ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 142 จงเชื่อมือผู้เชี่ยวชาญด้านการผลาญเงิน
“ผมได้ยินมานานว่าบอสเผยกับบริษัทเถิงต๋าเป็นม้ามืดในเมืองจิงโจว ทุกเกมที่สร้างดังถล่มทลาย ได้ขึ้นเป็นคำค้นหายอดนิยมบนเว่ยป๋อ พวกเราอิจฉาสุดๆ เลยครับ”
ตู้รุ่ยเจี๋ยจิบชา รู้สึกปลงตกอยู่ในใจ
เผยเชียนตอบกลับอย่างสุภาพ “จริงๆ ผมก็อิจฉาบอสตู้เหมือนกันครับ”
ตู้รุ่ยเจี๋ยนิ่งไปครู่หนึ่ง “อิจฉาเรื่องอะไรครับ”
“เอ่อ… ผมอิจฉาดวงคุณน่ะครับ” จริงๆ เผยเชียนอยากจะตอบไปว่า ‘อิจฉาที่ขาดทุนเก่งขนาดนี้’ แต่ก็คิดขึ้นได้ว่าไม่เหมาะเลยที่จะพูดออกไปอย่างนั้นจึงรีบเปลี่ยนคำพูด
ตู้รุ่ยเจี๋ยหัวเราะเสียงดัง “บอสเผยเป็นคนตลกเหมือนกันนะครับ จะว่าไปผมก็โชคดีเลยทีเดียว
“ถ้าบริษัทอื่นเจอแบบนี้คงจะปิดบริษัทไปนานแล้ว ผมนี่โชคดีจริงๆ ที่บอสเผยคิดอยากซื้อกิจการต่อ
“บอสเผย ขอบคุณมากนะครับที่คุณเข้ามาช่วยฉางหยางเกมส์ ผมจะไม่ปิดบังอะไร จะบอกทุกอย่างตามจริง
“เอาจริงๆ ที่การดำเนินการของบริษัทย่ำแย่ขนาดนี้ หลักๆ เป็นความผิดของผมเอง ถ้าคุณช่วยฉางหยางเกมส์ให้พ้นจากสภาพอันเลวร้ายนี้และทำให้มันกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้งได้ ผมก็อยากจะยกบริษัทให้คุณเลย
“แต่…
“เรื่องแรกเลยคือ ผมกับเพื่อนรักอีกคนร่วมกันก่อตั้งบริษัทนี้ขึ้นมา เราทุ่มหยาดเหงื่อแรงกายไปมากมายกับมัน เรื่องที่สอง พนักงานทุกคนในบริษัทเป็นเหมือนพี่เหมือนน้องสำหรับผม ผมหวังว่าจะสามารถหาที่ดีๆ ให้พวกเขาได้ไปต่อ…”
ตู้รุ่ยเจี๋ยยกชาขึ้นจิบระหว่างที่พูด
ถึงตู้รุ่ยเจี๋ยจะพูดฟังดูดี แต่เผยเชียนก็รู้ว่าอีกฝ่ายพยายามจะขึ้นราคา
ประเด็นจริงๆ ที่เขาจะสื่ออยู่หลังคำว่า ‘แต่’!
สรุปคือบอสตู้ตั้งใจจะเน้นว่าเขาทุ่มเทไปแค่ไหนในการเปิดบริษัทนี้ และพนักงานในบริษัทนั้นดีขนาดไหน เขาอยากจะชี้ให้เห็นว่ายังมีความหวังในการชุบชีวิตเกมทั้งสองให้กลับมาเปิดบริการได้ใหม่ และทำกำไรให้ได้ขอแค่พยายามสักหน่อย
เผยเชียนนั่งฟังยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร
ตู้รุ่ยเจี๋ยพล่ามอยู่สิบนาทีเต็ม เขาเล่าเรื่องสถานการณ์ของฉางหยางเกมส์ในปัจจุบันและเสริมความเห็นส่วนตัวเข้าไปอีกยกใหญ่ ดูท่าจะเตรียมการมาดีเลยทีเดียว
เผยเชียนไม่ได้ตอบอะไร เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเลยด้วยซ้ำ
อาจเพราะบอสตู้เห็นว่าเผยเชียนยังเด็กเลยพยายามคุยข่มเพื่อต่อรองขึ้นราคาขาย
แต่อีกฝ่ายไม่รู้เลยว่าเผยเชียนไม่ได้ใส่ใจเรื่องราคาซื้อขาย แถมยังไม่ได้รับผิดชอบเรื่องนี้อีก คนที่จัดการเรื่องนี้คือเลขาซิน
เลขาซินฟังอยู่เงียบๆ ด้านหลังเผยเชียนพลางจดข้อมูลลงสมุด เธอพร้อมตัดราคาทุกเมื่อขอแค่เผยเชียนสั่ง
“น่าจะประมาณนี้แหละครับบอสเผย ผมตีราคาให้แบบไม่เอากำไร ปัดเศษเอาราคากลมๆ ไปที่หนึ่งล้านหยวน โอเคไหมครับ”
บอสตู้ทำหน้าประมาณว่า ‘นี่ลดสุดแล้วนะ’
เผยเชียนไม่ได้ตอบอะไร แต่ถามคำถามออกไปแทน “จำได้ว่าหัวหน้าฝ่ายวางแผนคนก่อนหน้านี้ชื่อหลิวนี่ครับ เขาอยู่ไหนเหรอครับตอนนี้”
ตู้รุ่ยเจี๋ยนิ่งไปก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ “อ๋อ หัวหน้าหลิวเหรอครับ เขาลาออกไปแล้วเมื่อไม่กี่วันก่อน น่าจะหางานที่บริษัทอื่นได้แล้ว
“ไม่ต้องห่วงนะครับบอสเผย เสี่ยวปินทำตำแหน่งนักออกแบบระบบมานาน ความสามารถล้นเหลือเลยครับ ตอนนี้ได้เลื่อนขั้นมาเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผนแทนหัวหน้าหลิวแล้ว! ไม่สิ อาจจะเก่งกว่าหัวหน้าหลิวเลยด้วยซ้ำ!”
