ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1834 ไร้ประมาณมีสิ้นสุด

สิ้นสุดคําพูดของเยี่ยนจ้าวเกอ ฝนกระบี่ตกลงในค่ายกล

มารสวรรค์บุพกาลกับมารสวรรค์ไร้พันธนาคิดจะทะลวงออกค่าย กล

แต่ว่าแต่ละทิศทาง แต่ละมุม ทั่วสี่ทิศแปดทาง ขึ้นฟ้าลงดิน ล้วน เป็นประกายกระบี่ยิงใหญ่ไพศาล ทุกตําแหน่ง ไม่มีจุดตาย

มารสวรรค์บุพกาลหนีไม่พ้น มีแต่กลายร่างเป็นคามว่างเปล่า โกลาหล รองรับกลืนกินประกายกระบี่แน่นขนัดนั้น

ประกายกระบี่ทุกสายฟันลงในความโกลาหล ทําให้สภาพที่ยากจะ บอกกล่าว ยากจะบรรยายของความโกลาหลนั้น จางลงไปหลายส่วน

ประกายกระบี่สายหนึ่งยากจะก่อให้เกิดผลกระทบเชิงคุณสมบัติ

แต่ประกายกระบี่เป็นพันเป็นหมื่น เป็นร้อยล้านเป็นพันล้าน สั่งสม กันไม่หยุด ปริมาณมากพอจะกระตุ้นการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณสมบัติ!

ความโกลาหลขมุกขมัวค่อยๆ กลายเป็นแจ่มชัดแยกแยะได้ สภาพ ลี้ลับของมันยิ่งมายิ่งอ่อนแอ

มารสวรรค์บุพกาลสัมผัสได้ว่า อาการบาดเจ็บของตัวเองสั่งสมกัน ไม่หยุด ทํานบพันลี้พังทลายเพราะรังมดฉันใด รอยแตกถี่ยิบที่สั่งสมกัน บรรลุถึงขนาดประมาณหนึ่ง ก็เป็นเวลาถล่มล่มลงฉันนั้น มารสวรรค์ไร้พันธนาร่างหายไปในความว่างเปล่า ทุกๆ ที่ในมิติเวลาเหมือนมีคันฉ่องใบหนึ่งสว่างขึ้น ภาพคันฉ่อง ร้อยล้านหมื่นล้าน ไร้สิ้นสุดไร้ประมาณ คงอยู่ทุกที่ แสงกระจกสะท้อนกันและกัน หักเหหมื่นพัน พาดขวางตัดสลับ หวังว่าจะทําลายค่ายกล หรือหาทางออกจากค่ายกลได้ ประกายกระบี่ที่ถี่ยิบชนิดลมลอดไม่ผ่านเททะลักไม่หยุด แสงกระจกที่สะท้อนหักเหกัน พากันถูกประกายกระบี่ฟันขาด ปล่อยให้เงาลวงภาพกระจกคงอยู่ทุกที่ ประกายกระบี่ปรากฏขึ้น รอบๆ ทันที ฝังกลบทําลายพวกมัน ไม่มีช่องโหว่วเด็ดขาด กระจกนับไม่ถ้วนที่เหมือนคงอยู่ในทุกจุดเชื่อมของมิติเวลา ยากจะ กระจายออกจากค่ายกล ถูกจํากัดไว้ในค่ายกล

ประกายกระบี่ฟันลงไม่หยุด โผล่ขึ้นทุกตําแหน่งในมิติเวลา ไม่โดน ความว่างเปล่า ฟันกระจกบานแล้วบานเล่าแตกสลาย

มิติเวลาที่คันฉ่องอยู่ อาณาเขตถูกกดอัดจากด้านนอกไปยังด้านใน สุดท้ายถูกบีบกลายเป็นจุด ปรากฏมารสวรรค์ไร้พันธนาที่มีแปดแขน ใหม่

ประกายกระบี่ยิ่งใหญ่ฟันลงต่อเนื่อง แทงทําร้ายร่างมารสวรรค์ไร้ พันธนา

อาการบาดเจ็บอจย่างเดียวไม่มากพอจะส่งผลถึงชีวิต

แต่ว่าอาการบาดเจ็บนี้ ด้วยขอบเขตพลังของมารสวรรค์ไร้พันธนา ก็ยากจะรักษาสมานในในระยะเวลาอันสั้น

บาดแผลเป็นพันเป็นหมื่นสายสั่งสม มากพอจะทําลายล้างทุกสิ่ง

ต่อให้เห็นบรรพมารแห่งมรรคาหนึ่งอย่างมารสวรรค์ไร้พันธนาก็ ตาม!

ก่อทรายเป็นเจดีย์ เก็บเล็กผสมน้อย

ประกายกระบี่ยิ่งใหญ่ฟันลง ใกล้เคียงการเชือดเฉือน บาดแผล รวมกัน ฉีกแขนข้างหนึ่งของมารสวรรค์ไร้พันธนาก่อน!

