จอมศาสตราพลิกดารา - บทที่ 579 หลอกให้รากเลือด

ดาบดี

 

เส้นดาบไหลลื่น งดงามดั่งละมั่งแขวนเขา เป็นธรรมชาติ ประหนึ่ง งานศิลปะที่งดงามสมบูรณ์แบบ ดั่งขนห่านป่าที่ยาวที่สุด สมบูรณ์แบบ ที่สุดอันนั้น ประกายสีแดงดําทอประกาย

 

ร่องกลางดาบทั้งสองด้านเส้นคมชัด เต็มไปด้วยความรู้สึกเหมาะ มือ ทอประกายแสงล�าลึกอันเป็นเอกลักษณ์ของอาวุธ ชวนให้คนขนลุก ขึ้นมาเสียเฉยๆ

 

เป็นดาบที่ดียิ่งนัก!

 

เป็นดาบที่ดีแน่นอน

 

หลี่มู่ตาวาววาบ ชอบดาบเล่มนี้ทันที

 

ตัวเขาเองเป็นนักดาบ ความชอบต่อดาบก็มีความปรารถนา ออกมาจากห้วงลึกของจิตใจเหมือนกับนักกระบี่ที่มีต่อดาบวิเศษ ทหาร ม้าที่มีต่อม้า นักรบขุนพลที่มีต่อชุดเกราะ นักเล่นหมากล้อมต่อกระดาน หมากล้อม ชายโอตาคุที่มีต่อแผ่นเอวี โอตาคุหญิงที่มีต่อหนุ่มสองมิติ

 

ข้อเสียเพียงอย่างเดียวคือ ดาบเล่มนี้ยังไม่ได้ลับคม

 

พ่อค้าตัวเตี้ยเอ่ย “ดาบวิเศษเล่มนี้ชื่อว่า ‘ขอบฟ้าเพียงเอื้อม’ เป็น อาวุธระดับของวิเศษเต๋า เคยเป็นของจอมมารทายาทคนบาปที่สยบ เขตดาราเทพวีรชนคนหนึ่ง ภายหลังจอมมารทายาทคนบาปผู้นี้ถูก สํานักเซียนต่างๆ สังหาร ดาบเล่มนี้จึงได้ผลัดเปลี่ยนมือไปเรื่อยๆ ข้า เองบังเอิญได้มาจากสหายเก่า โรงยุติธรรมได้ตัดสิน มีใบรับรองว่าเป็น ของแท้แน่นอน ราคาจริงของมันเกินสองร้อยผลึกเซียนสีทองแน่นอน สหายน้อย โอกาสหายากยิ่งนัก เจ้าอย่าได้พลาดโอกาสเสียเล่า”

 

โรงยุติธรรมที่เขาว่าเป็นร้านค้าแฟรนไชน์ที่มีชื่อเป็นอย่างยิ่งใน แดนดาราจื่อเวย มีชื่อเสียงเป็นประกันหลายหมื่นปี วิจารณ์และพิสูจน์ ของล�าค่า สมบัติแปลกประหลาดต่างๆ ได้ ของที่ผ่านการพิสูจน์จาก ร้านนี้เก่าแก่ร้านนี้ รับประกันได้ว่าเป็นของจริงแท้แน่นอน ไม่มีทางเป็น ของปลอม พูดได้ว่าเป็นสัญลักษณ์ของความน่าเชื่อถือ

 

ในเขตดาราเทพวีรชน โรงยุติธรรมล้วนมีสาขาย่อยบนดาวดวง ใหญ่ๆ คอยรับงานภารกิจต่างๆ ซื่อสัตย์จริงใจไม่หลอกแม้แต่เด็กหรือ คนแก่ ชื่อเสียงดีนัก

 

แน่นอน หลี่มู่ไม่รู้เรื่องพวกนี้

 

เขารู้แค่ว่าตัวเองชอบดาบเล่มนี้มาก

 

ดังนั้นหลี่มู่ไม่แม้แต่จะคิด พยักหน้าแล้วตอบไปทันที “ดี”

 