ลาออกเหรอ
โธ่…
เผยเชียนกลุ้มใจ
หัวหน้าหลิวรู้ว่าบริษัทกำลังจะเจ๊งเลยไปหางานเผื่อเอาไว้แล้ว
ก็จริงแหละ มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยสำหรับหัวหน้าหลิวที่มีประสบการณ์ด้านวางแผนเกมและมีประวัติการทำงานอันหรูเลิศ
น่าเสียดายจริงๆ ที่บริษัทดีๆ แบบนี้กลับไม่สมประกอบก่อนที่เขาจะเข้าซื้อ
แต่เผยเชียนก็ไม่ได้สนใจอะไรนักและไม่คิดจะไปตามตัวหัวหน้าหลิวกลับมาด้วย
บริษัทนี้ขาดแค่หัวหน้าฝ่ายวางแผน แค่หาคนมาทำตรงนี้ก็ไปต่อได้
เผยเชียนหันมองหวังเสี่ยวปิน เขารู้สึกว่าเจ้านี่ไม่เหมาะจะเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผน
จากที่บอสตู้พูด เขาเป็นนักออกแบบระบบของโปรเจ็กต์ก่อน จึงรู้และเข้าใจในตัวโปรเจ็กต์เป็นอย่างดี ความสามารถก็เข้าขั้น
ฟังดูแล้วก็น่าจะเป็นเรื่องจริง
ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ควรให้เจ้านี่เป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผน เกิดเก่งกว่าหัวหน้าหลิวขึ้นมาจะทำยังไง
ก็ต้องหาคนอื่นมาเปลี่ยน
เผยเชียนครุ่นคิดอยู่ในใจ ใบหน้าไม่ได้แสดงอาการอะไร
“ขอลองเล่นเกมทั้งสองเกมที่บริษัทคุณทำได้ไหมครับ” เผยเชียนถาม
ตู้รุ่ยเจี๋ยพยักหน้า “ได้ครับ เสี่ยวปิน ไปเอาโน้ตบุ๊กมาเปิดเกมให้บอสเผยลองเล่น”
หวังเสี่ยวปินพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปหาโน้ตบุ๊กนอกห้องทำงาน
เผยเชียนเห็นว่าบนโต๊ะของตู้รุ่ยเจี๋ยก็มีโน้ตบุ๊กวางอยู่
แสดงว่าตู้รุ่ยเจี๋ยไม่เคยเล่นเกมที่บริษัทตัวเองทำเลย
เผยเชียนรู้สึกอิจฉาขึ้นมา
ดูสิ! บริษัทใหญ่ต้องเป็นแบบนี้แหละ บอสไม่ได้สนใจว่าบริษัทจะดำเนินการกันยังไง และปล่อยให้บริษัทขาดทุนด้วยตัวเอง
ย้อนกลับมาดูเถิงต๋า ฉันตรวจดูรายละเอียดทุกอย่างในเกม แต่ก็ดันสร้างปัญหาให้ได้เหมือนเดิม
ไม่นานหวังเสี่ยวปินก็กลับมาพร้อมโน้ตบุ๊ก
ฉางหยางเกมส์ทำเกมออกมาสองเกม เกมแรกชื่อนักพรตสะกดใจ ส่วนอีกเกมชื่อเพลงรบโลหิต ทั้งสองเกมต้องเล่นผ่านเว็บบราวเซอร์ เกมแรกเป็นเกมแนวบริหารทรัพยากร เกมที่สองเป็นเกม RPG เนื้อหาเกี่ยวกับการรบกันของสองชาติ
เผยเชียนเปิดเกมนักพรตสะกดใจขึ้นมาเล่นก่อน
อย่างแรกที่เห็นหลังจากสร้างบัญชีผู้ใช้คือภาพวาบหวิว บนหน้าจอมีสาวสวยนุ่งน้อยห่มน้อยชวนเลือดกำเดาไหลโชว์หราอยู่
ตู้รุ่ยเจี๋ยกับหวังเสี่ยวปินรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ทั้งคู่รู้สึกเหมือนกำลังพาลูกสะใภ้หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ไปเจอญาติผู้ใหญ่
