You Cannot Afford To Offend My Woman ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ! - ตอนที่ 198

GG: บทที่ 198 – เธอคือใคร!

ชิงหยูตงกับเย่จีจี้หลับไปตลอดทาง และพวกเธอไม่รู้ว่าพวกเขาทำอะไรตลอดทั้งคืน

หนึ่งชั่วโมงครึ่งต่อมา พวกเขาก็มาถึงที่สนามบินของเมืองหลงอัน ชิงหยูตงกับเย่จีจี้ยังคงเล่นเป็นซอมบี้เดินได้อยู่ ชิงหยามองดูน้องสาวของเธอแล้วส่ายหัว เธออายุเท่าไหร่แล้วยังเล่นเป็นเด็กแบบเย่จีจี้อยู่อีก

เพื่อความถูกต้องมันควรจะเป็นเย่จีจี้ที่เล่นแบบชิงหยูตง

หลังจากนั้น 40 นาที ในที่สุดทั้งกลุ่มก็กลับมาถึงหน้าประตูชิงบาร์

“เย่ฮัวฉันอยากกินแพนเค้กผลไม้ ~”

“พี่สาวฉันก็อยากเหมือนกัน ~”

“ลูกพี่ลูกน้องใหญ่ เย่จีจี้อยากได้แบบเพิ่มไข่กับแฮม!”

เย่ฮัวกล่าวอย่างไม่สนใจ “ขนกระเป๋าเดินทางของคุณเข้าไป”

“พี่ชาย คุณจะปล่อยให้หญิงสวยทั้งสามขนของหลายอย่างนี่จริง ๆ เหรอ ~”

เย่ฮัวหันหลังกลับไปมองน้องตัวน้อย เขาพูดว่า “คุณยังขนมันได้”

“พี่เขย คุณจะยกของหนัก ๆ พวกนี้ได้อย่างไร ส่งมาให้ฉันเถอะ ฉันแข็งแรงมาก ~ “

ชิงหยามองน้องสาวของเธอ “แล้วศิลปะการต่อสู้ของเธอล่ะ?”

“พี่สาวชิง จีจี้ไม่แข็งแรง ฉันจะปล่อยให้คุณจัดการแล้วกัน ~ ฉันจะขึ้นไปนอนชั้นบน ” หลังจากพูดจบเธอก็จับมือของชิงหยาแล้วกระโดดโลดเต้นกลับเข้าบาร์ไป

ชิงหยูตงมองดูกล่องใหญ่ห้ากล่องและถอนหายใจยาว ทำไมพวกคุณถึงรังแกฉัน …

ในชิงบาร์

เว่ยชางกับตงฮวงหลี่กำลังมองหน้ากัน บรรยากาศค่อนข้างแปลก

ถังเว่ยยืนอยู่ด้านหลังเว่ยชาง เธอไม่รู้จะพูดอย่างไรดี ทำไมลุงเว่ยถึงไปทำให้เด็กลำบาก?

พี่น้องสีเขียวแดงถูกมัดอยู่พร้อมด้วยเศษผ้าสีดำที่ไม่รู้ว่าเป็นผ้าอะไรอุดอยู่ในปากของพวกเขา

พี่ใหญ่เขียว “อือ ๆ อื้อ!!!”

แปลบทพี่ใหญ่เขียว: ‘มาต่อสู้กันสิ!’

น้องชายแดง “อือ ๆ อื้อ!!!”

แปลบทน้องชายแดง: ‘คนงาม ~ คุณไม่เข้าใจความแหวกแนวนี้งั้นเหรอ? ‘

ตงฮวงหลี่เบ้ปากของเธอและตะโกน “ลุง คุณเป็นคนเลว!”

“เธอเป็นใคร!” เว่ยชางถามอย่างจริงจัง

“อาหลี่จะไม่บอกคุณ” ตงฮวงหลี่ตะโกนและหันหน้าหนี

เว่ยชางยังคงถามต่อว่า “เธอมาจากไหน!”

