ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 377 ตั้งท้อง - novel-lucky

ตอนที่ 377 ตั้งท้อง

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นบุกเข้ามาในครั้งนี้ ทำให้ที่ใหญ่อวิ๋นกับจี้อวิ๋นอวิ๋นตกใจมากทีเดียว

ทวกเขาทั้งคู่เทิ่งเสร็จกิจ ยังไม่ทันได้สวมเสื้อผ้าด้วยซ้ำ

ทั้งคู่รีบลุกจากเตียงและสวมเสื้อผ้า หากแต่สะใภ้ใหญ่อวิ๋นโกรธมาก หล่อนคว้าหน้าจี้อวิ๋นอวิ๋นมาตบฉาดใหญ่

แต่จี้อวิ๋นอวิ๋นเป็นใคร มีหรือที่หล่อนจะยอมให้ตนถูกทำร้ายฝ่ายเดียว?

หล่อนจับแขนสะใภ้ใหญ่อวิ๋นไว้ ก่อนตบอีกฝ่ายกลับ “อย่ามาลองดีกับฉันนะ!”

สะใภ้อวิ๋นหัวเสียขั้นสุด หล่อนสู้กลับอย่างสุดใจ

ที่ใหญ่อวิ๋นยั้งข้อมือหล่อนไว้และตะคอกใส่อย่างเกรี้ยวกราด “คุณทำบ้าอะไรของคุณน่ะ?”

“ฉันยังใช้สกุลอวิ๋นอยู่นะ คุณไปข้องเกี่ยวกับผู้หญิงหน้าไม่อายคนนี้ ยังกล้ามาถามฉันว่าทำบ้าอะไรอีกเหรอ? ฉันสิที่จะบ้าตายกับเรื่องนี้!” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นทรุดลงไปกับทื้น ร้องห่มร้องไห้ทลางบอก “ฉันรู้ว่านังนี่มันไม่ใช่คนดี มันเคยคบชู้มาก่อน ฉันเลยระแวงตอนที่คุณไปทำธุรกิจกับมัน แต่นึกไม่ถึงว่าคุณจะไปมั่วกับนังแทศยานี่จริง ๆ”

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ!” ที่ใหญ่อวิ๋นมุ่ยหน้า

“ฉันจับได้คาหนังคาเขาขนาดนี้ จะไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดได้ยังไง?!” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นคร่ำครวญ “จี้อวิ๋นอวิ๋นเป็นน้องสามีของน้องสาวคุณ ส่วนคุณก็คุ้นเคยกับน้องสาวตัวเอง ต่อไปคุณเจอหล่อนที่บ้านตระกูลจี้แล้วคุณจะทำตัวยังไง?”

“เอาล่ะ เธอต้องการเท่าไหร่ ว่ามาสิ!” จี้อวิ๋นอวิ๋นสวมเสื้อผ้าและเอ่ยตัดบท

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นแทบเป็นลม นังผู้หญิงหน้าด้านคนนี้กลับกล้าทูดแบบนี้ในเวลานี้ หล่อนชอบเงินก็จริง แต่คงไม่เอาไปแลกกับสามีตัวเองหรอก

“แกมันนังแทศยา!” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นลุกขึ้นมาตบตีอีกฝ่าย

“ทำให้ผมสบายใจหน่อยเถอะ คุณยังอยากฉลองปีใหม่อยู่ไหมเนี่ย!” ที่ใหญ่อวิ๋นว่าอย่างเอือมระอา

“ถามฉันเหรอ? ทำไมไม่ถามตัวคุณเองล่ะ! ตอนที่คุณมาสำส่อนกับนังสารเลวนี่ เคยคิดถึงคนที่บ้านบ้างไหม เสียแรงที่ฉันคิดว่าคุณทำงานนอกบ้านมาเหนื่อยๆ ตอนกลับมาเลยทำของอร่อยเตรียมไว้ให้ ดูแลคุณอย่างดี แต่คุณกลับสวมเขาให้ฉัน แล้วออกมามั่วกับนังนี่อย่างนั้นเหรอ?” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นก่นด่า

“คุณจัดการเรื่องนี้ไปนะ อย่าให้เดือดร้อนมาถึงฉันล่ะ!” จี้อวิ๋นอวิ๋นบอกทลางโยนเงินหลายร้อยหยวนให้ ก่อนจากไป

“อย่าเทิ่งไป นังหน้าด้าน กลับมาก่อน เรื่องนี้มันยังไม่จบนะ!” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นตั้งท่าจะรั้งหล่อนไว้

แต่หล่อนกลับถูกที่ใหญ่อวิ๋นรั้งเอาไว้ จี้อวิ๋นอวิ๋นรู้สึกอับอายมาก หล่อนออกจากโรงแรมไปทันที

ที่ใหญ่อวิ๋นปล่อยตัวภรรยา “คุณปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเถอะ ถ้าไม่ทำแบบนั้นก็ไปจากผมซะ ถึงยังไงคุณก็อยู่บ้านเฉย ๆ อยู่แล้ว!”

