You Cannot Afford To Offend My Woman ผู้หญิงข้าใครอย่าแตะ! - ตอนที่ 212

บทที่ 212 ไม่ยุติธรรมเลย!

“คุณรู้ได้ยังไงน่ะ?” ชิงหยาเริ่มจะประหลาดใจแล้ว เธอคนนี้ไม่เหมือนคนทั่วไปเลย

“ให้ฉันพูดให้จบก่อนสิ”

หลังจากที่โดนขัด ตงฮวงไป่ลู่ก็เริ่มพูดต่อ “อารมณ์ของเธอในวันนั้นคือไม่ดีสุดๆ ฉันพูดถูกไหม?”

ใบหน้าของชิงหยาเปลี่ยนไปเล็กน้อยและพยักหน้ารับ

“จากนั้นตานั่นก็โผล่เข้ามา และเธอก็พูดอะไรบางอย่างผิดไป จากนั้นเธอต้องขึ้นด้านบนนั้นกับเขา และจากนั้นเธอและเขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกันอีก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของชิงหยาก็แสดงความตื่นตระหนกออกมาพลัน เธอรับหันไปมองเย่ฮัวราวกับจะพูดว่า ทำไมเธอคนนี้ถึงรู้เรื่องนั้น!!!

เย่ฮัวสูบบุหรี่ต่อไปโดยไม่ได้ตอบสนองอะไรเธอ แต่กระนั้นใบหน้าของเขาก็ไม่ได้ดูปกตินัก

ก็อยากจะต่อต้านอยู่หรอกแต่รู้สึกไร้พลังเหลือกัน นั่นเพราะว่ามันเป็นเรื่องจริง ยกเว้นเรื่องที่พูดอะไรผิดนั่นที่ไม่ใช่ นอกนั้นทุกอย่างเป็นเรื่องจริง แถมคืนนั้นเธอยังสมัครใจอีกด้วย! เอ๊ะ หรือว่าจริงๆฉันโดนข่มขู่เหรอ? จำได้ว่าเย่ฮัวเอามีดมาจ่อคอเธอพร้อมเสนอว่า ถ้าไม่ทำตามเขาจะทำลายครอบครัวเธอทั้งหมด…

อ่า…ไม่ว่าจะหลอกตัวเองยังไง โดนพูดแบบนี้ไปก็เหมือนจะตอกย้ำตัวเองลงไปอีกแฮะ

มองเย่ฮัวที่ไม่ได้พูดอะไร ชิงหยาก็ถามกลับไปด้วยความใจเย็น “คุณรู้เรื่องนั้นได้ยังไงกันคะ?”

“นั่นก็เพราะ…ฉันก็เหมือนกันเธอ โดนหลอกให้ขึ้นไปชั้นบนเหมือนกัน!” ตงฮวงไป่ลู่พูดอย่างเคียดแค้นพร้อมทั้งจ้องเขม็งไปยังเย่ฮัว ยอดดวงใจที่ย่ำยีหัวใจของเธอจนถึงที่สุด

ชิงหยาหายใจสะดุดไปแว้บนึงเลย สมองเธอตอนนี้เปิดโล่งไปหมด รวมไปถึงรู้สึกได้ว่ามีแรงลมปะทะเข้าหน้าแรงมาก

หลังจากเงียบไปพักใหญ่เธอถึงจะหันไปทำปากมุบมิบถามเย่ฮัว “นี่มันเรื่องจริงเหรอ?”

เย่ฮัวพ่นควันบุหรี่ออกมาและพยักหน้า “คนนี้แหละที่ฉันบอกเธอไว้ว่าเป็นผู้หญิงคนแรก”

ชิงหยาแทบไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง เคยได้ยินเรื่องที่เย่ฮัวพูดถึงผู้หญิงที่มาก่อนเธอก็จริง แต่ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะเป็นคนนี้ เธอที่เข้ามาจนถึงที่นี่!

