ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 2526 คนโง่ที่ร่ำรวย
ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ข้าไม่ได้กินของที่ข้าทำขึ้นมาเอง ข้ากินของเขา…ของที่เขาทำ!”
เขาชี้ไปทางหวงจิ่วเยี่ยอย่างคับแค้นใจ แต่ผลปรากฏว่าผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งกลับยินดีในความทุกข์ของเขามากยิ่งขึ้นไปอีก และเขาก็กล่าวว่า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนที่ ทำออกมาได้ร้ายแรงยิ่งกว่าเจ้าเสียอีก เจ้าเจอคู่ต่อสู้ของตัวเองเข้าแล้ว”
สีหน้าของผู้พิทักษ์ชั้นที่สองเปลี่ยนเป็นดำยิ่งกว่าก้นหม้อเสียอีก เขากล่าวอย่างโกรธเคืองว่า “เจ้าหุบปากไปเลย”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เรื่องที่ท่านต้องการให้ข้าทำ พวกข้าก็ทำหมดแล้ว ท่านผู้พิทักษ์เหวนรกชั้นที่สอง ตอนนี้ท่านสามารถนำทางพวกข้าไปยังชั้นที่สามได้หรือยัง?”
“ถึงพวกเจ้าจะไปชั้นที่สามแต่หากหาผู้พิทักษ์ชั้นที่สามไม่เจอก็ไปต่อไม่ได้เช่นกัน มิเช่นนั้นเจ้าอยากจะช่วยข้าเก็บกวาดชั้นที่สองก่อนหรือไม่ จากนั้นข้าจะนำทางพวกเจ้าไปด้วยตนเอง” ” ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองกล่าวแนะนำ
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไม่มีปัญหา! แต่ท่านจะใจดีขนาดนั้นเลยหรือ?”
“ข้าต้องการอีกอย่างหนึ่ง นอกจากจะช่วยข้ากำจัดปีศาจเหวนรกแล้ว เขาจะต้องมาเรียนกับข้า มันยากมากที่จะคนทำอาหาร ไม่อร่อยถึงเพียงนี้ได้ ข้าจะต้องช่วยเหลือเขาได้อย่างแน่นอน!” ผ ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองกล่าวอย่างตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกอย่างแรง นางกล่าวว่า “เอาเถอะ! แต่รสชาติอาหารที่ท่านทำออกมาก็แตกต่างจากของมนุษย์เสียขนาดนั้น ท่านแน่ใจว่าจะช่วยได้อย่างนั้นหรือ?”
“อย่างน้อยหน้าตาและกลิ่นจะต้องสมบูรณ์แบบสิ ส่วนรสชาตินั้น ก็ปล่อยให้เป็นไปตามมีตามเกิดเถอะ!” น้ำเสียงของผู้พิทักษ์ชั้นที่สองค่อนข้างปลงเล็กน้อย
ด้วยกลิ่นที่หอมหวนทำให้สามารถดึงดูดปีศาจเหวนรกที่อยากอาหารมาได้มากมาย และพวกมันก็เริ่มเข่นฆ่ากันเอง นอกจากนี้เนื่องจากคำสั่งสอนของผู้พิทักษ์ชั้นที่สอง จึงทำให้ตอนนี้จิ่วเยี ยฝึกฝนได้สำเร็จแล้ว
ปัญหาที่เรียกว่ารูปลักษณ์ภายนอกและกลิ่นหอมนั้นทำให้เปลี่ยนเป็นดีขึ้นมากจริง ๆ นอกจากนี้ยังทำออกมาได้ดีกว่าผู้พิทักษ์ชั้นที่สองอีกด้วย แต่ทว่ารสชาตินั้น…
มู่เฉียนซีและผู้พิทักษ์ชั้นที่สองหน้าซีดเล็กน้อยหลังจากที่ได้กินมัน แต่ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งกลับกล่าวขึ้นมาอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า “มันไม่อร่อยจริง ๆ อย่างนั้นหรือ? ให้ข้าลอ องชิมหน่อยเถอะ!”
หลังจากที่เขาได้ชิมไปแล้ว เขาก็รู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่าลงมากลางวันแสก ๆ ก็มิปาน
“พระเจ้า! เหตุใดข้าต้องอยากรู้อยากเห็นด้วยนะ! และตอนนี้ความอยากรู้อยากเห็นของข้าก็กำลังจะฆ่าข้าแล้ว” ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งร้องคร่ำครวญ
เมื่อมีจิ่วเยี่ยเพิ่มเข้าไป ก็ดูเหมือนว่าอาหารเลิศรสนั้นจะดึงดูดเหล่าปีศาจเหวนรกมามากขึ้นไปอีก และในตอนที่ปีศาจเหวนรกได้รับบาดเจ็บกันทั้งสองฝ่าย มู่เฉียนซีก็พุ่งทะยานออกไป และต่อสู้กับพวกมัน…
ตูมมม โครมมม!
