You Cannot Afford To Offend My Woman ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ! - ตอนที่ 142

บทที่ 142 ดูซิว่าฉันจะจัดการเธอคืนนี้อย่างไรดี!

เลี่ยกูเหวี่ยงเบ็ดอีกครั้ง “นายท่าน ไม่เห็นจะได้ปลาเลย ไม่ใช่ว่าเจ้าเหยื่อนี่หมดอายุแล้วเหรอ?”

“เจ้านั่นแหละหมดอายุ” เว่ยชางเล่นมุก

ถึงแม้ว่าชิงหยาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ฟังตลอด เธอรู้สึกว่าบางครั้งคนเหล่านี้ก็เหมือนเจ้านายกับลูกน้อง แต่บางครั้งก็เหมือนเพื่อนโดยที่มีเย่ฮั่วดำรงค์ตำแหน่งหัวหน้าตลอด รู้สึกเหมือนคนๆนี้มีความลับเยอะ และความลับพวกนั้น…ยังไม่ได้บอกเธอ

บุคคลที่เหมือนจะเข้าใจง่ายคนนี้เปิดประตูด้วยรีโมท และเหล่าลูกน้องก็คอยเป็นบอร์ดี้การ์ดให้ชิงบาร์ จริงๆนี่มันก็เหมือนหมาประหลาดๆมาตั้งแต่ต้นแล้วนะ ตอนนี้ฉันไม่รู้หรอกว่าจะไปไหนด้วย แต่เดาได้เลยว่าฉันต้องกำลังโดนหลอกทำอะไรซักอย่างอยู่แน่ๆ แต่…พวกนี้ก็แปลกจริงๆนั่นแหละ

หรือว่าเย่ฮั่วกำลังซ่อนตัวจากศัตรู?

แต่ไม่ว่าจะเป็นทีวีหรือนิยายต่างก็พูดว่าโลกแห่งวัฒนธรรมนี้ ผู้อ่อนแอจะขอพรให้ตนแข็งแรง ถ้าเย่ฮั่วกำลังหลบหนีจากศัตรูจริง อะไรคือสิ่งที่ควรทำล่ะ? ถ้าไม่ไปด้วยกัน ก็จะไปรังแห่งขุนเขาไม่ได้ และศัตรูของเขาเองก็น่าจะตามไปไม่ได้ด้วย

ชิงหยาคิดไปถึงแผนถนน N ในทันที จากอารมณ์ดีๆก็กลายเป็นเปี่ยมด้วยความทุกข์ระทมทันที

มองไปยังเย่ฮั่วที่มีเสน่ห์ดึงดูดทั้งๆที่ไม่มีอะไรแปลก อะไรคือสิ่งที่ทำให้เขาผ่อนคลายจริงๆกันแน่? ตาบ้านี่เคยแยแสอะไรด้วยเหรอ? คิดไม่ออกเลยว่าถ้าเป็นสามีภรรยากันแล้ว ผู้ชายคนนี้จะนำพาปัญหาอะไรมาให้ฉันอีกนะ!

ถึงแม้ว่าฉันจะไม่มีพลังพิเศษ แต่ฉันก็มีสมองมากพอ ในตอนนี้เขาก็ยังนับว่ารวยมากๆ การรับบริจาคจากถนนนั้นยังเหลือเยอะมากพอและแน่นอนเลยว่านั่นก็เพราะพวกเขายังไม่หิวเงินกัน

เย่ฮั่วยื่นมือออกไป

ชิงหยาไม่ได้หยิบส้มและวางมันลงบนมือของเขา ก่อนจะต่างฝ่ายต่างหันมองซึ่งกันและกัน

“นายท่าน ดูจากสถานการณ์ ข้าเกรงว่าคืนนี้จะเริ่มไม่ดีแล้วนะ” เว่ยชางวางปลาที่จับได้ลงในตะกร้าและกระซิบ

เย่ฮั่วพยักหน้าและไม่ได้ใส่ใจเธอมากนัก

เลี่ยกูเองก็ไม่ได้ใส่ใจกับปลา เขากระซิบ “นายท่าน ให้ข้าทำสิ่งนั้นเถอะ นี่มันน่าเบื่อนะ ไข่ข้าอยากจะลั้ลล้าวู้ฮู้มากๆเลยตอนนี้”

“งั้นฉันจะไปหาผู้หญิงของนายตอนที่ไข่นายมีปัญหาละกัน” เย่ฮั่วตอบอย่างแน่นิ่งและจุดบุหรี่

“ตามข้อเสนอนั้นเลย!”

