ลืมรักเลือนใจ - ตอนที่ 781 ปฏิเสธคำขอเป็นเพื่อนของคุณ / ตอนที่ 782 คนทวงหนี้ที่แปลกประหลาด
ตอนที่ 781 ปฏิเสธคำขอเป็นเพื่อนของคุณ
หลินเยียนจอดรถโบราณเข้าด้านข้าง ด้วยความว่างเธอจึงนั่งเล่นอยู่ภายในรถ เดิมทีอยากฟังเพลงฆ่าเวลา กลับพบว่าเธอไม่มีซีดีเพลง
เธอนั่งอยู่ในรถ หลินเยียนมองรถโบราณของตัวเอง มุมปากกระตุกเล็กน้อย นี่มันสมัยไหนแล้วยังจะใช้ซีดีอีกเหรอ
แต่ไม่นานหลินเยียนก็ตระหนักได้ว่ารถโบราณรุ่นนี้ ดูเหมือนก็ไม่ได้ตามยุคตามสมัยอะไรเท่าไร อย่าว่าแต่ซีดี เล่นเพลงได้ก็ดีถมเถไปแล้ว
เมื่อฟังเพลงไม่ได้ หลินเยียนจำต้องหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่นเกมแทน
พอเข้าเกมได้หลินเยียนก็พบว่าวังจิ่งหยางออนไลน์อยู่ อีกทั้งยังอยู่ในช่วงเลือกทีม
หลินฮวดใช้ : [หมาน้อยรีบออกมา ฉันจะพานายเก็บแต้มเอง!]
แจ้งเตือน : [หมารวยออฟไลน์]
หลินเยียนหยีตาใส่ หมายความว่าไง
ออกจากเกมไปแล้ว!
มันต้องขนาดนี้เลยเหรอ!
ครั้งก่อนกว่าเธอจะแอดวังจิ่งหยางกลับมาได้ไม่ใช่ง่ายๆ ปรากฏว่าเขาดันหลบหน้าเธอเหมือนหนูเจอแมว
ทันใดนั้นหางตาของหลินเยียนก็เหลือบไปเห็นชื่อเพื่อนในเกมคนหนึ่งที่ดูแปลกๆ
‘ท่านเผยบลาสท์’
นี่ใคร
หลินเยียน “…”
จากนั้นหลินเยียนก็หาชื่อไอดีเกมของเผยอวี่ถังในรายชื่อเพื่อน
ตามคาด ไอดีของเด็กแสบนี่หายไปแล้ว
ตอนนี้ท่านเผยบลาสท์ออนไลน์อยู่
หลินฮวดใช้ : [คุณคือ…]
ท่านเผยบลาสท์ : [ไม่ใช่นะ คุณจำคนผิดแล้ว ผมไม่ใช่!]
หลินฮวดใช้ : [โวะ เผยอวี่ถัง!]
ท่านเผยบลาสท์ : [อ๊ากกก ผมไม่ใช่นะอ๊ากกก!]
หลินฮวดใช้ : [แน่ใจ?]
ท่านเผยบลาสท์ : [(ส่งสติกเกอร์เอามือปิดหน้า) ผมเปลี่ยนชื่อแล้วนะ พี่ยังจะจำได้อีก มีพรสวรรค์เหรอ!]
มุมปากหลินเยียนกระตุกทันที นี่เรียกเปลี่ยนชื่อแล้วเหรอ ทั้งบลาสท์ทั้งท่านเผย กลัวคนไม่รู้เหรอว่าคือเผยอวี่ถังของทีมรถแข่งบลาสท์
หลินฮวดใช้ : [อยู่ดีๆ เปลี่ยนชื่อทำไม กลัวใครหาเจอหรือไง]
ท่านเผยบลาสท์ : [อืม…]
หลินฮวดใช้ : [จะยุ่งยากขนาดนั้นทำไม ลบเพื่อนคนนั้นทิ้งก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ]
ท่านเผยบลาสท์ : [จริงด้วย!]
หลินฮวดใช้ : [ออกมา เดี๋ยวจะพาบิน พาไปเก็บแต้ม!]
