Xian Ni ฝืนลิขิตฟ้า ข้าขอเป็นเซียน - ตอนที่ 2024 เต็มไปด้วยความโกรธแค้น (3)

เสียงคำรามของหวังหลินแผ่กระจายและห่อหุ้มพื้นที่ส่วนหนึ่งของเมืองหลวง ทุกคนที่ได้ยินถึงกับจิตใจสั่นสะเทือน ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น

ตอนนี้คนส่วนใหญ่เข้าไปในงานเลี้ยง แต่ยังมีคนอีกมากที่ไม่มีสิทธิ์เข้าไปได้ พวกเขาต้องรอจนกว่าจะถึงวันพรุ่งนี้เพื่อจะได้มองดูพิธีจากภายในเมือง

ดังนั้นจึงมีคนจากสามอาณาเขตอีกหลายคน เสียงเพลงในงานเลี้ยงดังสนั่นกึกก้อง เป็นบรรยากาศที่มีความสุขมาก ทว่าเมื่อหวังหลินส่งเสียงคำรามว่า “เย่ต้าว! ข้าจะไปฆ่าเจ้า!” ทำให้ทุกคนตกตะลึง เสียงเพลงหยุดลงทันที

บรรยากาศแห่งความมีชีวิตชีวาพลันหายไปและถูกความเงียบสงัดมาแทนที่ มีเพียงแสงสว่างและแสงหลากสียังคงพล่าเลือนแต่มีความเย็นเยียบแทรกอยู่ในอากาศ!

“นั่นมันเสียงใคร!?!”

“เย่ต้าว…เย่ต้าว…นั่นไม่ใช่ชื่อของจักรพรรดิเต๋าหรอกหรือ!?!”

“เขา…กล้าพูดอย่างโอหังเช่นนั้นในเมืองหลวงแห่งอาณาเขตเต๋า?” หลังจากเงียบไปสักพัก พื้นที่ที่ได้ยินเสียงคำรามของหวังหลินกำลังส่งเสียงร้องอย่างตกตะลึง

ภายในอารามเต๋า ผู้คนทั้งเก้าที่อยู่ใต้อำนาจซวนลั่วนั้นอยู่ใกล้หวังหลินมากที่สุด ทุกคนลืมตาด้วยความตกตะลึงและมองไปทางที่พักของหวังหลินด้านหลังอารามเต๋า!

ณ ใจกลางอารามเต๋ามีมิติที่ถูกปิดผนึกไว้อย่างสิ้นเชิง ซวนลั่วนั่งหลับตาอย่างสงบนิ่ง เขารู้สึกได้ว่าเวลาแห่งการเกิดใหม่อยู่อีกไม่ไกลแล้ว ตอนนี้จึงต้องการหลอมสมบัติแห่งศรัทธาให้หวังหลินก่อนไปเกิด!

เบื้องหน้ามีกระบี่ห้าสีลอยอยู่ กระบี่เล่มนี้ประหลาดมาก มันมีคมสี่ด้าม ไม่ดูเหมือนกระบี่แต่เหมือนส้อมมากกว่า

ทั้งตรงขอบมีคมมีดที่ห้าซ่อนเอาไว้ดูราวกับสามารถโผล่ออกมาได้ทุกเวลา

ทุกชั่วขณะหนึ่งซวนลั่วจะพ่นควันสีเขียวออกมาหนึ่งก้อนเข้าห่อหุ้มกระบี่ห้าสี

‘ข้าหลอมกระบี่เล่มนี้มานานมาก ตอนนี้ปรากฏคมมีดขึ้นมาสี่แห่งซึ่งเป็นช่วงวิกฤติแล้ว เมื่อคมมีดที่ห้าปรากฏ มันจะเป็นสมบัติทรงพลังยิ่งสำหรับหวังหลิน’ ซวนลั่วลืมตาและเผยรอยยิ้ม ท่าทีแฝงความภูมิใจอยู่เล็กๆ

