ผมย้อนอดีตมาเปลี่ยนชะตายุค 80 (นิยายแปล) - ตอนที่ 650 กิจกรรมของเจียงเสี่ยวไป๋

ตอนที่ 650 กิจกรรมของเจียงเสี่ยวไป๋

“วิธีที่ง่ายและตรงไปตรงมาเป็นอย่างไร ? ” หลินเจียจวินมองไปที่เจียงเสี่ยวไป๋และถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ผมวางแผนที่จะสร้างเศรษฐีหมื่นหยวนสิบคนในชิงโจว”

หลินเจียจวินหัวเราะเบา ๆ “นายสามารถสร้างเศรษฐีได้เหรอ ? สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่เรื่องง่าย ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋กลอกตา “ถ้าเราให้เงินเขา 10,000 หยวน เขาจะไม่กลายเป็นเศรษฐีหรือ ? ”

หลินเจียจวินตกตะลึงและพูดไม่ออก

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เชื่อว่าเจียงเสี่ยวไป๋จะให้เงินหนึ่งหมื่นหยวนแก่ใครบางคนโดยไม่มีเหตุผล ไม่ต้องพูดถึงสิบคนในคราวเดียว

นั่นคือหนึ่งแสนหยวนเชียวนะ !

“บอกมาสิว่าวางแผนอย่างไร ? ” หลินเจียจวินหายใจออกมา พร้อมถามด้วยความคาดหวัง

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ในระหว่างงานนิทรรศการ ผมจะขายล็อตเตอรี่พร้อมรางวัลต่าง ๆ ผมได้ตั้งรางวัลพิเศษรางวัลที่หนึ่ง รางวัลที่สอง รางวัลที่สาม รางวัลที่สี่ และรางวัลที่ห้า ตั๋วขายในราคา 2 เหมา โดยรางวัลพิเศษจะได้เงินรางวัลเงินสด 10,000 หยวน จำนวน 10 รางวัล, รางวัลที่ 1 ได้แก่ รางวัลเงินสด 3,000 หยวน มีจำนวน 50 รางวัล, รางวัลที่สองมีรางวัลเงินสด 100 หยวน มีจำนวน 2,000 รางวัล รางวัลที่สามรางวัลเงินสด 10 หยวน จำนวน 10,000 รางวัล รางวัลที่สี่รางวัลเงินสด 2 หยวน จำนวน 50,000 รางวัลและรางวัลที่ห้า มอบบัตรกำนัลสินค้าบริโภคของเจียงเจียกรุ๊ปมูลค่า 2 เหมา จำนวนบัตรกำนัลรวม 100 ล้านใบ”

หลินเจียจวินอุทานว่า “ให้ตายเถอะ ถ้านายแจกจ่ายบัตรกำนัลหนึ่งร้อยล้านใบ นายอาจจะขายผลิตภัณฑ์ได้หลายพันล้านใช่ไหม ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้าอย่างมั่นใจ “แน่นอน ! ”

หลินเจียจวินมองดูท่าทีไม่ใส่ใจของเขา จึงพูดเน้นว่า “หากนายต้องการแลกบัตรกำนัลสินค้าบริโภค 100 ล้านใบ โดยพิจารณาว่าขายได้ใบละ 2 เหมา เท่ากับว่านายจะต้องขายออกไปมูลค่า 20 ล้านหยวน นายจะขายได้มากขนาดนั้นเลยเหรอ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ตอบ แต่ถามว่า “ถ้าซื้อล็อตเตอรี่ 2 เหมาแล้วมีโอกาสได้รับ 10,000 หยวน พี่อยากลองดูไหม ? ”

หลินเจียจวินรีบตอบออกมา “แน่นอน ฉันต้องอยากลอง”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้มและพูดว่า “แล้วพี่ไม่กลัวว่าเงิน 2 เหมาจะสูญเปล่าเหรอ ถ้าไม่ได้รางวัล ? ”

