ห้วงเวลาบุปผาผลิบาน - บทที่370 ล้อมรอบ

อวี้ถังคิดว่านายหญิงรองพูดถูก “คํานวณเวลาดู นายหญิงใหญ่น่าจะได้รับจดหมาย
จากคุณชายใหญ่แล้ว คงรู้ข่าวหลานสะใภ้ตั้งท้องแล้วกระมัง?”
นายหญิงรองกวาดตามองรอบด้าน เห็นว่าในห้องไม่มีเงาของสาวใช้ จึงเอ่ยกับอวี้ถัง
เสียงเบาว่า “ก่อนหน้านี้นายหญิงใหญ่มิใช่ร้องจะมาเมืองหลวงตลอดรึ? หากว่านางอ้างเรื่องนี้
เพื่อขึ้นมาเมืองหลวง…ข้าไม่ได้อยากนินทาคนลับหลังนะ แต่นางน่ะ กฎระเบียบเยอะไปหมด
ข้ากลัวนางจะเรื่องมาก หลานสะใภ้ทางนั้น พวกเราหาคนคอยดูไว้หน่อยก็ดี”
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ที่นายหญิงรองเรียกมารดาของเผยถงว่า ‘นายหญิงใหญ่’ ตามอวี้ถัง
ไปด้วย
“ข้าฟังพี่สะใภ้รองเจ้าค่ะ!” อวี้ถังได้ยินก็รีบตอบ “ข้าไม่รู้จักนายหญิงใหญ่ดีเท่าท่าน”
นายหญิงรองถอนหายใจเฮือก “ข้ากลัวเจ้าจะคิดว่าข้าทําตัวแตกตื่นเกินเหตุ” แล้วไม่
เชื่อสิ่งที่นางบอก บัดนี้อวี้ถังแสดงชัดว่าฟังคําของนางเป็นใหญ่ ทําให้นางรู้สึกสบายใจขึ้นไม่
น้อย “เช่นนั้นพวกเรารีบจัดการงานแต่งของอาตันให้เรียบร้อยดีกว่า พอนางมาถึงจะได้ไม่ต้อง
มาวุ่นวาย พูดจาอะไรไม่น่าฟังอีก มีแต่จะขายหน้าสกุลฉินเปล่าๆ”
พอหมั้นหมายเสร็จแล้ว ก็ต้องเตรียมสินเดิม จากนั้นก็หารือเรื่องวันแต่งงาน ยังมีงาน
อีกมากต้องวุ่นวาย หากนายหญิงใหญ่ใช้ข้ออ้างนี้มาเมืองหลวงจริงๆ เช่นนั้นคงยากจะเลี่ยงพ้น
อวี้ถังรีบเอ่ยว่า “เช่นนั้นเราต้องรีบเชิญแม่หมอให้มาดูแลหลานสะใภ้ในเรือนเจ้าค่ะ
ท่านลองดูว่ามีเรื่องอะไรที่ต้องเตรียมล่วงหน้าอีก หากพวกเราจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ต่อ
ให้นายหญิงใหญ่อยากเข้ามาจู้จี้บงการ แต่นางก็ทําอะไรไม่ได้แล้ว”
“คนเขลาสามคนยังเทียบเท่าหนึ่งจูกัดเหลียง” นายหญิงรองพยักหน้าเห็นด้วย “พวก
เราช่วยเตือนกันเองด้วย โอกาสที่จะพลาดย่อมน้อยกว่าทําเองคนเดียว”
อวี้ถังเห็นด้วยอย่างมาก

2943

สองคนเรียกชิงหยวนกับแม่นมจินเข้ามา อวี้ถังเขียนรายการยาวเหยียดอยู่ในห้อง
หนังสือ จากนั้นก็ให้ชิงหยวนกับแม่นมจินอ่านให้คนอื่นๆ ฟัง ระดมความคิดว่ามีสิ่งใดตกหล่น
อีก ไม่ใช่แค่แม่หมอตําแย กระทั่งแม่นม ก็ส่งคนไปเตรียมพร้อมไว้ล่วงหน้าแล้ว
ตอนที่กู้ซีรู้เรื่องนี้ แม่หมอก็เข้ามาอยู่ในเรือนแล้ว
แม่นมของนางวิตกเรื่องแม่หมอจนผ่ายผอม นางร้อนใจเดินกลับไปกลับมาอยู่ในห้อง
กระทั่งพูดจาก็วกไปวนมาเช่นกัน “คุณหนู ท่านจะทําอย่างไรดีเจ้าคะ? หรือไม่ บอกไปว่าวันนี้
รู้สึกไม่สบาย ให้นางพักสักสองวันไปก่อน รอให้ตารางอยู่เวรออกมาแล้ว ค่อยให้นางมาทักทาย
ท่าน?”
กู้ซีกลับใจเย็นกว่าแม่นมมากนัก “ไม่ต้องหรอก! ในเมื่ออาหญิงทั้งสองให้เกียรตินางถึง
ขนาดมากันพร้อมหน้า หากข้าอ้างเช่นนั้นไปดูจะไม่ไว้หน้าพวกนางเท่าไร เจ้าไม่ต้องร้อนรน ไป
ดื่มนํ้าและสงบสติอารมณ์ แล้วออกไปรับหน้าอาหญิงทั้งสองเป็นเพื่อนข้าก่อน”
แม่นมของนางคิดวิธีที่ดีกว่านี้ไม่ออก วาจาโอดครวญก่อนหน้านี้ก็พล่ามออกมาเป็น
กระบุงแล้ว พูดมากไปกว่านี้ก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ นางจึงกลั้นใจเรียกสติกลับมา แล้วออกไป
รับอวี้ถังกับนายหญิงรองพร้อมกับกู้ซี
แม่หมอผู้นี้สวีเซวียนเป็นคนแนะนํามาให้
ตอนนี้นางเป็นแม่คนแล้ว จิตใจอ่อนไหวขึ้นมา พอได้ยินว่าเด็กน้อยบ้านไหนขาดแคลน
สิ่งใดล้วนปวดใจไปหมด แม่หมอคนนี้ก็เป็นหมอตําแยที่ช่วยทําคลอดให้นาง นางจึงตั้งใจเลี้ยง
ดูเอาไว้ ทุกเดือนจ่ายเบี้ยหวัดให้สิบตําลึง สวีเซวียนยังตัดชุดเพิ่มให้นางอีกสองชุด หลังจากที่
เด็กคลอดออกมาอย่างปลอดภัย ก็ยังตกรางวัลให้เป็นพิเศษอีก
นายหญิงรองตัดสินใจให้ค่าตอบแทนเท่ากับสวีเซวียนเพื่อเชิญคนมา
แม่หมอผู้นี้วางท่าเคารพนอบน้อมเมื่ออยู่ต่อหน้าอวี้ถังกับนายหญิงรอง พอเจอกู้ซี ก็
ตรงเข้าไปหาอย่างกระตือรือร้น ไม่ต้องพูดถึงกู้ซี ขนาดอวี้ถังที่มองอยู่ยังแทบวางหน้านิ่งไม่ได้