หลังจากขอให้หวังหลินไปมอบของขวัญแก่จักรพรรดิเต๋า เขาก็ปิดด่านบ่มเพาะเพื่อหลอมสมบัติแห่งศรัทธาให้ เขารู้สึกว่าหลังจากได้กลายเป็นอาจารย์ของหวังหลินก็ยังไม่ได้ให้สมบัติทรงพลังแก่ลูกศิษย์เลย เขารู้สึกเหมือนเป็นหนี้หวังหลิน จึงเลือกที่จะปิดด่านบ่มเพาะและใช้สัมผัสวิญญาณที่เหลืออยู่ห่อหุ้มกระบี่เอาไว้ ดังนั้นจึงไม่สามารถถอนสัมผัสวิญญาณออกมาได้ในชั่วเวลาสั้นๆ

ทว่าในขณะที่เขาลืมตา พลันได้ยินเสียงคำรามบ้าคลั่งที่ต้องการทำลายล้างโลกนี้ออกมาจากบ้านไม้ในหุบเขา!

เสียงคำรามเต็มไปด้วยจิตสังหารสั่นคลอนโลกทั้งใบ คำพูดที่อยู่ในเสียงคำรามนั้นทำให้ซวนลั่วตกตะลึง

เขาพลันลุกขึ้นและมองไปด้านหลัง สายตาคล้ายกับมองทะลุภูเขาและเห็นทุกอย่างในบ้านไม้ได้

‘เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น!?’ ซวนลั่วรู้สึกจิตใจตกวูบ คล้ายกับมีเรื่องใหญ่กำลังเกิดขึ้น เขาสะบัดแขนและรีบถอนสายตาออกมา ทว่ากระบี่ตรงหน้าถึงช่วงวิกฤติของการหลอมแล้ว ซึ่งต้องใช้เวลาครึ่งก้านธูปไหม้จึงจะถอนสัมผัสวิญญาณได้

ซวนลั่วรู้สึกกระวนกระวายจึงรีบส่งข้อความออกไปให้ผู้ติดตามทั้งเก้าคนในอารามเต๋า

“เข้าไปหาหวังหลินเพื่อค้นหาเหตุผล พวกเจ้าต้องประคองเขาไว้จนกว่าข้าจะออกไปได้!! อย่าทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่!!”

ภายในบ้านไม้ ขณะที่หวังหลินร้องคำรามกึกก้อง ระลอกคลื่นแผ่กระจายออกไปรอบบริเวณ ระลอกคลื่นเหล่านี้มีเสียงคำรามบ้าคลั่งของหวังหลิน ความมุ่งมั่นที่จะสังหารจักรพรรดิเต๋า รวมถึงพลังทำลายล้างในร่างกายเขาด้วย!

เพียงเท่านั้นเตียงไม้ที่หวังหลินนั่งถึงกับกลายเป็นฝุ่นผง เก้าอี้ไม้ โต๊ะและบ้านทั้งหลังสูญสลายเป็นผุยผง ก่อเกิดพายุลูกใหญ่ขึ้นภายในหุบเขา

เมื่อพายุพัดผ่านออกไป ต้นไม้ ใบหญ้า โต๊ะหิน สายน้ำและทุกอย่างภายในหุบเขาแปรเปลี่ยนกลายเป็นเถ้าถ่าน พายุยังพัดพวกมันลอยขึ้นไปในท้องฟ้า!

หวังหลินลอยอยู่ใจกลางพายุ เรือนผมพริ้วไสว ดวงตาแดงฉาน เขากำลังเปล่งจิตสังหารมหึมา หวังหลิน…บ้าคลั่งไปแล้ว!!!

หวังหลินไม่เคยบ้าคลั่งเท่าตอนนี้มาก่อน ราวกับหัวใจกำลังถูกมีดบาด!

