ภารกิจขโมยใจ ผจญภัยต่างโลก - ตอนที่ 20 อุ้มท้องหนีรักมหาเศรษฐี (20)
อากาศเดือนสิงหาคม ร้อนระอุจนแทบทนไม่ไหว
ตอนซูหว่านอาบน้ำเย็นแล้วเปลี่ยนชุดเย็นสบาย ลงมาจากตึกก็เห็นหลิงลี่นักเล่นคอมพิวเตอร์อยู่บนโซฟาคนเดียว
ใช่แล้ว ตอนนี้ซูเสี่ยวหว่านมากินฟรีอยู่ฟรีที่บริษัทซูรุ่ย หลิงชีเย่ว์ก็ไม่รู้ยุ่งอะไรอยู่ เวลาส่วนใหญ่มีเพียงซูหว่านกับหลิงลี่
หยิบน้ำอัดลมสองกระป๋องมาจากตู้เย็น ซูหว่านเปิดหนึ่งกระป๋องให้ตัวเอง อีกกระป๋องวางไว้ตรงหน้าหลิงลี่ “ดื่มไหม”
หลิงลี่ได้ยินเสียงซูหว่านราวกับอึ้งไป เขาเงยหน้าขึ้นมองซูหว่านแวบหนึ่ง คิ้วที่ทั้งดำและดกหนาขมวดเป็นปม แล้วทำหน้าหงุดหงิดมองหน้าจอคอมของตัวเอง
ซูหว่าน “…”
นี่มันปฏิกิริยาอะไร
ฉันมันไม่น่าพิสมัยขนาดนั้นเชียวเหรอ
“ไม่ดื่มก็ช่าง”
ซูหว่านจิ๊ปาก เธอไม่ใจแคบขนาดจะคอยเอาเรื่องเด็กคนหนึ่ง ต่อให้เด็กเล็กคนนี้จะแก่แดดกว่าผู้ใหญ่ทั่วไปก็เถอะ
“ป้าซู”
เวลานี้หลิงลี่จู่ ๆ ก็เปิดเปลือกตา ดวงตาคู่โตมองซูหว่านอย่างเป็นประกายระยิบระยับ “ช่วยอะไรอย่างได้ไหม”
“อะไร”
ซูหว่านมองหลิงลี่อย่างประหลาดใจ เจ้าเด็กนี่น้อยนักที่จะเป็นฝ่ายเปิดปากพูด
“นี่”
หลิงลี่ยกมือขึ้น ภาพในคอมของตัวเองปรากฏขึ้น เป็นภาพเงาสามมิติ ภาพชัดเจน
นี่มัน…
ซูหว่านอึ้งไปเล็กน้อย เพราะที่ปรากฏข้างหน้าเธอคือภาพสาวสามมิติแสนสวย 3 คน และทุกคนคลับคล้ายคลับคลากับตัวเธอในตอนนี้
“เธอจะทำอะไร”
ซูหว่านเก็บสายตามอง มองหลิงลี่ด้วยความสนใจ
“คุณน่าจะเดาได้ ป้าซูคุณฉลาดขนาดนี้” หลิงลี่กลับเริ่มเล่นมวยไทเก๊กกับซูหว่าน
“ชิ”
ซูหว่านทำปากยื่น “ก็แค่หาคนรักให้ตู้เฉินไม่ใช่รึไง เธอคงไม่คิดจะหาแม่เลี้ยงให้ตัวเองจริง ๆ หรอกนะ”
แม่เลี้ยง…
หลิงลี่หลบสายตา “ฉันไม่อยากแยกกับแม่ ถ้าพ่อมีลูกกับคนรักใหม่ เขาก็คงไม่คิดแยกฉันกับแม่แล้ว”
ซูหว่าน “…”
ตรรกะนี้ก็ดูจะมีเหตุผลนะ ซะที่ไหนล่ะ!
