ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 283 ผลลัพธ์สำคัญมากที่สุด / ตอนที่ 284 เธอก็แล้วกัน!

ตอนที่ 283 ผลลัพธ์สำคัญมากที่สุด

 

 

“คุณปู่…”

 

 

เฮ่อเล่อเฟิงที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

 

ที่ชนะการแข่งคราวนี้ได้มันเกี่ยวอะไรกับเฮ่อหมิงไข่ด้วย?!

 

 

ถ้าไม่มีพี่สาว การแข่งครั้งนี้คงแพ้มันตั้งแต่แรกแล้ว!

 

 

เพียงแต่รอบด้านมีแต่เสียงโห่ร้องยินดี ไม่มีใครเหลือบแลเฮ่อเล่อเฟิงกับหลินเยียน

 

 

หลินเยียนส่ายหน้าให้เฮ่อเล่อเฟิง ขอเพียงชนะการแข่งครั้งนี้ คุณตามีความสุข เธอก็บรรลุเป้าหมายแล้ว ไม่สำคัญว่าใครจะเป็นคนทำให้ชนะการแข่งนี้เลย

 

 

“หลินเยียน เฮ่อเล่อเฟิง ก่อนหน้านี้พวกแกสองคนทำอะไรน่ะ หลินเยียน โดยเฉพาะเธอ ไม่เป็นอะไรสักอย่าง แต่เธอกลับให้เฮ่อเล่อเฟิงหยุดรถ?!” เฮ่อสยงมองทั้งสองคนทันที ตวาดด้วยเสียงดุร้าย

 

 

เมื่อได้ยิน ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นต่างเงียบสงัด สายตาไปอยู่ที่หลินเยียนกับเฮ่อเล่อเฟิง แววดูแคลนผุดวาบภายในดวงตานักแข่งรถตระกูลเฮ่อหลายคน

 

 

คนหนึ่งเป็นพวกปลายแถว อีกคนเป็นตัวเสริม จริงด้วย พวกเขาวิ่งจนจบสี่รอบแล้ว แต่พวกเขากลับวิ่งจบแค่รอบแรก

 

 

“ลุงครับ ถ้าไม่ใช่พี่เยียนขวางรถที่อยู่ข้างหลัง พี่หมิงไข่กับพวกเขายังจะวิ่งถึงเส้นชัยได้อีกเหรอครับ?” เฮ่อเล่อเฟิงมีสีหน้าไม่ยินยอมพร้อมใจ

 

 

“ตลก!” เฮ่อหมิงไข่เข้ามาทันที “เหตุผลบ้าบออะไรกัน ได้ที่โหล่ก็คือที่โหล่ ฝึกปรือฝีมือในการขับรถให้มากก็พอแล้ว ยังจะมาหาข้ออ้างเพื่อยกระดับความสามารถของตัวเองอีก? ถ้าคราวนี้ไม่มีพวกเรา ทีมจะชนะอย่างนั้นเหรอ?! พึ่งนาย? หรือว่าเธอ?”

 

 

“พี่หมิงไข่…พี่!”

 

 

เฮ่อเล่อเฟิงโมโหจนหน้าตาบูดบึ้ง นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ พวกเฮ่อหมิงไข่ตั้งใจขับรถ หรือว่ามองเห็นไม่ชัด ไม่ได้สนใจกันแน่ แต่ถ้าพวกเขาดูภาพช้าอีกรอบหนึ่งก็จะรู้ได้ทันที!

 

 

ถ้าไม่มีพี่เยียน พวกเขาไม่ใช่ตัวอะไรทั้งนั้น ยังคิดจะวิ่งให้ได้อันดับหนึ่งอีก? ไปวิ่งมาราธอนเถอะน่า!