เบื้องหน้าเขา แก่นแท้โลหะในร่างแก่นแท้ห้าธาตุพลันแตกสลายไปจากความโกรธเกรี้ยว จากนั้นก่อเกิดร่างแก่นแท้โลหะขึ้นมาแทนที่!

ร่างแก่นแท้โลหะลอยขึ้นไปในอากาศ ส่วนร่างแก่นแท้ห้าธาตุที่เหลือลอยขึ้นตามไปด้วยเช่นกัน ธาตุทั้งห้าผสานกันเบื้องหน้าหวังหลินเพื่อก่อเกิดเป็นร่างแก่นแท้ห้าธาตุฉบับสมบูรณ์!

ร่างแก่นแท้ห้าธาตุปกคลุมอยู่ในแสงห้าสี ดวงตาหลับสนิทแต่พอมันลืมตาขึ้นมา ล้วนเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งเช่นกัน

หวังหลินกระโจนขึ้นไปในอากาศ ยื่นแขนขวาเข้าหาร่างแก่นแท้ห้าธาตุ ร่างแก่นแท้ห้าธาตุกระโจนขึ้นและผสานกับหวังหลิน นาทีนั้นหวังหลินได้ส่งเสียงคำรามออกมาอีกครั้ง

ระดับบ่มเพาะของหวังหลินเริ่มเพิ่มระดับสูงขึ้นจากขั้นวิบากดับสูญระดับปลายไปสู่ระดับสูงสุด! สิ่งนี้เป็นเครื่องยืนยันว่าสิ่งที่หวังหลินคิดเกี่ยวกับเส้นทางการฝึกฝนในอนาคตนับว่าเป็นความจริง!

สิ่งนี้ควรจะทำให้เขามีความสุขมาก แต่ตอนนี้หวังหลินไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในระดับบ่มเพาะ ความคิดเดียวในหัวสมองคือการเดินทางกวาดล้างเข้าสู่วังหลวง สังหารจักรพรรดิเต๋าและชิงหวานเอ๋อร์คืนมา!!

ร่างกายห่อหุ้มด้วยกลิ่นอายรุนแรง เขาสะบัดแขนใส่หุบเขา ทั่วทั้งผืนดินสั่นสะเทือนและกระเทือนไปถึงอารามเต๋า ภายในถ้ำใต้ดิน ดวงตะวันมหาชั้นฟ้าและศีรษะบรรพชนเทพต่างลอยขึ้นมา ด้านบนถ้ำเกิดรอยแตกร้าวและดวงตะวันมหาชั้นฟ้าของหวังหลินได้พาศีรษะออกมาผ่านรอยแตก!

จังหวะนั้นทั้งเก้าคนที่ซวนลั่วส่งข้อความมาให้ก็เข้ามาถึง ทั้งเก้าพุ่งทะยานเป็นลำแสงทะลุผ่านท้องฟ้าและมาถึงเหนือหุบเขา

เพียงชำเลืองมองก็บอกได้ว่าที่นี่ตกอยู่ในซากปรักหักพัง พวกเขาเห็นรอยแตกและเห็นพายุพัดผ่านที่นี่ไป ภายในพายุคือหวังหลิน เรือนผมพริ้วสะบัดและเปล่งจิตสังหารอันน่าตกตะลึง!

“ปรมาจารย์น้อย!! ท่าน…”

“เกิดอะไรขึ้น? ปรมาจารย์น้อย โปรดสงบจิตใจลงก่อน!”

