ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี - บทที่ 63 พล็อตเนื้อเรื่อง

เฉินชาทำตามคำแนะนำการเล่นบนหน้าจอ เขาเลื่อนเมาส์พร้อมกดคลิกซ้ายเพื่อหลบหนีจากฝ่ามือของศพ

ตัวเอกกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดระหว่างที่พยายามหลบหนีอย่างสุดกำลัง เขาเตะซอมบี้ออกแล้วกระทืบลงที่หัวจนแหลกละเอียด!

แน่นอนว่า วิสัยทัศน์ของตัวละครหันหลบไปด้านข้างในช่วงสำคัญเพื่อเลี่ยงภาพน่าสยดสยอง

ถึง ERSO จะมีระบบเรตติ้งเป็นของตัวเอง แต่ทั้งเปาซวี่และหวงซื่อปั๋วไม่อยากให้เกมฐานทัพกลางทะเลจัดอยู่ในหมวดเกมที่ไม่เหมาะกับเยาวชน เพราะจะทำให้จำนวนผู้เล่นลดลง

ตัวเกมมีการปรับเปลี่ยนเล็กน้อยเพื่อเลี่ยงไม่แสดงฉากแบบเมื่อครู่ชัดเจนจนเกินไป

ตัวเอกล้มลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวด จากมุมมองบุคคลที่หนึ่ง เฉินชาเห็นว่ามีแผลโชกเลือดอยู่ตรงขาขวาของตัวเอก เพราะโดนซอมบี้กัด กางเกงทรงคาร์โก้ของตัวเอกขาดเป็นรู ผิวหนังตรงจุดที่มีรูขาดเป็นแผลเหวอะหวะ เลือดสดๆ ไหลย้อย

ตัวเอกพยายามยืนขึ้นอย่างยากลำบากแล้วมุ่งหน้าตรงไปยังทางออก

ในที่สุดเขาก็ถึงประตูแห่งสุดท้าย

ประตูตรงหน้าเปิดแง้มไว้ เห็นแสงสว่างลอดผ่านช่องที่แง้มเปิดอยู่ ด้านหลังประตูเหมือนจะมีเสียงอะไรบางอย่างแว่วๆ

ตัวเอกผลักประตูเปิดด้วยสองมือ

ทันทีที่ประตูเปิดออก ซอมบี้ร่างโชกเลือดตัวหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่ตัวเอกจากด้านหลังประตู มันผลักเขาล้มลงกับพื้น

“เวรแล้วๆๆๆ…!”

เฉินชากลัวขึ้นมาจับจิต ใบหน้าของซอมบี้เลื่อนเข้าหาตัวเอก บดบังวิสัยทัศน์ทั้งหน้าจอ เผยให้เห็นคราบเลือดและเศษเนื้อที่ติดอยู่บนฟันของมันอย่างชัดเจน

ถึงใบหน้าของซอมบี้จะไม่ได้ออกแบบมาสมจริงและลงรายละเอียดมากนัก แต่ก็ทำให้เฉินชาตื่นกลัวได้! เขาไม่คิดว่าจู่ๆ ซอมบี้จะโผล่ออกมาแบบนี้

 ซอมบี้ตัวนี้แต่งกายด้วยชุดทหาร ร่างกายล่ำสันยังมีสภาพสมบูรณ์ดี ไม่เหมือนซอมบี้ตัวก่อนที่สภาพอ่อนแอและไม่สมประกอบ

ซอมบี้ทหารรับจ้างผลักตัวเอกที่กำลังเจ็บปวดลงกับพื้นแล้วยื่นหน้าเข้าไปหา “ฮื่อออ…” มันร้องคำรามจากในลำคอ เตรียมพร้อมจะกัดตัวเอกเข้าที่คอ!

ตัวเอกบีบคอซอมบี้ทหารรับจ้างไว้ด้วยมือขวา ขณะเอื้อมมือซ้ายไปทางเอวของซอมบี้

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้น ท่ามกลางวิสัยทัศน์ที่โชกไปด้วยเลือด เฉินชาเห็นตัวเอกผลักซอมบี้ทหารรับจ้างออกจากตัวแล้วโยนศพของมันทิ้งไว้ข้างทาง

ที่เอวของซอมบี้ทหารรับจ้างมีปืนพกเหน็บอยู่ ตัวเอกคว้าปืนกระบอกนั้นมายิงหัวมัน!