 

 

ที่พวกเขาวิ่งได้ที่โหล่ นั่นเพราะพี่เยียนลดอัตตาเพื่อรักษาส่วนรวมทั้งนั้น ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

 

 

“เอาน่า เสี่ยวเฟิง พวกเราชนะก็พอแล้ว ผลลัพธ์ต่างหากที่สำคัญมากที่สุด” หลินเยียนมอง เฮ่อเล่อเฟิงพร้อมกล่าวระคนหัวเราะเบาๆ

 

 

การแข่งระดับนี้ หลินเยียนไม่มีอารมณ์ที่จะไปคิดชิงผลแพ้ชนะเลยจริงๆ ไม่ต่างจากเล่นขายของกับเด็กเลยสักนิด ถ้าแม้แต่การแข่งระดับนี้เธอยังจะชิงการเป็นเจ้าสนามแข่งอีก อย่างนั้นเธอก็ใช้ชีวิตถอยหลังลงคลองแล้วจริงๆ

 

 

“ฉันขอบอกเธอเลยนะ วันหลังช่วยไสหัวไปให้ไกลๆ เลยไป อย่ากลับไปบ้านเก่าอีก ยังดีนะที่เธอเป็นเนวิเกเตอร์ของเฮ่อเล่อเฟิง…ฉันไม่เคยได้ยินเลยว่าเนวิเกเตอร์จะให้นักแข่งจอดรถตอนที่สภาพรถและสภาพเส้นทางยังเรียบร้อยดี!” เฮ่อสยงจ้องมองหลินเยียนอย่างเย็นชา “คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง สะเออะมาทำร้ายทีมรถแข่ง ฉันว่าเธออยากทำร้ายตระกูลเฮ่อเราให้ล่มจมเสียมากกว่า!”

 

 

“พอได้แล้ว!”

 

 

ไม่รอให้หลินเยียนเอ่ยปาก ผู้เฒ่าเฮ่อติ้งคุนมองเฮ่อสยงด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ “ทำร้ายอะไรกัน เสี่ยวเยียนมาช่วย เธอขับรถแข่งไม่เป็น แถมยังนั่งที่นั่งข้างคนขับรถแข่งเป็นครั้งแรกอีก รถวิ่งเร็วเกินไปจนรู้สึกไม่สบาย จะให้เสี่ยวเฟิงหยุดรถก็เข้าใจได้!”

 

 

“คุณพ่อ…” เฮ่อสยงขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

 

“ไม่ต้องพูด ขอเพียงแกจำเอาไว้พวกเราชนะแล้ว ทุกอย่างก็ไม่สำคัญ!” เฮ่อติ้งคุนเอ่ย

 

 

… 

 

 

ทันใดนั้นพวกของก็อดซีกับเผยอวี่ถังก็เดินมาที่นี่อย่างเร็วรี่

 

 

“ยินดีด้วยครับ” ก็อดซีกล่าวระคนยิ้ม

 

 

เมื่อเห็นเช่นนั้นเฮ่อสยงกับบิดาจึงรีบเข้าไปหา

 

 

“ฮ่าๆ ก็อดซี หมิงไข่ไม่ได้ทำให้ ซีเอ็ชวัน ผิดหวังสินะครับ” เฮ่อสยงพูดพลางหัวเราะ

 

 

ก็อดซี “…”

 

 

“ก็ไม่เลวอยู่ครับ” ก็อดซียิ้มด้วยความกระอักกระอ่วนใจ

 

 

“ใช่แล้วล่ะ ในเมื่อแข่งเสร็จแล้ว พวกเราอยากจะ…แข่งกันสักสนาม พอดีเลย จะได้ให้ผู้เฒ่าเฮ่อติ้งคุนกับทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อเป็นพยานด้วย” สายตาก็อดซีไปอยู่บนร่างหลินเยียนที่แต่งชุดเต็มยศ

 

 

 

 

ตอนที่ 284 เธอก็แล้วกัน!

