พ่อจอมผยอง / คุณพ่อสายเปย์ - บทที่80 พันล้านมันน้อยเกินไป

บทที่80 พันล้านมันน้อยเกินไป

พอทุกคนเห็นว่าเป็นลู่เฉิน ล้วนรู้สึกตกใจ แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาโชคดีได้พบภาพ（พูดถึงภาพโบราณเจียงถิง）ที่มีชั้นประกบ แต่นี่มันเป็นตั้งหินหยาบนะ เขาเป็นหรือเปล่า?

จั่วชิงเฉิงก็ตกใจเช่นกัน คาดไม่ถึงว่าลู่เฉินจะปรากฏตัวออกมา

“ฝั่งตรงข้ามเป็นเจิ้งซีเหอที่ติดลำดับสามของประเทศ ไอ้นี่ยังกล้าขึ้นไปอีกเหรอ รนหาที่ตายจริงๆ”จ่าวเทียนหยู่พูดเยาะเย้ยออกมา

“คงเป็นเพราะก่อนหน้านี้มันโชคดีไปหน่อย มันเลยนึกว่ามันเก่งสุดแล้ว”หลี่เหวินกวงพูดล้อเล่นเขา

ลู่เฉินขึ้นไปเสียหน้าบนเวที เป็นสิ่งที่เขายินดีที่จะเห็น

พอถึงเวลานั้นลู่เฉินเสียหน้าแล้ว ก็ต้องถูกทุกคนดูถูกเสียดสีอีกแน่นอน

“ลู่เฉิน อย่าขึ้นไปสร้างความวุ่นวาย”หวงยาวจุนขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาไม่ค่อยชอบลู่เฉิน แต่ลู่เฉินเป็นลูกเขยของหลินดาไห่ เขาค่อนข้างจะเป็นมิตรกับหลินดาไห่ เลยไม่อยากให้เขาขึ้นไปเสียหน้าเสียชื่อเสียง”

“ปรมาจารย์หวงครับ ไม่เป็นไรครับ ผมแยกแยะได้ครับ”ลู่เฉินหันไปยิ้มให้หวงยาวจุน

เหตุที่เขาจะขึ้นมา ก็เนื่องจากพวกเจิ้งซีเหอ โจวซุนเฟยนั้นช่างดูหยิ่งหรือเกิน

แม้ว่าเขาไม่ใช่คนหยูโจวแท้ๆร้อยเปอร์เซ็น แต่ทะเบียนบ้านของเขาได้ย้ายมาที่หยูโจวตั้งนานแล้ว แถมครอบครัวของเขาก็อยู่ที่หยูโจวด้วย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถปล่อนให้พวกโจวซุนเฟยมาเสียดสีดูถูกคนหยูโจว

“จั่วชิงเฉิง แกให้คนโง่นี้ออกมาเพื่อดูถูกปรมาจารย์เจิ้งใช่ไหม?แกไม่กลัวว่าร้านทองของบ้านแดจะถูกสมาคมหินหยาบปราบปรามหรือ?”โจวซุนเฟยมองไปที่จั่วชิงเฉิงอย่างหยอกเย้า

สีหน้าของจั่วชิงเฉิงเปลี่ยนไปทันที สมาคมหินหยาบมีกฎเฉพาะตัวอยู่แล้ว ส่วนปรมาจารย์ที่ติดลำดับต้นๆของสมาคมหินหยาบยิ่งเป็นคนที่มีอำนาจมโหฬาร ถ้าหากว่าพวกเรากล้าไปขัดใจเจิ้งซีเหอ นั้นก็จะถูกปราบปรามโดยสมาคมหินหยาบในทั่วประเทศอย่างแน่นอน แม้ว่าตระกูลจั่วของเขานั้นเข้มแข็งมากพอ แต่ก็ไม่กล้าเป็นศัตรูกับสมาคมหินหยาบเช่นกัน

