ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 278 วิกฤตการณ์

บทที่ 278 วิกฤตการณ์

“ยังไม่ต้องลงไป ในน้ำมีอันตราย” เฉินเฟิงส่ายหน้า ความรู้สึกของเขาไม่มีทางผิดแน่นอน ในน้ำต้องแอบซ่อนอะไรไว้ อย่างน้อยก็เป็นอะไรที่เขาไม่รู้

“อันตราย? ” เฉินจื๋อเหวินมองน้ำแร่ด้วยความสงสัย ในน้ำแร่จะมีอันตรายอะไร

พอเห็นทหารรับจ้างของตระกูลโห้กำลังเริ่มลงน้ำ เฉินเฟิงจึงขมวดคิ้วแล้วมองคนของตระกูลโห้ แล้วพูดขึ้น “จะบอกพวกคุณ อย่าเพิ่งลงไป ในน้ำมีอะไรบางอย่าง”

ถึงแม้เขากับตระกูลเฉินจะไม่ถูกกัน ทว่าเขากลับไม่อยากจะเห็นทหารรับจ้างที่มากขนาดนี้ไปรนหาที่ตายฟรีๆ แบบนี้

สีหน้าของเฉินจื๋อเหวินงุนงง ไม่รู้อันตรายของเฉินเฟิงพูดคืออะไร สำหรับคำสั่งที่เฉินเฟิงสั่ง เขาก็ต้องทำตาม

เฉินจื๋อเหวินเดินไปตรงหน้าโห้หงเย้น พูดด้วยเสียงเรียบเฉย “คุณโห้ คุณชายเฉินของพวกผมบอกแล้ว ใต้น้ำมีอันตราย ทางที่ดีที่สุดพวกคุณอย่าได้ลงไปเลย”

“คุณชายเฉิน? ” โห้หงเย้นคลายยิ้มอ่อนๆ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหยียบย่ำ

เฉินเฟิงเดินมาตลอดทาง ไม่ได้คุยอะไรกับเธอสักคำ ทีแรกเธอนึกว่าเฉินเฟิงกับพวกคุณชายคนอื่นๆ ที่เธอเคยเจอนั้นไม่เหมือนกัน เป็นคนที่มีนิสัยหนักแน่น

ทว่านึกไม่ถึง สุดท้ายแล้ว เฉินเฟิงก็อดใจไม่ไหว แล้วให้คนมาทำให้เธอรู้สึกว่าเขามีตัวตนอยู่ เธอโห้หงเย้นดูจะกลั่นแกล้งได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?

“ให้คุณชายเฉินของพวกนายดูแลตัวเองดีๆ ก่อนเถอะ สำหรับฉัน คงไม่จำเป็นต้องไปรบกวนคุณชายเฉินของพวกคุณ” โห้หงเย้นเอ่ยพูดด้วยเสียงเรียบเฉย ในน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน

ในน้ำมีอันตราย?

อันตรายตรงไหนกัน!

เธอไม่ใช่เด็กอายุสามขวบ สถานที่ยู่ฉวนซาน เป็นแค่ผืนป่าที่ธรรมดาๆ ผืนหนึ่ง อย่าว่าแต่เสือดาวอะไรเลย แม้กระทั่งหมาป่ายังมีไม่กี่ตัวเลย แล้วจะอันตรายยังไง?

แล้วถ้ามาครุ่นคิดจริงๆ ต่อให้มีอันตรายอะไรจริงๆ ครั้งนี้เธอพาทหารรับจ้างมามากขนาดนี้ แล้วยังมีจอมยุทธ์อ้านจิ้งสามคน หรือว่าจะทำให้เธอเจออันตรายจนต้านทานไม่ได้เลยหรือไง?

มือข้างนี้ของเฉินเฟิง อาจจะต้องการแค่อยากจะให้เธอรู้สึกว่าเขามีตัวตนอยู่ หรืออาจจะแย่งบัวหิมะซินเจียงกับเธอก็ได้

ไม่ว่าจะยังไง เธอก็ดูถูกเฉินเฟิง

เธอเกลียดผู้ชายที่ชอบพูดอ้อมค้อม ลูกผู้ชาย ต้องมีจิตใจที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ และทำอะไรก็ต้องแจ่มแจ้งหรือเปล่า?

