Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน - ตอนที่ 1988 ภูเขาเทพ!

หวังหลินที่ตกลงมาจากรอยแตกร้าวบนท้องฟ้ามีท่าทีเคร่งเครียด เขาลอยสู่ยอดเขาหนึ่งในเก้าแห่งและมองขึ้นไป

ราชครูทำเหมือนกับหวังหลิน พริบตาเดียวเขาปรากฏตัวขึ้นบนยอดเขาอีกแห่ง

ฝ่ามือขนาดยักษ์สีทองมาถึงและเข้าบดบังทุกอย่างในท้องฟ้าให้กลายเป็นสีทองราวกับทะเลเพลิง

ทว่าในจังหวะที่ฝ่ามือมาถึง พื้นดินแห่งนี้ก็สั่นสะเทือน ดวงตาของภูเขาที่เหมือนศีรษะบรรพชนเทพได้ส่องสว่าง ฝ่ามือในท้องฟ้าคล้ายกับถูกสายตานี้ดึงดูด มันละลายกลายเป็นสองส่วนและถูกดวงตาสองข้างบนภูเขาดูดซับหายไปในพริบตา!

เสียงคำรามโกรธเกรี้ยวดังออกมาจากท้องฟ้า คล้ายกับมาจากจักรพรรดิเทพและส่งผ่านมาหลายชั้น แต่มันค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ราวกับจักรพรรดิเทพกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่

แต่หลังจากนั้นไม่นานเสียงคำรามโกรธเกรี้ยวก็หยุดลงและกลายเป็นเสียงเล็กๆ ของสองสาวน้อย บ่งบอกว่าจักรพรรดิเทพถูกมหาชั้นฟ้าชวงจื่อหยุดเอาไว้

ราชครูหน้าซีดและเหนื่อยหอบ เขาดูเหมือนมาถึงจุดสุดท้ายของชีวิตและร้องคำราม “หวังหลิน จักรพรรดิเทพถูกหยุดไปแล้ว แต่เขากำลังรีบมาที่นี่ เราไม่มีเวลามากนัก!! เราต้องร่วมมือกันขัดขวางเมิ่งต้าว!!!”

“หลังจากเรากักขังเขาได้แล้ว ข้าจะใช้วิชาเพื่อถ่ายโอนการสืบทอดให้เจ้า!”

แม้จะไม่มีฝ่ามือสีทองในท้องฟ้า ร่างของเมิ่งต้าวปรากฏขึ้นมา ร่างกายกำลังเน่าสลาย ผิวหนังกำลังหลุดร่วงจนเผยให้เห็นกระดูกสีดำ แต่ร่างก็ยังเปล่งแสงสีทองกัดกร่อนเลือดเนื้อทำให้เขาคำรามด้วยความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่อง

เป็นเพราะราชครูเปิดบ่อน้ำจึงมีรอยแตกร้าวในท้องฟ้าซึ่งทำให้หยดโลหิตจำนวนมากไหลลงมาดุจสายฝน

โลหิตสีแดงร่วงลงบนภูเขาทั้งเก้าและลงไปบนพื้น มันสะสมปริมาณอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เมิ่งต้าวคำรามและมองขึ้นไป สายตามืดมนแต่เต็มไปด้วยจิตสังหารและบ้าคลั่ง เขาจ้องมองหวังหลินและพุ่งเข้าหา เปลี่ยนกลายเป็นร่างเงาเพื่อเข้าไปใกล้ภูเขาที่หวังหลินอยู่ แรงกดดันอันน่าตกตะลึงรั่วไหลออกมา!

หวังหลินหรี่ตาลง วินาทีที่เมิ่งต้าวเข้าประชิด เขาก็ก้าวถอยหลัง จากนั้นปรากฏภาพติดตาขึ้นมา 99 ร่าง

เมิ่งต้าวไม่ได้ใช้วิชาอันใด เขาเพียงแค่เอาศีรษะกระแทกเข้าใส่ภูเขา

พื้นดินสนั่นหวั่นไหว หากเป็นภูเขาอื่นคงพังทลายไปแล้ว ทว่าภูเขาแห่งนี้สั่นสะเทือนรุนแรง ก้อนหินร่วงหล่นแต่ไม่เผยสัญญาณพังทลายอันใด แม้แต่รอยแตกร้าวก็ไม่มีให้เห็น!

จากหวังหลิน 99 ร่างได้ปะทะกับความบ้าคลั่งของเมิ่งต้าวจนแตกสลายไปมากกว่าเจ็ดสิบร่าง ที่เหลือผสานเข้าด้วยกันเปลี่ยนกลายเป็นร่างดั้งเดิม!

เขาถอยด้วยใบหน้าสงบนิ่ง จ้องมองภูเขาด้วยแววตาประหลาดใจ

“นี่มันภูเขาแบบไหนกัน?…ที่นี่มันคือที่ไหน?” หวังหลินถามราชครู!