“คุณชายจั่ว พวกเรายอมแพ้เองยังดีกว่าให้ไอ้โง่คนนี้ไปขัดใจปรมาจารย์เจิ้งเลย”

“ใช่ไง ปรมาจารย์เจิ้งมีฐานะอันสูงศักดิ์ ถ้าให้คนที่ไม่มีชื่อไม่มีเสียงอย่างเขาขึ้นไปก็หมายความว่าเป็นการไม่ให้เกียรติปรมาจารย์เจิ้ง”พอพวกคนค้าเครื่องประดับของหยูโจวได้ยินคำพูดของโจวซุนเฟย ล้วนรู้สึกหวาดกลัว

ถ้าเสียแค่ช่องทางนำเข้าไป นั้นผู้ที่ขาดทุนมากที่สุดก็คือตระกูลจั่ว ตามจริงแล้ว ไม่ว่าพวกเราจะนำเข้าจากแหล่งไหนก็ล้วนได้หมดแหละ เพียงแต่ว่าค่อนข้างแพงหน่อยแค่นั้นเอง

แต่ถ้าโดนปราบปรามโดยสมาคมหินหยาบแห่งชาติ นั้นพวกเขาก็จะขาดทุนเยอะมากทีเดียว

“แกไม่ลองแลดูตนเองก่อนหรือ คนโง่อย่างแกมีสิทธิ์มาเดิมพันบนหินกับฉันด้วยหรือ?”เจิ้งซีเหอมองไปที่ลู่เฉินอย่างดูถูก ท่าทีของพวกพ่อค้าในยูโจวทำให้เขาพอใจมาก

“ลงมาเดี๋ยวนี้ อย่าไปขายหน้าบนนั้น”

“ใช่ไง แกนั้นเป็นใครล่ะ กล้ามาแข่งกับปรมาจารย์เจิ้งด้วยหรือ?”

“รนหาที่ตายเองจริงๆ นึกว่าตนเองนั้นโชคดีไปครั้งหนึ่งก็ไม่มีใครจะสู้ได้แล้วหรือ?”

“ลงมาเลย ลงมาเดี๋ยวนี้ อย่าเสียหน้าของคนหยูโจว”

เมื่อทุกคนเห็นว่าลู่เฉินยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ ก็ล้วนตะโกนขึ้นมา ล้วนอยากจะไล่ลู่เฉินลงมาจากเวทีโดยตรง

เมื่อเห็นว่าทุกคนล้วนตะโกนใส่ลู่เฉิน หลี่เหวินกวงและจ่าวเทียนหยู่ล้วนยิ้มอย่างสะใจมาก พวกเขารอเวลานี้มานานแล้ว

“หนุ่มปัจจุบันนี้ยิ่งโง่เขลากว่าเดิมจริงๆ”ยูเจิ้งเทาส่ายหน้าและพูดอย่างเยาะเย้ย

“น่าจะเป็นเพราะรูปภาพก่อนหน้านี้ทำให้เขามีความภูมิใจในตัวมาก”เล่ยหมิงเฉาก็ส่ายหน้าเยาะเย้ยออกมาเช่นกัน

เดิมทีพวกเขาสองคนก็ไม่พอใจลู่เฉินอยู่แล้ว เพราะรู้สึกว่าลู่เฉินนั้นไม่มีมารยาทหรือเกิน แม้กระทั่งผู้อาวุโสกว่ายังไม่เคารพเลย ดังนั้นเมื่อเห็นว่าลู่เฉินถูกเยาะเย้ย พวกเขาจึงรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของเขา

หวงยาวจุนถอนหายใจออกมา แล้วก็ไม่ไปอะไรอีกแล้ว

ลู่เฉินหันไปมองทุกคนที่กำลังเยาะเย้ยเขาอยู่ ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อยและปรากฏความโกรธออกมา

