You Cannot Afford To Offend My Woman ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ! - ตอนที่ 181

GG: บทที่ 181 – หลบหนี

แก้แค้น! ตอนนี้จักรพรรดินีตงฮวงไป๋ลู่นั้นเต็มไปด้วยความต้องการที่จะการแก้แค้น

อย่างไรก็ตามแผนการแก้แค้นเดิมของเธอคือปรากฏตัวอย่างสง่างามต่อหน้าชายคนนั้น ให้เขารู้ว่าในปีนั้นเขาได้พลาดผู้หญิงแบบไหนไป ผู้หญิงที่ทุกคนต้องการไง!

น่าเสียดายที่คุณพลาดไปแล้ว และอย่าแม้แต่จะคิดที่จะหวังอีกครั้ง!

ชายชราแปดคนในห้องโถงเริ่มโต้เถียงกันอย่างดุเดือด ส่วนในหัวของตงฮวงไป๋ลู่ตอนนี้นั้นเต็มไปด้วยใบหน้าที่เย็นชาของเย่ฮัว

“รายงาน !!!”

ยามรักษาการณ์วิ่งเข้ามาในห้องโถงใหญ่อย่างเร่งรีบ

“มีอะไร?” ตงฮวงไป๋ลู่ถามอย่างเย็นชา

“มีข่าวมาจากทางตระกูลหยิง สินสอดทองหมั้นที่ส่งไปให้ตระกูลหยิงนั้น … ” ยามรักษาการณ์กลัวที่จะพูดออกมา เพราะมันไม่เคยเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาก่อน

หยวนเก่อถามว่า “พวกเขาทำมันตกลงไปในน้ำอย่างนั้นเหรอ?”

ซิงหานถามอย่างสงสัย “รึมันพลัดร่วงลงไปในแม่น้ำ?”

เห่อเซวียนพูดไม่ออก “ระหว่างสองอย่างนั้นมันแตกต่างกันที่ตรงไหนรึ? ตระกูลหยิงอยู่ในทะเล ถ้ามันหล่นมันก็ต้องหล่นอยู่ที่ทะเลนั้นล่ะ”

หยวนเก่อกับซิงหานมองไปทางเห่อเซวียนในจังหวะเดียวกัน ยังกล้าถามแล้วที่คุณพูดมันต่างจากเราพูดที่ตรงไหนกัน?

“พวกมันถูกปล้น! ทุกคนถูกฆ่าตาย!”

หลังจากยามรักษาการณ์บอกความจริงทั้งวังก็เงียบลงในทันที เงียบจนแม้แต่เสียงเข็มที่หล่นลงพื้นก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจน

ถึงกับกล้าที่จะปล้นความว่างเปล่าไร้อาณาเขตแล้วยังกล้าฆ่าทุกคนหลังจากปล้นอีก! ตบนี้ไม่เจ็บปวด แต่มันดังมาก!

ตงฮวงไป๋ลู่ปล่อยกลิ่นอายเย็นเฉียบราวกับว่าจะแช่อากาศในโถงในแข็งไปซะ

“มันเป็นฝีมือของใคร!”

ยามรักษาการณ์หวาดกลัวแรงกดดันของจักรพรรดินีอย่างรุนแรง “ ไม่…ไม่ทราบครับ”

หยวนเก่อกล่าวขึ้นในทันที “องค์จักรพรรดินีเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องเมื่อคืนอย่างแน่ ตราบใดเราจับเด็กผู้หญิงทั้งสองคนนั้นได้ ความจริงทุกอย่างก็จะปรากฏออกมา!”

“จำไว้! ชื่อของจักรพรรดินีไม่สามารถถูกเหยียบย่ำใครได้!” ตงฮวงไป๋ลู่ตะโกนด้วยโทนเสียงต่ำที่สุดที่ผู้หญิงนั้นมี

“ครับ!” ชายชราแปดคนตะโกนพร้อมกัน

ในขณะที่ชายชราแปดคนกำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอกหญิงสาวคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ

เมื่อได้เห็นสาวใช้ที่เข้ามาตงฮวงไป๋ลู่ก็ขมวดคิ้วของเธอ

“สาวใช้กราบถวายบังคมองค์จักรพรรดินี”

ตงฮวงไป๋ลู่ความรู้สึกลางไม่ดีนัก “เกิดอะไรขึ้น?”

“องค์หญิง … “

“เกิดอะไรขึ้นกับเธอ!” ดวงตาที่สวยงามของตงฮวงไป๋ลู่เบิกกว้าง กลิ่นอายอันทรงพลังกระจายออกมาจากเธออย่างบ้าคลั่ง ทั้งวังกำลังสั่นคลอน! กลิ่นอายของเธอในยามนี้มันน่ากลัวยิ่งกว่าเมื่อครู่เสียอีก!