หลินเจียจวินกล่าวว่า “ราคา 2 เหมาไม่แพง จะถูกรางวัลหรือไม่ถูกก็ไม่เป็นไร หากโชคดีได้รางวัลใหญ่ขึ้นมาล่ะ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า “นั่นคือสิ่งที่ผู้คนคิด พวกเขามุ่งเน้นไปที่ ‘รางวัล’ และไม่สนใจเงินที่จะจ่ายไปเพียงเล็กน้อย”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เขาพูดต่อ “ถ้าครั้งแรกไม่ได้รางวัล พี่จะขาดทุนไหม ? ”

หลินเจียจวินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “มันไม่ขาดทุน เพราะยังมีบัตรกำนัลสินค้าบริโภคของเจียงเจียกรุ๊ปมูลค่า 2 เหมา ซึ่งสามารถใช้ได้ …”

ขณะที่เขาพูด จู่ ๆ เขาก็นึกบางอย่างขึ้นมา “ที่แท้ สิ่งที่นายขายจริง ๆ คือบัตรกำนัลสินค้าบริโภค ! ”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “ใช่ ถ้าพี่ให้พวกเขาฟรีเลย พวกเขาอาจจะไม่จริงจังกับมัน และแค่ทำกับมันเหมือนกระดาษแผ่นหนึ่ง แต่ถ้าพวกเขาใช้เงินเพื่อซื้อมัน คูปองจะถูกใช้อย่างแน่นอน เป้าหมายของผมคือการดึงดูดลูกค้า”

หลินเจียจวินพยักหน้าและต้องยอมรับว่าสิ่งที่เจียงเสี่ยวไป๋พูดนั้นสมเหตุสมผล

หากมีคนให้บัตรกำนัลมูลค่า 2 เหมาแก่เขาบนถนน เขาอาจจะโยนมันทิ้งไป

แต่ถ้าเขาซื้อมาเอง แม้ว่าจะเป็นเงิน 2 เหมา เขาก็คงจะเก็บมันไว้ในกระเป๋าของเขา

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวต่อ “ถ้าพี่ใช้เงิน 2 เหมาซื้อล็อตเตอรี่ แต่ไม่ถูกรางวัล พี่จะซื้อต่อไหม ? ”

หลินเจียจวินคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดด้วยรอยยิ้มเหยเก “ฉันอาจจะซื้อมัน ! ”

“ทำไมล่ะ ? ” เจียงเสี่ยวไป๋ถาม

หลินเจียจวินกล่าวว่า “แม้ว่าล็อตเตอรี่ใบแรกจะไม่ถูกรางวัล แต่อีกใบล่ะ ? บางทีฉันอาจจะได้รางวัล อย่างไรก็ตามราคามันก็แค่ 2 เหมา”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า “ถูกต้อง ผู้คนส่วนใหญ่มักจะมีความคิดนี้ เงิน 2 เหมาดูหมือนไม่เยอะมาก แต่พอคนใช้จ่ายก็สามารถเผลอซื้อสิบใบหรือหนึ่งร้อยใบโดยไม่รู้ตัว”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เขาพูดต่อว่า “มีคนประมาณแปดแสนคนในเมืองชิงโจว ไม่ต้องพูดถึงเมืองโดยรอบและมณฑลใกล้เคียง พี่คิดว่าจะมีกี่คนที่มาซื้อล็อตเตอรี่เพื่ออยากเป็นหนึ่งในสิบเศรษฐีเหล่านั้น”

หลินเจียจวินกล่าวว่า “บางทีทุกคนอาจคิดว่าพวกเขามีโชคและอยากลองดู แม้ว่าจะไม่สามารถชนะรางวัล 10,000 หยวนได้ แต่ก็น่าตื่นเต้นหากได้รับรางวัล 3,000 หยวน”

เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะเบา ๆ “ไม่จำเป็นต้องพูดถึงสามพันหยวน ผมกล้าพูดได้เลยว่าคนส่วนใหญ่ที่ถูกรางวัลสิบหยวนจะใช้เงินนั้นเพื่อซื้อล็อตเตอรี่เพิ่ม”

“ในความคิดของพวกเขา เงินสิบหยวนนี้ไม่ใช่ของพวกเขา”

“เพราะได้มาจากการถูกล็อตเตอรี่ ! ”