ทว่าปีศาจเหวนรกของชั้นที่สองมีจำนวนที่ไม่ธรรมดาเลย แม้ว่าวิธีการของผู้พิทักษ์ชั้นที่สองจะมีประสิทธิภาพเป็นพิเศษ แต่มันก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงการโจมตีกลับอย่างบ้าคลั่งของปีศาจเห หวนรกได้อยู่ดี
พรวด!
และตอนนี้ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองก็ได้รับบาดเจ็บแล้ว นอกจากนี้ยังบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย
เขาโบกมือพลางกล่าวว่า “ข้าได้รับบาดเจ็บ จำเป็นต้องหาที่นอนสำหรับพักรักษาตัวก่อน พวกเจ้ารีบถอยมาเร็วเข้า อย่าปล่อยให้ถูกปีศาจเหวนรกล้อมโจมตีได้”
ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งที่กำลังดูการแสดงอยู่ด้านข้างและไม่มีทีท่าว่าจะออกแรงช่วยเหลือสหายของตนแต่อย่างใด พลันกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มว่า “เหตุใดต้องพักผ่อนนานขนาดนั้นเพื่อรั กษาอาการบาดเจ็บด้วยเล่า? ที่ข้ามีของดีที่จะทำให้เจ้าฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็วอยู่ด้วย เจ้าอยากได้หรือไม่?”
ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองกล่าวอย่างสงสัย “เจ้ามีของดีอะไรอย่างนั้นหรือ? เหตุใดข้าถึงไม่เคยรู้เลยล่ะ”
ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งได้หยิบยาน้ำออกมาขวดหนึ่ง และในตอนที่กลิ่นหอมของยานั้นลอยคละคลุ้งออกมา ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองก็ตะลึงงันไปทันที “นี่ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าสิ่งนี้จะมีพลังแ แห่งชีวิตอยู่ด้วย ยังไม่รีบเอามาให้ข้า…”
หากสามารถฟื้นฟูได้รวดเร็วมากยิ่งขึ้น ย่อมต้องอยากฟื้นฟูอยู่แล้ว หลังจากนั้นจะได้จัดการเก็บกวาดปีศาจเหวนรกเหล่านี้ให้สิ้นซากไปเสีย
“เอาไปสิ!” ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งโยนยาน้ำขวดนั้นให้ไป และแทบรอที่จะให้เหยื่อตกหลุมพลางไม่ไหวอยู่แล้ว
หลังจากที่ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองดื่มยาน้ำเข้าไปแล้ว เขาก็รู้สึกว่าบาดแผลของตนเองนั้นดีขึ้นมากจริง ๆ นอกจากนี้ยังรวดเร็วมากอีกด้วย ด้วยเหตุนี้เขาจึงพุ่งทะยานเข้าไปกลางสนามต่อ อสู้อย่างตื่นเต้น จากนั้นก็เริ่มต่อสู้กับปีศาจเหวนรกเหล่านั้นอีกครั้ง
มู่เฉียนซีพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะต่อสู้กับปีศาจเหวนรกเหล่านี้ ซึ่งเหล่าสัตว์พันธสัญญาของนางก็เข้าร่วมการต่อสู้ด้วยเช่นเดียวกัน นอกจากนี้พวกเขายังได้รับชัยชนะในการต่อสู้ใ ในครั้งนี้โดยที่ไม่จำเป็นต้องล่าถอยเลยสักครั้งอีกด้วย และหลังจากนั้นผู้พิทักษ์ชั้นที่สองก็ได้จับปีศาจเหวนรกที่พ่ายแพ้ทั้งหมดนี้เอาไว้ได้
หลังจากที่ต่อสู้เสร็จแล้ว เขาก็ตามตื๊อผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่ง “ของดีของเจ้าเอามาจากที่ใดกัน? ยังมีอีกหรือไม่? เอามาให้ข้าอีกสิ มันใช้ได้ผลดีมากจริง ๆ และผลลัพท์ของมันก็ทำ ำให้ข้าประหลาดใจมากด้วย”
ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งกล่าวว่า “แน่นอนว่ามีอยู่แล้ว แต่มีไม่เยอะนักหรอก เพราะเมื่อครู่เป็นสถานการณ์เร่งด่วน ในฐานะที่เจ้าเป็นพี่ชาย ข้าจึงมอบให้เจ้าโดยไม่คิดเงิน แต่หากเจ้าต้ องการละก็ เช่นนั้นก็จงนำของของเจ้ามาแลกกับข้าสิ!”