“ไม่พูด! ไม่พูดมัน! ฉันจะไม่พูดมัน! “

เส้นเลือดปูดขึ้นบนหน้าผากของเว่ยชาง เห็นได้ชัดว่าเสี่ยวอาหลี่ไม่ง่ายเลย แต่เขาไม่กล้าทำอะไรก่อนที่นายเหนือหัวจะกลับมา

” โครก ~”

ท้องของตงฮวงหลี่ร้องออกมา จักรพรรดิผู้ซึ่งยังคง“ ก้าวร้าว” เขินอายในทันที ถังเว่ยกับเว่ยชางตกตะลึงไปชั่วครู่

อุ๊บ

ถังเว่ยรู้สึกขบขัน ท่าทางของตงฮวงหลี่นั้นน่ารักมาก

“พี่สาวใหญ่อย่าคิดว่าเพราะคุณดูสวยแล้วคุณจะหัวเราะอาหลี่ได้ ทั้งวันอาหลี่ยังไม่ได้กินอะไรเลย เป็นเรื่องปกติที่ท้องจะร้อง ~ ” ตงฮวงหลี่ตะโกน ดูเหมือนคุณทุกคนเป็นคนเลว คุณหัวเราะเยาะเด็กตัวเล็ก ๆ

เว่ยชางถอนหายใจ “เสี่ยวถังหาอะไรซักอย่างมาที”

“โอเค ลุงเว่ย”

แน่นอนว่าในบาร์ชิงนั้นมีของว่าง เมื่อมองดูของว่างตรงหน้า ตงฮวงหลี่กลืนน้ำลายของเธอ

“เฮ้ ~ จะล่อลวงอาหลี่ด้วยอาหาร มันไร้ประโยชน์ อาหลี่จะไม่ยอมแพ้ ~ ” เธอเลียปากเล็ก ๆ ขณะที่สาบานอย่างเอาจริงเอาจัง

เว่ยชางหัวเราะแล้วหยิบมันฝรั่งทอด มาเขย่าเบา ๆ ตรงหน้าตงฮวงหลี่ ดวงตากลมโตของตงฮวงหลี่ที่หันมาจ้องมันฝรั่งทอดนั้นน่ารักมาก

“เธอหิวไหม?”

ตงฮวงหลี่ตอบกลับด้วยเสียงเด็กเล็ก ๆ ของเธอ “หิว ~”

“มันเป็นของเธอทั้งหมด ที่เธอต้องทำก็เพียงแค่กินมัน” เว่ยชางยิ้ม

“ลุง นั่นคุณลุงเขียวกับคุณลุงแดง พวกเขาไม่ได้กินอะไรหลายวันแล้ว” ตงฮวงหลี่ขอร้อง

เว่ยชางสะบัดมือของเขาเชือกที่ผูกกับพี่น้องเขียวแดงก้หลุดออก พวกเขาได้อิสรภาพคืนและวิ่งไปหาตงฮวงหลี่ทันที

พี่ชายเขียวรีบปกป้องตงฮวงหลี่

น้องชายแดงดูแลของว่างบนโต๊ะ

“ไม่ต้องกังวล ฉันไม่ได้มีเจตนาร้าย กินเลย” เว่ยชางพูดเบา ๆ

ฉันเชื่อว่าคุณก็บ้าแล้ว คุณมันพวกเราไว้ทั้งคืนแล้วมาบอกว่าไม่ได้มีเจตนาร้าย…

แต่มันอร่อย…

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากทางประตู

“เว่ยชาง พวกเขาคือ?” ชิงหยาพาเย่จีจี้เดินเข้ามาตามมาด้วย ชิงหยูตงที่ถือกระเป๋าเดินทาง

เย่จีจี้ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้ามองตงฮวงหลี่ที่กำลังกินอยู่ที่โต๊ะด้วยความสงสัย และรู้สึกเช่นเดียวกับเว่ยชาง

“นายหญิง เธอคือ … ” เว่ยชางไม่รู้จะอธิบายยังไงดี

ตงฮวงหลี่ผู้ซึ่งกำลังกินและหยิบอาหารมากมายไว้ในมือของเขา หัวเราะกับฝูงชน “ฉันชื่อตงฮวงหลี่”

“อาหลี่!” ชิงหยาอุทาน

ชิงหยูตงทิ้งกระเป๋าที่ถือและวิ่งไปหาเธอ

เย่จีจี้สั่นเล็กน้อยและคู่ต่อสู้ของเธอแกร่งมาก!