 

 

“แข่งกับก็อดซีสนามนึง?” เฮ่อสยงอึ้ง สายตาไปอยู่ที่เฮ่อหมิงไข่ทันที

 

 

ก็อดซีจะทดสอบลูกชายเขาด้วยตนเอง?

 

 

“คือแบบนี้นะครับ วิ่งแค่รอบเดียวก็พอ สมาชิกทีมซีเอ็ชวันของเราลงสนามกันทั้งหมด” ก็อดซีกล่าวระคนหัวเราะ

 

 

“ฮ่าๆ ก็อดซี หมิงไข่วิ่งชนะพวกคุณได้ที่ไหนกันล่ะครับ เพียงแต่ในเมื่อก็อดซีเห็นความสามารถของหมิงไข่ นั่นถือเป็นเกียรติของเขาแล้ว” เฮ่อสยงตบบ่าเฮ่อหมิงไข่

 

 

“หมิงไข่ ยังไม่ขอบคุณก็อดซีที่ให้โอกาสแกอีกเหรอ สมาชิกทีมซีเอ็ชวันลงสนามทั้งหมด เป็นบุญของแกที่สั่งสมมาหลายชาติที่ตอนนี้จะได้แข่งกับระดับสุดยอดอย่างซีเอ็ชวันรอบนึงบนสนาม” นายผู้เฒ่าเฮ่อเติ้งคุนก็ตื่นเต้นเล็กน้อยเช่นกัน นี่เป็นเกียรติของเขาและทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อเช่นเดียวกัน

 

 

“นี่…”

 

 

สีหน้าก็อดซีแปลกประหลาดอยู่บ้าง กระจ่างแจ้งแก่ใจดีว่าพวกของนายผู้เฒ่าตระกูลเฮ่อกับเฮ่อสยงเข้าใจผิดแล้ว

 

 

คนที่เขาอยากประลองฝีมือด้วยคือหลินเยียน ไม่มีใครในซีเอ็ชวันสนใจเฮ่อหมิงไข่แม้แต่น้อย

 

 

อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้เป็นญาติของหลินเยียน คำพูดที่อยู่ภายในใจ พวกก็อดซีย่อมไม่สะดวกที่จะพูดออกมา ทำได้แค่ให้พวกเขาเข้าใจผิดต่อไปเท่านั้น เรื่องนี้หากอธิบายให้ชัดเจนก็จะยิ่งกระอักกระอ่วนเกินไป

 

 

“อย่างนั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกันครับ ถ้าให้หมิงไข่แข่งกับพวกเรา ทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อต้องส่งมาอีกคนหนึ่ง ว่าอย่างไรครับ” ก็อดซีกล่าวระคนยิ้ม

 

 

“ได้สิครับ ก็อดซี คุณสนใจคนไหน คุณเลือกด้วยตัวเองเลยครับ!” เฮ่อสยงรีบตอบ

 

 

เมื่อได้ยิน ก็อดซีมองไปทางหลินเยียนซึ่งยังแต่งตัวเต็มยศโดยไม่ต้องคิด ยิ้มแย้มพลางเอ่ยว่า “เธอก็แล้วกันครับ”

 

 

“เธอ?!”

 

 

เมื่อก็อดซีพูดจบ สีหน้ามุ่งหวังที่อยู่บนใบหน้าสมาชิกทีมรถแข่งตระกูลเฮ่อหลายคนก็หายวับไปทันที ให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่เคยแม้แต่จะจับพวงมาลัย ลงสนามแข่งกับซีเอ็ชวัน?