พวกเขาได้ยินมาว่านอกจากบอสเผยจะเป็นบอสของบริษัทแล้ว ยังเป็นนักออกแบบเกมหลักของบริษัทเถิงต๋าด้วย
อย่างเกมฮิตล่าสุดอย่างเกมนักออกแบบเกมที่มีการวิเคราะห์และวิจารณ์อุตสาหกรรมเกมในประเทศ ไม่ว่าจะเป็นระบบการเล่น งานภาพ และแก่นสารหลักของเกมต่างอยู่ในระดับเดียวกับเกมของต่างประเทศ
ส่วนฉางหยางเกมส์เหมือนเพิ่งจะตั้งไข่
ระดับห่างไกลกันราวฟ้ากับเหว…
ถ้าบอสเผยได้เห็นเกมแล้วเกิดไม่ชอบใจ จนตัดสินใจไม่ซื้อบริษัทพวกเขาขึ้นมาจะทำยังไง
เผยเชียนสำรวจเกมอย่างรวดเร็วแล้วพบว่าเนื้อหาเกมก็เหมือนที่ชื่อเกมจะสื่อ…
เป็นแค่เกมบริหารทรัพยากรบนเว็บทั่วไปที่อัดแน่นไปด้วยสาวสวยมากหน้าหลายตา เล่นไปสักพักก็จะปลดล็อกสาวสวยคนใหม่ได้เพิ่ม
ทุกองค์ประกอบของเกมนี้ถือว่าห่วยแตก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมปิดให้บริการไป
เผยเชียนปิดเกมแรกแล้วเปิดเกมเพลงรบโลหิตขึ้นมาเงียบๆ
กราฟฟิกของเกมนี้ดีกว่าเกมเมื่อกี้ แต่ก็ยังถือว่าแย่อยู่ดี
เกมนี้เป็นเกมแนว ‘ไล่ฟันไม่ยั้ง’ ที่เห็นได้ทั่วไป ภาพสองมิติของเกมทำให้เผยเชียนรู้สึกเหมือนย้อนกลับไปอยู่ในยุคหิน
แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าเกมนี้จะทำเงินให้ได้มากมายในช่วงสองเดือนแรกหลังปล่อยเกม จนเพียงพอที่จะแบกรับค่าใช้จ่ายประมาณสามแสนหยวนต่อเดือนของฉางหยางเกมส์ ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์สุดๆ
พอได้เห็นทั้งสองเกม เผยเชียนก็รู้สึกหน่วงๆ ขึ้นมาหน่อยๆ
เขารู้แล้วว่าทำไมตัวเองถึงไม่ขาดทุน
เป็นเพราะขาดความคิดสร้างสรรค์นี่เอง!
เพราะเขามีความทรงจำจากปี 2019 รสนิยมและสไตล์ความชอบได้ผ่านการบ่มเพาะมาจากงานขึ้นหิ้งหลายชิ้นในช่วงเวลานั้น
ถึงเขาจะอยากสร้างเกมกากๆ ขึ้นมาใจจะขาด สิ่งเดียวที่เขาคิดออกคือเกมที่มีกำแพงค่าใช้จ่ายสูงๆ ในตลาด
แต่พวกเกมที่วางกำแพงค่าใช้จ่ายไว้สูงปรี๊ดในความทรงจำของเผยเชียนมีแต่เกมที่เอาตัวรอดในตลาดอันดุเดือดมาได้ แถมยังทำกำไรได้อีกด้วย!
เพราะอย่างนั้นจินตนาการของเขาจึงถูกจำกัดไว้ ไม่สามารถคิดเกมที่กากกว่านั้นได้
แต่ตอนนี้เขารู้แล้ว
ว่ามันต้องเป็นเกมแบบเกมนักพรตสะกดใจและเกมเพลงรบโลหิต…
เล่นไปได้แค่สองนาทีก็รู้สึกเหมือนโดนถอดสมองออกมาเหยียบ
กะแล้วว่าต้องเชื่อมือผู้เชี่ยวชาญด้านการขาดทุน
การซื้อกิจการครั้งนี้ดูจะเป็นเรื่องดีเลยทีเดียว!
…………
YOU MAY ALSO LIKE
นพน์
มัวไปหมดอ่านไม่ต่อเนื่อง