เขายื่นมือหยิบดาบเล่มนี้มาเลย

 

ความรู้สึกคล่องถนัดมือได้ดั่งใจอย่างไม่เคยมีมาก่อนแผ่มาตาม ด้ามดาบ

 

หลี่มู่รู้สึกว่าเหมือนดาบเล่มนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายทันที ทั้งยังเหมือนว่าก่อนหน้านี้ก็เคยถือดาบเล่มนี้เอาไว้หลายร้อยปี ใจสื่อถึง กันได้นานแล้ว

 

ความรู้สึกคนและดาบรวมเป็นหนึ่งแปลกประหลาดเป็นอย่างยิ่ง ต่อให้เป็นตอนที่ใช้ดาบวัฏจักรก็ไม่มีความรู้สึกเช่นนี้

 

และก็ในเสี้ยวขณะที่หลี่มู่จับดาบสงครามปีกห่านป่าด้ามนี้ ตัวดาบ ก็สั่นสะท้านเล็กน้อย ส่งเสียงดั่งมังกรพยัคฆ์ เสียงของมันยินดีปรีดา เหมือนว่าดาบนี้มีจิตวิญญาณ กําลังร้องอย่างตื่นเต้นขานตอบรับหลี่มู่ อย่างนั้น

 

พ่อค้าอ้วนเตี้ยเห็นภาพฉากนี้ก็หน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย

 

ดาบเล่มนี้ได้รับการพิสูจน์จากโรงยุติธรรมแล้วจริงๆ เป็นดาบที่ เขาลอบวางแผนสหายสนิทสังหารช่วงชิงมา ราคาสองร้อยผลึกเซียนสี

 

ทองแน่นอน เดิมเขาคิดจะเก็งกําไร ปั่ นราคาแล้วค่อยขายทิ้ง ตอนนี้ เพื่อรวบรวมเงินจึงหยิบเอาออกมาก่อน

 

แต่ว่า เขาไม่ปวดใจแม้แต่น้อย

 

เพราะในใจของเขา หลี่มู่เป็นคนตายไปแล้ว

 

เขาไม่กลัวหลี่มู่จะหลอกเขาเลยสักนิด

 

เพราะเขาจ้องผลึกเซียนสีทองที่หลี่มู่สกัดออกมาพวกนั้นไว้ตั้งนาน แล้ว เขาตัดสินใจแล้วว่า แค่หลี่มู่ออกจากตําบลฉาบทอง ก็จะลงมือฆ่า ชิงสมบัติทันที

 

เรื่องแบบนี้เขาทํามานักต่อนักแล้ว เขาไม่ความกดดันในใจเลย แม้แต่น้อย

 

ตอนนี้หลี่มู่ได้ไปจากเขาเท่าไหร่ ถึงตอนนั้นเขาก็จะให้หลี่มู่คาย ออกมาเป็นเท่าตัว

 

ผลึกเซียนสีทองและเงินทั้งหมดในตัวเอาออกมารวมกัน รวมกับ ดาบสงครามปีกห่านป่า ‘ขอบฟ้า’ พ่อค้าอ้วนเตี้ยก็รวมสี่ร้อยผลึกเซียน สีทองจนครบ

 

“ช่วยสกัดหินที”

 

พ่อค้าอ้วนเตี้ยบอกกับเจ้าของแผงลอยชุดคลุมดํา

 

เจ้าของแผงลอยชุดคลุมดําพยักหน้า หยิบดาบหินทรงครีบปลา ออกมาอีกครั้ง แสงสีขาวฉายประกายวาบ ยกมือดาบตวัด เฉือนราชา หินต้นกําเนิดก้อนมหึมาก้อนนี้ออกไปหนึ่งชุ่น

 

ฉัวะ! เสียงเบาๆ ดังขึ้น หินต้นกําเนิดประมาณหนึ่งในสี่ร่วงลงพื้น รอบๆ ดังไปด้วยเสียงแตกตื่นฮือฮา

 