“เด็กน้อยหลิงลี่ เธอทำแบบนี้ไม่ถูกนะ! ”
ซูหว่านอดถอนหายใจเฮือกใหญ่ไม่ได้ “โลกของผู้ใหญ่ไม่ง่ายอย่างที่เธอคิด ต่อให้ในอนาคตพ่อเธอจะแต่งงานมีลูกอีก แต่เธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ด้วยนิสัยชั่ว ๆ ของเขาแล้ว เขาไม่ยอมปล่อยเธอหรอก”
“แล้วฉันควรทำไงดี”
เวลานี้ในสมองของหลิงลี่ว่างเปล่า เขาถามซูหว่านจากจิตใต้สำนึก แต่พอถามแล้วเขาก็เกิดเสียใจทีหลัง ตัวเองเป็นอัจฉริยะยังคิดไม่ออก เธอโง่ขนาดนี้จะคิดออกได้อย่างไร
เอิ่ม เมื่อกี้ใครบอกว่าซูหว่านฉลาดนะ
ซูหว่านย่อมไม่รู้ว่าในใจหลิงลี่คิดอะไร เธอได้ยินหลิงลี่ถาม ก็ดื่มน้ำอัดลมอย่างไม่ยี่หระ แล้วเปิดปากพูดว่า “ตอนนี้เธอควรให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ถ้าเธออยากเปลี่ยนทุกอย่าง ก็มีแต่ทำให้ตัวเองแข็งแกร่ง เมื่อเธอแกร่งกว่าตู้เฉินแล้ว เธอก็จะควบคุมทุกสิ่งอย่าง คนที่ไม่แกร่งพอไม่มีสิทธิ์พูดตลอดไป โลกนี้คนที่มีอำนาจปกครอง ไม่ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่ นี่คือความเป็นจริง”
ไม่อาจโต้เถียง ความจริง
แข็งแกร่งเหรอ แกร่งกว่าพ่อเหรอ
สายตาของหลิงลี่ส่องประกายแวบหนี่ง ทำไมเขาไม่คิดให้เร็วกว่านี้นะ
“ป้าซู ขอบคุณครับ”
หลิงลี่มองดวงตาของซูหว่านขอบคุณเธออย่างจริงจัง “ถึงในใจฉันจะรู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรกับลุง แต่…ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นคนดี”
ความจริง ก็ยังไม่คู่ควรกับลุง อืม เพื่อไม่ทำร้ายจิตใจเธอ ไม่พูดซ้ำแล้วกัน
ซูหว่าน “….”
ทำไมฉันจะไม่คู่ควรกับผู้ชายของฉันล่ะ เมื่อก่อนใครเป็นคนเทียวมาเทียวไปตามเธออย่างหมดหวัง
ซูหว่านได้ยินคำพูดของหลิงลี่แล้วขมวดคิ้ว เมื่อหลิงลี่นึกว่าซูหว่านจะโมโหตัวเอง เธอกลับยิ้มร่ากล่าวว่า “นั่นสิ เธอฉลาดจริง ๆ เธอมองออกแล้วเหรอ ฉันไม่เหมาะกับเขา จะทำยังไงดีล่ะ ใครใช้ให้เขาดันมาชอบฉันล่ะ”
ที่จริงหมู่นี้ซูหว่านขี้เกียจมาก ไม่ทำอะไรเลย แม้แต้ภารกิจก็หมดไฟจะทำ เป็นเพราะชินกับแม่ทัพซู
ถูกต้องแล้ว มีสามีเผด็จการเป็นผู้ใหญ่ก็ย่อมเอาแต่ใจเป็นธรรมดา!
อุแหม ซูเสี่ยวหว่านเธอกำลังคุยโวเหรอ เธอกำลังอวดอยู่แน่ ๆ
ช่วยไม่ได้ มีสามีดีเด่นขนาดนี้ ซูเสี่ยวหว่านอยากถ่อมตัวก็ทำไม่ได้หรอก
“เสี่ยวหลิงลี่ รอเธอโตเป็นผู้ใหญ่ เจอผู้หญิงคนที่เธอรักฝังกระดูก เธอก็จะรู้จัก…เอาใจเธอตามใจเธอ ไม่ปล่อยให้เธอทำอะไร พึ่งพาแต่เธอ นั่นก็เป็นความสุข…อย่างหนึ่งนะ”
ซูหว่านชอบความรู้สึกตอนนี้ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องหักหลังหรือเรื่องสูญเสีย
พวกเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ต้องอยู่ด้วยกันแน่นอน จุดนี้เธอมั่นใจ
รักเธอ ก็เอาใจเธอถึงที่สุด
เด็กน้อยหลิงลี่จู่ ๆ ก็เหมือนจะเข้าใจเทคนิคสุดยอดอะไรบางอย่างแล้ว
ดังนั้นซูเสี่ยวหว่านสอนเด็กเสียคนจริง ๆ
เธอเอาวงแหวนรัศมีผู้ชนะทั่วยุคพ่นใส่วัยรุ่นเสียแล้ว ดันสอนให้เป็นทาสเมียเสียได้!
เห้อ พ่อหนุ่มที่ยิ่งใหญ่เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและฐานะในครอบครัวของตัวเอง โปรดรักชีวิตตัวเอง หนีห่างซูเสี่ยวหว่านให้ไกล
…
ตอนตู้เฉินกลับถึงบ้านเห็นภาพอันอบอุ่นของซูหว่านกับหลิงลี่พอดี
เขาหยุดอยู่หน้าประตู ถูกต้อง นี่ต่างหากวิธีกลับบ้านที่ถูกต้อง!
