เข้าสู่โลกนิยายเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงจอมโหดของสามวายร้าย - บทที่ 602 เจ้าอยากรู้อดีตของข้าหรือไม่

บทที่ 602 เจ้าอยากรู้อดีตของข้าหรือไม่

ชางฉีได้ยินดังนั้น เขากลับไม่ได้เจ็บปวดอย่างที่ซูตี๋หย่าจินตนาการเอาไว้ เขาเพียงแค่ตอบกลับอย่างเย็นชาว่า “เรื่องของข้ากับพี่สาวเจ้า เจ้ารู้ดีเพียงใดกัน”

ซูตี๋หย่าถอยหลังไปหนึ่งก้าวอย่างไม่อยากจะเชื่อ “เพื่อผู้หญิงต้าจิ้นคนนั้น เจ้าถึงกับปฏิเสธความสัมพันธ์ในช่วงนั้นกับพี่หญิงของข้าอย่างนั้นหรือ?”

ชางฉีไม่ใช่คนที่ชอบอธิบายให้คนอื่นฟัง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่เขาไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ฟังเช่นนี้

“หากเจ้าอยากรู้เรื่องของอูหลุนจู เจ้าก็กลับไปถามพี่ชายของเจ้าดู”

ชางฉีเอ่ยจบก็กำลังจะจากไป

ทว่าซูตี๋หย่ากลับกอดแขนของเขาเอาไว้แน่น “หากวันนี้เจ้าไม่รับปากข้า ข้าก็จะไม่ไปที่ใดทั้งนั้น! ชางฉี ข้าจะทำให้เจ้าได้รู้ถึงความมุ่งมั่นของข้า ข้าต้องการเป็นผู้หญิงของเจ้า!”

ชางฉีสะบัดมือของนางออก “ซูตี๋หย่า อยู่ให้ห่างจากข้าด้วย

อีกอย่าง ผู้หญิงต้าจิ้นที่เจ้าพูดถึงคือเค่อตุนของถู่เจีย และนางมีสิทธิ์ตัดสินความเป็นความตายของเจ้าในราชสำนักแห่งนี้ ทางที่ดีเจ้าระวังปากของเจ้าไว้จะดีกว่า อย่าให้ข้าได้ยินคำดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้ของเจ้าอีก”

ทว่าวันนี้ซูตี๋หย่าอดทนมามากพอแล้ว ดังนั้นเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ก็รู้สึกเหมือนได้รับความอัปยศ

“เจ้าคิดว่าข้าสู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”

ดวงตาของชางฉีแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา “วันนี้หลังจากกลับไปแล้ว เจ้าจงออกไปจากราชสำนัก และกลับไปที่เผ่าของพี่ชายเจ้าเสีย”

“เจ้าไล่ข้าอย่างนั้นหรือ!?”

ชางฉีเดินมาถึงนอกถ้ำ ก็เอ่ยขึ้นว่า “กลับราชสำนัก”

“ขอรับ! ท่านข่าน”

ชางฉีขึ้นม้าทันที ทว่าซูตี๋หย่าก็เดินตามออกมาอย่างไม่ยอมแพ้ แต่กลับถูกคนขวางเอาไว้

“ซูตี๋หย่า เลิกทำให้ท่านข่านโมโหได้แล้ว!”

ซูตี๋หย่าขอบตาแดงก่ำ “เขาไม่มีหัวใจ! ไม่เคยมองเห็นความดีที่ข้าทำให้”

ชางฉีจากไปแล้ว แต่ก็มีคนสองคนที่ยังอยู่ต่อเพื่อรอไปส่งซูตี๋หย่า ผู้หญิงที่อยากแต่งงานกับชางฉีนั้นมีมากมาย แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะได้แต่งกับเขา

ยามที่นางจิตใจว้าเหว่เช่นนี้ ไม่แน่พวกเขาอาจจะมีโอกาสก็ได้

สาวงามอย่างซูตี๋หย่า ไปที่ใดก็ไม่เคยขาดผู้ชายที่คอยเอาอกเอาใจ

ชางฉีเห็นแล้ว แต่ก็ไม่ได้เข้าไปยุ่ง

ตอนนี้เขาแค่อยากกลับไปหาดวงจันทร์น้อยของเขาแล้ว

ตามหลักแล้ว วันที่สองหลังการแต่งงานเขาไม่ควรออกมา แต่อาหารช่วงนี้น้อยลงเรื่อย ๆ ดังนั้นเพื่อที่จะผ่านฤดูหนาวนี้ไปให้ได้ พวกเขายังต้องกักตุนอาหารอีกจำนวนมาก