“องค์หญิงทรงหายตัวไปเพคะ”

ตงฮวงไป๋ลู่กำหมัดของเธอไว้แน่นและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “หยุดทุกอย่าง! แล้วไปพาตัวอาหลี่กลับมาให้ฉันซะ!”

หยวนเก่อรีบพูดขึ้น “องค์จักรพรรดินี องค์หญิงน้อยคงทรงแกล้งเล่นซ่อนแอบอยู่ที่ไหนสักแห่งเป็นแน่ กระหม่อมจะสั่งให้ใครบางคนไปหาเธอเองพะยะค่ะ”

มือที่มองไม่เห็นคว้าคอของหยวนเก่อในทันทีและยกให้ร่างของเขาลอยค้างอยู่กลางอากาศ

“ฉันจะพูดอีกครั้ง! ทุกคน! ทุกคนไปพาตัวอาหลี่กลับมาให้ฉัน! ใครกล้าขัดคำสั่ง มันผู้นั้นต้องถูกตัดหัว!” คิ้วระหงส์ของตงฮวงไป๋ลู่ขมวดแน่น ริมฝีปากที่บอบบางสั่นไหวเล็กน้อย ดวงตาสวยงามทอประกายรุนแรงราวกับเปลวเพลิง

อาหลี่เป็นราวกับเนื้อเลือดของเธอ หากไม่มีอาหลี่เธอก็ไม่สามารถอยู่ต่อไปได้อีก!

เธอสะบัดมือส่งร่างของหยวนเก่อพุ่งดุจลูกปืนใหญ่ไปชนเข้ากับกำแพงด้านข้างของวัง

“พวกคุณฟังฉันไว้ให้ดี! บางสิ่งบางเรื่องมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกคุณ!” ตงฮวงไป๋ลู่ถอนหายใจเบา ๆ ร่างของเธอหายไปและปรากกขึ้นอีกครั้งในลานบ้านลูกสาวของเธอ

ชายชราที่เหลืออีกเจ็ดคนไม่กล้าพูดอะไร ความโกรธของจักรพรรดินีทำให้ทุกคนตกตะลึง ทั้งยังทำให้พวกเขาให้ตื่นขึ้น ท้ายที่สุดคุณก็เป็นแค่ผู้ใต้บังคับบัญชา! อย่าลืมตัวตนของคุณ!

ในตอนนี้ตงฮวงหลี่ออกมาจากความว่างเปล่าไร้อาณาเขตแล้ว ดินแดนแห่งผืนทรายสีเหลืองที่ปรากฏอยู่ด้านนอก

ดวงอาทิตย์แผดเผา ร่างเล็ก ๆ ที่เดินอยู่อย่างเงียบ ๆ ถอนหายใจขณะที่ขว้างก้อนกรวด “อาหลี่หายไปแล้วแม่ก็คงจะมีความสุขแล้ว … “

หลังจากเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเธอ ตงฮวงหลี่ก็เงยหน้าขึ้นมองดวงอาทิตย์ “ร้อนจัง … ถ้าฝนตกตอนนี้ได้ … “

ครืนนน …

ฟ้าร้องส่งเสียงดังก้องหลายพันไมล์กลางท้องฟ้าแจ่มใส! ทันใดนั้นเมฆอันมืดครึ้มก็ปรากฏและพายุฝนก็สาดเทลงมาในทันที

ตงฮวงหลี่ตกตะลึงและรู้สึกเวียนหัวไปครู่หนึ่ง เธอรีบหลับตาวิ่งและคลุมหัว “อาหลี่ไม่ต้องการฝนอีกแล้ว อาหลี่อยากออกไปจากดินแดนสีเหลืองนี่”

Biu

เสี่ยวอาหลี่ตกตะลึง ดูเหมือนว่าฝนจะหยุดลงแล้ว ฉันอยู่ที่ไหน? มีถนน … และทุ่งหญ้า …

แต่ตอนนี้อาหลี่นั้นเวียนหัวมาก … อาหลี่กำลังจะเป็นลม …

ในที่สุดเสี่ยวอาหลี่ก็ทนอาการวิงเวียนศีรษะไม่ได้และล้มลงที่ข้างถนน …

ในตอนนั้นเองก็มีรถขับใกล้เข้ามา Wuling Hongguang!
(五菱宏光 – Wuling Hongguang ยี่ห้อรถของจีนหน้าตาทรงคล้ายๆกับฟอร์จูนเนอร์)

“พี่ใหญ่! ดูนั้น ที่ริมถนนมีคนอยู่!” วัยรุ่นที่นั่งอยู่ในรถกล่าวขึ้น หัวของเขาย้อมสีแดง

พี่ใหญ่ที่ขับรถก็ย้อมผมเช่นกัน แต่ไม่ใช่สีแดง แต่เป็นสีเขียวสว่าง ดูเหมือนว่าทั้งสองคนนั้นควรจะเป็นครอบครัวเดียวกัน

เขาจอดรุลงที่ด้านข้าง ทั้งสองมองดูอาหลี่ที่หมดสติอยู่

“พี่ชาย ทำยังไงดี?”