เลี่ยกูล้มเลิกการตกปลาไปในทันที เขาหันไปและตรงเข้าหาเหล่าสาวๆของเขาก่อนจะพาพวกเธอเข้าไปในป่าด้วยความเคอะเขิน

ถังเว่ยผู้ที่กำลังหั่นผักอยู่ก็อยากรู้อยากเห็นแหละแต่เธอก็ไม่เข้าใจอะไรเลย

ชิงหยาถอนหายใจหนักกว่าเดิม นี่มันเป็นเจ้านายประเภทไหนกันน่ะ อยู่เพื่อสืบพันธุ์รึไง… เจ้านายที่ไปไหนก็ไม่มีอะไรดี นึกถึงตอนที่เจอเย่ฮั่วใหม่ๆเลย นึกว่าถ้าเป็นผู้หญิงที่ดีแล้วจะเจอผู้ชายดีๆซะอีก

“นายท่าน เราจะไม่ทำอะไรในตอนนี้จริงๆงั้นหรือ?” เว่ยชางถามแบบตื่นอกตื่นใจ

เย่ฮั่วถือบุหรี่ไว้ก่อนจะมองไปยังผืนน้ำ “จำคำถามที่ถามเมื่อวานได้หรือเปล่า?”

“ปัญหาหรือ?”

“ผู้ติดตามของนาย” เย่ฮั่วย้ำเตือน

เว่ยชางจำได้แล้วแต่กระนั้นก็ยังไม่เข้าใจการกระทำของท่านผู้สูงส่งนี่อยู่

“มันน่าเบื่อ”

ต้องลดตัวมาเล่นกับฝุ่นแบบนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดา เย่ฮั่พูดอย่างใจเย็น “ในเงื่อนไขการเป็นมนุษย์ พวกเราไม่ได้อยู่ในวัฎจักรเหล่านั้น แต่ตอนนีมันต่างออกไป เรามีคนของเรา”

“นายท่านหมายถึงผู้หญิงเหล่านั้นหรือ?” เว่ยชางดูสดใสขึ้นมาเลย

“ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเธอเหล่านั้น วันนี้พวกนายก็แค่มาวิ่งเล่นกัน แต่เพราะฉันเปลี่ยนใจแล้ว”

เว่ยชางยังคงหลงเหลือความไม่เข้าใจอยู่ มันค่อนข้างสับสนมากๆ

เย่ฮั่วพูดต่อ “มนุษย์นั้นบางเวลาก็ไม่เลือกกรรมวิธีสำหรับเป้าหมายหรอกนะ แม้มันจะต้องแลกมาด้วยความใสซื่อของหญิงสาวก็ตาม เพราะงั้นถึงพวกเธอจะไม่ได้ดีเทียบเท่าการตาย แต่ถ้าพวกเธอถูกใช้งานด้วยเทวทูต ให้พวกเธอหยิบมีดหยิบเขียงขึ้นมาและใช้งานมันในแบบของเธอ มันเป็นอะไรที่สนุกมากเลยนะ”

เว่ยชางเข้าใจในสิ่งนี้ รับทราบด้วยความจงรักภักดี “นายท่านนี่ฉลาดจริงๆ”

“จงจำไว้ว่า มีมนุษย์กี่คนที่ถูกทอดทิ้งโดยบริษัทของพวกเขา และถ้าพวกเหล่าเทวทูตเข้าไปช่วยในจังหวะนั้นของชีวิต เขาก็จะกลายเป็นดาบให้เรา โชคร้ายหน่อยที่เวลานั้นมันช่างโง่เง่ามากๆนั่นก็เพราะมันทำลายตำแหน่งสำคัญๆออกไป” เย่ฮั่วพูดด้วยเสียงต่ำ ณ ตอนนี้

“ท่านผู้สูงส่ง! ข้ากระทำการผิดพลาดมาโดยตลอด ช่วยอย่าผลักดันความรับผิดชอบนั้นออกไปจากข้าน้อยเลย!”

“ในฐานะเป็นเจ้านายของพวกแก มันไม่ใช่ภาพรวมทั้งหมด นี่คือความล้มเหลว!” เย่ฮั่วถอนหายใจอย่างผ่อนคลาย ผ่านมา 5 ปี เขาเข้าใจแล้วว่าภาพรวมคืออะไร เขาคิดทุกๆสิ่งก่อนจะรู้สึกว่าเหมือนเด็กเล็กๆเลย มันเด็กมากๆ

มีการฆ่าฟันนับไม่ถ้วน ไร้ซึ่งความสงบ!

เหล่าผู้ที่ดีงามต่างก็ให้บทเรียนแก่พวกเขาแล้ว

“เว่ยชาง โลกใบนี้นั้นไม่ง่ายนักหรอก จงเป็นผู้ฝึกตนเสมอ และต่อสู้กับโลกใบนี้ไปเรื่อยๆในอนาคตกันเถอะ!”

“รับทราบครับ!” เว่ยชางตาเปล่งประกายแห่งความกระหายเลือด เขาเริ่มจินตนาการภาพสุดล้ำขึ้นมาในหัวทันที

ท่านผู้สูงส่งยืนอยู่ในตำแหน่ง C ด้านหลังเป็นบาปทั้ง 7 และใต้เท้าเป็นกองกระดูกมนุษย์!