“มันเรียกว่าเก้าภูเขาเทพซึ่งเป็นรากฐานของเผ่าเทพ พวกมันปกป้องเผ่าเทพและข่มวิญญาณปิดผนึก 72 ดวง ทำให้จักรพรรดิเทพแต่ละรุ่นสามารถสืบทอดตำแหน่งแปดสุดขั้วได้!”

“ที่นี่คือสถานที่ต้องห้ามข้างใต้วังหลวงและเป็นจุดปิดด่านบ่มเพาะที่แท้จริงของบรรพชนเทพ!” ราชครูเอ่ยตอบคำถามโดยไม่ลังเล

“หวังหลิน โจมตี!” ราชครูดวงตาส่องสว่างและพุ่งเข้าหาเมิ่งต้าว แขนขวายื่นออกมาปรากฏร่างคนตัวเล็กที่สร้างจากแสง มันเปลี่ยนขนาดเท่าคนปกติทันทีและพุ่งไปพร้อมกับเขา

“ความว่างเปล่าทุกสิ่งดำเนินไปเพราะมีตัวตน!” คนร่างแสงเบื้องหน้าราชครูก้าวเดินและหายตัวไป มันปรากฏตัวอีกครั้งเบื้องหน้าเมิ่งต้าวและชี้นิ้วใส่

ระลอกคลื่นผุดขึ้นในอากาศรอบเมิ่งต้าว มันกระจายเหมือนโซ่ตรวนและทำให้เมิ่งต้าวหยุดทันที!

หวังหลินแววตาเป็นประกาย แสงสีทองในร่างเมิ่งต้าวแข็งแกร่งเกินไปและหวังหลินเองก็หวาดหวั่น พอเห็นราชครูลงมือหวังหลินจึงลังเลเพียงชั่วครู่ก่อนจะทะยานเข้าหาเมิ่งต้าว

เพียงยกแขนขวาจึงปรากฏวิชาแยกราตรี พื้นดินกลายเป็นน้ำทะล ท้องฟ้ามืดมิด เมื่อเขากลายเป็นดวงอาทิตย์จึงเกิดแสงสว่างปรากฏ มันมีพลังแแห่งศรัทธาอันแข็งแกร่งของหวังหลิน เขาผสานเข้ากับแสงและทะยานเข้าหาเมิ่งต้าว

ขณะเดียวกันราชครูที่มีใบหน้าซีดเซียวพลางกัดปลายลิ้น ใช้พลังชีวิตเฮือกสุดท้านที่เหลืออยู่บังคับตัวเองให้พ่นโลหิตออกมาควบแน่นเป็นชายร่างโลหิต ชายผู้นี้ร้องคำรามใส่ท้องฟ้าและพุ่งหาเมิ่งต้าวด้วยท่าทีดุดัน!

หวังหลินและราชครูโจมตีเมิ่งต้าวพร้อมกันด้วยวิชาที่ทรงพลัง!

เดิมทีเมิ่งต้าวไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้ แต่เพราะแสงสีทองในร่างกายมีพลังไร้เทียมทานและสามารถขจัดวิชาได้ทั้งหมด มันทรงพลังมากเสียจนบังคับให้ทุกคนต้องถอยและไม่กล้าเข้าใกล้

ราวกับเปลวเพลิง หากแมงเม่าบินเข้าหาเปลวเพลิง มันก็จะมอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน!

ขณะที่ชายร่างโลหิตและแยกราตรีของหวังหลินเข้าใกล้เมิ่งต้าว เขาจึงส่งเสียงคำรามใส่ท้องฟ้า ราวกับความเจ็บปวดมาถึงจุดสูงสุด ร่างกายซึ่งเหี่ยวแห้งไปเกือบหมดพลันสั่นเทาและแตกสลาย!

การแตกสลายครั้งนี้กระจายไปทั้งโลหิตและร่างเนื้อ! ระเบิดออกไปทั่วทุกทิศทาง!

ด้านชายร่างโลหิตพุ่งเข้าหาการระเบิดของเมิ่งต้าว!

เกิดเป็นเสียงปะทุดังสนั่นและเสียงกรีดร้องโหยหวน เลือดเนื้อของเมิ่งต้าวทะลุผ่านชายร่างโลหิตและเขาหายไปก่อนจะทันได้เข้าใกล้เมิ่งต้าวเสียอีก!