แต่ตัวเธอเองเป็นภรรยาแบบถูกต้องตามกฏหมายของเย่ฮัวนะ เธอน่ะก็แค่สาวที่หนุ่มของฉันไปนอนด้วยคืนนึงแค่นั้นแหละ!

แต่ถึงจะคิดอย่างงั้น ชิงหยาก็ยังไม่ได้รู้สึกสบายตัวขึ้นอยู่ดี

“เธอต้องการอะไรกันแน่!” ชิงหยาหันไปถามตรงๆกับตงฮวงไป่ลู่ ในเมื่อปัญหานี้มันเกี่ยวโยงกับเย่ฮัวด้วย ดังนั้นมันควรจะจบลงเสียที

ตงฮวงไป่ลู่นั้นใจเย็นยิ่งกว่าเดิม ในขณะที่ทั้งสองสามีภรรยานั้นเริ่มจะโกรธขึ้นมาแล้ว

“รอก่อน ยังพูดไม่เสร็จ”

นี่มันการเขม่นกันของสองสตรีที่ฉลาดเป็นกรดชัดๆ ถึงแม้ว่าชิงหยาจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าอีกฝ่าย หากแต่ในเวลานี้ด้วยความที่เธอยอมอีกฝ่ายไม่ได้ มันทำให้เธอสูสีกับตงฮวงไป่ลู่อยู่ไม่น้อย ส่วนเย่ฮัวก็ไม่ได้เข้าไปขัดอะไรด้วย

“พูดมาเลย!” ก็อยากจะฟังให้หมดเหมือนกัน ว่าเธอมีอะไรจะฝอยอีก!

ตงฮวงไปลี่พูดต่อแบบไม่แยแสอะไร “ชิงหยา อย่าเพิ่งหงุดหงิด ฉันไม่ได้มาที่นี่เพราะเธอ แล้วก็ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่ได้อยากจะมาที่นี่หรอก”

ชิงหยานั้นยิ่งสับสนขึ้นไปอีก เธอคนนี้เป็นใครกันแน่น ทำไมถึงพูดเหมือนรู้กิจวัตรประจำวันของเธอขนาดนี้ แล้วที่สำคัญ ทำไมหล่อนถึงรู้จักชื่อของเธอกันล่ะ!

“โอเค เย็นก่อน กลับมาเรื่องของเรา หลังจากคืนนั้น เธอกับเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกจนกระทั่งเธอพบว่าตัวเองตั้งท้อง จากนั้นถึงมาหาเขา”

คำพูดของตงฮวงไป่ลู่นั้นทำให้ชิงหยาช็อคไปอีก ใบหน้านั้นแสดงออกถึงความไม่เชื่อขึ้นมา เธอรู้ทุกอย่างเลยงัน้เหรอ? นี่แอบตั้งกล้องไว้รึไงเนี่ย!?

“ท้ายสุดแล้ว ฉันอยากจะถามเธอหน่อย ว่าเธอต้องรอกี่วันก่อนที่เขาจะยอมลงมาด้านล่าง?” ตงฮวงไป่ลู่ปิดท้ายเรื่องของเธอด้วยคำถามที่ชวนให้สงสัย

ในตอนนี้ลูกสาวของเธอหายตัวไป และเธอค่อนข้างจะห่วงความปลอดภัยของลูกสาวของเธอมากๆ แต่นี่เป็นจุดประสงค์ที่เธอมาในครั้งนี้ หากไม่ได้ถามคงตายตาไม่หลับแน่ๆ

ชิงหยายังไม่ค่อยเข้าใจนักว่าตงฮวงไป่ลู่ถามไปทำไม แต่ก็ยังตอบไป “3 วัน”

เมื่อได้ยินคำตอบที่เรียบง่ายเช่นนั้น ตงฮวงไป่ลู่ก็หลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง 3 วัน! เธอรอเขาแค่ 3 วันเท่านั้น!!

เย่ฮัว! ทำไมนายถึงไม่ทำแบบนี้กับฉันบ้าง! ทำไมถึงไปทำกับเธอ! ตงฮวงไป่ลู่ผู้นี้ไม่เหมาะสมตรงไหน!