จากนั้น ข้างที่สอง ข้างที่สาม… ภาพที่ทําให้ผู้คนเหลือเชื่อ ขนลุกขนพอง บัดนี้ปรากฏขึ้นด้านหน้า เปลี่ยนเป็นก่อนหน้าวันนี้ ไม่มีคนคาดคิดออกว่า บรรพมารผู้ ยิ่งใหญ่ตนหนึ่งจะตกต�าถึงขั้นนี้ ต่อให้ในการวางหมากบนนพยมโลกในปีนั้น จะเสียท่าครั้งใหญ่ เพราะความเกี่ยวข้องของไท่ซ่างเหล่าจวินและวานร ถึงขั้นจนถึงวันนี้ หลังผ่านไปหลายปียังไม่ฟื้ นฟูโดยสมบูรณ์ และไม่เห็นถึงอานุภาพตอน อยู่จุดสูงสุด ทว่ามารสวรรค์ไร้พันธนาในเวลานั้นไม่ได้แพ้ถึงขั้นนี้ ไร้พลังตอบโต้โดยสิ้นเชิง ได้แต่รับการโจมตีดุจห่าฝนพายุคลั่งของ ประกายกระบี่ ถูกฉีกแนวป้องกันเป็นจุดๆ จากนั้นก็ทําลายล้าง ต่อให้เป็นเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสในการวางหมากบนนพ ยมโลก แต่ว่ามารสวรรค์ไร้พันธนาก็เป็นหนึ่งในหกบรรพมารและยอด ฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดที่ขึ้นสู่ระดับมรรคามาตลอด กระนั้นตอนนี้ แม้แต่เอาตัวรอด แทบหมดสิ้นความหวัง ไม่ใช่แค่มารสวรรค์ไร้พันธนาเท่านั้น อีกด้านหนึ่ง มารสวรรค์บุพ กาลที่แข็งแกร่งกว่ามัน ก็ลําบากเช่นกัน

การชําระล้างของฝนกระบี่ไร้สิ้นสุดไร้ประมาณ ทําให้มารสวรรค์ บุพกาลทรมานเกินบรรยาย

มันกลายเป็นความโกลาหลเคลื่อนไหวไม่หยุด พร้อมกับที่พยายาม กลืนกินแก้ไขการคุกคามของฝนกระบี่ ก็หวังว่าจะพุ่งออกไปด้านนอก ค่ายกลได้

แต่ว่าตกอยู่ด้านใน กลับไม่มีวิธี

มารสวรรค์บุพกาลจนปัญญา ความโกลาหลหุบกลายเป็นจุด ใกล้เคียงกับความว่างเปล่า

วินาทีต่อมา จุดว่างเปล่านี้พลันพองระบิด พ่นสํานึกมารปราณมาร นับไม่ถ้วนจากในจุด

สํานึกมารปราณมารเหล่านั้นพุ่งออกไปทุกด้านภายใต้การปะทุ อย่างรุนแรง

มารสวรรค์บุพกาลใช้วิชาแยกร่าง ขอแค่มีสํานึกมารสายหนึ่งหนี ออกจากค่ายกลนี้ได้ อาจมีโอกาสรอด

ระหว่างความเป็นความตายนี้ มันระเบิดพลังสุดชีวิต เหมือนกับ ความโกลาหลระบิดออก อากาศโกลาหลธรรมชาติถูกผ่าเปิด

พลังระเบิดอันแข็งแกร่งถึงขั้นทําให้ค่ายกลทั้งค่ายสั่นเบาๆ

ประกายกระบี่ทั่วฟ้าที่น่ากลัวหยุดนิ่งลง

แต่พริบตาเดียว ฝนกระบี่ก็มาถึงอีกครั้ง

ประกายกระบี่หลายสายฟันลง ต่างฟันทําลายปราณมาร จิตมาร สํานึกมารหลายสายที่มารสวรรค์บุพกาลแบ่งออกมาจนดับสูญ

ถึงปราณมารสํานึกมารจะมีมาก หากแต่ประกายกระบี่ที่เอียงเทใน ค่ายกลมีมากกว่า กระจายทั่วทุกที่ ไม่มอบโอกาสให้มารสวรรค์บุพกาล หนีเอาตัวรอด

ขณะที่กวาดล้างปลาหลุดแห ก็ทรมานทําลายพลังชีวิตของมาร สวรรค์บุพกาลอย่างต่อเนื่อง

คนที่ชมศึกในโลกภายนอกเห็นดังนั้น การกระทบกระเทือนทาง จิตใจที่ได้รับ ไม่พูดก็เป็นที่ทราบได้

เทียบกับมารสวรรค์ไร้พันธนาที่คงอยู่มาโดยตลอด ทุกคนกริ่งเกรง มารสวรรค์บรรพกําเนิดที่ก่อนหน้านี้ถูกสะกดมาหลายยุคสมัยมากกว่า