พลังอำนาจของบรรพชนเทพอยู่ในเลือดเนื้อของเมิ่งต้าว เทียบได้กับวิชาทุกแขนง หวังหลินสีหน้าเปลี่ยนแปลงและรีบถอย เลือดเนื้อสูญสลายไปภายใต้วิชาแยกราตรีแต่มีบางส่วนยังทะลุผ่านมาได้ ถึงหวังหลินจะหลีกเลี่ยงแต่ก็มีสามส่วนร่อนลงใส่ร่างกาย

บนหน้าอก ขาขวาและแขนซ้าย

ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นออกมาจากร่างกาย แสงสีทองส่องออกมาจากเศษชิ้นส่วนเหล่านั้นราวกับมันพยายามเผาทำลายร่าง

“ที่เป็นแบบนี้ขึ้นเพราะเขาตื่นก่อนเวลาและไม่ได้ดูดซับโลหิตของบรรพชนเทพได้มากพอ ต่อด้วยเลือดเนื้อก็จะเป็นกระดูกที่เริ่มแตกสลาย หากเขาสามารถต้านทานได้ เมื่อนั้นวิชาคืนสู่ต้นกำเนิดบรรพชนก็จะสมบูรณ์ ร่างกายจะถูกแสงสีทองสร้างขึ้นมาใหม่!”

“หวังหลิน เราไม่สามารถออมมือได้อีกแล้ว เราต้องใช้พลังเต็มที่ เราต้องกักขังเขาก่อนที่จะทำได้สำเร็จหรือไม่ก็ทำให้เขาตาย เพื่อที่ข้าจะถ่ายโอนพลังให้เจ้า!” ราชครูพูดเบาและกระวนกระวาย เขายกแขนขึ้นมาและมีคนตัวเล็กปรากฏบนฝ่ามือ

เขากัดปลายลิ้นอีกครั้ง ร่างกายเน่าสลายคล้ายกำลังจะตาย เขาพ่นโลหิตออกมาเปลี่ยนเป็นชายร่างโลหิต คนตัวเล็กที่เกิดขึ้นจากแสงทั้งหมดพุ่งเข้าสู่ชายร่างโลหิตทำให้เปล่งกลิ่นอายทรงพลังและลืมตาขึ้นมา สายตานี้มีแต่ความสงบนิ่งไร้ความดุร้าย มันพุ่งเข้าหาเมิ่งต้าว

ราชครูร่างสั่นสะท้าน ลมหายใจเหนื่อยหอบ ใบหน้าซีดเซียว ความตายครอบคลุมไปทั่วร่าง

พอเห็นราชครูเป็นเช่นนี้ หวังหลินกัดฟันและเปิดใช้เกราะวิญญาณกระทิงสวรรค์เต็มที่ ระดับบ่มเพาะและระดับบัญชาโบราณผสานเข้าด้วยกัน ส่งกำปั้นเข้าใส่เมิ่งต้าว!

กำปั้นนี้มีพลังสูงสุดของหวังหลิน จากนั้นปรากฏภาพติดตา 99 ร่างทับซ้อนกับร่างดั้งเดิม ส่งกำปั้นเข้าหาเมิ่งต้าว

เมิ่งต้าวร่างสั่นสะท้าน ร่างกายเหมือนเป็นโครงกระดูก เลือดเนื้อที่เหลืออยู่เล็กน้อยพลันระเบิดอีกครั้ง คราวนี้ร่างของเมิ่งต้าวเป็นกระดูกไปทั้งหมด!

กระดูกสีดำสนิทแต่มีแสงสีทองขนาดเท่ากำปั้นเปล่งแสงออกมาจากภายใน มันคือสิ่งที่เขาได้สืบทอดมาจากบรรพชนเทพ!

พลังการระเบิดเลือดเนื้อไม่สามารถหยุดชายร่างโลหิตและวิชาจากเกราะวิญญาณกระทิงสวรรค์ของหวังหลินได้ เพียงเสียงดังสนั่นกึกก้อง เมิ่งต้าวดูเหมือนไม่สามารถได้ยินอะไรได้อีกแล้ว

ทว่าในจังหวะนั้นเสียงคำรามหนึ่งดังออกมาจากร่างโครงกระดูกของเมิ่งต้าว เสียงส่งไปทั่วบริเวณ

“ข้าไม่ยอมแพ้!!”

เพียงสัมผัสวิญญาณดังสนั่นกึกก้อง เปลวเพลิงสีทองสองสายเริ่มเผาไหม้ในเบ้าตา แต่เสี้ยววินาทีต่อมาเปลวเพลิงแสดงสัญญาณมอดดับ บนกระดูกเกิดรอยแตกร้าวและพังทลายไปในพริบตา!

เมื่อกระดูกทั้งหมดพังทลาย คลื่นกระแทกเหนือจินตนาการแผ่กระจายทันทีโดยมีเขาอยู่ตรงกลาง พลังอันแข็งแกร่งนี้ทำให้หวังหลินสัมผัสได้ถึงวิกฤติแห่งความเป็นความตายที่กำลังเข้ามาเยือน!

ห่างออกไปไม่ไกล สายตาหม่นหมองของราชครูกำลังเปล่งประกายแฝงอาการตื่นเต้น เขาใช้พลังสุดท้ายของชีวิตออกไป ดังนั้นร่างกายจึงแตกสลายตามคำสัญญา ขณะเดียวกันแสงน่ากลัวสายหนึ่งได้พุ่งเข้าหาเมิ่งต้าว!!

……………………………………………………..