“ให้เจ้ากระดูกเตรียมพร้อมซะ สตรีจากสำนักเมฆาจะสามารถมองเห็นเขาได้ก็ต่อเมื่อเขาพิชิตเธอได้” เย่ฮั่วดีดก้นบุหรี่ในอากาศ มันโค้งเป็นวิถีสวยงามก่อนจะตกลงไปในน้ำ

“ครับ!”

ชิงหยาเลียริมฝีปากแสนเซ็กซี่นั้นเบาๆ ทั้งสองคนนี้เหมือนว่ากำลังจะกระซิบกระซาบอะไรกันซักอย่าง แน่นอนว่าไม่น่าไว้ใจสุดๆ!

อะไรก็ตามที่ไม่สามารถพูดกับคุณภรรยาได้ มันทำให้คุณภรรยาอย่างฉันแทบจะเป็นบ้าแล้วนะ!

“นายท่าน เนื้ออบเสร็จแล้วค่ะ” ถังเว่ยตะโกน

“ชิงหยา ไปเอาเนื้อมา” เย่ฮั่วเรียก

“ไม่ไป!”

เฮ้ ดูซิว่าฉันจะจัดการเธอยังไงดีคืนนี้!

ไม่คาดคิด ชิงหยาวิ่งพรวดเข้าไปในเต้นท์ในขณะที่เย่ฮั่วยืนมองและตัดสินใจไม่รอจนถึงตอนเย็นแล้ว ในเมื่อเธอเข้าไปยังพื้นที่การเรียนรู้เอง เพราะงั้นก็จะเข้าไปสั่งสอนเธอเลยละกัน ว่าภรรยาที่ดีเขาเป็นยังไง!

เมดทั้งสามมองไปยังภรรยาของนายท่านที่วิ่งเข้าเต้นท์ไปก่อน ก่อนจะเห็นนายท่านตามเข้าไป ในจังหวะนั้นพวกเธอก็คิดอะไรขึ้นมาได้ ใบหน้าสวยเริ่มออกอาการแดงระเรื่อขึ้นมา นายท่านและภรรยาของนายท่าน…

ถังเว่ยเหลือบมองไปยังลุงเว่ย และก็พบว่าลุงเว่ยเองก็มองเธออยู่ เขาย่อตัวลงมา วันนี้มันทั้งหมด 3 เตนท์ และนั่น หมายความว่าเธอต้องอยู่กับลุงเว่ย เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจดวงน้อยของถังเว่ยก็เต้นแรงราวกับจะโดดออกมาเต้นด้านนอกเลย

มองไปยังท่าทีที่เขินอายสุดๆของถังน้อยและชุดที่สวมใส่ในวันนี้ เว่ยชางเองก็ใจเต้นแรงไม่น้อยหน้า บาดแผลในจิตใจนั้นถูกเยียวยาแล้ว แต่ก่อนจะถึงช่วงนั้น เขาต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายมาให้เสร็จเสียก่อน

“ผู้วิเศษแห่งความตาย!” เว่ยชางไม่ได้อัญเชิญ แต่เป็นการเรียกจากระยะไกล

“ผู้วิเศษแห่งความตาย!” เว่ยชางเรียกอีกครั้ง ทำไมถึงไม่มีการตอบกลับนะ?

“ไอ้คุณผู้วิเศษติดพนัน!!!”

“แค่ก! แค่ก! ค่อกแค่ก! นายท่าน–เดี๋ยวก่อนสิเห้ย! เจ้าอย่าเพิ่งเข้ามาเส่ะ! นายท่าน รอซักครู่นะขอรับ” น้ำเสียงของผู้วิเศษแห่งความตายนั้นดูยุ่งเหยิงมากๆ

แต่นั่นก็ทำให้เว่ยชางโล่งอกขึ้นหน่อย

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้วิเศษแห่งความตายก็ตอบกลับ “นายท่าน ข้าทำให้นางสลบไปแล้ว ไม่มีใครรบกวนแล้วขอรับ”

“ดี! อ๊ะ? เดี๋ยวสิ เจ้าไปทำใครสลบนะ!!!” เว่ยชางมึนงงก่อนจะช็อคต่อในทันใด

“นายท่าน? ข้า…”

“ท่านผู้สูงส่งมอบภารกิจใหม่ให้เจ้า!” เว่ยชางพูดด้วยเสียงจริงจัง

ผู้วิเศษแห่งความตายเปล่งประกายในตาสีแดง ในที่สุดท่านผู้สูงส่งก็เห็นประโยชน์ของข้าแล้ว! มันต้องเป็นงานหักกระดูกกระชากไส้ให้เลือดไหลเต็มผืนดินแน่ๆ!

“จะไม่มีใครตายทั้งนั้น!”

“คำสั่งของท่านผู้สูงส่งคือ เจ้าต้องทำให้มนุษย์ผู้หญิงคนนั้นตกหลุมรักเจ้าให้ได้!” เว่ยชางพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นราวกับตัวเองเป็นเจ้าของคำสั่ง

“….” ผู้วิเศษแห่งความตายพูดอะไรไม่ออก