การต่อสู้ชิงบัลลังก์ในเงามืดของเจ้าชายไร้ค่าสุดแกร่ง (Saikyou Degarashi Ouji no An’ yaku Teii Arasoi ) - ตอนที่ 58

“ฟังดูเป็นเด็กที่ร่าเริงจังเลยนะ? ข้าชักอยากเจอเธอแล้วสิ”

 

“ครับ, ข้าคิดว่าท่านแม่จะต้องชอบเธอแน่”

 

พอพูดจบ, ลีโอก็เริ่มดื่มชาของเขา

 

วันต่อมา, ลีโอได้มาเยี่ยมมิทสึบะเพื่อบอกเธอว่าเขาต้องเดินทางลงใต้ในเร็วๆนี้

 

มิทสึบะไม่ได้พูดอะไรเป็นพิเศษกับลูกชายจอมขยันของเธอ ถ้าเธอบอกเขาให้ทำเต็มที่เขาก็จะพยายามหนักขึ้นจนเกินจำเป็นและต่อให้เธอบอกเขาให้ควบคุมตัวเองบ้างเขาก็เป็นเด็กที่จะบอกกับเธอแค่ว่าเขาจะพยายามเต็มที่

 

ด้วยเหตุนี้เอง, มิทสึบะจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับภารกิจของเขาและถามเรื่องอื่นกับเขาแทน ซึ่งนี่ก็คือสาเหตุที่หัวข้อสนทนาเปลี่ยนไปเป็นเรื่องของริต้า

 

“ข้าคิดว่าถ้าริต้าเป็นเพื่อนกับคริสต้าได้ก็คงจะเยี่ยมไปเลยนะครับ”

 

มันไม่มีความเป็นไปได้ที่ว่าแม่ของเขาจะปฏิเสธความคิดของเขาเลย

 

โดยปกตินั้นคงจะมีคำถามประมาณว่า, เธอมาจากบ้านไหนแต่ว่าหัวข้อพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่มิทสึบะสนใจ ไม่ว่าสถานะจะเป็นยังไง, ขอแค่คบหากับคนดีไม่ใช่คนเลวก็พอ นี่คือสิ่งที่มิทสึบะมักจะบอกกับพวกเขา

 

“เนื่องจากคริสต้าเป็นเด็กผู้หญิง, ก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่ พวกขุนนางที่มาตีสนิทด้วยก็สนิทแค่ผิวเผินแต่มันคงจะน่าไว้วางใจขึ้นหล่ะนะถ้าเธอมีเพื่ออายุไล่เลี่ยกันที่สามารถไว้ใจได้”

 

“นั่นสินะครับ ถ้ามีโอกาสข้าจะพาเธอมาด้วยครั้งหน้า”

 

“ตายจริง, ที่เจ้าสนับสนุนเด็กคนนั้นขนาดนี้, ก็แสดงว่าเจ้าถูกใจเธอมากเลยสินะ”

 

“ข้าชอบเด็กนิสัยแบบนั้นครับ คริสต้าเป็นเด็กเงียบๆดังนั้นข้าคิดว่าเธอน่าจะเข้ากันได้ดีกับคริสต้า”

 

“จริงหรอ? แบบนี้ก็แสดงว่าในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า, เจ้าก็จะรับเธอมาเป็นเจ้าสาวสินะ?”

 

ลีโอยิ้มให้กับคำพูดหยอกล้อของแม่

 

เขาไม่ได้มองริต้าแบบนั้นเนื่องจากเธอยังเด็กอยู่

 

อย่างไรก็ตาม, ถ้าเขาจะหาเจ้าสาวเขาก็คิดว่าถ้าเป็นผู้หญิงร่าเริงเหมือนเธอก็คงจะดีเหมือนกัน

 

แต่เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าจะไปต่อยังไงถ้าเกิดพูดออกไปแบบนั้น, เขาจึงเลือกที่จะตอบคำถามอย่างคลุมเครือ

 

“ในสถานการณ์แบบนี้ข้ายังไม่คิดเรื่องที่จะมีภรรยาหรอกครับ ถ้าสถานการณ์สงบลงเมื่อไหร่ข้าอาจจะหันมาพิจารณาดูถ้าเกิดข้าได้พบกับผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมเหมือนริต้า”

 

“เจ้าเป็นลูกที่น่าเบื่อจังเลยนะ ถ้าเจ้ายังเป็นแบบนี้อยู่เธอออาจจะถูกอัลแย่งไปก็ได้นะรู้รึเปล่า?”