“นี่จะขำเอาโล่เลยรึไงน่ะ?” เย่ฮัวพูดด้วยเสียงอันดังก้อง ยัยนี่อวดดีชะมัด ดูท่าทีนั่นสิ เป็นคนแบบไหนกัน!

ตงฮวงไป่ลู่ไม่ได้สนใจเย่ฮัวและจัดการเรื่องของเธอต่อ “ชิงหยา เธอรู้ไหมว่าเย่ฮัวให้ฉันรอกี่วัน?”

ชิงหยาส่ายหน้าด้วยความไม่รู้และยังคงรอฟังคำตอบเธออยู่

“ฉันรอเขามาครึ่งเดือน! ครึ่งเดือนเลยนะ! ฉันมาที่นี่ทุกๆคืน แต่เขาก็ยังนั่งอยู่ข้างบนแบบไม่สนใจฉัน เธอรู้ไหมว่าอารมณ์ตอนนั้นมันเป็นยังไง!? ใช่ ฉันอยากตายสุดๆเลยล่ะ!!”

ตงฮวงไป่ลู่ระเบิดควาทุกข์ที่เก็บไว้มานานออกมา กู่ร้องเสียงอันแสนเศร้าออกมาจากขั้วหัวใจ ในวินาทีนั้นเธอไม่ใช่ราชินี ไม่ใช่แม่คน เธอเป็นเพียงหญิงสาวที่ถูกทอดทิ้งจากพ่อหนุ่มคนดีที่เธอคิดว่าเขาต้องช่วยเธอนั่นแหละ!

สถานการณ์เช่นนี้นั้นมันเกิดคาดการณ์ที่ชิงหยาคิดไว้มากๆ นั่นเพราะว่าเธอไม่เคยได้ยินจากเย่ฮัวเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีชะตากรรมแบบนี้

เย่ฮัวเองก็ได้ฟังจากเว่ยชางว่าเธอคนนี้เข้ามาหาเขาด้วยอารมณ์ที่ไม่มั่นคงมากๆ และเธอก็ไม่ได้พบเขาเสียที

ฉันมองตงฮวงไป่ลู่ลุกขึ้นและชี้ไปทางเย่ฮัว “เย่ฮัว! ฉันจะถามเป็นครั้งสุดท้าย ทำไมนายถึงยอมพบเธอคนนี้ทั้งๆที่เพิ่งผ่านไปแค่ 3 วันเท่านั้น! แต่ทำไมตอนฉันตั้งท้อง นายถึงไม่สนใจใยดีและทำตัวเป็นคนตาบอดใส่! ทำไม!!”

เย่ฮัวไม่ได้คิดเลยว่าเธอจะเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้ แต่ในฐานะที่เธอเป็นผู้หญิงของเขา ในสถานการณ์เช่นนี้เป็นอะไรที่พูดดีๆด้วยได้ยากมากๆ!

เย่ฮัวเริ่มจะเดือดดาลขึ้นมาบ้างแล้ว

“ช่วยพูดเบาๆหน่อยได้ไหม?” เขาเอ่ยถาม

“ไม่!” ตงฮวงไป่ลู่นั้นคือราชินี เธอได้รับความเคารพจากทุกคนในถิ่นของเธอ ใช่แล้ว เธอไม่ใช่พวกสามัญชนทั่วไป

ตอนนี้ชิงหยาหน้าชาสุดๆ เธอตั้งครรภ์เมื่อ 3 ปีที่แล้ว? อย่าบอกนะว่าเด็กสาว 3 ขวบนั่นก็…!?

