พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่ 251 สงสัยหลานหลิน

บทที่ 251 สงสัยหลานหลิน

“ทำไมถึงไม่หล่ะ?ลู่เฉินพูดอย่างจืดชืด

“โอเค โลกของคนรวย พวกเราไม่รู้” หลานหลินยิ้ม แววตาของเขามีความรู้สึกผิดหวังเลื่อนผ่านไป

สำหรับเธอแล้ว ลู่เฉินคงจะกลัวแน่ๆเลย

เขากลัวจะถูกตี๋จวินและเซี่ยยี่แก้แค้นแน่ๆ จึงได้คิดที่จะทำดีกับตำรวจ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเห็นรถหรูขับตามมาโดยไม่ได้ตั้งใจ หลานหลินมั่นใจยิ่งกว่าเดิมเลย

เมื่อเห็นว่ามีคนตามมา หลานหลินไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย

กลับกัน นัยน์ตาลึกๆของเขาได้มีความดุร้ายเลื่อนผ่าน

แน่นอน หลังจากที่ลู่เฉินขึ้นรถ เขาก็หลับต่อ จึงมองไม่เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหลานหลินและรถที่กำลังขับตามมาข้างหลังด้วย

ยิ่งไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าหลังจากที่หลานหลินได้ยินเขาพูดเรื่องบริจาคเรื่องให้กับโรงพักแล้วเข้าใจผิดแค่ไหน

พักที่โรงแรมระดับห้าดาว ห้องที่พักก็เป็นห้องชุดประธานนาธิบดี

แต่ลู่เฉินไม่ได้รู้สึกอะไรกับพวกนี้ แต่หวงยาวจุนรู้สึกได้ว่าหลานหลินแคร์การแข่งขันครั้งนี้มาก

เพราะการแข่งขันเริ่มพรุ่งนี้หนึ่งทุ่ม หลังวจากทานข้าวเสร็จ ลู่เฉินโทรหาหลินอี้จุนเสร็จ เขาก็ได้นอนพักผ่อนเลยทันที

สองสามวันนี้เขาง่วงมากจริงๆ และอีกอย่างไม่มีอารมณ์ออกไปเดินเล่น

แต่หลังจากที่หลานหลินได้รับการปฏิเสธจากเขามาหลายครั้ง ก็ยิ่งทำให้หลานหลินรู้สึกผิดหวัง

เขารู้สึกว่าลู่เฉินกลัวแล้ว เลยไม่กล้าออกไป กลัวออกไปแล้วจะถูกพวกตี๋จวินแก้แค้นเอาคืน

แต่คนของตี๋จวินได้ดักรออยู่นอกโรงแรมจริงๆด้วย แต่เจ้าของเชอราตันอยู่ในชิปปิ้งจีน มีอิทธิพลมากกว่าตี๋จวิน ตี๋จวินก็ไม่กล้าเข้ามาหาเรื่องในโรงแรม

เขาเชื่อมั่นว่าลู่เฉินต้องออกมาแน่นอน เขาเลยพาคนดักรออยู่ข้างนอก

วันที่สอง ลู่เฉินเพิ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ได้ยินเสียงโศกเศร้าของหวงยาวจุนที่กำลังดูทีวีในห้องนั่งเล่น: “ยวี่โจวเรามีความรักษาปลอดภัยดีกว่า ชิปปิ้งจีนวุ่นวายยิ่งกว่ายวี่โจวอีก เมื่อวันนายไม่ออกไปเล่นถูกแล้ว”

“เกิดอะไรขึ้น?” ลู่เฉินยื่นบุหรี่ให้หวงยาวจุนหนึ่งมวน แล้วนั่งถาม

“เมื่อวันสองคนนั้นถูกฆ่า ศพถูกโยนลงแม่น้ำ เช้านี้ชาวประมงเก็บศพได้ เวรกรรมตามสนองจริงๆ” หวงยางจุนพูด

ลู่เฉินหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดเว็บ และเห็นข่าวนี้บนหัวข้อข่าวเร็ว ๆ นี้

ไม่ว่าจะเป็นตี๋จวินหรือเซี่ยยี่ พวกเขาทั้งสองถูกตัดคอและตายภายในมีดเดียว ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวอย่างรุนแรง ตายไม่ตาหลับ

