ลูกเขยมังกร Royal Dragon Husband - บทที่ 352 แกล้งถอยเพื่อสู้

บทที่ 352 แกล้งถอยเพื่อสู้

“แกหมายความว่าไง?”

หลี่สื้อผิงตากระตุก เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ เขาพูดด้วยสีหน้าไม่เชื่อว่า: “แกคงไม่คิดจะบอกว่า แกดิลเอาออเดอร์ยาต้านมะเร็งจากโรงพยาบาลตุงถิงมาได้หรอกนะ?”

“ไม่ได้หรือไง?” เฉินเฟิงยิ้มเย็น

หลี่สื้อผิงเดือดทันที: “นี่เฉินเฟิง แกรู้ตัวไหมว่าตัวเองพูดอะไรออกมา?!”

“นั่นน่ะโรงพยาบาลตุงถิงนะ! ไม่ใช่โรงพยาบาลเล็กๆข้างนอก ออเดอร์ของพวกเขาน่ะฉันออกโรงเองยังไม่ได้เลย แกซะอีก ออกไปไม่ถึงชม.กลับมาบอกฉันว่าแกดิลมาได้แล้ว?”

“แกฝันไปหรือเปล่า?”

“พี่หลี่ เจ้าขยะนี่ฝันกลางวันแน่ๆ ท่าทางพวกมันน่ะนะ วิ่งไปโรงพยาบาลตุงถิง คนรับผิดชอบฝ่ายจัดซื้อไม่มองพวกมันสักนิด จะคุยสัญญากับพวกมันหรอ? เป็นไปได้ยังไง?”

“ถ้าพวกมันสองคนดิลออเดอร์มาได้ ผมจะกระโดดลงจากนี่ไปเลย” หยางขุยยิ้มหยัน

“เฉินเฟิงที่มาใหม่นี่ ความสามารถไม่เยอะ ลมปากกลับไม่น้อยเลยนะ”

“นั่นสิ คุยโม้ไม่ดูสถานที่ กล้าบอกว่าดิลออเดอร์โรงพยาบาลตุงถิงมาได้ ทำไมไม่บอกว่าบ้านายเปิดโรงพยาบาลตุงถิงซะเองล่ะ”

พนักงานของฝ่ายขายพากันหัวเราะเยาะสนุกปาก เฉินเฟิงเห็นพวกเขาโง่หรือไงเนี่ย โรงพยาบาลตุงถิงน่ะเป็นกำแพงเหล็กเลยนะ พนักงานฝ่ายขายเคยไปเสียหน้าที่โรงพยาบาลตุงถิงมาแทบทุกคน ไม่มีใครรู้ดีกว่าพวกเขาว่า การดิลสัญญากับโรงพยาบาลตุงถิงน่ะยากขนาดไหน

แต่พอเฉินเฟิงกับหลี่เล่อออกไปไม่ถึงชม.ก็กลับมาแล้ว ยังบอกว่าได้ออเดอร์โรงพยาบาลตุงถิงมาอีก โม้ทับใครล่ะเนี่ย?

“ไม่เชื่อกันเลย?” เฉินเฟิงกวาดสายตามองทุกคน ยิ้มหยันมุมปากมากขึ้น

“ไม่เชื่อ!”

“คนโง่เท่านั้นแหละที่เชื่อ!”

“นั่นสิ น้ำเข้าสมองน่ะแหละถึงเชื่อ ถ้านายดิลออเดอร์มาได้จริง งั้นพวกเราก็กลายเป็นขยะน่ะสิ”

เฉินเฟิงยิ้มส่ายหน้า ดึงสัญญาออกมาจากซองเอกสารชูมือขึ้นต่อหน้าทุกคน พูดเสียงเรียบว่า: “ดูสิว่านี่อะไร?”