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า, ก็คงจะจริงแหล่ะครับ, ท่านพี่มีแต่ผู้หญิงดีๆรายล้อม”

 

“มันไม่ใช่เวลามามัวหัวเราะซักหน่อย ฟังแม่นะ, ลีโอ! ผู้หญิงดีๆจะไม่ตกหลุมรักผู้ชายที่สมบูรณ์แบบหรอก”

 

“ถึงอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ข้าเองก็มีส่วนที่น่าผิดหวังเหมือนกัน”

 

“มันอาจจะจริงจากมุมมองของเจ้าแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผู้หญิงคนอื่นมองเจ้าไม่ใช่หรอ? หัดแสดงส่วนที่น่าผิดหวังของตัวเองออกมาให้เห็นมากกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง? เจ้าควรจะรู้จักเห็นแก่ตัวขึ้นอีกซักหน่อยนะ ไม่ว่าใครก็ควรจะมีส่วนที่แตกต่างจากคนอื่นบ้าง”

 

“ข้าจะจำใส่ใจเอาไว้ครับ

 

พอพูดจบ, ลีโอก็ดื่มชาจนหมดแก้วแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้

 

ถ้าอยู่ต่อแม่ของเขาอาจจะเริ่มสั่งสอนเขาเกี่ยวกับวิธีทำตัวให้ผู้หญิงดีๆมาตกหลุมรักก็ได้

 

“ถ้างั้นข้าขอตัวลานะครับ”

 

“จริงๆเลย….โอเคดูแลตัวเองดีๆหล่ะ”

 

“ครับ”

 

พอพูดจบ, ลีโอก็แยกจากมิทสึบะ

 

ในระหว่างทางกลับ

 

ลีโอตั้งใจจะแวะที่จตุรัสของปราสาท

 

ตามความหมายของชื่อ, ปราสาทดาบหลวงนั้นมีรูปร่างคล้ายกับดาบโดยที่มีส่วนยื่นออกไปสองด้านเหมือนกับโกร่งดาบ (สไตล์แบบดาบตะวันตก) ซึ่งส่วนนี้ได้กลายเป็นพื้นที่เปิดที่เอาไว้สำหรับฝึกฝนคนที่มีสิทธิได้เป็นอัศวิน

 

แต่เดิม, สิ่งที่ทำอยู่ที่ปราสาทนั้นไม่ใช่การฝึกผู้มีสิทธิเป็นอัศวินทั่วๆไป

 

ผู้มีสิทธิเป็นอัศวินทั่วๆไปจะเข้าฝึกที่โรงเรียนตามความเหมาะสมในขณะที่พวกที่ฝึกที่จตุรัสของปราสาทจะเป็นพวกที่มีพรสวรรค์แต่ยากจนและไม่สามารถจ่ายเงินเข้าโรงเรียนเตรียมอัศวินได้ แม้จะเป็นผู้อพยพหรือคนจนก็ควรจะได้รับโอกาสกลายเป็นอัศวินถ้าพวกเขามีศักยภาพ, นี่คือข้อเสนอของมงกุฎราชกุมาร

 

ไม่เคยมีพวกเขาคนไหนที่ได้เขาภาคีอัศวินหลวงแต่หลังจากที่พวกเขาเรียนจบพวกเขาก็จะกลายเป็นอัศวินที่คอยรับใช้ลอร์ดท้องถิ่น, นักผจญภัยหรือไม่ก็เข้าร่วมกับกองทัพ ซึ่งพวกเขาแต่ละคนจะพยายามทุ่มเทตามเส้นทางของตัวเอง

 

ที่จตุรัส, ดูเหมือนว่าการฝึกของวันนี้จะจบลงแล้ว

 

อัศวินฝึกหัดไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว, ลีโอรู้สึกผิดหวังอย่างบอกไม่ถูกแต่ว่า

 

“คูจังงง!!”

 

เขาสะดุ้งในทันที

 

ลีโอยิ้มให้กับเสียงดังโหวกเหวกของเด็กคนนึง

 

อย่างไรก็ตาม, ในตอนที่เขาหันไปเห็นเจ้าของเสียง, เขาก็หลบไปซ่อนอยู่ข้างหลังเสาต้นนึง

 

ซึ่งเหตุผลก็เพราะ

 

“ริ, ริต้า…..เจ้าส่งเสียงดังเกินไปแล้วนะ…….”