ภาพบนหน้าจอเริ่มพร่ามัวเพราะตัวเอกเสียเลือด เฉินชาจึงไม่เห็นฉากซอมบี้หัวระเบิดเพราะโดนยิงเข้าที่หัว แต่วิสัยทัศน์อันพร่ามัวและเสียงพากย์ของตัวเอกก็เน้นย้ำความเข้มข้นของสถานการณ์เมื่อครู่เป็นอย่างดี!

เฉินชาหวาดกลัว

นี่มันบ้าไปแล้ว!

เกมระบุว่าเป็นเกมแนว FPS แต่เนื้อหากลับไปในทางเกมสยองขวัญ ฉากเมื่อกี้ทำคนกลัวจนตัวสั่นได้เลยนะ!

จริงๆ แล้ว การต่อสู้ทั้งสองครั้งเมื่อครู่เป็นแค่ฉากคัตซีน แค่กดคลิกเมาส์รัวๆ ก็ผ่านได้แล้ว แต่ฉากที่ว่าก็ทำให้เฉินชาถึงกับเหงื่อตก

ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะซอมบี้ที่กัดขากับซอมบี้ที่ซุ่มโจมตีจากด้านหลังประตูจู่ๆ ก็โผล่มา เขายังไม่ทันตั้งตัวว่าจะเจอซอมบี้พวกนี้ ทำให้ตื่นตกใจไปยกใหญ่!

ถัดจากนั้นเป็นช่วงสอนการเล่นเหมือนเกมอื่นๆ

ระบบเริ่มสอนการควบคุมพื้นฐานอย่างการเล็งปืนพก การยิง การเปลี่ยนกระสุน การนั่งย่อ ระบบควบคุมของเกมนี้ไม่ได้แตกต่างจากเกม FPS เกมอื่นๆ เฉินชาเข้าใจการควบคุมได้อย่างรวดเร็ว

ระหว่างนั้น ตัวเอกในเนื้อเรื่องก็เดินไปเจอชุดปฐมพยาบาลในตู้เก็บของในห้อง เขาจัดการพันแผลตรงท้องและขาขวา

เขาเจอคีย์การ์ดบนศพศพหนึ่งในห้องด้วย

หลังจากปฐมพยาบาลเบื้องต้นเสร็จ เนื้อเรื่องของเกมก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ ตอนแรกตัวเอกเจอแต่พวกซอมบี้ที่ค่อนข้างอ่อนแอ เดินช้าอืดอาด เขาสามารถเล็งยิงหัวพวกมันทีละตัวได้

แต่ช่วงแรกของเกมตัวเอกไม่ได้มีกระสุนมากนัก แถมซอมบี้ยังชอบโผล่มาแบบไม่คาดคิด ถ้าไม่ตั้งใจเล่นจะโดนกัดหรือผลักลงกับพื้นได้

ถึงจะเล็งปืนแม่น แต่เฉินชาก็หวาดกลัวอยู่ตลอด

เกมไม่ได้บอกผู้เล่นตรงๆ ว่าตัวเอกเป็นใคร ต้องการอะไร แต่พอเริ่มเล่นเนื้อเรื่องไปได้สักพัก เฉินชาก็พอจะเดาอะไรได้บ้าง

ตอนนี้ตัวเอกอยู่ในฐานทัพลับอะไรสักแห่ง ด้วยสาเหตุบางอย่างทำให้มีไวรัสลึกลับแพร่ระบาดในที่แห่งนี้ มีคนจำนวนมากติดเชื้อไวรัสและกลายพันธุ์เป็นซอมบี้

นอกจากตัวเอกจะโดนทหารรับจ้างในฐานทัพตามล่าแล้ว ยังโดนเหล่าซอมบี้กัดเข้าอีก

ถึงตัวเอกจะพยายามพันแผลห้ามเลือดด้วยชุดปฐมพยาบาลที่เจอ แต่ก็ไม่สามารถหยุดเชื้อไวรัสไม่ให้เติบโตได้ ตอนนี้ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วว่าเขาจะกลายเป็นซอมบี้ตอนไหน

ตัวเอกไม่มีเพื่อน ไม่มีใครร่วมสู้ ไม่มีแม้แต่อุปกรณ์ให้ติดต่อโลกภายนอก เขาทำได้แค่ฝ่าฟันภัยอันตรายและตามหาไอเทมภายในฐานทัพนี้เพียงลำพัง เขาต้องสู้กับซอมบี้และทหารรับจ้างเพื่อเอาชีวิตรอด