แจ้งเตือน : [ส่งข้อความล้มเหลว คุณไม่ได้เป็นเพื่อนกับท่านเผยบลาสท์]
หลินเยียน “…” แม่งเอ๊ย!
แสดงว่าเด็กแสบนี่เปลี่ยนชื่อก็เพื่อ…ไม่ให้เธอจำได้งั้นเหรอ!
หลินเยียนหน้าบึ้ง วังจิ่งหยางออกจากเกม เผยอวี่ถังเปลี่ยนชื่ออย่างไม่เสียดาย สุดท้ายยังลบเธอทิ้งด้วย!
เจ้าพวกขยะพลาสติกเหลือใช้! ดูถูกผู้เล่นขั้นเทพเหรอ
หลินเยียนส่งคำขอเป็นเพื่อนไปหา ‘ท่านเผยบลาสท์’ ใหม่
แจ้งเตือน : [ท่านเผยบลาสท์ปฏิเสธคำขอเป็นเพื่อนของคุณ คำขอเป็นเพื่อนล้มเหลว]
หลินเยียน “…”
ยังไม่ทันที่หลินเยียนจะได้ทำอะไรต่อก็ได้ยินเสียงเคาะหน้าต่างรถ
หลินเยียนคิดว่าจ้าวหงหลิงมาแล้วจึงหันไปมอง กลับต้องตกใจเล็กน้อย
เธอเห็นนกแก้วตัวหนึ่งเกาะอยู่บนกระจกมองข้าง ยื่นหน้าออกมาเอาปากเคาะหน้าต่างรถของเธอ
“คืนเงิน! คืนเงิน! คืนเงิน!”
ขณะที่หลินเยียนกำลังตกใจอยู่นั้น นกแก้วกลับพูดออกมา
หลินเยียน “…”
เธอถูกนกแก้วทวงเงินกลางวันแสกๆ
เธอไม่ได้เป็นหนี้ใครซะหน่อย! แล้วนับประสาอะไรกับนก…
…
ทางด้านหลังห่างจากรถโบราณไปประมาณสามสิบเมตร
ผู้ชายหน้าตาโดดเด่น มีสีหน้าเย็นชาและเหมือนไม่พอใจ สวมชุดสูทลำลอง
ในมือของเขามีเครื่องมือตรวจจับชนิดหนึ่ง เครื่องตรวจจับกำลังส่งเสียงเบาๆ ทันใดนั้นสายตาของเขาก็มาหยุดที่รถโบราณด้านหน้า
ตอนที่ 782 คนทวงหนี้ที่แปลกประหลาด
ผ่านไปสักพักผู้ชายคนนั้นก็เหลือบมองเครื่องตรวจจับในมือ ยิ้มออกมาเล็กน้อย “ธรรมดามาก...แต่ทำไมนะ กลับมีกลิ่นอายที่ทำให้ฉันเกลียด”
ตอนนี้หลินเยียนเตรียมลงจากรถเพื่อไปดูว่านกแก้วตัวนี้มันเรื่องอะไรกันแน่ แต่ยังไม่ทันได้เปิดประตู นกแก้วก็กระพือปีก บินออกไปเกาะไหล่ด้านซ้ายของผู้ชายที่กำลังเดินเข้ามา
หลินเยียนนั่งอยู่ในรถมองผู้ชายตรงหน้าที่ดูเหมือนจะสุภาพอ่อนโยน เธออดอึ้งไปไม่ได้
นกแก้วนี่ของเขาเหรอ อยู่ว่างๆ เลยพานกแก้วออกมาเดินเล่นงั้นสิ?
ผู้ชายคนนั้นมองหลินเยียนอย่างพินิจโดยไม่ปิดบังแม้แต่น้อย
พอเห็นแบบนั้นหลินเยียนก็เริ่มนิ่วหน้า เป็นเพราะสายตาของผู้ชายคนนี้ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่
ไม่นานเขาก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มอันน่ากลัว เอามือเคาะหน้าต่างรถเบาๆ
หลินเยียนไม่ได้คิดอะไรมากจึงหมุนกระจกลดลง
“สวัสดีครับ”
ผู้ชายคนนั้นจ้องหลินเยียน ยิ้มเล็กน้อย
“มีอะไรคะ” หลินเยียนถาม
“เมื่อกี้เพื่อนของผมรบกวน อย่าถือสาเลยนะครับ” เขายิ้มพลางพูด
เพื่อนเหรอ
สายตาของหลินเยียนย้ายไปยังนกแก้วที่เกาะอยู่บนบ่าซ้ายของเขา เพื่อนที่ผู้ชายคนนี้ว่าก็คือนกแก้ว?
