ยอดอาจารย์มหาเมตตา - ตอนที่ 723 ควบคุมได้อย่างง่ายดาย

เย่ชิวไม่ได้พูดเกินจริงอย่างแน่นอน อาการบาดเจ็บของเพลิง รุ่งโรจน์ไม่ได้ร ้ายแรง อย่างน้อยก็ส าหรับเขา มันง่ายมาก

อาการบาดเจ็บที่ร ้ายแรงที่สุดที่เขาได้รับไม่ใช่คาสาป แต่เป็ น แก่นแท้ที่ถูกคาสาปกลืนกิน ตราบเท่าที่เขาชดเชยช่องว่างนี้และ กาจัดคาสาปในร่างกายของตน เขาก็สามารถฟื้นคืนชีพได้อย่าง สมบูรณ์

ไม่ใช่เรื่องยากและไม่ใช่เรื่องง่าย นี่คือสิ่งที่เย่ชิวพูดไว้ในตอน แรก เขาต้องการสมบัติพิเศษบางอย่าง หากเขาต้องการ เขายังมี สมบัติที่มีผลมากกว่าของเหลวแห่งชีวิต เช่นสมบัติทั้งสามแห่งใต้ พิภพ บุปผาใบหยกสีชาด ที่เขาเพิ่งได้รับเมื่อไม่กี่วันก่อน

เขามีเก้าก้านที่ตัวเขา ตราบเท่าที่เขาเต็มใจ เขาต้องการเพียง หนึ่งกลีบเพื่อชุบชีวิตเพลิงรุ่งโรจน์ อย่างไรก็ตาม ไม่จาเป็ นสาหรับสิ่ง นั้น ท้ายที่สุดแล้ว บุปผาใบหยกสีชาดนี้สมบัติอย่างหาที่เปรียบมิได้ และไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้มา

ยิ่งกว่านั้น มันเป็ นสมบัติของใต้พิภพ นอกจากเส้นทางใต้พิภพที่ อันตรายแล้ว ก็ไม่สามารถหาได้จากที่อื่น เมื่อมันหมดไปก็คือ หมดแล้วจริง ๆ ดังนั้น เย่ชิวไม่ต้องการเสียมันไป เขาจึงตัดสินใจใช ้ ของเหลวแห่งชีวิต แม้ว่าผลลัพธ ์จะไม่ดีเท่าบุปผาใบหยกสีชาดก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ผลของมันยังคงเหมือนเดิม สามารถเติมเต็ม พลังงานแก่นแท้ของเพลิงรุ่งโรจน์ที่หายไปได้ หากใช ้ได้ดี เขาอาจ ได้รับผลประโยชน์อย่างคาดไม่ถึง มันอาจใช ้งานล าบากนิดหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่

หลังจากคิดอยู่นาน ในที่สุดเย่ชิวก็ตัดสินใจลงมือทา

เนื่องจากมีหมอกอยู่ตรงหน้าพวกเขา คนข้างนอกจึงไม่รู ้ว่าข้าง ในเกิดอะไรขึ้น พวกเขาได้แต่รออย่างใจจดใจจ่อ ผู้คนที่เฝ้ าติดตาม อย่างลับ ๆ ต้องการเข้ามาดูว่าเย่ชิวก าลังท าอะไรอยู่และเขาท าร ้าย เพลิงรุ่งโรจน์หรือไม่ อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นท่าทางที่สง่างาม และน่าเกรงขามของไป่จุนหลิน พวกเขาก็ล่าถอยทันที

เจตนาสังหารที่กดดันและอ้างว้างบนร่างของไป่ จุนหลินไม่ใช่ ของปลอม ชื่อเสียงไม่ใช่แค่การแสดงเท่านั้น เขาต้องยืนอยู่ตรงนั้น และไม่มีใครกล้าปฏิเสธ

หลังจากเงียบไปนาน เย่ชิวก็ลงมือ! ลูกบอลไฟลุกโชนในมือและ ค่อย ๆ เบ่งบานบนฝ่ ามือ ในขณะที่เคล็ดวิชาเพลิงกรรมบงกชแดง ปรากฏขึ้น เขาก็รู ้สึกได้อย่างชัดเจนว่าคาสาปและปราณมารใน ร่างกายของเพลิงรุ่งโรจน์นั้นกระสับกระส่ายเป็ นพิเศษ

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้กลิ่นอันตรายและค่อย ๆ เริ่มทาอะไรไม่ ถูกการควบคุม นี่เป็ นเพราะว่าเพลิงกรรมนี้เป็ นที่รู ้กันว่าสามารถเผา

ผลาญทุกสิ่งในโลก แม้กระทั่งกรรม เย่ชิวได้บ่มเพาะมันจนถึง ขอบเขตสูงสุด แค่ปราณมารเพียงอย่างเดียวไม่มีผลกับเขา!

