You Cannot Afford To Offend My Woman ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ! - ตอนที่ 173

GG: บทที่ 173 – นักฆ่าสมัครเล่น

มีบาร์สามฤดูอยู่ที่ชั้นล่างของโรงแรมสามฤดู มีพื้นที่ค่อนข้างกว้างขวางและกิจการธุรกิจก็กำลังเฟื่องฟู ไม่มีการขาดแคลนผู้ชายที่ออกล่าและไม่มีผู้หญิงขาดแคลนที่ถูกกระตุ้น ตราบใดที่พวกเขามีเงินพวกเขาสามารถทำสิ่งที่พวกเขาต้องการได้ที่นี่

ดีเจในบาร์ขับบรรยากาศของสถานที่จัดงาน ชายหญิงจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังขยับโยกย้ายร่างกายและเพลิดเพลินกับความตื่นเต้นในการสัมผัสกับคนแปลกหน้า ชายสองคนสวมเสื้อผ้าธรรมดาดูไม่สะดุดตาอยู่บนดาดฟ้าตรงมุมบาร์

แต่คงไม่มีใครคิดว่าหนึ่งในคนเหล่านี้คือสามอำนาจใหญ่ ลูกชายคนที่สองของตระกูลหยิง หยิงคังซี อีกคนเป็นผู้ติดตามส่วนตัวของเขา หลิวปี้ ซึ่งเป็นอาจารย์และคนรับใช้ของเขามาตั้งแต่เด็ก ทั้งสองมีความสัมพันธ์ค่อนข้างดีต่อกัน

ในตอนนี้หยิงคังซีกำลังส่ายหัวของเขาตามจังหวะของเพลงอารมณ์ของเขาดีมาก ในขณะที่หลิวปี้ซึ่งอยู่ด้านข้างกำลังดูเป็นกังวล

“นายน้อย กลับไปกันเถอะ อย่าสร้างปัญหากับงานแต่งงานครั้งใหญ่ของคุณเลย” หลิวปี้แนะนำ นายน้อยของเขาได้รับข่าวมาวันนี้ ตื่นเต้นจนตัวแทบจะลอยขึ้นสวรรค์ ไม่เพียงแต่จะเขาจะจัดงานเลี้ยงขึ้นเท่านั้น แต่คืนนี้เขายังแอบลอบออกมาอีกด้วย

หยิงคังซียิ้มและตะโกน “ปีปี้ สบายใจเถอะน่า ใครจะรู้กันว่าฉันอยู่ที่นี่”

“แต่ผมเกรงว่านายน้อยใหญ่จะไม่พอใจกับคุณด้วย” หลิวปี้กังวล

“นายรู้ไหมว่าทำไมองค์จักรพรรดินีถึงเลือกฉัน แต่ไม่เลือกเขา?” หยิงคังซีถามด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจ

หลิวปี้ส่ายหัว

หยิงคังซีตบไหล่ของหลิวปี้ “ใครกันจะเลือกถือหนาม แน่นอนว่าพวกเขาก็ต้องเลือกอะไรที่พวกเขาควบคุมได้ เช่นฉัน”

หลิวปี้ตระหนักได้ในทันที “นายน้อยช่างฉลาด แต่การแต่งงานครั้งนี้ได้ทำลายชื่อเสียงของนายน้อยเช่นกัน”

หยิงคังซีหัวเราะและจุดบุหรี่ “ปีปี้ นายไม่เข้าใจอะไรเลยจริง ๆ แค่การกดจักรพรรดินีชีวิตนี้ก็คุ้มค่าแล้ว”

“สิ่งที่นายน้อยพูดนั้นเป็นความจริงอย่างยิ่ง”

“น่าเสียดายที่จักรพรรดินีไม่มีทายาทชายไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่มีส่วนแบ่งของฉัน ท้ายที่สุดฉันก็เป็นเพียงเมล็ดพันธุ์แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังคงเป็นผู้ชนะ!” หยิงคังซีกระซิบและค่อยๆยิ้มออกมา

“แน่นอน นายน้อยเป็นที่อิจฉาของผู้ชายทั่วทุกมุมโลก ในวันนี้นายน้อยใหญ่ก็ต้องอิจฉาคุณเช่นกัน … “

“ฮ่าฮ่า พี่ชายของฉัน ฉันคิดว่าเขาคงจะรอที่จะฆ่าฉันไม่ไหวแล้ว”

“นายน้อยกลับกันเถอะครับ ความปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญ” หลิวปี้ยังคงเกลี้ยกล่อมต่อไป

หยิงคังซียิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ ๆ กลับกัน หลังจากไปสั่งซื้อผลไม้แล้วก็เบียร์อีกสักสองขวดนะ”

หลิวปี้ถอนหายใจ นายน้อยคงจะเบื่อเกินไปโลกทางฝั่งสิ่งนี้คงจะน่าสนใจสำหรับเขามากกว่า

ในเวลานี้ชิงหยูตงและเย่จีจี้ก็อยู่ที่ประตูของบาร์แล้ว สำหรับคนงามนั้นไม่จำเป็นต้องเข้าแถวและปล่อยให้เข้าไปตรง ๆ

อย่างไรก็ตามเมื่อทั้งสองปรากฏตัวในบาร์ สายตาของคนที่เห็นพวกเธอต่างก็จับจ้องอย่างไม่วางตา ทั้งสาวคนโตและสาวคนเล็กนี้มีพลังมากเกินไป

เย่จีจี้มาที่บาร์เป็นครั้งแรกหลังจากได้ฟังเพลงเธอก็รู้สึกตื่นเต้น หางม้าเริ่มกระเพื่อม เส้นผมกระจายออกสะบัดพลิ้วเป็นแพรใหญ่

“จีจี้ อย่าพึ่งรีบ” ชิงหยูตงตะโกน

เย่จีจี้หยุดชั่วครู่ผมหางม้าก็หยุดสะบัดเธอพูดเสียงดังว่า “พี่สาวชิง ตอนนี้เรากำลังจะทำอะไรกันเหรอ?”

“แน่นอนว่าต้องโยกย้าย ~” ชิงหยูตงคว้าตัวเย่จีจี้และเดินตรงไปยังฟลอร์เต้นรำ แต่เธอหันหลังกลับมาทันทีหลังเจอคนคนหนึ่ง เบียร์ที่อยู่บนถาดก็ถูกทิ้งตกแตกลงบนพื้นในทันที

จิ่วเย่จ้องขวดที่ตกแตก เขาเพิ่งมาที่บาร์และเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าพนักงานทุกอย่างถูกเตรียมไว้เรีบร้อย ตอนนี้โอกาสก็กำลังจะมาและยาก็พร้อมแล้ว

เป้าหมายอยู่ห่างออกไปไม่เกินสิบเมตร แต่ผู้หญิงคนนี้เธอชนมันหล่นลงทันทีที่เธอหันกลับมา … ใจจิ่วเย่เหมือนถูกกรีดจนเลือดออก

“เสี่ยวจิ่ว คุณเป็นอย่างไรบ้าง?” ชิงยูตงอุทาน

เมื่อจิ่วเย่ได้เห็นใบหน้านี้ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมเขาโชคร้ายนัก โอ้พระเจ้า คนเหล่านี้ช่างตายยากเสียจริง ๆ ไม่ใช่แค่ขึ้นเที่ยวบินและอยู่ในโรงแรมเดียวกัน แม้ตอนที่ฉันทำงานของฉันพวกเขาก็ยังมาทำยาพิษของฉันเสียของอีก!

แต่โชคดีนะ ที่เขายังมีขวดพิษอยู่

“คุณจำคนผิดแล้ว” จิ่วเย่ก้มศีรษะของเขาลงและหลบออกไปทางซ้ายแล้วไปผสมยาใหม่

ชิงหยูตงมุ่ยปากของเธอและไม่สนใจอะไรมาก เธอหิ้วเย่จีจี้และวิ่งไปที่ฟลอร์เต้นรำต่อ

แน่นอนว่าเมื่อสาวสองคนวิ่งไปที่ฟลอร์เต้นรำพวกเขาก็กลายเป็นจุดสนใจทันที ทุกคนล้อมรอบพวกเขาเป็นวงกลมและรับชม

ชิงหยูตงเป็นดารา การเต้นรำสำหรับเธอไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย

เย่จีจี้เต้นเป็นครั้งแรกเธอไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่เมื่อเธอเห็นการเคลื่อนไหวของชิงหยูตง เธอก็เรียนรู้และจับจุดความรู้สึกได้อย่างรวดเร็ว

ความงามที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ โลลิน้อยน่ารัก หลายคนในที่นั้นกำลังเปิดBaiduและค้นหาว่ากินเด็กต้องติดคุกกี่ปี

“ทั้งสองนั้นน่าสนใจนิดหน่อย” หยิงคังซีก็สังเกตเห็นชิงหยูตงและเย่จีจี้บนฟลอร์เต้นรำเช่นกัน

หลิวปี้พยักหน้า “สายตาของนายน้อยนั้นไม่เหมือนใคร ต้องการให้ผมไปไหม?”