“เราทั้งเก้ามาตามคำสั่งท่านซวนลั่วเพื่อสอบถามเหตุผล ปรมาจารย์น้อยได้โปรดบอกเราด้วย”

ทั้งเก้าคนตกตะลึงและคำนับฝ่ามือให้แก่หวังหลิน

หวังหลินดวงตาเย็นเยียบอยู่ในพายุ ยื่นมือขวาไปยังพื้นอีกครั้ง ส่งเสียงคำรามต่อและมีรอยแตกร้าวเปิดออกมากกว่าเดิม ลำแสงสีขาวและดำทะยานออกมาเข้าผสานหวังหลินทันที ส่วนศีรษะบรรพชนเทพลอยออกมาเป็นลำแสงสีทองและถูกหวังหลินเก็บไว้ในมิติเก็บของ

หลังจากเสร็จเรื่องแล้ว หวังหลินหันกลับมาและจ้องมองวังหลวงอาณาเขตเต๋า

“เย่ต้าว!” หวังหลินกัดฟันและไม่แม้แต่จะมองทั้งเก้าคน เขามองวังหลวงและก้าวเดินไปยังทิศทางนั้นดุจสายฟ้า

แต่จังหวะที่หวังหลินเคลื่อนไหว สีหน้าทั้งเก้าคนจึงเปลี่ยนไปและเข้ามาขวางหวังหลิน เจ็ดในเก้าคนสร้างผนึกและมีควันแผ่กระจายออกมาจาอาราม กลายเป็นค่ายกลขนาดใหญ่

ทั้งเก้าคนเปิดใช้งานค่ายกลของอารามเต๋าเพื่อหยุดยั้งหวังหลินอย่างไม่ลังเล!

หวังหลินหยุดชะงักชั่วขณะและมองขึ้นไป ดวงตาแดงฉานเผยจิตสังหารมหึมา!!

“เจ้ากล้าหยุดข้า!?”

ชายชราผู้มีระดับบ่มเพาะสูงที่สุดในกลุ่มได้มองหวังหลินด้วยสายตาหวาดกลัว หนังศีรษะด้านชาพลางคำนับฝ่ามือและเอ่ยออกมา “ปรมาจารย์น้อย ได้โปรดอย่าโกรธเกรี้ยว เราทำตามคำสั่งท่านซวนลั่วเพื่อให้ปรมาจารย์อยู่ที่นี่ หลังจากท่านซวนลั่วมาถึง ค่อยตัดสินใจก็ได้”

“อาจารย์ซวนลั่ว…” ในศีรษะหวังหลินรู้สึกเจ็บแปลบ เขารู้ว่าซวนลั่วคือองครักษ์ของอาณาเขตเต๋า กระทั่งจักรพรรดิเต๋าคนปัจจุบันซวนลั่วก็เป็นคนเลือกมาเอง แต่ตอนนี้เขากำลังจะ…

“ไปซะ!!” หวังหลินเต็มไปด้วยสายตามุ่งมั่น เขากำลังจะไปสังหารจักรพรรดิเต๋าก่อนที่ซวนลั่วมาถึงเพื่อจะไม่ทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากต่ออาจารย์เขามากเกินไป!

นี่คือหนทางเดียวของหวังหลิน!

สีหน้าทั้งเก้าคนเปลี่ยนไปเมื่อตะวันมหาชั้นฟ้าปรากฏขึ้นด้านหลังหวังหลิน ดวงตะวันดวงนี้มีรูปร่างมากยิ่งกว่าตอนที่อยู่ในภูเขากุ้ยต้าว พอตะวันปรากฏขึ้นมา ทั้งเก้าคนต่างก็หรี่ตาแคบ!

“มหาชั้นฟ้า!!!”

“นี่มันตะวันมหาชั้นฟ้า!!!”

“เขา…เขาเป็นมหาชั้นฟ้าจริงๆ!!” ทั้งเก้าคนมองหวังหลินยกแขนขึ้นมาสะบัดด้วยความไม่เชื่อ ค่ายกลรอบอารามเต๋าพังทลาย ทั้งเก้าคนกระอักโลหิตและกระเด็นกลับไปด้วยแรงกระแทก หวังหลินไม่ได้สังหารพวกเขา เขาเปลี่ยนกลายเป็นลำแสงและพุ่งออกไปจากหุบเขา!

ลำแสงสีแดงสายหนึ่งกำลังมุ่งหน้าไปยังวังหลวง!

………………………………………………………