เขาจะต้องหลบอยู่ด้านหลังแบบนี้ตลอดเลยหรือไง ทำตัวเหมือนขันทีที่วางแผนกันเอาคืนกันไปเอาคืนกันมา

เฉินจื๋อเหวินขมวดคิ้วขึ้น แล้วไม่เอ่ยอะไรออกมา จากนั้นก็เดินจากไป จากนั้นเขาก็เอาคำพูดเดิมของโห้หงเย้นบอกเฉินเฟิง

เฉินเฟิงพยักหน้าเบาๆ ไหนๆ โห้หงเย้นไม่ฟังคำเตือนของเขา งั้นเขาก็ไม่ทำอะไรไม่ได้

ตอนนี้แค่หวังว่านี่เป็นเพียงสิ่งที่เขาคิดมากไปเอง

ตระกูลโห้ส่งทหารรับจ้างหกนายลงน้ำไปก่อน ให้พวกเขาเป็นกองทัพที่อยู่หน้าสุด เพื่อที่จะไปสังเกตการณ์ก่อน

และทหารรับจ้างสิบกว่านายที่เหลือ หลังจากที่ไปสังเกตการณ์เสร็จค่อยลงน้ำไป

จากนั้นก็มีผู้ชายที่ใส่ชุดดำน้ำสีดำหกคนโดดลงไปในน้ำ ทำให้ผิวน้ำมีคลื่นเกิดขึ้น

ทุกอย่างดูปกติ ไม่ได้มีสิ่งอันตรายเกิดขึ้น

ไม่นาน หกคนนั้นก็ดำเข้าไปใกล้ถ้ำที่ลึกและแคบ ถ้ำๆ นั้นน่าจะเป็นจุดกำเนิดของบัวหิมะซินเจียง

พอเห็นว่ายาวิเศษอยู่ตรงหน้า แค่ยื่นมือไปก็ได้แล้ว โห้หงเย้นก็หัวเราะด้วยเสียงเบา การดำเนินการครั้งนี้ ถือว่าผ่อนคลายเกินไป ผ่อนคลายและง่ายจนเกินที่เธอคาดหมาย

“คุณชายเฉิน บัวหิมะซินเจียงเราเอาได้แล้ว……”

โห้หงเย้นรู้สึกอารมณ์ดีมาก และมองเฉินเฟิงด้วยท่าทางที่โอ้อวด และถือโอกาสตบหน้าเฉินเฟิง ทว่าเธอยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมา จู่ๆ ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงอย่างน่าตกใจ!

ภาพที่ปรากฏในโน้ตบุ๊กที่ภาพแบบสำรวจใต้น้ำสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ในเวลาเดียวกันและยังได้ยินเสียงกรีดร้องสองครั้ง

ทุกคนจึงถลึงตาและอ้าปากค้าง ยังไม่ทันได้สังเกตถึงการตอบสนองใดๆ วินาทีต่อไป ภาพๆ นั้นก็กลายเป็นสีขาว และกล้องวงจรเหมือนขาดการติดต่อทันที!

“เกิดอะไรขึ้น? ”

โห้หงเย้นทำสีหน้าที่แปรเปลี่ยนไปทันที ไม่ต้องสงสัยใดๆ มันต้องเกิดเรื่องแน่ๆ ！

ทหารรับจ้างที่ลงไปสำรวจการทั้งหกนาย แม้กระทั่งสองวินาทีก็ยังไม่ถึง ก็ขาดการติดต่อทันที การสั่นสะเทือนของพวกเขา ทำให้รู้ว่าพวกเขาได้เจอศัตรูอันใหญ่หลวง ไม่งั้นก็คงไม่มีแม้แต่โอกาสได้ต่อต้าน!

“หวงเฟยห้าว! ในน้ำมีอะไรอยู่! ” โห้ชิงซงทำสีหน้าที่หม่นหมอง ทหารรับจ้างพวกนี้ ทุกคนก็จงรักภักดีต่อตระกูลโห้ และเป็นกองกำลังที่ตระกูลโห้ฝึกออกมาโดยเฉพาะ

สุดท้ายพวกเขาก็ถูกทำลายทีเดียวหกคนในพริบตา แม้กระทั่งถูกอะไรทำลาย พวกเขายังไม่รู้

ดังนั้นสิ่งแรก โห้ชิงซงสงสัยในตัวหวงเฟยห้าว

“ไม่……ไม่รู้ครับ” หวงเฟยห้าวรู้สึกตะลึงงันในขณะนี้ ทหารรับจ้างที่ถูกฝึกฝนออกมาถูกทำร้าย ยังไงก็ต้องทุ่มเทไปมาก สุดท้ายสิ่งที่อยู่ใต้น้ำกลับทำลายในสิ้นซากไม่ถึงแม้แต่สองวินาที