“ง่ายจะตายไป ก่อนหน้านี้เจ้าอยากได้มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพชิ้นนั้นของข้ามิใช่หรือ? ข้าจะให้เจ้า มันสามารถแลกยาน้ำนั้นได้กี่ขวดกันล่ะ?” ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองกล่าวอย่างตื่นเต้ น
หลังจากนั้นผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งก็แบมือออก ซึ่งมันก็หมายถึงจำนวนห้าขวด ถึงแม้ว่าจะได้เพียงแค่ห้าขวด แต่ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองกลับทำเหมือนกับว่าอยากจะต่อรองให้เพิ่มมากขึ้นอีก กครึ่งหนึ่งครึ่งหนึ่ง และเพราะเขากลัวว่าจะเสียใจภายหลัง จึงกล่าวว่า “ตกลง”
มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพชิ้นนั้นที่พิทักษ์ชั้นที่สองไม่ยอมให้ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งมาโดยตลอด ในตอนนี้มันกำลังจะมาอยู่ในมือของเขาแล้ว ซึ่งนี่ก็ทำให้ผู้พิทักษ์ชั้นที่หนึ่งแอบ บมีความสุขอยู่ลับ ๆ
เจ้าของเดิมของยาเหล่านี้ในเวลานี้ก็อยู่ไม่ไกลมากนัก และตอนนี้นางก็คงจะรู้แล้วว่าตนเองขาดทุนไปมากเพียงใด ฉะนั้นจึงทำให้เขาเหลือบมองไปทางมู่เฉียนซีด้วยความเคอะเขินเล็กน้อย
เมื่อถึงเวลานั้นค่อยให้แม่สาวน้อยเอาของของเขาไปอีกหน่อยก็แล้วกัน! แม้ว่าเจ้าหนูนั่นจะไม่ชอบ แต่ความจริงแล้วเขาก็มีของดีอยู่อีกไม่น้อยเลย
เมื่อเห็นพวกเขา มู่เฉียนซีก็รู้สึกเพียงแค่ว่าผู้พิทักษ์เหล่านี้ถูกตัดขาดออกจากโลกภายนอกมานานเกินไปแล้ว ซึ่งพวกเขาได้กลายเป็นคนโง่ที่ร่ำรวยไปอย่างสิ้นเชิง
ภายในหอหมอปีศาจที่อยู่นอกเหวนรกแห่งนี้ล้วนมียาชนิดนี้ขายทั้งนั้น และแค่มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพเพียงชิ้นเดียวก็สามารถซื่อยาน้ำเช่นนี้ได้มากมายแล้ว
หลังจากที่ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองแลกเปลี่ยนยามาได้แล้วเขาก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เขากล่าวว่า “ไปกันเถอะ! พวกเราเปลี่ยนสถานที่กัน พวกเรามาล่อเหยื่อกันต่อ หลังจากนั้นจะได้รีบ บจัดการมันเสีย!”
“จัดการได้เร็วเท่าไร ข้าก็จะสามารถพาพวกเจ้าไปถึงชั้นที่สามได้เร็วเท่านั้น”
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ตกลง!”
แม้ว่านางจะรอฉวยโอกาสตอนที่ปีศาจเหวนรกต่อสู้กันจนบาดเจ็บทั้งสองฝ่ายแล้วค่อยลงมือ แต่ปีศาจเหวนรกของชั้นที่สองนั้นก็แข็งแกร่งกว่ามากอยู่ดี และหากเผชิญหน้ากับพวกมันในสภาพ ปกตินางคงจะเอาชนะได้ยากมากเป็นแน่ ทว่าหากพวกมันได้รับบาดเจ็บสาหัสมู่เฉียนซีก็ยังพอมีโอกาสถึงหกส่วนที่จะเอาชนะพวกมันได้
“เพลิงนภาพิฆาต!”
“ทักษะโลหิตเจ็ดชั้น!”
ตูมมม โครมมม!
ผู้พิทักษ์ชั้นที่สองต้องประหลาดใจทุกครั้งเมื่อได้เห็นการต่อสู้ของมู่เฉียนซี แวบแรกเขามองว่าแม่สาวน้อยผู้นี้เป็นคนประเภทที่หากไม่ได้รับการคุ้มครอง ก็จะไม่สามารถอยู่ในเหวนร รกแห่งนี้ได้เกินหนึ่งวันด้วยซ้ำ
แต่เขากลับคิดไม่ถึงเลยว่า ครั้งนี้ตนเองจะมองคนผิดพลาดไป เพราะแม่สาวน้อยผู้นี้แข็งแกร่งมาก และหากว่านางสามารถออกไปจากเหวนรกแห่งนี้ได้อย่างปลอดภัยแล้วละก็ หนทางของนางจะ ะต้องไร้ขีดจำกัดอย่างแน่นอน
และสิ่งที่ทำให้เขาต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตะลึงก็คือ เขาต้องเอาสิ่งของที่ยอดเยี่ยมากหนึ่งชิ้นออกมา ทว่ากลับแลกได้เพียงยาน้ำที่หายากนี้ได้เพียงแค่ห้าขวดเท่านั้น แต่ในระหว่างการต่อสู้แม่สาวน้อยผู้นั้นกลับดื่มขวดแล้วขวดเล่า ราวกับกำลังดื่มน้ำเปล่าอย่างไรอย่างนั้นเลย
“นะ…นี่มันจะสิ้นเปลืองเกินไปแล้ว!”
“ข้าว่านะ! ที่แท้เจ้าก็เอาของสิ่งนี้มาจากแม่สาวน้อยผู้นี้สินะ ข้าเองก็แปลกใจอยู่ เพราะไม่เคยมีสิ่งของเช่นนี้ปรากฏขึ้นในเหวนรกแห่งนี้มาก่อน” เขากล่าวพลางมองไปทางผู้พิทั กษ์ชั้นที่หนึ่ง
YOU MAY ALSO LIKE