ที่รอยผ่า ขาวโพลนไปทั่ว ไม่มีประกายแสงแม้แต่น้อย เป็นหิน ธรรมดาโดยสิ้นเชิง ไม่มีผลึกเซียนอยู่แม้แต่น้อย แม้แต่ประกายสี ทองแดงก็มองไม่เห็น

 

“นี่…”

 

“พลาดแล้ว?” “หินไร้ประโยชน์!” “ไม่จริงน่า” เหล่าผู้ชมที่ล้อมมุงอึ้งไปในทันที

 

คนที่อึ้งยิ่งกว่าคือพ่อค้าอ้วนเตี้ย

 

เห็นชั้นหินขาวโพลนซีดๆ นั่น ใบหน้าอวบอ้วนเหมือนสุนัขพันธุ์ ชาเป่ยเขียวคล�าขึ้นทันที ใจก็เย็นวาบไปกว่าครึ่ง

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน” เขามองไปยังหลี่มู่ น�าเสียงซักไซ้

 

หลี่มู่เอ่ยด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “นี่เหลืออีกตั้งสามในสี่ส่วนไม่ใช่หรือ ไง?”

 

พ่อค้าอ้วนเตี้ยชะงัก

 

คนรอบๆ ได้ฟังก็ตั้งสติขึ้นได้เช่นกัน

 

ใช่แล้ว ราชาหินต้นกําเนิดก้อนใหญ่ขนาดนั้น ไม่มีทางเป็นผลึก เซียนสีทองไปเสียทั้งก้อนหรอก ไม่ต้องพูดว่าสามในสี่ส่วน ต่อให้เหลือ หนึ่งในสี่ส่วน ขอแค่สกัดผลึกเซียนสีทองได้ร้อยละห้าสิบจากหนึ่งในสี่ ส่วนที่เหลืออยู่ ราคาของมันอยู่เหนือสี่ร้อยผลึกเซียนสีทอง

 

“อ่า เป็นข้าที่วู่วาม สหายน้อยโปรดอภัย โปรดอภัย”

 

พ่อค้าอ้วนเตี้ยก็ใจเย็นลงมาอย่างรวดเร็ว เขามองไปยังราชาหิน ต้นกําเนิดสามในสี่ส่วนที่เหลือ ดวงตาฉายประกายละโมบร้อนผ่าว

 

ก็เห็นดาบหินทรงครีบปลาในมือของเจ้าของแผงลอยชุดคลุมดํา ส่องประกายฟุ่บๆ เฉือนทิ้งไปอีกหนึ่งในสี่ส่วน

 

สีขาวซีดโพลน

 

ก็ยังคงเป็นหินไร้ประโยชน์

 

“นี่…”

 

“เอ่อ…”

 

สายตานับไม่ถ้วนจับจ้องมาที่หลี่มู่ทันที

 

ท่าทางของหลี่มู่สงบเยือกเย็น พูดกับเจ้าของแผงลอยชุดคลุมดํา “สกัดต่อไป…ไม่ต้องเฉือนทีละนิดๆ แล้ว ผ่าไปตรงกลางเลย”

 

เขาพูดแล้วยังพลางวาดเส้นลงดาบออกมาเส้นหนึ่ง

 

อ้อ ที่แท้วิธีของเจ้าของแผงลอยก่อนหน้านี้ไม่ถูกต้อง

 

หลายคนถูกท่าทางสงบไม่สะทกสะท้านของหลี่มู่แบบนี้ทําให้รู้สึก แบบนั้นจริงๆ จึงเลือกที่จะเชื่ออีกครั้ง

 

ในใจของพ่อค้าอ้วนเตี้ยลุกไหม้ไปด้วยความหวัง

 

เจ้าของแผงลอยชุดคลุมดําตวัดดาบลงไปตามรอยที่หลี่มู่ลาก ดาบ ตวัดลงมาผ่าราชาหินต้นกําเนิดที่เหลืออยู่จากตรงกลางแบ่งออกเป็น สองส่วน แสดงให้เห็นอย่างขัดเจน

 

“โอ้ เหล่าบรรพชน” “สวรรค์”

 

“นี่…” “เกิดอะไรขึ้น?”