…

ราชสำนัก

พ่อครัวหลวงเตรียมหม้อไฟเทน้ำแกงที่เคี่ยวมาตลอดช่วงบ่ายลงไปในหม้อ แล้วเตรียมเครื่องต่าง ๆ บนจานที่ประณีต กระดูกแกะสด ๆ แม้แต่เครื่องในเนื้อวัวที่พวกถู่เจียไม่ต้องการ ก็ถูกพวกเขาทำออกมาให้ดูแปลกใหม่

โดยเฉพาะมันภูเขาที่ชาวถู่เจียขุดขึ้นมาอบ ก็ถูกนำมาทำเป็นวุ้นเส้นมันภูเขาด้วย

เครื่องปรุงรสต่าง ๆ ผสมจนเข้ากันดี เมื่อเนื้อสุกแล้วก็จิ้มกับน้ำจิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเอาเข้าปาก สำหรับชาวถู่เจียแล้ว นั่นเป็นรสชาติที่แปลกใหม่อย่างมาก!

เมื่อพ่อครัวหลวงทำเสร็จแล้ว ก็ได้เชิญชาวถู่เจียที่อยู่รอบ ๆ ให้มาลองชิม

คนที่พาเด็ก ๆ มาชิมล้วนแต่เป็นผู้หญิงที่ใช้แรงงาน ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าชิม แต่พวกเด็ก ๆ กลับมีความกล้าไม่น้อย พวกเขาอ้าปากเล็ก ๆ กินไปคำแล้วคำเล่า ก่อนจะหันกลับไปพูดอย่างมีความสุขว่า อร่อยมาก!

อาเอ่อร์ไท่เมื่อกลับมาก็ได้กลิ่นหอมนั่น จึงเดินตามเซี่ยวั่งซูไปทั่ว

“อร่อย ๆ!” อาเอ่อร์ไท่ยกนิ้วโป้งให้ แตกต่างจากเนื้อแกะย่างของพวกเขามากจริง ๆ!

ตอนนี้จึงทำให้ทุกคนในราชสำนักต่างก็พูดถึงเค่อตุนที่เพิ่งมา ว่างดงามและใจดีเพียงใด อีกทั้งอาหารของต้าจิ้นนั้นอร่อยขนาดไหน

ถึงขนาดมีเด็กผู้หญิงที่อายุยังน้อยหลายคนก็ได้เลียนแบบเซี่ยวั่งซู โดยเสียบดอกไม้ป่าลงไปบนผมที่ถักเป็นเปียของพวกนางด้วย

ตอนที่พวกชางฉีอาศัยแสงยามค่ำคืนกลับมาถึงราชสำนัก เขาก็เห็นว่าดวงจันทร์น้อยของเขากำลังถูกคนห้อมล้อมอยู่ นางนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเกร็ง ๆ เล็กน้อย และนางก็กำลังมองผู้คนที่อยู่รอบตัวด้วยความปรารถนาดี และมีผู้หญิงพาเด็กที่ป่วยมา โดยหวังว่าเซี่ยวั่งซูจะอวยพรให้ลูกของนางเอาชนะโรคภัยได้

“ท่านข่านกลับมาแล้ว!”

ไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดขึ้นมา เซี่ยวั่งซูจึงมองไปทางฝูงม้า ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่และสง่างามกระโดดลงมาจากหลังม้า ทุกคนต่างก็เข้าไปรุมล้อมเพื่อดูว่าพวกเขาได้อะไรมาบ้าง

เซี่ยวั่งซูยังไม่คุ้นเคยกับการวิ่งเข้าไปหาผู้ชายแบบนี้

ชางฉีก็ไม่ได้ขยับ เขาอุ้มกระต่ายสองตัวที่เตรียมเอามาให้นางไว้ในอ้อมแขน แล้วจึงโบกมือให้นาง “ดวงจันทร์น้อย”

เซี่ยวั่งซูจิตใจสั่นไหว หัวใจราวกับมีขนนกปัดผ่านเบา ๆ

อาเอ่อร์ไท่อดไม่ได้ที่จะวิ่งเข้าไปหาชางฉี “เป็นกระต่ายที่จับมาให้เค่อตุนหรือขอรับ! วันนี้พ่อครัวของต้าจิ้นทำของอร่อยมากมายเลยขอรับ”

ชางฉีกำลังมองไปที่เซี่ยวั่งซู จู่ ๆ เจ้าเด็กนี่ก็โผล่ออกมา ชางฉีจึงผลักเขาออกไปด้วยคว