“คุณลู่ตื่นแล้วเหรอ คุณต้องการให้พวกเขานำอาหารขึ้นมาตอนนี้หรือไม่” หลานหลินถาม

ลู่เฉินเก็บโทรศัพท์ แล้วพูดอย่างจืดชืด: “ออกไปกินเถอะ”

หลานหลินตกใจเล็กน้อย แต่ไม่นานก็รู้สึกตัวขึ้นมา ลู่เฉินคงจะรู้ข่าวที่ตี๋จวินและเซี่ยยี่ถูกฆ่าแน่เลย เขาเลยไม่กลัวแล้ว

ทั้งสามออกไปทานข้าว ระหว่างที่หวงยาวจุนไปเข้าห้องน้ำ ลู่เฉินได้จ้องตาหลานหลินสักที

“การตายของตี๋จวินและเซี่ยยี่ที่ถูกมีดตัดคอ ดูจากแผลแล้ว นักฆ่าต้องเป็นคนที่เก่งในการใช้มีดสั้นมาสิบกว่าปี” ลู่เฉินจ้องตาหลานหลินแล้วพูด

“เหรอ จริงเหรอ? คุณรู้ได้ยังไง?” หลานหลินตกตะลึง ถามกลับอย่างกังวลใจ

มองดูสายตาที่เปลี่ยนไปของหลานหลิน ลู่เฉินหรี่ตา

คิดในใจว่าทักษะการแสดงของผู้หญิงคนนี้สมจริงมาก เขาเองก็เกือบจะหลงเชื่อไปแล้ว

“พาดหัวข่าว” ลู่เฉินพูด

“คุณลู่ ฉันสงสัยมาก ใช่คุณหรือเปล่าที่สั่งให้คนของคุณไปจัดการ” หลานหลินหายใจเข้าลึกๆ ยิ้มพูดหลังจากสงบลง

“ดูเหมือนว่าเขาจะทำให้คุณขุ่นเคือง แถมยังแว่นตาของคุณเสียด้วย”ลู่เฉินพูดอย่างมีเหตุมีผล

“แค่แว่นอันเดียว ฉันจะไปแคร์ได้ไง อีกอย่าง ที่นี่คือชิปปิ้งจีน คุณลู่คงไม่คิดว่าผู้หญิงที่อ่อนแอย่างฉันจะมีความสามารถมากขนาดนี้นั้นหรอกนะ ?” หลานหลินถูกถามจนเกือบขะตอบไม่ได้

คุณอยากไปไหน? หากคุณมีความสามารถขนาดนั้น ผมก็คงจะไม่ถูกตำรวจใส่กุญแจมือเป็นเวลาสิบนาทีที่สนามบินเมื่อวานนี้ใช่ไหม” ลู่เฉินยิ้ม ในการเดินทางชิปปิ้งจีนครั้งนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขายิ้มออกมาตรงหน้สหลานหลิน

“นั่นนาสิ หากฉันมีความสามารถขนาดนั้น จะทำให้คุณลู่รู้สึกไม่สบายใจได้ไง” หลานหลินยิ้ม

ทั้งสองคนกำลังเล่นเป็นคนใบ้แต่ต่างก็มีความคิดของตัวเอง

กี่หลายชั่วโมงกว่าจะเริ่มแข่งขัน ลู่เฉินได้นัดหลิวจูดื่มกาแฟ

เมื่อคืนนี้หลิวจูยังโทรมาหาลู่เฉิน จากนั้นเขาก็บริจาค 50 ล้านหยวนให้กับโรงพักจริงๆ เรื่องนี้ทำให้ชิปปิ้งจีนตกตะลึงกัน

หลังจากตรวจสอบตัวตนของลู่เฉินแล้ว ชิปปิ้งจีนวังซูเจียโทรหาเซ่ซูเจี๋ยเองโดยเฉพาะ หลังจากที่ยืนยันตัวตนของลู่เฉิน อีกครั้ง จากนั้นวังซูเจียห