 

 

“ก็อดซี…คุณเลือกคนใหม่ดีไหมครับ” เฮ่อสยงขมวดคิ้วพร้อมเอ่ยถาม

 

 

“ไม่จำเป็น” ก็อดซีหัวเราะ “เธอนั่นแหละครับ”

 

 

“ก็อดซี คือแบบนี้นะครับ หลานสาวของผมคนนี้เป็นเนวิเกเตอร์ ไม่ใช่นักแข่งรถ…ไม่อย่างนั้น…” นายผู้เฒ่าเฮ่อติ้งคุนปฏิเสธอ้อมๆ

 

 

“นายผู้เฒ่า ไม่เป็นไรครับ เธอนั่นแหละ” ก็อดซีตอบ

 

 

ก็อดซีต้องการแบบนี้ ถ้าพวกเขาโยกโย้ต่อไป กลับจะได้ผลตรงกันข้าม ด้วยความจนใจ นายผู้เฒ่าจึงได้แต่รับปาก

 

 

“เสี่ยวเยียน วิ่งให้ช้าหน่อย วิ่งไปอย่างนั้นก็พอ อย่าขับเร็วเกินไปนักล่ะ” นายผู้เฒ่าเดินมาข้างกายหลินเยียน กำชับเสียงเบา

 

 

เฮ่อเติ้งคุนกลัวหลินเยียนจะเกิดเรื่อง จึงจงใจพูดสำทับเพิ่ม

 

 

หลินเยียน “…” เหมือนเธอจะไม่ได้ตกลงว่าจะแข่งนะ?

 

 

สนามแข่งแบบนี้เธอไม่สนใจเลยสักนิดจริงๆ!

 

 

เฮ่อสยงเหลือบมองหลินเยียน พูดเยาะเย้ยออกมาว่า “เสี่ยวเยียน คนพวกนี้เป็นถึงนักแข่งรถระดับสุดยอดของประเทศ เธอนี่ได้อาศัยใบบุญหมิงไข่จริงๆ ได้วิ่งแข่งบนสนามเดียวกับนักแข่งรถระดับนี้ วันหน้าถ้าเล่าออกไปเกรงว่าจะไม่มีคนเชื่อเธอหรอกนะ”

 

 

“ช่างเถอะ พ่อครับ การแข่งกับก็อดซีก็ไม่ได้หวังว่าจะชนะอยู่แล้ว ให้เธอวิ่งช้าๆ อยู่ข้างหลังก็พอ ไม่ต้องสนใจเธอครับ” เฮ่อหมิงไข่เหลือบมองหลินเยียนแวบหนึ่งพร้อมพูดด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก

 

 

เมื่อได้ยิน สายตาของเผยอวี่ถังก็ไปอยู่ที่สองพ่อลูกเฮ่อหมิงไข่ สายตานี้ราวกับว่ากำลังมองไอ้งั่งอยู่อย่างนั้น

 

 

พอเริ่มแข่งจริง หวังว่าพวกเขาอย่าตกใจจนคุกเข่ากองอยู่กับพื้นก็พอ

 

 

“คุณหลิน เชิญเถอะครับ”

 

 

ก็อดซีพูดระคนยิ้ม

 

 

หลินเยียน “…”

 

 

นี่ถือว่ากำลังไล่ให้เป็ดขึ้นคอน[1]หรือเปล่า

 

 

เพียงแต่พูดคุยมาจนถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเธอไม่แข่งก็ดูเหมือนจะไร้เหตุผลอย่างเห็นได้ชัด

 

 

“เอาเถอะ งั้นพวกเราแข่งกันหนึ่งรอบ รีบแข่งรีบจบ” หลินเยียนยักไหล่

 

 

หลินเยียนไม่พูดไร้สาระให้มากความ ตรงไปเปิดประตู เข้าไปนั่งตรงที่นั่งคนขับของรถแข่งสีเงินคันก่อนหน้านี้ทันที

 

 

ส่วนสมาชิกทั้งหมดของทีมซีเอ็ชวันก็ขับรถแข่งทีมเฉพาะกิจของพวกเขาเข้าไปในสนามและจอดอยู่ที่จุดสตาร์ท

 

 

 

 

[1] ไล่ให้เป็ดขึ้นคอน การบีบให้ทำเรื่องที่ความสามารถไม่ถึง