เดิมทีเขาแค่อยากจะช่วยระบายความโกรธให้คนหยูโจว แต่คาดไม่ถึงว่าพวกพ่อค้าเครื่องประดับกลับมาดูถูกเสียดสีเขา ไม่เห็นถึงน้ำใจของเขาซะนิดเลย จะให้เขาไม่โกรธได้ยังไงล่ะ

“พี่ลู่ ต้องขอโทษด้วยนะ”จั่วชิงเฉิงมองไปที่ลู่เฉินด้วยความขอโทษ จากนั้นก็หันไปพูดกับโจวซุนเฟย

“คุณโจวครับ รอบที่สองพวกเรายอมแพ้ คุณชนะแล้ว”

“คุณชายจั่วช่างเป็นคนตรงไปตรงมาดี ฮ่าๆ นั้นเรามาเตรียมเซ็นสัญญากันเถอะ”โจวซุนเฟยหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ปรากฏให้เห็นท่าทีของเขาอันหยิ่งผยองในฐานะที่เป็นผู้ชนะ

เมื่อเห็นว่าทั้งสองฝั่งล้วนเรียกทนายมาทำสัญญากันแล้ว แต่ลู่เฉินยังไม่อยากยอมแพ้

ในเมื่อได้ขึ้นมาแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดจะลงไป

เขาหันไปมองเจิ้งซีเหอ และพูดอย่างเสียดสี”ปรมาจารย์เจิ้นที่มีชื่อเสียงโด่งดังทำไมถึงไม่กล้ามาแข่งกับฉันล่ะ?ดูเหมือนว่สปรมาจารย์ทางด้านเดิมพันบนหินที่ติดอันดับสามของชาติก็ไม่เท่าไหร่นะ”

“แกพูดอะไรนะ?”พอได้ยินคำพูดนี้เจิ้งซีเหอจึงรีบหันไปมองที่ลู่เฉิน ในสายตาเต็มไปด้วยความโกรธ

“ฉันจะพูดนะว่าแกก็เป็นเพียงแค่คนขี้ขลาด ยังถูกแต่งตั้งเป็นปรมาจารย์การเดิมพันบนหินอันดับสามของชาติด้วย ฉันว่ามันไม่สนชื่อเสียงเลย”ลู่เฉินพูดอย่างดูถูก

“เฮ้ย แกจะเอาอะไรมาเดิมพันกับฉันวะ?”เจิ้งซีเหอโกรธขรึมอย่างจริงจัง ตั้งแต่เกิดมา นี่ยังเป็นครั้งแรกที่เขาถูกไอ้คนที่ไม่มีชื่อเสียงอำนาจใดๆดูถูก เขาโกรธจนมือก็เริ่มสั่น

“จะเดิมพันเท่าไหร่ตามใจคุณ ฉันจะลงตามคุณ”ลู่เฉินมองไปที่เจิ้งซีเหออย่างเยาะเย้ย ทำท่าเหมือนดูถูกเจิ้งซีเหอ

เจิ้งซีเหอโกรธจนหายใจค่อนข้างลำบาก ลู่เฉินไม่ให้ความสำคัญต่อเขาอย่างสิ้นเชิงเลย

สีหน้าของจั่วชิงเฉิงก็เปลี่ยนไปทันที คาดไม่ถึงว่าลู่เฉินกล้ามาต่อต้านกับเจิ้งซีเหอต่อหน้าต่อตาทุกๆคน เขาคิดจะทำให้พ่อค้าเครื่องประดับของทั้งหยูโจวซวยไปด้วยกับเขาเลยหรือ

พ่อค้าเครื่องประดับคนอื่นๆก็ล้วนมึนงงไปทันที ครั้งนี้ตายแน่ๆ

“ปรมาจารย์เจิ้น เขาไม่มีความสัมพันธ์กับะวกเราเลย คุณฟังจากสำเนียงของเขาก็จะรู้ว่า เขาไม่ใช่คนของหยูโจว”

“ใช่ใช่ ปรมาจารย์เจิ้น เขาไม่ใช่คนหยูโจวเลย ถ้าคุณจะลงโทษก็ลงโทษเขาคนเดียวเลย”