“คืนเงิน! คืนเงิน! คืนเงิน! ไม่คืนเงินจะจับหักขา!” นกแก้วจ้องหลินเยียนพลางพ่นคำด่า
“ปกติคุณสอนมันแบบนี้เหรอ” หลินเยียนมุมปากกระตุก
พอได้ฟัง ชายหนุ่มก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ยังมีที่น่าสนใจอีก อยากฟังไหมครับ”
ไม่ล่ะ ขอบคุณ
หลินเยียนขี้เกียจสนใจเขาต่อจึงปิดกระจกรถ
แต่ผู้ชายคนนั้นกลับเอามือมากั้นกระจกไว้ หลินเยียนจึงปิดกระจกอีกครึ่งหนึ่งไม่ได้
“มีอะไรคะ” หลินเยียนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“มีนิดหน่อย” เขาจ้องหลินเยียน ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไป สิ่งที่เข้ามาแทนที่คือความเย็นชาที่ทำให้หวั่นใจ “คุณคล้ายคนคนหนึ่งมาก”
“คุณคงจำผิดคนแล้ว” หลินเยียนพูด
ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่แอนตี้แฟนของเธอนะ…
เห็นๆ อยู่ว่าแอนตี้แฟนส่วนใหญ่ของเธอยอมออกจากที่มืดมาหมดแล้ว…
ถ้าเป็นแอนตี้แฟนแบบสุดโต่ง แบบนั้นเธอก็คงต้องขับรถหนี
หลินเยียนเคยเจอกับความบ้าคลั่งของแอนตี้แฟนมาแล้ว ช่างรับมือได้ยากจริงๆ
“คงใช่” ใบหน้าของเขากลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง “คลาสของคุณต่ำมาก แต่…บนตัวกลับมีกลิ่นอายที่ทำให้ผมเกลียด…”
พอผู้ชายคนนี้พูดจบ หลินเยียนก็คิ้วขมวดเข้าหากันแน่น
ผู้ชายคนนี้พฤติกรรมพิลึกมาก อีกทั้ง…ไม่เหมือนคนปกติ
หลินเยียนนิ่วหน้า “คุณตามหาใครเหรอ เธอติดเงินคุณไว้เหรอ”
ฟังจากคำพูดของเขาคือกำลังตามหาคน และคนคนนี้เป็นหนี้เขา อีกทั้งคนคนนี้ยังหน้าตาคล้ายกับเธอด้วย?
ชายหนุ่มตอบ “ใช่ ติดเงินผม หมื่นล้าน”
หลินเยียน “แค่กๆๆ…เท่าไหร่นะ”
หมะ…หมื่นล้านเหรอ
“ใช่แล้ว” เขามองตาหลินเยียนแล้วพูดต่อ “น่าเสียดายที่คลาสของคุณมันต่างชั้นเกินไป คุณไม่ใช่เธอ”
“ล้อเล่นอะไรเล่า! ฉันต้องไม่ใช่อยู่แล้ว! ถ้าคุณกำลังตามหาลูกหนี้ ขอโทษนะ ฉันไม่ใช่แน่นอน เพราะชีวิตนี้ฉันไม่เคยจับเงินจำนวนมากขนาดนั้น ขอบคุณ” หลินเยียนนั่งตัวตรง สีหน้าจริงจัง
“ไม่เป็นไร ผมจำคนผิด ลาก่อน”
เขาถอยออกไปครึ่งก้าว ลาหลินเยียนอย่างสง่างาม
พอหลินเยียนได้สติผู้ชายคนนั้นก็หายไปแล้ว แม้แต่นกแก้วตัวนั้นก็ไม่เห็นแม้แต่เงา
หลินเยียนงงไปหมด นี่เธอเจอคนบ้าเหรอ
YOU MAY ALSO LIKE