“จะทำอะไรได้อีกล่ะ เจ้าโง่ พาขึ้นรถไป!” ในฐานะคนที่เป็นพี่ชาย เขารู้สึกเศร้าใจมากทำไมน้องชายของเขาถึงได้โง่ขนาดนี้กันนะ

“เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ ไม่ใช่ว่าหลงทางมาหรอกเหรอ?” หลังจากอุ้มตงฮวงหลี่ขึ้นมาบนรถ ชายคนน้องก็ถามอย่างสงสัย

ชายคนพี่จุดบุหรี่ “คงต้องรอให้เด็กหญิงตัวน้อยตื่นขึ้นมาให้เราถามก่อน ฉันเดาว่าพ่อแม่ของเธอก็คงกำลังเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน”

“พี่ใหญ่คุณช่างเป็นคนดี น้องชายคนนี้ชื่นชมคุณมากเหลือเกิน”

ชายคนพี่อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว “เจ้าโง่ เด็กหญิงตัวน้อยแต่งตัวงดงามขนาดนี้เธอต้องไม่ใช่เด็กธรรมดาอย่างแน่นอน มาหาพ่อแม่ของเธอกัน พ่อแม่ของเธอจะไม่จ่ายค่าแรงให้เราเลยรึไง?”

ทันใดนั้นเองชายคนน้องก็ตระหนักขึ้นได้และยกนิ้วให้ “หัวหน้าช่างฉลาด! น้องชายคนนี้นับถือคุณจริง ๆ”

“ดูไว้เป็นตัวอย่างซะ!”

“ได้ ๆ ๆ!”

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนก่อนที่ตงฮวงหลี่จะตื่นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ และลูบหัวของเธอ เสียงนุ่ม ๆ ของเธอถามขึ้น “อาหลี่อยู่ที่ไหนเหรอ?”

ทั้งสองตกใจเล็กน้อยก่อนจะจอดรถที่ด้านข้างถนนในทันที

“เด็กน้อยตื่นแล้วเหรอ?” ชายคนพี่ถามด้วยรอยยิ้ม

อาหลี่อ้าปากตอบเขา “ลุงเขียวสวัสดี … “

ชายคนพี่ “……”

ชายคนน้องตบต้นขาของเขาแล้วหัวเราะ “ลุงเขียว ฮ่าฮ่า!!!”

ชายคนพี่ยื่นมือออกไปตีน้องของเขา คุณไม่รู้อะไรเลย สีเขียวสว่างนี้เป็นสีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในปีนี้เลยนะ

“เด็กน้อยเธอชื่ออะไร?” ชายคนพี่ถาม

“ลุงเขียวฉันชื่ออาหลี่”

ชายคนน้องทำต้นขาของตัวเขาเองบวม

“ลุงแดงร้องไห้ออกมาทำไมเหรอ?” อาหลี่ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น

พี่ชายเขียวพูดพร้อมรอยยิ้ม “ภรรยาของลุงแดงชอบสีเขียวนี้น่ะสิ”

ตงฮวงหลี่สับสน …

น้องชายผมสีชะงักไปครู่หนึ่ง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“อาหลี่ แล้วคุณพ่อคุณแม่ของเธอล่ะ” พี่ชายเขียวถาม ต้องพาเด็กหญิงตัวน้อยน่ารักคนนี้กลับไปหาพ่อแม่ของเธอและขอค่าแรงสักเล็กน้อย

อาหลี่เบ้ปากเล็ก ๆ ของเธอ “ฉันเกลียดพวกเขา!”

ชายสีเขียวและแดงถอนหายใจ ความรู้สึกวิ่งไปในทางลบ เด็กประเภทนี้เกลี้ยกล่อมได้ง่าย

ชายสีแดงเช็ดน้ำตาของเธอ “อาหลี่ ทำแบบนี้ไม่ดีเลยนะ พ่อกับแม่ของเธอต้องกำลังเป็นห่วงเธออยู่แน่ ๆ ”

“พวกเขาไม่ห่วงอาหลี่หรอก” ขณะที่พูดดวงตาของอาหลี่ก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ชายสีเขียวรีบหยิบอมยิ้มออกมาทันที “อาหลี่ นี่ ๆ ลุงให้อมยิ้มนี่นะ”