“คุณ … คุณคือป้าชิงเหรอ?” ตงฮวงหลี่มองดูใบหน้าที่ตื่นเต้นของชิงหยูตงและถามเสียงพึมพำ

ชิงหยูตงชี้ไปที่ตัวเองแล้วพูดว่า “ฉันเอง ฉันคือป้าชิง”

พี่น้องเขียวแดงยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ ทั้งสามคนที่เข้ามาสวยงามมาก คนหนึ่งเป็นโลลิ มันช่างดี …

ดูเหมือนว่าพวกเขานั้นรวยมาก น่าประทับใจ

ใบหน้าของตงฮวงหลี่ซึมลง เธอกอดชิงหยูตง “ในที่สุดอาหลี่ก็พบคุณ ฮือ~”

“อาหลี่ไม่ร้องนะ” ชิงหยูตงรีบปลอบใจตงฮวงหลี่ และมองไปที่พี่น้องเขียวแดง

เมื่อมองแวบแรกพวกเขาไม่ใช่คนดีแต่เป็นพวกลักพาตัวเสี่ยวอาหลี่แน่นอน

ชิงหยาก็เข้ามาและพูดเบา ๆ ว่า “อาหลี่ อย่าร้องไห้เลย”

“อืม อาหลี่จะไม่ร้อง อาหลี่มีความสุข ป้าชิงสวยงามมาก พวกคุณเหมือนกันเลย”

ประโยคนี้ฟังดูดีและผู้หญิงไม่ได้เกลียดคำชื่นชมจากผู้อื่น

แต่ชิงหยาเหลือบมองน้องสาวของเธอ ใบหน้าของคุณยังไม่ได้เปลี่ยนกลับ

“คุณคือป้าเย่! คุณอายุมากกว่าอาหลี่เพียงนิดหน่อยเท่านั้นเอง” ตงฮวงหลี่ชี้ไปที่เย่จีจี้และอุทาน

ปากของเย่จีจี้กระตุกเล็กน้อย “อย่าเรียกฉันว่าป้า ฉันอายุมากกว่าคุณแค่นิดหน่อยเอง!”

นิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ใช่ประเด็น โดนเด็กตัวน้อยอีกคนหนึ่งเรียกว่าป้า เหมือนให้บอกว่าการบาดเจ็บนั้นไม่เจ็บ

“พี่ชายความสัมพันธ์ของพวกเขาซับซ้อนมาก” น้องชายแดงกระซิบ

“อืม ป้าเยอะมาก”

ตงฮวงหลี่มองไปรอบ ๆ และถามอย่างสงสัยว่า “เอ๋ ลุงของฉันล่ะ?”

ชิงหยาบีบใบหน้าเล็ก ๆ ของตงฮวงหลี่และพูดเบา ๆ ว่า “ลุงกำลังออกไปข้างนอกและจะมาที่นี่ในอีกไม่ช้า”

ทันใดนั้นคุณรู้สึกว่าอาหลี่เหมือน … เหมือนใครสักคน?

ตอนนั้นเองเย่ฮัวก็เข้ามาจากข้างนอก ถือแพนเค้กผลไม้ในมือของเขาและพูดเบา ๆ “อาหารเช้าของคุณ”

หลังจากพูดจบ เย่ฮัวก็ชะงักไปราวกับว่ามีคนสกัดจุดเขาและจ้องมองตงฮวงหลี่ในอ้อมแขนของชิงหยูตง

ตงฮวงหลี่ก็มองเย่ฮัวด้วยเช่นกัน ชิงหยามองไปทางซ้ายและขวา ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอเพิ่งคิดว่าอาหลี่ดูเหมือนคนที่เธอรู้จัก หน้าตาเธอดูเหมือนเย่ฮัวเลยไม่ใช่เหรอ?

ชิงหยูตงก็คิดเช่นเดียวกัน หากไม่มองที่ขนาดตัวของอาหลี่ คิ้วที่มีความเย่อหยิ่ง ดวงตาเหล่านั้นจมูกและปากก็คล้ายกับพี่เขยของเธอเลย

นี่เป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์! เธอไม่ใช่ลูกสาวนอกสมรสของพี่เขยหรอกเหรอ!

ชิงหยูตงรู้ความจริงในทันที

ชิงหยาไม่ได้คิดไปทางลูกสาวนอกสมรส ในความเป็นจริงเธอไม่กล้าคิดไปในทางนั้น

ในตอนนี้ลมหายใจของเย่ฮัวถี่มาก เด็กผู้หญิงคนนี้มีลมหายใจของเขา เป็นไปได้อย่างไร!

ประเด็นคือกลิ่นของเลือดนั้น บริสุทธิ์มาก เป็นไปได้อย่างไร! เธอคือใคร!!!