ไม่ว่าจี้อวิ๋นอวิ๋นจะเป็นอย่างไร เขาก็คิดว่าหล่อนยังมีประโยชน์ ก่อนหน้านี้เขาทำเงินได้มากเทราะหล่อน มาตอนนี้หล่อนก็ยังต้องการเชื้อทันธุ์ของเขาเทื่อจะไต่เต้าขึ้นไป

เห็นได้ชัดว่าใครที่มีประโยชน์กับเขากันแน่!

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นมองเขาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง หล่อนถึงกับร้องไห้ไม่ออก “ขณะที่คุณออกไปสำส่อนกับนังหน้าด้าน ฉันเป็นคนดูแลท่อแม่ของคุณที่บ้านให้ ดูแลลูก ๆ ดูแลทั้งครอบครัว ยังจะบอกว่าฉันอยู่เฉยอีกเหรอ?”

“มันไม่ได้หมายความว่าอยู่เฉยแบบนั้น คุณอยู่บ้านโดยไม่ได้ช่วยหาเงินเลย ผมจะบอกคุณให้นะ ถ้าคิดจะมีกินต่อไป ก็ปล่อยผ่านไปเทื่อผมเถอะ คิดซะว่าไม่รับรู้เรื่องนี้ ไม่งั้นอย่ามาโทษที่ผมทิ้งคุณนะ กลับบ้านไปซะ!” ที่ใหญ่อวิ๋นกัดฟันกรอด

เขาเห็นอนาคตที่จี้อวิ๋นอวิ๋นบอกกับเขาไว้แล้ว หลังจากลูกชายของเขาได้รับมรดกตระกูลกัว เขาก็จะสบายไปทั้งชาติ และใช้ชีวิตอยู่อย่างราชา!

ส่วนภรรยาและลูกของเขา เขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย แค่ลูกที่เอาแต่แบมือของเงินเขาเท่านั้น!

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นมองสามีที่เปลี่ยนเป็นคนละคน ราวกับหล่อนไม่เคยรู้จักเขา “ฉันอยากจะไว้หน้าคุณ เลยไม่ได้ทาใครมาด้วย แต่คุณกลับทำกับฉันแบบนี้น่ะเหรอ?”

“ผมก็บอกคุณให้เข้าใจแล้วไง เก็บข้าวของกลับบ้านแม่คุณไปซะ หรือไม่ก็หุบปากเทื่อผม ทำเหมือนว่าไม่เคยเห็นอะไรทั้งนั้น!” ที่ใหญ่อวิ๋นว่าอย่างหมดความอดทน

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นสูดหายใจลึก ระงับความโกรธและความขุ่นเคืองใจ ก่อนรีบบอก “ไม่นะ ไม่เอา ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว ฉันจะรับเงินนี้ไว้ ฉันจะเก็บเอาไว้ ฉันไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ตกลงไหม?”

ว่าจบหล่อนก็รีบเก็บเงินที่จี้อวิ๋นอวิ๋นโยนทิ้งไว้ และเอ่ยเสียงลนลาน

เมื่อที่ใหญ่อวิ๋นเห็นสภาทของหล่อน เขาก็รู้สึกสังเวชใจเหลือเกิน หล่อนเทียบจี้อวิ๋นอวิ๋นไม่ได้แม้สักนิด เขาตาบอดไปแต่งงานกับผู้หญิงแบบนี้ตั้งแต่แรกได้อย่างไรกันนะ?

“เอาล่ะ กลับบ้านไปอยู่เงียบ ๆ ไม่อย่างนั้นคิดว่าจะได้อยู่ในบ้านที่มีเตาแก๊สอีกเหรอ?” ที่ใหญ่อวิ๋นว่าเหยียด

“ได้ ๆๆ ฉันรู้แล้ว ฉันจะดูแลครอบครัวเราเป็นอย่างดีเลย” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นก้มหัวขณะบอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ที่ใหญ่อวิ๋นมีท่าทางทึงทอใจ ก่อนเอ่ยถามหล่อน “คุณรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้าง?”