“นี่มันก็แค่กระดาษธรรมดาไม่ใช่หรอไง? ยังต้องดูอีก แกคิดว่าพวกเราตาบอดหรือไงหะ?” หยางขุยยิ้มหยันรับเอกสารในมือเฉินเฟิงมาดูผ่านๆหนึ่งรอบ ก่อนจะชะงักสีหน้าตะลึง

“ทำไมหรอ?” เห็นหยางขุยไม่พูดอะไร หลี่สื้อผิงเริ่มขมวดคิ้ว

“หลี่…ผู้จัดการหลี่ ฝ่ายตรงข้ามในสัญญานี้คือ…คือโรงพยาบาลตุงถิง…” หยางขุยกลืนน้ำลายดังเอื๊อก พูดเสียงสั่นเล็กน้อย

“เป็นไปไม่ได้!” หลี่สื้อผิงหน้าขรึมฉับพลัน โผเข้ามาแย่งสัญญาในมือหยางขุยไปดู

หลายวินาทีผ่านไปสีหน้าเขาเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ และยังแฝงความเหลือเชื่อและตะลึงไว้ด้วย

ฝ่ายตรงข้ามในสัญญาคือโรงพยาบาลตุงถิงจริงๆ!

ไม่เพียงมีลายเซ็นผู้รับผิดชอบ แถมยังลงตราประทับด้วย!

“ไอ้สองคนนี้ไปดิลสัญญามาจากโรงพยาบาลตุงถิงได้จริงหรอ?”

สีหน้าเปลี่ยนของหยางขุยกับหลี่สื้อผิง พนักงานทุกคนเห็นอยู่กับตา ถ้าสัญญามีปัญหาจริงๆ ทั้งคู่คงโพล่งออกมาแล้ว ไม่รอจนตอนนี้หรอก

“ใครช่วยแกดิลสัญญานี้มาได้หา?!” หลี่สื้อผิงเงยหน้าขึ้นฉับพลัน ตะคอกถามเสียงดัง

คำพูดของเขาทำให้บรรยากาศในบริษัทเงียบกริบ

จริง!

จริงจริง!

สัญญาเป็นของจริง!

ทุกคนเบิกตากว้างอย่างตะลึง สีหน้าเหลือเชื่อ คำพูดของหลี่สื้อผิงเป็นการการันตีว่าสัญญาเป็นของจริง

ออเดอร์ของโรงพยาบาลตุงถิงเอามาได้จริงจริง!

“ผู้จัดการหลี่ คุณพูดงี้หมายความว่าไง?!” หลี่เล่อกำหมัดแน่นอย่างโกรธจัด เขากับเฉินเฟิงเซ็นสัญญาได้ออเดอร์ใหญ่ขนาดนี้มาให้บริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ย หลี่สื้อผิงไม่เห็นความดีความชอบพวกเขาไม่พอ ยังสงสัยพวกเขาอีก

“แกว่าฉันว่าหมายความว่าไงล่ะ?” หลี่สื้อผิงสีหน้าถมึงทึง

“ไอ้ขยะสองตัวอย่างพวกแก พวกแกรู้ดีอยู่แก่ใจ อย่าว่าแต่เรื่องสัญญากับโรงพยาบาลตุงถิงเลย ถ้าไม่มีใครนำทาง พวกแกคงไม่ได้เจอแม้แต่หน้าคนดูแลโรงพยาบาลตุงถิงด้วยซ้ำ!”

“ดังนั้นสัญญาฉบับนี้ไม่ใช่พวกแกไปดิลมาได้แน่!” หลี่สื้อผิงแผดเสียงกร้าว ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางยอมรับว่า สัญญาฉบับนี้เฉินเฟิงกับหลี่เล่อไปดิลมาได้

เขาไม่ยอมให้เจ้าขยะสองตัวนี่มาหยามหน้าเอาได้!

“ใม่ใช่พวกผมสองคนไปดิลมา? งั้นเป็นคุณหรือไง?!” เฉินเฟิงยิ้มเย็น ปฏิกิริยาของหลี่สื้อผิงเขาเดาได้นานแล้ว

พอเฉินเฟิงพูดแบบนี้ สีหน้าหลี่สื้อผิงยิ่งแย่หนัก

“ยังไงซะฉันไม่สน สัญญานี้พวกแกต้องใช้วิธีสกปรกได้มาแน่” หลี่สื้อผิงตัดบทเอาดื้อๆ

“วิธีสกปรก?” เฉินเฟิงยิ้มเย็น

“ดี ดีมาก!”