ตู้เฉินรู้สึกในใจอบอุ่น เสี่ยวหว่านชอบเทียนเทียนจริง ๆ ตอนนี้เทียนเทียนก็ยอมรับเธอแล้ว ตัวเองก็ต้องเร่งมือแล้ว วันหลังพวกเขาสามคนพ่อแม่ลูกจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
ท่านพระเอกท่านคุณช่างละเอียดอ่อน คุณรู้หรือเปล่า
“คุยอะไรอยู่ มีความสุขขนาดนั้นเชียวเหรอ”
ตู้เฉินชะลอฝีเท้ามาหน้าโซฟา ลังเลก่อนจะนั่งลงข้างหลิงลี่
เสี่ยวหลิงลี่ตาเป็นประกาย ยิ้มให้ตู้เฉินเล็กน้อย “พ่อครับ ป้าซูเล่านิทานให้ผมฟัง สนุกมาเลย”
ซูหว่าน “….”
ระดับการเล่านิทานหลอกเด็กของเธอสิสูงส่ง!
“อย่างนั้นเหรอ เทียนเทียนพักนี้เหมือนจะชอบป้าซูมากเลยนะ”
ตู้เฉินทำหน้าตื่นเต้นลูบหัวลูกตัวเอง เขาชอบให้หลิงลี่เรียกซูหว่านว่า “ป้าซู” ไม่ใช่ “ป้าสะใภ้” นี่สิลูกชายของเขา
ได้ยินคำพูดของตู้เฉิน หลิงลี่กระพริบตาปริบ ๆ แลดูไร้เดียงสา ตอบหนักแน่นว่า “เทียนเทียนชอบป้าซูมาก แต่ป้าซูบอกว่าชอบแค่ลุงเขย”
ตู้เฉิน “…”
พ่อลูกผูกพันธ์ที่พูดล่ะฮะ?
“อุวะฮ่า”
ซูหว่านอดขำไม่ได้ “เทียนเทียน ซนใหญ่แล้ว”
“เอ๊ะ? ”
หลิงลี่หันหน้ามองเห็นซูหว่านอีกครั้ง “หรือป้าซูไม่ชอบลุงเขยหรือไง”
“จะไม่ชอบได้อย่างไรล่ะ ฉันชอบ ชอบเขามากเลยนะ”
ซูหว่านพูดด้วยสีหน้ามีความสุข รอยยิ้มแห่งความสุขแยงตาตู้เฉิน เขาทนไม่ไหวลุกขึ้น ยกมืออยากคว้าแขนของซูหว่าน แต่ซูหว่านพลิกหลบอย่างคล่องแคล่ง
“น้องรอง นายทำอะไรน่ะ”
“เสี่ยวหว่าน ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
ตู้เฉินอดกลั้นความร้อนใจเอาไว้ สายตาจดจ้องอยู่ที่ซูหว่าน เขารู้สึกว่าตัวเองจะทำต่อไปไม่ไหวแล้ว
“คุณพูดเถอะค่ะ ฉันจะล้างหูรอฟัง”
ซูหว่านเปลี่ยนท่าบนโซฟา แต่ยังแอบระวังการเคลื่อนไหวของตู้เฉิน
“ไปพูดข้างนอก”
ตู้เฉินรับรู้ว่าซูหว่านตั้งแง่ระวังตน เขาอดไม่ได้ที่จะถอยหลังหนึ่งก้าว “ฉันไปรอเธอที่สวนดอกไม้นะ”
พูดจบตู้เฉินก็หันหลังเดินไปด้านนอก
เห็นเขาเปิดประตูออกไป หลิงลี่แววตาเป็นประกาย มองซูหว่านด้วยสีหน้าสับสน “พ่อฉันดูเหมือนจะยังมีใจให้คุณ คุณคงไม่มาเป็นแม่เลี้ยงผมจริง ๆ หรอกนะ”
“เด็กบ้าจะไปรู้เรื่องอะไร”
ซูหว่านยกมือขึ้นตีหน้าม้าตรงหน้าผากหลิงลี่ “บอกเธอกี่ครั้งแล้ว ต้องเรียกฉันว่าป้าสะใภ้ ในเมื่อเธอรู้สึกว่าฉันไม่คู่ควรกับลุงเธอ ฉันก็จะเป็นป้าสะใภ้ตลอดชีวิต”
YOU MAY ALSO LIKE