 

คูจังที่ริต้ากำลังโบกมือให้นั้นจริงๆแล้วก็คือคริสต้า

 

(ภาษาญี่ปุ่นอ่านว่า คุ-ริ-ทสึ-ต้า, ซึ่งริต้าเรียกย่อๆแค่พยางค์แรก ‘คุ’ ก็เลยออกมาเป็น ‘คูจัง’)

 

เธอกำลังคุยกับริต้าอย่างเขินๆในขณะที่ถือตุ๊กตากระต่ายตามปกติ

 

ลีโอรู้สึกประทับใจกับภาพที่คาดไม่ถึงนี้

 

“เข้าใจหล่ะ….สองคนนั้นเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนี่เอง……ดูเหมือนว่าความช่วยเหลือของเราจะไม่จำเป็นแล้วหล่ะนะ”

 

“ความช่วยเหลืออะไรหรอ?”

 

“!?”

 

“อย่าส่งเสียงดังสิ”

 

มีนิ้วนึงเข้ามาปิดปากของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เขาตะโกน

 

คนที่โผล่มานั้นก็คือเอลน่า

 

เอลน่ามองคริสต้าด้วยสายตาที่อ่อนโยนจากเงามือของเสาที่ลีโอกำลังซ่อนตัวอยู่

 

จากนั้น,

 

“อย่างที่คิดเลย, เลือดข้นกว่าน้ำจริงๆสินะ…….”

 

“นั่นสินะครับ ถึงยังไงคริสต้าก็เป็นน้องสาวของพวกเรา ดูเหมือนว่าเธอจะสามารถหาเพื่อนดีๆได้ด้วยตัวเองแล้วนะครับ”

 

“ข้าไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นซักหน่อย, ข้ากำลังพูดถึงเจ้ากับองค์ชายเทราก็อตต่างหากหล่ะ แอบดูคริสต้าจากในเงามืดแบบนี้เหมือนกับที่องค์ชายเทราก็อตทำเลย และถ้าเจ้ากำลังแอบดูเด็กสาวอีกคนอยู่หล่ะก็ในฐานะเพื่อนสมัยเด็กของเจ้า, ข้าก็ขอตีตัวออกห่างจากเจ้าเดี๋ยวนี้เลย”

 

“…..หืม?”

 

“อย่าบอกข้านะว่า, จะเอาทั้งคู่เลย……?”

 

“ม, ม, มันไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย! เข้าใจผิดแล้วครับ…….!”

 

พอเห็นเอลน่าตีตัวออกห่างจากเขาอย่างจริงจัง, ลีโอก็เข้าใจแล้วว่ามันต้องมีการเข้าใจผิดอย่างร้ายแรงเกิดขึ้นดังนั้นเขาจึงพยายามจะแก้ไขแต่พอได้ยินเสียงดังของเขา, ริต้าก็เข้ามาดูด้วยความสงสัย

 

“อ้าว! พี่ลีโอนี่หน่า!”

 

พอพูดจบ, ริต้าก็เข้ามากอดลีโออย่างมีความสุข

 

หลังจากที่เห็นภาพนี้, สีหน้าของเอลน่าก็ยิ่งจริงจังขึ้นอีก

 

ลีโอที่คิดว่าสถานการณ์เข้าขั้นอันตรายแล้วพยายามจะพูดอะไรซักอย่างเพื่อให้หลุดพ้นจากสถานการณ์นี้

 

“น, นี่มันเป็นการเข้าใจผิดนะครับ! มันไม่ใช่แบบนั้น, พวกเราไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบนั้นซักหน่อย, เอ่อ, คือว่ามัน”

 

“…………”

 

ด้วยท่าทีน่าสงสัยของเขา, ความสงสัยของเธอจึงมีแต่จะเพิ่มขึ้น

 

ในตอนนั้นเอง, คริสต้าก็เข้ามา

 

“ท่านพี่ลีโอ? เอลน่าด้วยหรอคะ…….”

 

“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ, องค์หญิง”

 

“นั่นสินะคะ…..ริต้ารู้จักท่านพี่ลีโอด้วยหรอ…..?”

 

“อื้ม! พี่ชายเคยพาข้าไปที่ห้องเมื่อวันก่อน!”

 

เป็นเวลาพักนึงที่สติของลีโอกับเอลน่าถูกปิดลง

 

คริสต้าพูด, อ๋อเป็นแบบนี้นี่เอง, แต่เอลน่าในตอนนี้กำลังนึกถึงความเป็นไปได้ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น

 

“ม, ม, ม, ไม่จริงหน่า……..นี่เรื่องจริงหรอ…….”

 

“ข้า, มันไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อยเจ้าก็น่าจะรู้ไม่ใช่หรอ? เอลน่า, นี่เป็นการเข้าใจผิดนะ……….”