“หลี่เล่อ โทรหาคนรับผิดชอบโรงพยาบาลตุงถิง บอกพวกเขาว่า บริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ยไม่ยอมรับสัญญาที่พวกเราเซ็นมา ให้พวกเขายกเลิกสัญญาทันที!”

หลี่เล่อยิ้มดีใจรีบพยักหน้า วิธียอมถอยเพื่อสู้ของเฉินเฟิงนี่เด็ดนัก

หลี่สื้อผิงไม่ยอมรับสัญญา เฉินเฟิงก็ให้ทางโรงพยาบาลตุงถิงยกเลิกสัญญาเลย แต่ถ้ายกเลิก งั้นหลี่สื้อผิงก็ไม่ต้องคิดเป็นผู้จัดการต่อไปแล้ว เนื่องจากคนที่ทำให้บริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ยขาดรายได้ใหญ่จากโรงพยาบาลตุงถิงไปก็คือเขาน่ะเอง

“ห้ามโทร!”

นั่นไง หลี่เล่อยังไม่ทันหยิบมือถือออกมา หลี่สื้อผิงก็ร้องห้ามเสียงหลง ถ้ายกเลิกสัญญากับโรงพยาบาลตุงถิง งั้นเรื่องวันนี้จะปิดผู้บริหารระดับสูงไม่มิดทันที ถึงเวลานั้นขอแค่ผู้บริหารระดับสูงสอบถามนิดเดียว ก็จะรู้ว่า เป็นเพราะเขา ทางโรงพยาบาลตุงถิงถึงยกเลิกสัญญา

ความรับผิดชอบนี้เขารับไม่ไหว!

“คุณบอกไม่ให้โทร ก็ไม่โทรหรอ?” เฉินเฟิงยิ้มเย็น เขามองหลี่เล่อ พูดอย่างเย็นชาว่า: “โทร!”

“อืม พี่เฟิง!” หลี่เล่อพยักหน้าหนักแน่น สำหรับเฉินเฟิงแล้ว ตอนนี้เขาเชื่อหมดหัวใจเลย โดยเฉพาะตอนที่เห็นฝีมือเฉินเฟิง เขายิ่งไม่ลังเลเลย

พอเห็นหลี่เล่อกดเบอร์โทรคนรับผิดชอบโรงพยาบาลตุงถิงจริงๆ หลี่สื้อผิงลนลานทันที เขารีบขอร้องเฉินเฟิง: “เฉินเฟิง อย่าโทรนะ! ขอร้องล่ะ อย่าโทร!”

“ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมงานในบริษัทเดียวกัน มีอะไรเราตกลงกันได้นะ”

“ถ้านายโทรไปจริงๆ ไม่เพียงฉันจะโดนหางเลข นายกับหลี่เล่อก็จะอดค่าคอมมิชชั่นนะ…” หลี่สื้อผิงพยายามเกลี้ยกล่อมอย่างยากลำบาก น้ำเสียงอ่อนลงอย่างไม่รู้จะอ่อนยังไง

ท่าทางแบบนี้ของเขาทำให้พนักงานมากมายมองตะลึง

นี่มันหลี่สื้อผิงที่เย่อหยิ่งคนนั้นหรอ? ทำไมตอนนี้ดูหงอแบบนี้ล่ะ?

“ตอนนี้นึกได้แล้วว่าทุกคนเป็นเพื่อนร่วมงานกัน?” เฉินเฟิงยิ้มหยันประชดเข้าให้หนึ่งประโยค ที่จริงมือถือหลี่เล่อไม่มีเบอร์โทรคนรับผิดชอบโรงพยาบาลตุงถิงเลย เขากับหลี่เล่อแค่เล่นละครเท่านั้น

ระหว่างทางที่มา เขาก็เดาได้แล้วว่า หลี่สื้อผิงจะเบี้ยว เลยคิดแผนนี้กับหลี่เล่อออกมา

ถ้าหลี่สื้อผิงยอมรับว่าแพ้พนันโดยดี เขาก็จะปล่อยหลี่สื้อผิงสักครั้ง

แต่หลี่สื้อผิงหาเรื่องตายเอง เขาก็ไม่มีทางใจอ่อนแน่!