ณ เวลานั้น ชิงหยาไม่รู้จะทำอะไรต่อเลย

ทั้งสี่ที่แอบดูอยู่นั้นรู้สึกได้ว่าเหตุการณ์มันซับซ้อนไปหมดแล้วในตอนนี้

น้องเล็กแดงหยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาเช็ดจมูกเบาๆ “ช่างน่าสงสาร เป็นแม่เลี้ยงเดียวแถมยังดูยากจนอีก บอสเองก็ดูจะกังวลมากๆด้วย แถมอีกคนก็ดูไม่อยากที่จะเจอหน้าซึ่งกันและกัน”

พี่ใหญ่เขียวถอนหายใจ น้องเล็กของเขาเองก็เติบโตมาได้ด้วยการเลี้ยงดูของแม่ ไม่เคยรู้เลยว่าพ่อของเขาหน้าตาเป็นอย่างไร กลายเป็นว่าต้องทำงานหนักมาตั้งแต่เด็ก

“แล้วเจ้าหล่อนจะมาพูดอะไรเอาตอนนี้ฟะ?” เลี่ยกูดึงเว่ยชางมาพูดด้วยความสงสัย

เว่ยชางตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ในตอนนั้น…ข้าเองก็ยังไม่มั่นคงในอารมณ์นัก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เพราะงั้นข้าจึงไม่ได้รายงานเรื่องนี้ให้ท่านผู้สูงส่งทราบ… ดังนั้นแล้วข้าจะรีบไสหัวไปเพื่อรักษาไว้ซึ่งเกียรติ”

“หา เจ้าพูดว่าอะไรนะ? เจ้าบอกว่า ‘ตัวข้าไม่มั่นคงในอารมณ์ ณ เวลานั้น?’… ข้าคิดอะไรบางอย่างออกแล้ว!”

เว่ยชางหันไปมองและถามกลับ “เจ้าคิดอะไรออก?”

“ย้อนกลับไปก่อนวันที่เจ้าพูดถึงนิดหน่อย ไอ้รายการพี่น้องน้ำเต้าช่วยคุณปู่ที่ดูกันนั่นน่ะ! คือว่าสายเคเบิลมันขาด ขาดแบบขาดมานานทำให้พวกเราไม่ได้ดูรายการนั้นกันอีก  แล้วเจ้าก็เลยของขาดไปด้วย… เจ้าน่ะโกรธง่ายมากขึ้นเยอะเลยนะช่วงนั้น” เลี่ยกูพูดให้เว่ยชางนึกย้อนกลับไป ในวันที่พวกเขานั่งอยู่ด้วยกัน…อ่า…ความฝันมากมายหลั่งไหลออกมาเต็มไปหมดเลย ตอนนั้นมีอะไรต่อมิอะไรน่าอร่อยเต็มไปหมด

เว่ยชางจำได้แล้ว…แต่กระนั้นตัวเขาเองก็ไม่คาดคิดเลยว่าเพราะสายเคเบิลขาดและทำให้เขาอดดูพี่น้องน้ำเต้าช่วยคุณปู่ในครั้งนั้นจะทำให้เกิดหายนะในวันนี้…ชิบหายแล้ว…

ตัดมาตรงชั้นบนบริเวณบันได้ ชิงยูตงและเย่จีจี้นั้นยังคงแอบฟังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้านล่างอยู่ เย่จีจี้ดูจะเครียดมากๆ เพราะเธอไม่รู้จะเอาตัวรอดจากสถานการณ์เช่นนี้ยังไง ชิงยูตงเองก็ยังแอบกลัว ซึ่งเธอก็ไม่ได้อยากมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ พี่เขยของเธอ ดันมีหญิงอื่นอยู่ด้วยซะงั้น!!

“พวกน้า…ทำอะไรกันอยู่เหรอคะ?” อาหลี่น้อยเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว เธอหายไปนานเพราะกระโปรงที่สวมมันยากกว่าตัวทั่วไปอยู่หน่อย เป็นเพราะมันยาวกว่าปกติ

เมื่อเธอไม่ได้คำตอบจาก 2 น้าของเธอ นั่นทำให้เธอวิ่งแจ้นลงมาด้านล่างด้วยตัวเองเลย

ในตอนนั้นทั้งชิงยูตงและเย่จีจี้พยายามจะหันมาห้าม แต่มันก็ช้าไปเสียแล้ว