 

ลีโอกำลังคิดอยู่ว่าจะแก้ตัวยังไงดีกับสภาพของริต้าที่ทำได้ถูกเวลาจริงๆ

 

ในระหว่างนี้เอง, ริต้าก็ทำตามใจชอบด้วยการกอดลีโอบ้างและเกาะแขนเขาบ้าง

 

อย่างไรก็ตาม, สถานการณ์ในตอนนี้มันล่อแหลมจริงๆ

 

พอรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังมา, ลีโอก็มองไปที่ทางเข้าจตุรัส

 

ที่นั่น, ฟีเน่กำลังยืนอึ้งในขณะที่เอาสองมือของเธอขึ้นมาปิดปาก

 

พอตระหนักได้ว่าสถานการณ์มันกำลังจะซับซ้อนยิ่งขึ้น, ลีโอก็พยายามจะอธิบายเธอแต่ก่อนที่เขาจะได้ทำแบบนั้นฟีเน่ก็เริ่มกระวนกระวาย

 

“ท, ท่านอัลคะ! ท, ท่านลีโอกลายเป็นพวกนิยมเด็กแล้วค่ะ! ข, ข้าจะทำยังไงดี? ข้าควรวางตัวยังไงถึงจะทำให้ท่านลีโอไม่รู้สึกเจ็บปวด!?”

 

ถึงจะไม่ทำอะไรตอนนี้เขาก็เจ็บปวดแล้ว, ลีโอไหล่ตก

 

ในขณะที่กำลังเตรียมใจถูกล้ออยู่นั้นเอง, อัลก็โผล่มา

 

จากนั้น,

 

“พูดเรื่องอะไรของเจ้า?”

 

“อ, อัล! ลีโอหลงไปเดินบนเส้นทางเดียวกับองค์ชายเทราก็อตแล้ว!!”

 

“พ, พวกเราจะทำยังไงดีคะ!?”

 

“เส้นทางเดียวกับท่านพี่เทราก็อตหรอ ระดับความเสื่อมของคนๆนั้นสูงเกินกว่าที่ลีโอจะเป็นได้ในทันทีนะ เขายังไม่หลงผิดหรอกใจเย็นๆหน่า”

 

“นั่นมันคำอธิบายอะไรกันครับ!? ไม่ได้ช่วยให้สบายใจขึ้นเลยซักนิด! ช่วยแก้ความเข้าใจผิดให้ข้าดีๆหน่อยเถอะท่านพี่”

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า, รู้แล้วหน่าใจเย็นสิ”

 

พอพูดจบ, อัลก็เข้าไปหาริต้าที่กำลังเกาะแขนของลีโออยู่

 

ริต่าสังเกตเห็นอัลแล้วอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

 

“เหวอ, อะไรกัน!!?? คนสองคนมีใบหน้าเหมือนกันหรอ!?”

 

“ไม่ต้องสงสัยเลย เจ้าคือเด็กสาวที่ไกพูดถึงสินะ”

 

“ร, รู้จักชื่อของอาจารย์ได้ยังไง!? แถมยังมีใบหน้าเหมือนพี่ลีโอด้วย…..เจ้าต้องเป็นนักเวทย์ที่แข็งแกร่งปลอมตัวมาแน่ๆเลย! เอาใบหน้าของพี่ลีโอคืนมาเดี๋ยวนี้นะ!!”

 

พอพูดจบ, ริต้าก็แทงอัล

 

อย่างไรก็ตาม, อัลใช้ความแตกต่างของความยาวแขนและจับศรีษะของริต้าเอาไว้ไม่ให้เข้าใกล้

 

“เจ้าขี้ขลาด!”

 

“สมกับเป็นลูกศิษย์ของไก เจ้านี่บ้าใช้ได้เลย เอาหล่ะ, ฟังให้ดีๆนะ ข้าชื่ออาร์โนลด์ ข้าเป็นพี่ชายฝาแฝดของลีโอ”

 

“ฝ, ฝาแฝด…..?”

 

“อื้ม….ท่านพี่อัล…..ทั้งสองคนเป็นพี่ชายของคริสต้า”

 

บางทีกำลังประมวลผลของเธอน่าจะค่อนข้างช้า, ริต้ากำลังครุ่นคิดอยู่พักนึงแล้วเอากำปั้นทุบฝ่ามือของตัวเองเป็นการบอกว่าเธอเข้าใจในสิ่งที่ฉันบอกแล้ว

 

จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่อัล

 

“ลักษณะเด่นของพี่อัลก็คือผมยุ่ง!”

 

แล้ว, เธอก็ชี้ไปที่ลีโอ

 

“ส่วนของพี่ลีโอก็คือหล่อ!”