“ฮ่าฮ่า สงบสติไม่ได้สินะ! เป็ นเรื่องปกติที่จะตื่นตระหนก เจ้าไม่ ต้องกลัว ข้าจะรีบจัดการให้เสร็จ” เย่ชิวยิ้มอย่างชั่วร ้าย รอยยิ้มค่อย ๆ กลายเป็ นความโอหัง

ขณะที่คาสาปตื่นตระหนกและไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อย ๆ เปลว ไฟในมือก็ค่อย ๆ เข้าไปในร่างกายของเพลิงรุ่งโรจน์ เย่ชิวพลันออก แรงทันที เปลวไฟอันน่าตกใจพุ่งเข้าสู่แขนและกระดูกของอีกฝ่ าย สะท้อนกับไฟสวรรค์ในร่างกาย

ในขณะนั้น เพลิงรุ่งโรจน์ ที่ต้องทนทรมานมาหลายเดือน ดู เหมือนจะเห็นความหวังในสติที่พร่ามัว เขาต่อต้านปราณมารใน ร่างกายด้วยพลังทั้งหมดและไม่รู ้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโลกภายนอก ทันที ที่ลูกบอลเพลิงนี้เข้ามา เขาก็เข้าใจทันทีว่ายอดฝีมือได้ลงมือแล้ว

ความโกรธของเพลิงรุ่งโรจน์ที่ถูกยับยั้งมาหลายวันปะทุขึ้นอย่าง สมบูรณ์ “พวกขยะ! ตายซะ!”

พลังทั้งหมดในร่างกายถูกระดม เพลิงรุ่งโรจน์ร่วมมือกับเย่ชิวใน การชาระล้าง เขารู ้ดีว่าเขามีโอกาสเพียงครั้งเดียวเพราะหลังจากผ่าน ไปหลายวัน มีเพียงเปลวไฟของเย่ชิวเท่านั้นที่สามารถทาให้ปราณ มารหวาดกลัวได้อย่างแท้จริง

ทั้งสองร่วมมือกันจากภายในสู่ภายนอกและเริ่มชาระล้างคาสาป ของเมล็ดมาร พวกเขาสร ้างตาข่ายที่หลีกหนีไม่ได้และชาระล้างทีละ ขั้นตอน

เวลาผ่านไปทีละนิด ในการต่อสู้ที่ยากลาบากกับคาสาปของ เมล็ดมาร ร่างกายของเพลิงรุ่งโรจน์ดูเหมือนจะอ่อนแอลงเรื่อย ๆ แม้ว่าคาสาปจะถูกยับยั้งไปแล้ว แต่พลังงานแก่นแท้ก็เหลืออยู่ใน ร่างกายไม่มากนัก

เมื่อคาสาปหายไป มีโอกาสมากที่เขาจะตายเพราะแก่นแท้หมด ลง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือก แม้ว่าเขาจะมีเพียงมุม สุดท้ายของดวงตา เขาก็ต้องกาจัดคาสาปให้หมดสิ้น เพราะความ เจ็บปวดนั้นรังแต่จะทาให้เขาทรมานมากยิ่งขึ้น แทนที่จะอยู่เช่นนี้ เขาก็อาจจะตายได้เหมือนกัน

เมื่อเห็นว่าเขาตั้งใจมาก เย่ชิวก็แสดงความชื่นชมเช่นกัน นี่คือ ชายที่ไม่ยอมแพ้

เย่ชิวชื่นชมอีกฝ่ าย เขาจึงปล่อยให้อีกฝ่ ายตายไม่ได้ เขายกมือ ซ ้ายขึ้นและหยดของเหลวแห่งชีวิตเข้าไปในร่างของเพลิงรุ่งโรจน์ ทันที พลังชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าสู่ร่างของเพลิงรุ่งโรจน์ทันที ร่างกายที่อ่อนล้าเริ่มค่อย ๆ เติมเต็ม และร่องรอยของเลือดฝาดก็ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่แก่ชรา

“ดูดซับมัน นี่คือพรจากข้า ท่านสามารถดูดซับได้มากแค่ไหน ขึ้นอยู่กับความสามารถของท่าน” เย่ชิวพึมพากับตนเอง