“พวกเขาอาจคิดว่าในเมื่อครั้งนี้ถูกรางวัลสิบหยวน ครั้งต่อไปอาจถูกรางวัลหนึ่งหมื่นหยวน”

หลินเจียจวินตกใจและพูดว่า “แล้วคนที่ถูกรางวัลหนึ่งร้อยหยวนหรือสามพันหยวนก็จะใช้เงิน เพื่อซื้อตั๋วเพิ่มด้วยเหรอ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋พยักหน้า “บางทีอาจจะไม่ใช่ทุกคนที่จะใช้มันทั้งหมด แต่หลายคนจะซื้อเพิ่มแน่นอน”

เจียงเสี่ยวไป๋ยิ้ม “เมื่อผู้ถูกรางวัลพิเศษคนแรกได้รับเงินสดหนึ่งหมื่นหยวน สิ่งต่าง ๆ ก็เริ่มจะบ้าระห่ำกันไปหมด”

หลินเจียจวินกล่าวว่า “ล็อตเตอรี่มากมายขนาดนั้น ใครจะรู้ว่าจะถูกรางวัลพิเศษครั้งแรกเมื่อใด ? ”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเจียงเสี่ยวไป๋ “พี่จวิน ตั๋วล็อตเตอรี่อยู่ในมือของผม จะถูกรางวัลพิเศษหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับผม งวดแรกผมจะใส่ตั๋วน้อยลงเล็กน้อยในกล่องและใส่ตั๋วรางวัลพิเศษลงไป เพื่อให้จับรางวัลพิเศษได้อย่างรวดเร็ว”

หลินเจียจวินอ้าปากค้าง “นั่นไม่ใช่การโกงเหรอ ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋โบกมือ “ผมไม่รู้ว่าใครจะเป็นผู้ถูกรางวัล แต่ผมแค่ควบคุมจังหวะการจับรางวัล ดังนั้นนี่ไม่ใช่การโกง”

หลินเจียจวินตกตะลึงและพูดว่า “แต่ทำแบบนี้จะยุติธรรมไหม ? ”

เจียงเสี่ยวไป๋หัวเราะเบา ๆ “พี่จวิน พี่คิดว่าโลกนี้ยุติธรรมจริง ๆ เหรอ ? ”

หลินเจียจวินเงียบไป เขาไม่เคยคิดถึงคำถามนี้เลยจริง ๆ

ไม่ใช่แค่เขา แต่คนส่วนใหญ่ในโลกไม่เคยไตร่ตรองแนวคิดเรื่องความยุติธรรมอย่างลึกซึ้ง แม้แต่คนที่อ้างว่าแสวงหาความเป็นธรรมทุกวันก็ยังเรียกร้องสิ่งที่พวกเขามองว่ายุติธรรม

เจียงเสี่ยวไป๋กล่าวว่า “ไม่มีความยุติธรรมที่แท้จริงในโลกนี้ และไม่จำเป็นต้องมีความเป็นธรรมอย่างแท้จริงเช่นกัน”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ยื่นบุหรี่ให้หลินเจียจวินแล้วพูดว่า “เอาล่ะ เราไม่ต้องพูดถึงเรื่องปรัชญาแล้ว ผมบอกพี่ไปหมดแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ เรื่องสื่อโฆษณาต่าง ๆ อยู่ภายใต้ความรับผิดชอบของเย่กวงโต้ว พรุ่งนี้ผมจะจัดสรรคน 300 คนให้กับพี่ และพี่จะเป็นผู้รับผิดชอบงานล็อตเตอรี่่ทั้งหมด”

ในยุคนี้ งานส่วนใหญ่ยังคงต้องใช้แรงงานคน และสำหรับโครงการใหญ่เช่นนี้ การมีกำลังคนเพียงพอเป็นสิ่งสำคัญ

โชคดีที่ตอนนี้เจียงเสี่ยวไป๋มีธุรกิจมากมาย ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาในการสรรหาคน 300 คน

หลินเจียจวินพยักหน้าเห็นด้วย “ตกลง ฉันจะเริ่มดำเนินการเรื่องนี้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า”