“เพี๊ยะ”

“ไร้ประโยชน์ ฉันจะเอาแกไว้ทำอะไร! ”

โห้ชิงซงรู้สึกโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ จึงตบหน้าหวงเฟยห้าวทันที

หวงเฟยห้าวรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย “ท่านโห้ครับ ตอนที่อาจารย์ของผมบอกข่าวกับพวกผม แค่บอกว่าที่นี่มีบัวหิมะซินเจียงสามเม็ด ไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่น……”

“ต้องเป็นพวกเขา! ใช่ ต้องเป็นพวกเขาแน่ๆ! ”

“ท่านโห้ ต้องเป็นพวกเขาที่มีมาพากล! ”

เหมือนเขาจะนึกอะไรออก จู่ๆ หวงเฟยห้าวก็กวาดสายตามองไปยังเฉินเฟิงพวกเขาห้าคน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“หวงเฟยห้าว แกยังจะโทษคนอื่นอีก! ” เฉินจื๋อเหวินแสยะยิ้มออกเสียง พวกเขาทั้งห้าคน ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ได้มีท่าทีอะไรเลย จะเป็นไปได้ยังไงที่พวกเขาจะทำตัวมีพิรุธ

“โทษคนอื่น? ” หวงเฟยห้าวแสยะยิ้มอย่างเย็นชา “คุณใช้สายตาข้างไหนบอกว่าฉันไปโทษคนอื่น? ”

หวงเฟยห้าวเหลืองมองโห้ชิงซง “ท่านโห้ พวกเขาก็อยากจะบัวหิมะซินเจียง ทว่าพวกเขาก็รู้ดี พวกเขาไม่มีปัญญาเทียบเท่ากับท่าน ดังนั้นพวกเขาเลยคิดแผนการบางอย่างออกมาเพื่อที่จะทำให้กระทบกับท่านโห้ นี่เป็นเรื่องที่ปกติมาก”

โห้ชิงซงขมวดคิ้วขึ้น หวงเฟยห้าวพูดแบบนี้ออกมา ก็คงไม่มีทางเป็นไปไม่ได้

ทว่าเขากลับไม่เข้าใจ เฉินเฟิงเขามากันห้าคน แล้วจะทำแบบนั้นได้ยังไง

“แก มานี่! ” โห้ชิงซงชี้ไปยังเฉินเฟิง แล้วทำน้ำเสียงที่สงสัย

เฉินเฟิงกลับไม่ได้ขยับ แล้วหัวเราะด้วยเสียงอ่อน “มีอะไรจะสั่งครับ? ”

“คนที่ใส่เสื้อสีอ่อน ลงไปสำรวจการณ์ดู” โห้ชิงซงหรี่ตาลง จะลองดูว่าเฉินเฟิงแอบวางแผนอะไรไหม แค่ลองดูก็รู้แล้ว

“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ? ” เฉินเฟิงทำสีหน้าที่ไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมา

“ไม่ลงไป…..งั้นก็ตายเถอะ! ” โห้ชิงซงทำน้ำเสียงที่เย็นชา ทีแรกเขารอเอาบัวหิมะซินเจียง แล้วตอนออกจากจางโจว และค่อยเก็บเฉินเฟิง ทว่าตอนนี้ ไหนๆ เฉินเฟิงรนหาที่ตายเอง งั้นเขาก็ไม่ว่าอะไรที่จะส่งเขาไปตาย

จากนั้นบรรยากาศจึงเต็มไปด้วยความอาฆาต

เวลานี้ โห้หงเย้นจึงขมวดคิ้วขึ้น

“ลุงโห้ ช่างเถอะ ปล่อยให้คนของเราลงไปเถอะ”

“คุณหนู……” โห้ชิงซงรู้สึกตะลึง และอยากจะเกลี้ยกล่อมไม่กี่คำ ทว่าก็เห็นโห้หงเย้นทำสีหน้าที่ยืนหยัด เขาจึงล้มเลิกความคิดนั้น

คนนอกไม่รู้จักโห้หงเย้น เขากลับรู้สึกเธอเป็นอย่างดี คุณหนูเป็นคนที่ปากร้ายใจดำ เธอมีจิตใจที่ดีตั้งแต่เด็ก และไม่เคยคิดร้ายกับใคร ถ้าไม่งั้นคุณท่านโห้จะชอบเธอได้ยังไง