ระหว่างทางผู้เล่นต้องเจออุปสรรคมากมายนับไม่ถ้วน

ด้านการต่อสู้ ผู้เล่นต้องใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างกันในการรับมือเหล่าซอมบี้และทหารรับจ้าง

ซอมบี้มีการรับรู้ทางเสียงที่ดีมาก ถ้ายิงปืนออกไปก็จะเป็นการเรียกความสนใจจากซอมบี้รอบๆ ถ้าผู้เล่นไม่แม่นปืนมากพอก็อาจตกที่นั่งลำบากได้เมื่อโดนซอมบี้ล้อม

นอกจากนั้นถึงผู้เล่นจะสังหารฝูงซอมบี้ได้ กระสุนก็ต้องหมดเป็นธรรมดาและต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถใช้อาวุธได้

ดังนั้นทางที่ดีที่สุดในการรับมือซอมบี้คือการต่อสู้ระยะประชิด ผู้เล่นต้องออกล่าซอมบี้เงียบๆ และเข้าสังหารพวกมันทีละตัว

แต่ทหารรับจ้างมักออกลาดตระเวนเป็นกลุ่มๆ ถ้ามีคนใดคนหนึ่งหายตัวไป คนอื่นๆ ก็จะตื่นตัว ตะโกนบอกกันให้คอยระวังตัว

ดังนั้นการลอบสังหารจึงไม่ใช่วิธีที่เหมาะสมในการรับมือทหารรับจ้าง ผู้เล่นควรใช้ปืนสู้กับพวกทหารรับจ้างและพยายามจบการต่อสู้ให้ได้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ พอจัดการพวกทหารรับจ้างเสร็จก็สามารถเติมกระสุนได้ และบางทีก็อาจจะได้ปืนกระบอกใหม่มาด้วย

แน่นอนว่าบางครั้งผู้เล่นจะต้องรับมือทหารรับจ้างและซอมบี้พร้อมๆ กัน ที่ผู้เล่นควรทำคือล่อซอมบี้และทหารรับจ้างให้ไปสู้กันเอง จากนั้นก็รอเก็บงานทีหลัง

ในบางสถานการณ์ ผู้เล่นสามารถใช้ไอเทมพิเศษในเกมได้ เช่น รัวปืนกลใส่จุดที่กำหนดเพื่อฆ่าล้างบางซอมบี้ แต่ส่วนใหญ่แล้ว ผู้เล่นจะต้องคอยบริหารจัดการอาวุธและกระสุนที่มี กระสุนทุกนัดสำคัญมากในการเอาตัวรอด

ถึงเหตุการณ์ต่างๆ ในเกมจะเกิดขึ้นในฐานทัพ แต่ฉากก็ออกแบบมาเหมือนเป็นเขาวงกต

ประตูบางแห่งถูกกั้นไว้ ไม่สามารถผ่านได้ บางแห่งต้องใช้คีย์การ์ด บางแห่งต้องใช้ไอเทมพิเศษในการทำลาย

พอเล่นผ่านไปเรื่อยๆ ศัตรูก็จะแข็งแกร่งขึ้นและมีหลากหลายมากขึ้น

ที่แย่คือบางครั้งตัวเอกจะค่อยๆ เสียสติ ซึ่งทำให้วิสัยทัศน์พร่ามัว ต้องใช้เวลาสักพักถึงจะกลับเป็นปกติ เมื่ออยู่ในสภาวะดังกล่าว ตัวเอกจะมือสั่น ไม่สามารถเล็งปืนได้แม่นยำ การเคลื่อนไหวช้าลง บางทีอาจถึงกับไม่สามารถเดินเป็นเส้นตรงได้

ในที่สุดเฉินชาก็พบบอสรองตัวแรก

บอสตัวแรกของเกมคือซอมบี้กลายพันธุ์สุดแข็งแกร่ง มันตัวใหญ่กว่าซอมบี้ทั่วๆ ไป และมีแถบเลือดที่ยาวกว่า

เนื่องจากเป็นแค่บอสรองตัวแรก เฉินชาจึงสามารถโค่นมันลงได้ด้วยอาวุธต่างๆ ที่สะสมมาก่อนหน้า

หลังจากนั้นตัวเอกก็ล้มตัวลงกับพื้นจากความเหนื่อยล้า วิสัยทัศน์ของเขาเริ่มพร่ามัว

เขาทุ่มพลังที่มีไปหมด ไวรัสที่ได้รับมาเริ่มทำให้เขาสูญเสียสติสัมปชัญญะ

สุดท้ายตัวเอกก็หลับตาลง ภาพบนจอมืดดำไป

…………………