“ไปสิ ทั้งคนโตทั้งคนเล็กไม่เลวเลยจริง ๆ” หยิงคังซีตาเป็นประกาย ความงามเช่นนี้หายากเกินไป

ชิงหยุตงกับเย่จีจี้สนุกกับสายตาของทุกคน พวกเธอรู้สึกดีมากและเย่จีจี้ก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

“ไอหย่า ผู้คนแทบไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นของพวกเขาได้เลย ~ ” เย่จีจี้เลียปากเล็ก ๆ ของเธอ แม้ว่าคนธรรมดามันจะน่าเบื่อไปบ้างแต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไร

“คุณผู้หญิงทั้งสอง คุณพอจะอยากไปเพลิดเพลินกับเครื่องดื่มด้วยกันสักครู่ไหม?” หลิวปี้มาอยู่ตรงหน้าของทั้งสองและกล่าวถาม

ชิงหยูตงและเย่จีจี้ตกลงอย่างรวดเร็ว ดื่มฟรีดื่ม เก็บเงินไม่ดื่ม

หลิวปี้คิดว่ามันคงยากที่จะโน้มน้าวใจพวกเธอ เขาไม่ได้คิดว่ามันจะง่ายดายอย่างนี้ ดูเหมือนว่าคืนนี้นายน้อยคงจะได้ฝันดี

เมื่อได้เห็นคนงามทั้งสองจากไปพร้อมชายหนุ่ม ผู้ชายทุกคนต่างก็อิจฉาความงามแบบนี้ปีละครั้งก็ยากที่จะได้พบ

เมื่อพวกเขามาถึงดาดฟ้าหยิงคังซีก็ลุกขึ้นเอื้อมมือออกมาอย่างสุภาพและพูดว่า “ยินดีที่ได้พบคุณ”

อย่างไรก็ตามชิงหยูตงกับเย่จีจี้ไม่ได้สนใจมันและนั่งลงที่โต๊ะบนดาดฟ้า หยิงคังซีนั้นค่อนข้างอึดอัดเล็กและเก็บมือกลับมา ผู้หญิงที่สวยมักจะมีบุคลิกเฉพาะตัว

“พี่สาวชิง ฉันหิวน้ำนิดหน่อย” เย่จีจี้ดึงแขนของชิงหยูตง

ชิงหยูตงยิ้มให้หยิงคังซี “คุณผู้ชาย คุณยังไม่มีไวน์ที่นี่เลย เราจะทำอย่างไรกันดี?”

“ไวน์? ได้เลยตามที่คุณพูด” หยิงคังซีพยักหน้า หลิวปี้ก็จัดการให้ในทันที

“คนสวยพวกคุณมาซานย่าเพื่อพักร้อนกันงั้นเหรอ?” หยิงคังซีเผยรอยยิ้มที่คิดว่าทำให้เขาดูหล่อขึ้น

เย่จีจี้พูดด้วยเสียงใส ๆ ของเธอ “ฉันจะไม่บอกคุณหรอก ฮึ ~”

ดูสิ โลลิน้อยตัวนี้ช่างน่ารักเหลือเกินหากคุณได้จับหางม้าทั้งสองนั้นมันจะสดชื่นแค่ไหน ถ้าคุณเพิ่มการบริการของหญิงงามคนโตนี้ไปด้วย มันคงจะน่าตื่นเต้นพอ ๆ กับที่จะได้กดจักรพรรดินีเลยทีเดียว

“คุณผู้ชาย ไวน์ของคุณอยู่ที่นี่แล้ว” จิ่วเย่มาพร้อมรอยยิ้มและวางไวน์สองขวดลงไป แต่เมื่อเขาเห็นชิงหยูตงและเย่จีจี้ ใบหน้าของเขาก็แข็งทื่อไปทันที

เป็นพวกคุณอีกแล้ว! พบกันที่บาร์เดียวกันและแม้กระทั้งนั่งถัดจากเป้าหมายของฉัน ถ้าเกิดพวกเธอดื่มไวน์นี้เข้าไปล่ะ?

เขามองไปที่บริกรอีกคนหนึ่งเกวียนนั้นเต็มไปด้วยไวน์และภายใต้สายตาจ้องมองของจิ่วเย่ไวน์ทั้งหมดก็ถูกวางลงบนโต๊ะ

จบแล้ว? เมื่อกี้ที่ฉันวางมันสองขวดไหนกันนะ? มารดามันเถอะฉันจำมันไม่ได้!!!