 

“ตรรกะอะไรเนี่ย พวกเราก็มีหน้าตาเหมือนกันไม่ใช่รึไง?”

 

“โถ่ โถ่ โถ่! อย่ามาดูถูกริต้านะ! ริต้ารู้ว่าคนหล่อเป็นยังไง! นี่ไงหล่ะ! พี่ลีโอ!”

 

“นี่คนพี่ต่างหากหล่ะ”

 

ริต้าเข้าไปกอดยังจุดที่ลีโอยืนอยู่ก่อนหน้านี้แล้วมองไปที่ต้นเสียง

 

มีชายแต่งตัวดีและจัดผมเรียบร้อยอยู่ตรงนั้น

 

พอหันกลับไป, เธอก็พบว่าชายที่อยู่ตรงข้ามก็มีใบหน้า, เสื้อผ้า, และทรงผมเหมือนกัน

 

“ว, เหวอออออ!!?? พี่ลีโอมีร่างโคลนด้วยหรอ!!?? น, น่ากลัวจังเลย! นี่คือพลังของฝาแฝดสินะ!”

 

“ท่านพี่อัล…..อย่าแกล้งริต้าเยอะนักสิ……”

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า โทษทีโทษที”

 

อัลปล่อยผมให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วปลดกระดุมเสื้อออก

 

จากนั้นเขาก็ขยี้ผมของริต้าแล้วหันกลับไป

 

“ไว้เจอกันนะ ข้ามีงานบางอย่างต้องไปทำทั้งสามคนเล่นกันไปเถอะ”

 

“ท่านพี่มีงานอะไรหรอครับ?”

 

“ข้าจะทำงานแทนเจ้าให้ เดี๋ยวเจ้าก็ต้องลงใต้แล้วใช่ไหมหล่ะ? เล่นกับคริสต้ากับเด็กสาวคนนั้นให้เต็มที่เถอะ คริสต้าเองก็อยากเล่นกับลีโอเหมือนกันใช่ไหม?”

 

“อื้ม…..”

 

“ริต้าก็อยากเล่นด้วย!”

 

“เอาสิ, ดูแลน้องชายกับน้องสาวของข้าด้วยนะ”

 

“เอ๋!? ท่านพี่!?”

 

“ห้ามพาเธอเข้าห้องของเจ้าหล่ะ”

 

“เดี๋ยวนะครับ! มันไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย!! อย่าพูดอะไรแปลกๆแบบนั้นสิ! มันไม่ใช่แบบนั้นนะครับ!”

 

ด้วยการพาฟีเน่และเอลน่าไปกับเขา, อัลก็ทิ้งลีโอที่กำลังกวักมือเรียกเขาด้วยความตื่นตระหนก

 

“ทำไมวันนี้ถึงอารมณ์ดีนักหล่ะ?”

 

“นั่นสิคะ, ท่านอัลดูมีความสุขยังไงไม่รู้สิ”

 

“งั้นหรอ? คงจะจริงมั้ง, อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้ ข้าไม่ได้เห็นลีโอเป็นตัวของตัวเองนานแล้ว มันค่อนข้างนานจริงๆแหล่ะนะที่หมอนั่นผ่อนคลายไหล่ของตัวเองแบบนั้น ข้าคิดว่าหมอนั่นต้องขอบคุณริต้าสำหรับเรื่องนั้นแล้วหล่ะ”

 

พอพูดจบ, อัลก็แก้ไขภาพลักษณ์ของเขาและเซ็ทผม

 

จากนั้นเขาก็ยืดหลังตรงและเคลื่อนไหวแบบที่ปกติไม่ได้ทำ

 

“เอาหล่ะ, ดูเหมือนว่าข้าคงต้องพยายามให้หนักขึ้นหน่อยเพื่อลีโอ”

 

“เห้อ…..เจ้าจะจริงจังก็แค่ตอนที่เกี่ยวกับลีโอสินะ, อัล”

 

“ถึงยังไงหมอนั่นก็เป็นน้องชายของข้านี่หน่า”

 

“ช่างเป็นพี่ชายที่แสนดีจริงๆ!”

 

ในขณะที่บทสนทนาดำเนินไปเช่นนี้, พวกเขาก็เดินขึ้นบันไดไป

 

ท้ายที่สุดแล้ว, อัลไม่ได้รู้เลยว่าลีโอถูกเด็กสาวสองคนรุมรังแกจนกระทั่งดวงอาทิตย์ตก

 

“หนอยย…..นี่คือแผนของท่านพี่สินะ…….”