 

“คราวนี้เกิดเรื่องใหญ่จริงๆ แล้ว” ผิวหน้าตัดของราชาหินต้นกําเนิดเป็นระเบียบ เรียบลื่นดั่งกระจก

 

แต่—— ก็ยังคงเป็นหินไร้ประโยชน์ หินไร้ประโยชน์!

 

ทุกคนต่างอึ้งตะลึง แม้แต่ปรมาจารย์ศิลายังสีหน้าเหมือนกินหนูตาย

 

ในบรรดาหินต้นกําเนิดที่หลี่มู่เลือก หินต้นกําเนิดที่เขาคาดหวังไว้ มากที่สุดก็คือราชาหินต้นกําเนิดก้อนนี้ มันตรงกับลักษณะผลึกเซียน ชนิดต่างๆ ทุกประการ และก็เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าในที่สุดสายตาของ ตนก็สามารถเทียบกับหลี่มู่ได้แล้ว ใครจะรู้ว่าครั้งนี้ดันพลาดเสียได้

 

สายตานับไม่ถ้วนมองมายังใบหน้าของหลี่มู่อีกครั้ง

 

พ่อค้าอ้วนเตี้ยแทบจะกุมหัวใจของตัวเอง ต้องมีการประคองจาก องครักษ์ถึงจะพอฝืนยืนได้มั่น เขามองหลี่มู่อย่างโกรธแค้น

 

หลี่มู่ก็ยังคงนิ่งสงบ

 

“มารดามันสิ เลือกผิดเสียได้”

 

เขาเอ่ยราบเรียบ

 

ท่าทางเช่นนั้นเหมือนราคาของราชาหินต้นกําเนิดก้อนนี้แค่หนึ่ง ผลึกเซียนสีทองแดง ไม่ใช่สี่ร้อยผลึกเซียนสีทอง ท่าทางที่แสดงออกมา คือกวนประสาท

 

“ฮะๆ ฮะ ฮ่าๆๆ…” ติงอี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะอย่างอดไม่ได้ จน สุดท้ายหัวเราะจนปวดท้อง กุมท้องนั่งยองๆ บนพื้น ตีพื้นอย่างเต็มแรง

 

เสียงหัวเราะบาดหูทําให้ทุกคนเหมือนตื่นจากฝัน

 

“เจ้าเศษสวะมารดามันสิ เจ้าหลอกข้า?”

 

พ่อค้าอ้วนเตี้ยเหมือนสิงโตตัวผู้ที่กําลังผสมพันธุ์แต่ถูกแย่งตัวเมีย ส่งเสียงคํารามอย่างโกรธแค้น จ้องหลี่มู่เขม็ง เหมือนจะกินหลี่มู่เข้าไป เป็นๆ

 

หลี่มู่แบมือยักไหล่ “สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง”

 

คนรอบๆ ที่มุงดูเห็นท่าทางของเขาเช่นนี้ก็ไร้คําพูดเป็นอย่างยิ่ง และก็ไม่รู้ด้วยว่าควรจะพูดอะไรดี

 

เจ้าแกล้งแสดงท่าทางเจ็บปวดเสียใจหน่อยได้ไหมเล่า? พี่ชาย ท่าทางเฉยเมยของเจ้าแบบนี้กําลังบอกคนอื่นอยู่ชัดๆ ว่าเจ้ากําลัง หลอกคนเขาอยู่

 

คนโง่ยังดูออกเลย

 

“เจ้าหลอกข้า มารดาเจ้าสิ เจ้าหลอกข้า!” พ่อค้าอ้วนเตี้ยโกรธจน เต้น พูดจาสะเปะสะปะ พูดซ�าไปซ�ามาประโยคเดียว

 

“อืม นับว่าใช่แหละ” หลี่มู่พยักหน้า

 

รับแล้ว เขายอมรับแล้ว

 

เหล่าผู้ชมผู้มุงดูไม่รู้ว่าจะบรรยายจิตใจของตัวเองอย่างไร

 

ยอมรับแบบนี้แล้ว?