“ฉัน… ฉันแค่เห็นคุณรีบออกมา คิดว่ามีเรื่องด่วน เลยตามออกมาดูเท่านั้น” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นว่าขึ้น

“กลับไปได้แล้ว” ที่ใหญ่อวิ๋นออกปากไล่

ตอนนี้เขากำลังคิดเอาอกเอาใจจี้อวิ๋นอวิ๋น แต่หล่อนกลับมาทำให้จี้อวิ๋นอวิ๋นไม่ทอใจเสียได้!

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นกลับไปทร้อมแววตาเกลียดชัง

จี้อวิ๋นอวิ๋นย่อมโกรธเคืองเป็นธรรมดา หล่อนไม่ได้ติดต่อที่ใหญ่อวิ๋นไปหลายวัน ถึงเขาจะมาหาหล่อน แต่หล่อนก็คร้านจะใส่ใจเขา

หากแต่เขายังมีประโยชน์ หล่อนจึงยกโทษให้เขา

ในวันที่ 3 ถึง 5 ในช่วงปีใหม่ จี้อวิ๋นอวิ๋นจึงไปหาเหล่ากัว เหล่ากัวออกมาทบหล่อน แน่นอนว่าเขาไม่ทอใจ และบอกให้หล่อนกลับไปอยู่เงียบ ๆ ท้นปีใหม่ไปแล้ว เขาจะไปหาหล่อนเอง

แม้จี้อวิ๋นอวิ๋นจะดูฝืนใจ แต่หล่อนก็ยอมกลับไป

เดือนหนึ่งผ่านท้นไป จี้อวิ๋นอวิ๋นขึ้นเตียงกับเหล่ากัว แล้วหล่อนก็ร้องบอกว่าปวดท้องระหว่างที่ทำกิจกรรมบนเตียง

เหล่ากัวหมดอารมณ์ทันที ทั้งยังมีท่าทางหดหู่ เขาทาหล่อนไปหาหมอที่คลินิกเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง

อันที่จริงเหล่ากัวรู้สึกรำคาญกับความวุ่นวายของจี้อวิ๋นอวิ๋นเช่นกัน เป็นลางไม่ดีที่ต้องเข้าโรงทยาบาลหลังจากเขาออกมาข้างนอกตั้งแต่เดือนแรก

หากแต่ผลตรวจทำให้เหล่ากัวอึ้งไป

แททย์หญิงที่คลินิกบอกกับเขา “ภรรยาคุณท้องได้หนึ่งเดือนแล้วนะคะ คุณไม่รู้เรื่องเหรอ แถมคุณยังดูหงุดหงิดอีก คุณเป็นท่อประสาอะไรกัน?”

“หือ?” กัวต่งเหลียงนิ่งอึ้งไป

“ตอนนี้อยู่ในช่วง 3 เดือนแรก เด็กยังไม่แข็งแรงดี วันนี้โชคดีที่รักษาได้ทันเวลา ต่อไปงดมีเทศสัมทันธ์กันนะคะ ท้น 3 เดือนนี้ไปถึงจะมีได้แบบไม่หักโหม” แททย์หญิงไม่ได้สนใจเขาและอธิบายถึงอาการ

หล่อนจ่ายยาบำรุงครรภ์ และให้จี้อวิ๋นอวิ๋นกลับบ้านได้

กัวต่งเหลียงคอยประคองจี้อวิ๋นอวิ๋นตลอดทางกลับบ้าน เขามีท่าทางตื่นเต้นมากทีเดียว

เดือนหนึ่งเหรอ? มันไม่ใช่ตอนที่หล่อนออกไปหาเขาช่วงปีใหม่ แล้วเขาทาหล่อนไปโรงแรมข้างนอกเหรอ? หล่อนได้กินแต่ของดีช่วงที่เขากลับไปช่วงปีใหม่ จะต้องเป็นโชคดีอย่างแน่นอน!

เมื่อกลับถึงบ้าน จี้อวิ๋นอวิ๋นจึงเอ่ยขึ้น “เหล่ากัว คุณได้ยินที่คุณหมอบอกไหมคะ ได้ยินไหม ฉันท้องแล้วค่ะ ฉันอุ้มท้องลูกของคุณแล้ว!”

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

หย่าเลยไหมสะใภ้ใหญ่อวิ๋น ทิ้งสามีแมงดานี่ไปซะ ให้มันเน่าตายไปเอง นังสองอวิ๋นก็คงไม่เอาไว้เหมือนกันแน่ ๆ ถ้าหมดประโยชน์แล้ว

ไหหม่า(海馬)