พ่อค้าเครื่องประดับของทั้งหยูโจวล้วนตัดความสัมพันธ์กับลู่เฉิน

ลู่เฉินทำจนเจิ้งซีเหอโกรธเข่นนี้แล้ว นั้นขั้นตอนต่อมาก็ต้องเป็นเวลาที่เจิ้งซีเหอปรากฏความโกรธออกมาแล้ว

ถ้าไม่ตัดความสัมพันธ์กับลู่เฉิน นั้นพ่อค้าเครื่องประดับของทั้งหยูโจวล้วนต้องซวยไปด้วยเลย

“ปรมาจารย์เจิ้น เขาไม่ใช่คนหยูโจวจริงๆ ถ้าคุณมีข้อตกลงอะไร ตระกูลจั่วจะพยายามทำให้ได้”จั่วชิงเฉิงก็รีบตัดความสัมพันธ์กับลู่เฉิน และเพื่อที่จะได้รับความประทับใจที่ดีจากเจิ้งซีเหอ เขายังยอมช่วยเจิ้งซีเหอมาต่อต้านกับลู่เฉินอีก

“ดีมาก แกดีมากจริงๆ แกเป็นชายหนุ่มที่หยิ่งที่สุดที่ฉันเจอในหลายสิบปี ในเมื่อที่แกอยากจะตายอย่างเร็ว นั้นฉันก็ตามใจแก ค่าเดิมพันหนึ่งพันลบ ถ้าแกสามารถเอาเงินออกมาได้ ฉันก็จะเดิมพันกับแก แต่ถ้าไม่มีเงิน แกก็จะต้องคุกเข่าลงมาขอโทษฉันทันที ไม่นั้นแกก็อยากฝันว่าจะได้ออกจากที่นี่ได้ในวันนี้!”เจิ้งซีเหอโกรธจนกระทั่งยิ้มออกมา

“หนึ่งพันล้านมันน้อยเกินไป ยังไม่พอเอามายัดฟันเลย”ลู่เฉินยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ย

อะไรนะเนี่ย?

ค่าเดิมพันหนึ่งพันล้านเขายังว่าน้อยไป?

แม่ง เขานึกว่าเขาเป็นใคร รัชทายาทของสี่ตระกูลใหญ่หรือ?

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของลู่เฉิน ล้วนปรากฏความเยาะเย้าดูถูกขึ้นมาบนใบหน้า

วันนี้พวกเราก็ได้พบกับสิ่งแปลกประหลาด เคยเห็นคนที่หยิ่ง แกยังไม่เคยเห็นคนที่หยิ่งขนาดนี้

ไม่ นี่ถือว่าเป็นคนไม่รู้เรื่องเลย

กลุ่มคนพวกหลี่เหวินกวง จ่าวเทียนหยู่และวังซิงล้วนหัวเราะออกมาอย่างสุดๆ เพราะพวกเขาทนไม่ไหวแล้ว

“โอเค ดีมาก นั้นแกมาตั้งค่าเดิมพัน!”เจิ้งซีเหอเกือบจะโกรธจนเป็นลม เขาจะลองดูว่าลู่เฉินสามารถออกค่าเดิมพันได้เท่าไหร่

“ฉันออกหกพันล้าน ส่วนพวกคุณออกห้าพันล้าน กับช่องทางนำเข้าหินหยาบของหยูโจวที่เพิ่งชนะไปเมื่อกี้นี้”ลู่เฉินพูดอย่างราบเรียบ

หกพันล้านหรือ?

ทุกคนล้วนเบิกตากว้างกัน แม้กระทั่งร่างกายของจั่วชิงเฉิงก็เริ่มสั่นเล็กน้อย

คำโกหกที่ใหญ่เช่นนี้เขายังสามารถพูดออกมาได้เลย เขานี่กลัวว่าตนเองยังไม่น่าสังเวชพอหรือไง?