 

คนบางคนมองนักพรตอัปลักษณ์ เมื่อครู่เจ้าไม่ได้สาบานอย่าง น่าเชื่อถือ บอกว่าปรมาจารย์ศิลาไม่มีทางทําเรื่องแบบนี้หรอกหรือ? ทําไมเด็กหนุ่มคนนี้ถึงทําแบบนี้เล่า?

 

“พระพุทธเจ้าผู้มีอายุขัยยาวนานไม่มีประมาณ…มารดามันสิ นี่…” นักพรตเฒ่าก็งุนงงไปเช่นกัน เจ้าเด็กนี่มันช่างชั่วร้ายนัก กล้าทําเรื่อง เช่นนี้

 

“เจ้ารนหาที่ตายใช่ไหม?” พ่อค้าอ้วนเตี้ยสายตาฉายแววเหี้ยมโหด องครักษ์ข้างกายเขาต่างล้อมหลี่มู่เอาไว้ อาวุธชักจากฝักตั้งท่าพร้อม

 

หลี่มู่ส่ายหน้าตอบกลับไปว่า “ข้าไม่อยากตาย แต่ว่าหากเจ้าอยาก ตายข้าช่วยเจ้าได้โดยไม่คิดเงิน”

 

“ซี้ดดด!” คราวนี้เหล่าผู้ชมผู้ดูเรื่องสนุกต่างตื่นตะลึงอีกครั้ง อวดดีถึงเพียงนี้เชียว? คนหนุ่มสาวสมัยนี้บ้าคลั่งถึงเพียงนี้เชียว

 

ตอนนี้เอง คนที่ความคิดปราดเปรียวบางคนก็ค่อยๆ เข้าใจอะไร ขึ้นมาแล้ว

 

หลี่มู่จงใจหลอกพ่อค้าอ้วนเตี้ยชัดๆ นับจากที่ช่วยคนอื่นเลือกหิน ต้นกําเนิดก็เริ่มวางแผนแล้ว ภายหลังเลือกหินต้นกําเนิดติดๆ กันสาม ครั้งให้พ่อค้าอ้วนเตี้ยได้กําไรเป็นเท่าตัว แต่อันที่จริงกําลังขุดหลุม หลอกเขาไปในหลุมพรางทีละก้าวๆ สุดท้ายก็โจมตีทีเดียวถึงชีวิต ให้ พ่อค้าอ้วนเตี้ยคายผลึกเซียนที่ได้กําไรไปทั้งหมดก่อนหน้านี้คาย คืนกลับมาเป็นเท่าตัว

 

ยอดเยี่ยมยิ่งนัก

 

บรรยากาศตึงเครียด พร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อ

 

“มารดามันสิ คนที่กล้าหลอกข้าเช่นนี้ยังไม่เกิดด้วยซ�า” พ่อค้าอ้วน เตี้ยโบกมือ พลางเอ่ย “จัดการ ตัดขาไอ้เศษสวะนี่ทิ้งเสีย ฮี่ๆ กลืนของ ของข้าลงไปก็ให้มันคายออกมาให้หมด!”

 

นี่ไม่ไว้หน้ากันแล้ว

 

ลงมือที่ตลาดนัดตําบลฉาบทองจะล่วงเกินสํานักอาทิตย์ทอง ใน เมื่อไปทําลายตลาดของเขา แต่พ่อค้าอ้วนเตี้ยไม่กลัวอะไรมาก มีเงิน จ้างผีให้โม่แป้งได้ภายหลังประณีประนอมกันก็ได้แล้ว

 

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!

 

ร่างเงากะพริบ

 

องครักษ์ข้างกายเขาสามสี่คนนั้น ชักกระบี่และดาบออกจากฝัก ร่างดุจอัสนีล้อมโจมตีไปยังหลี่มู่ ลงมือไร้ความปราณี แสงกระบี่แสง ดาบฟันไปยังขาทั้งสองของหลี่มู่

 

หลี่มู่มือถือดาบสงครามปีกห่านป่า จิตสังหารในตาไหลวน

 

……………………………………………………