วังจื่อหมิงและอื่นๆกำลังเดาเป้าหมายของลาเ

เช่นเดียวกับลู่เฉิน ที่ลงทุน 50 พันล้านหยวนเพื่อสร้างสวนเทคโนโลยี อย่าว่าแต่ชิปปิ้งจีนเลย แม้แต่เมืองหลวงเองก็น้อยมาก หากลู่เฉินมาชิปปึจีนเพราะหาต้องการลงทุน นั่นมันก็คงเป็นการลงทุนทาใหญ่มาก

ชิปปิ้งจีนเป็นมหานครนานาชาติแล้ว การพัฒนาเศรษฐกิจก็มาถึงช่วงคอขวดแล้ว หากไม่มีการลงทุนขนาดใหญ่เป็นเรื่องยากที่จะฝ่าคอขวดนี้ไปได้ ดังนั้นวังจื่อหมิงและคนอื่น ๆ จึงต้องคิดอย่างรอบคอบ

สำหรับเรื่องที่ลู่เฉินนัดหลิวจูดื่มกาแฟ หวังจื่อหมิงเองก็ติดตามมาก ถึงโทรหาหลิวจูเลยทันที เพื่อให้เขาสืบดู

ทั้งสองมาถึงร้านกาแฟ จองห้อง และสั่งกาแฟไปสองแก้ว หลังจากสุภาพเรียบร้อยสักพัก ก็เขเอาประเด็นเลยทันที

หลิวจูเป็นคนตรงๆ ไม่ชอบพูดอ้อมคอมเหมือนคนอื่นๆ หลังจากที่เข้าเรื่อง เขาก็ถามลู่เฉิน มาลงทุนที่ชิปปิ้งจีนใช่มั้ย

หลังจากที่ลู่เฉินฟังหลิวจูพูด ก็รู้เลยว่ามีคนฝากให้เขามาถาม

แหละนี่คือเหตุผลที่เขาอยากชวนหลิวจูดื่มกาแฟ เขากำลังจะบอกหวังจื่อหมิงพอดีเลยว่า เขามาชิปปิ้งจีนเพราะลงทุน ทันใดนั้นนิ่งเงียบ

ลู่เฉินประมาณเวลาคงจะประมาณหนึ่งปี เวลานั้น สวนเทคโนโลยีก็จะมีผลิตภัณฑ์จำหน่ายไม่เพียงแต่2-3อย่าง ยังสามารถตรวจสอบตลาดอีก

หลังจากที่ได้คำตอบจากลู่เฉิน หลิวจูเองก็กำลังจะลา

การสนทนาระหว่างเขาสองคน เขาอัดเสียงไว้ตลอด พอกลับไปถึงในเมือง ก็ได้เอาที่อัดเสียงให้กับหวังจื่อหมิงเลย

หลังจากที่ฟังจบ วังตื้อหมองพยักหน้า ในใจกำลังคิดอยู่ว่าสองสามวันนี้จะเจอคุณลู่ดุณ

หลังจากที่ลู่เฉินกลับไปยังโรงแรม หวงยาวจุนพูด: “ลู่เฉินกลับมาแล้วเหรอ การแข่งขันเหลือเวลาอีกแค่ชั่วโมงเดียว คุณจะพักผ่อนสักหน่อยมั้ย?”

ลู่เฉินสะบัดศีรษะแล้วดู: “ ไม่เป็นไร ในนี้จะไปเจอคู่แข่งที่แข็งแกร่งที่ไหนกัน มากสุดก็เสี่ยวจื่อหยวนที่อยู่ลำดับที่2 ความสามารถของเสี่ยวจื่อหยวนฉันรู้ดี เก่งกว่าเจ่อนซีไม่มากหรอก

หวงยาวจุนเห็นลู่เฉินมั่นใจขนาดนี้ เขาก็พยักหน้าอย่างไว้วางใจ: “อืม งั้นก็ดี”

การแข่งขันครั้งนี้ ได้รับความสนับสนุนจากตระกูลหลาน ทุกคนในยวี่โจวต่างรอคอยการแข่งขันครั้งนี้ บวกกับลู่เฉินออกแข่งเอง พวกเขาทุกคนหวังว่าลู่เฉินจะ สามารถเป็นตัวแทนหยูโจยคว้าแชมป์ได้

สถานที่แข่งขันก็คือโรงแรมเชอราตัน เวลาหกโมงเช้า หวงยาวจุนพาลู่เฉินและหลานหลินเข้ามาในงาน