ราวกับสัมผัสได้ถึงเสียงพึมพ าของเย่ชิว เพลิงรุ่งโรจน์ก็ออกแรง เขารู ้ว่าเขาไม่ได้ถูกก าหนดให้ตายด้วยความช่วยเหลือจากยอดฝีมือ เขาจะพลาดโอกาสสวรรค์เช่นนี้ไปได้อย่างไร? พลังทั้งหมดที่พุ่ง ออกมาจากร่างกายและทะเลแห่งจิตใต้สานึกทั้งหมดเริ่มเดือด

ภายใต้การปรับปรุงของของเหลวแห่งชีวิต ร่างกายเริ่มฟื้น ตัวอย่างรวดเร็ว และความแข็งแกร่งก็ถึงจุดสูงสุด

“พวกขยะ! ตายซะ!” ด้วยเสียงตะโกนอันเกรี้ยวกราดในใจ เพลิง รุ่งโรจน์ก็ปะทุขึ้นด้วยพลังทั้งหมด ควบคู่ไปกับเคล็ดวิชาเพลิงกรรม บงกชแดงของเย่ชิว เขาได้ไล่ค าสาปเมล็ดมารออกจากวงแหวนแห่ง ชีวิตได้อย่างสมบูรณ์

ฉากต่อไปเป็ นการแสดงของเย่ชิว เคล็ดวิชาเพลิงกรรมบงกช แดงเปล่งประกายด้วยประกายไฟ รวบรวมปราณมารทั้งหมดและเผา มันให้สะอาด การกระทาราบรื่นและสมบูรณ์แบบ!

“ฟู่ ว… เสร็จแล้ว!” เมื่อเห็นปราณมารส่วนสุดท้ายมอดไหม้ไป เย่ ชิวก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจและค่อย ๆ หดไฟกลับ ตั้งแต่ต้นจนจบ เขา ไม่ได้กังวลหรือประหม่าแม้แต่น้อย เขาดูผ่อนคลายและดูสงบเป็ น พิเศษ

เมื่อเห็นอีกฝ่ ายหยุด ไป่จุนหลินก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาหันตัว กลับและมองไปที่อีกฝ่ ายด้วยความไม่เชื่อ “จบแล้วรึ? เร็วมาก? บัดซบ ข้ายังไม่ได้รู ้สึกอะไร แล้วมันก็จบลงแล้วหรือ?”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา มุมปากของเย่ชิวก็กระตุก เขาอยากจะแทงอีกฝ่ ายให้ตาย

เขาพูดว่าอะไร? เขาหมายถึงอะไร เขาต้องการรู้สึกอะไรอีก? ไม่ ว่าใครจะมองอย่างไร คาเหล่านี้ฟังดูเหมือนคาสาปแช่ง โชคดีที่ เหลียนเฟิงไม่ได้พูดประโยคนี้ ไม่อย่างนั้น เย่ชิวคงโมโหจนตายจริง ๆ

คาว่าเร็วที่เขาพูดหมายความว่าอะไร? เขารู้วิธีพูดหรือไม่? หาก เขาไม่รู้จะพูดอย่างไร ก็หุบปากซะ

เย่ชิวมองไปที่ไป่จุนหลินอย่างโกรธเคือง ไป่จุนหลินรู ้ทันทีว่าเขา พูดผิด เขายิ้มอย่างจริงใจ “ฮิฮิ พี่ใหญ่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าหมายถึง ข้า กาลังบอกว่าคาสาปเมล็ดมารนี้จัดการได้ยากมาก ท่านแก้ปัญหาได้ เร็วขนาดนี้ได้อย่างไร? มันไม่สมเหตุสมผล”

เย่ชิวปาดเหงื่อแล้วยิ้ม “ฮ่าฮ่า นั่นมันสาหรับเจ้า แต่สาหรับข้า มันก็แค่นั้น”

ทันทีที่คาพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ไป่จุนหลินมองเขาด้วยความ ชื่นชมทันที พี่ใหญ่ก็คือพี่ใหญ่จริง ๆ ดูที่เขาพูดสิ เขาดุดันมาก นี่คือ สิ่งที่มนุษย์จะพูดงั้นหรือ? ใครในโลกนี้จะกล้าพูดว่าพวกเขาไม่สนใจ ค าสาปของเมล็ดมารกัน? มีเพียงพี่ใหญ่เท่านั้นที่กล้าพูดเช่นนี้

“ฮิฮิ พี่ใหญ่ โหดร ้ายยิ่งนัก…” ไป่ จุนหลินไม่สงสัยคาพูดของเย่ ชิว และไม่คิดว่าอีกฝ่ายโม้ เขาเห็นด้วยกับอีกฝ่าย ในฐานะสมุนตัวยง ของเย่ชิว เขาเชื่อมั่นอย่างสมบู