ในฐานะบรรพบุรุษแหล่งกําเนิดหมื่นมาร และมารตนแรกของโลก ความแข็งแกร่งด้านพลังของมารสวรรค์บุพกาลย่อมไม่มีใดต้องกังขา

ที่ถูกเทวกษัตริย์บรรพกําเนิดสะกด มิใช่เพราะมารสวรรค์บุพกาล อ่อนแอเกินไป แต่เป็นเพราะเทวกษัตริย์บรรพกําเนิดแข็งแกร่งกว่า ทั้ง ยังกดข่มมารสวรรค์บุพกาลได้แต่กําเนิด

กระนั้นตอนนี้ ต่อจากมารสวรรค์ไร้พันธนา มารสวรรค์บุพกาลก็ เผชิญอันตรายถึงชีวิตเช่นเดียวกัน!

ตั้งแต่ก่อนการเปิดผ่าฟ้าดิน อยู่ในอากาศโกลาหลไม่มีเดือนปี มาร สวรรค์บุพกาลกับมารสวรรค์ไร้พันธนาก็บุกตะลุยไปทั่วแห่งหนแล้ว

ถ้ามิใช่เทวกษัตริย์เต๋ากับอามิตาภพุทธเจ้าชิงทําลายชะตาวิถีมาร ก่อนก้าวหนึ่ง วิถีมารอาจจะเป็นการสืบทอดที่ปรากฏยอดฝีมือระดับ มรรคามากที่สุด

หากค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์ก่อตั้งอย่างสมบูรณ์ จะเป็นค่าย กลพิฆาตอันดับหนึ่งบนโลก

แต่ถึงวันนี้ ทุกอย่างเป็นธุลีกลับสู่ธุลี ดินกลับสู่ดิน

ไม่เพียงแต่ค่ายกลสิบสองเทพมารสวรรค์กลายเป็นฟองเงา จอม มารเช่นมารจิตแรกเริ่มก็ล้วนประสบภัยตกตายเช่นกัน

ปัจจุบัน มารสวรรค์สองตนกําลังจะเดินสู่ทางตัน!

หลังจากวันนี้ วิถีมารจะกลายเป็นประวัติศาสตร์!

คนชมการศึกด้านนอกค่ายกล พอเห็นฉากเหตุการณ์นี้ ไม่ว่าก่อน หน้านี้จะมีความคิดอย่างไร ตอนนี้ต่างมีอารมณ์ซับซ้อน สะทกสะท้อน ใจ

ผู้ที่ก่อให้เกิดทุกสิ่งนี้ในวินาทีนี้ ยืนนิ่งอยู่ในค่ายกล ยืนอยู่บนแท่น สูงแท่นหนึ่ง สีหน้าผ่อนคลายเสมือนไม่ยี่หร่ะ ขณะเสกสายฟ้าสายหนึ่ง สั่นสะเทือนกระบี่ลงทัณฑ์เซียนที่ห้อยกลับด้านบนประตู

ผู้ชมดูเห็นดังนั้น คนจํานวนมากขึ้นเรื่อยๆ ต่างก็นับถือจากใจ

“ราชันมรรคาสูงส่ง ขอให้มีอายุขัยและความสุขไร้ประมาณ!”

หลังจากมารสวรรค์ธรรมชาติและกษัตริย์ซีตกตายในยุคบุพกาล ถึงระหว่างผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคามักมีภัยพิบัติคลื่นลม แต่ก็ไม่เคยมียอด ฝีมือระดับมรรคาเสียชีวิตอีก

หมื่นปีมานี้ ผู้เข้มแข็งระดับเซียนที่เสียชีวิตมีนับไม่ถ้วน ผู้ยิ่งใหญ่ ระดับมรรคาดํารงอยู่มาโดยตลอด

เหมือนกับมารสวรรค์ไร้พันธนาได้รับบาดเจ็บสาหัสในการวาง หมากบนนพยมโลก เป็นสภาพเลวร้ายที่หายากแล้ว

หากแต่เรื่องราวในตอนนั้น ดูจากตอนนี้ก็แค่ธรรมดา

มรรคาเกิดมรรคาดับ…

คนจํานวนมากขึ้นเรื่อยๆ ขบคิดคําพูดนี้ ในใจตื่นตระหนก มีเจ้ามรรคาเกิดใหม่ มีเจ้ามรรคาดับสูญ ดับสูญเพราะเจ้ามรรคาผู้เกิดใหม่นี้! ในค่ายกลลงทัณฑ์เซียนตอนนี้ ครั้งเดียวมีถึงสองคน! และนี่ยังไม่จบ “ก่อนหน้านี้บอกแล้วว่า จุดจบก็คือจุดจบ ไม่มีทางเกิดจุดเริ่มต้น ใหม่” เยี่ยนจ้าวเกอมองเทวกษัตริย์ไร้ประมาณนิ่งๆ “วันนี้ ไร้ประมาณ มีสิ้นสุด”

………………..