม้ทะเลขุนเขา ตรงชั้นด้านนอกผนึกมีแสงน่ากลัวปรากฏขึ้นตรงจุดที่หวังหลินทำลายใบหน้า แสงเหล่านี้มีความดุร้ายและหิวกระหาย พวกมันยังมีกลิ่นอายน่าหวาดกลัวอีกด้วย

แต่กลิ่นอายนี้ประหลาดมากและไม่กระจายออกไปแม้แต่น้อย มันไม่ได้ถูกหวังหลินและไฮ่จื่อที่กำลังต่อสู้ด้านนอกสังเกตได้เลย

ขณะที่เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง ละอองแสงน่ากลัวเพิ่มมากขึ้นและมีไม่น้อยกว่าแสนจุด พวกมันผสานเข้าด้วยกันในช่วงเวลาสั้นๆ

มันไม่ได้ก่อเกิดใบหน้าเหมือนก่อน แต่เป็นฝ่ามือที่แตกหัก!!

เป็นฝ่ามือที่ไร้แขน ดังนั้นจึงเรียกว่าฝ่ามือเท่านั้น!

ฝ่ามือนี้เดิมทีขนาดใหญ่มากและสูงหลายพันฟุต แต่หลังจากปรากฏขึ้นมามันก็หดตัวลงจนเหลือขนาดเท่าฝ่ามือของคนธรรมดา สีสันของมันแทบโปร่งแสง ซึ่งหากไม่มองอย่างละเอียดก็สังเกตได้ยากมาก

ใจกลางฝ่ามือคล้ายกับมีอักขระพร่าเลือนอยู่

“ค้นพบวิญญาณนอกแผ่นดินเซียนดารา ผนึก!!” น้ำเสียงเลือนลางดังออกมาจากฝ่ามือ มันทะยานตรงขึ้นไปพร้อมกับทะเลส่งเสียงดังสนั่น

ตอนนี้หวังหลินที่กำลังต่อสู้กับไฮ่จื่อ กลับไม่ทันได้สังเกตว่าฝ่ามือปรากฏขึ้นและมาถึงแล้ว!

…………………………………………………..