2944

เป็นนายหญิงรองที่เข้าไปดึงแม่หมอออกมา จากนั้นก็บอกทํานองว่า “ต่อไปหลาน
สะใภ้ของเราก็มอบให้ท่านช่วยดูแลแล้ว” แม่หมอถึงค่อยสงบลงบ้าง แต่หลังจากนั้น ตอนที่แม่
หมอเริ่มพรรณนาว่าตนพอมีวิชาแพทย์ติดตัว สีหน้าของกู้ซีจึงเริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย
นายหญิงรองไม่ทันสังเกต ยังเอ่ยอย่างดีใจว่า “ข้าเชิญแม่ครัวมาให้เจ้าเป็นพิเศษอีก
คนหนึ่งด้วย เจ้าลองดูว่านางทําอาหารถูกปากเจ้าหรือไม่ หากว่าเจ้าชอบก็รั้งตัวคนไว้ หากไม่
ถูกใจก็เปลี่ยนคนอื่นมา”
กู้ซีรีบเก็บสีหน้าแล้วกล่าวขอบคุณนายหญิงรองด้วยรอยยิ้ม
นายหญิงรองปัดมือไปมา “ข้าเห็นว่าตอนที่นายหญิงอินตั้งท้องคนในสกุลก็ดูแลนาง
เช่นนี้ พวกเราจึงเอาอย่างบ้าง” จากนั้นก็เอ่ยถามนาง “แม่สามีเจ้าทางนั้นตอบจดหมายมาหรือ
ยัง? นางมีแผนอะไรแล้วหรือไม่?”
กู้ซียิ้มแล้วตอบว่า “พวกเรายังไม่ได้รับจดหมายตอบกลับมาเลยเจ้าค่ะ ท่านกับอาหญิง
สามดูแลข้าเช่นนี้ ข้าตั้งใจว่าอีกเดี๋ยวจะเขียนไปบอกให้แม่สามีฟัง นางจะได้ไม่เป็นห่วง”
นางไม่เคยเขียนจดหมายไปหานายหญิงใหญ่ด้วยซํ้า
ยังไม่พูดถึงว่าเด็กคนนี้ ‘จะอยู่รอดหรือไม่’ แต่คนใจลําเอียงอย่างแม่สามีนั้น หากว่า
นางมาเมืองหลวง ปัญหาระหว่างสกุลหยางกับสกุลเผยมีแต่จะซับซ้อนมากกว่าเก่า
ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้ว สกุลเผยเห็นแก่เรื่องเกี่ยวดองกับสกุลหยางถึงได้ดึงนายท่านรองกับ
นายท่านสามสกุลหยางออกมาก่อน ถือว่าจบสิ้นเรื่องบุญคุณความแค้น พวกนางสองสามี
ภรรยาจะได้เลิกลําบากใจเพราะเป็นคนกลาง นี่เป็นเรื่องที่ประเสริฐนัก!
รอให้ไม่มี ‘เด็ก’ คนนี้แล้ว ค่อยมาว่ากันใหม่เถอะ!
“ลําบากอาหญิงทั้งสองแล้ว” กู้ซีรินนํ้าชาให้นายหญิงรองกับอวี้ถังด้วยตนเอง
อวี้ถังเมื่ออยู่ในสถานการณ์เช่นนี้มักจะฟังนายหญิงรองเป็นใหญ่ ไม่ออกความเห็นข้าม
หน้าข้ามตานาง นายหญิงรองเองก็รู้สึกว่าอวี้ถังอายุยังน้อย นางควรเป็นคนดูแลอวี้ถัง มีเรื่อง

2945

อะไรก็ยินดีจะออกหน้ารับแทนนางเสมอ นางได้ยินดังนั้นจึงตอบว่า “บอกแม่สามีเจ้าให้สบาย
ใจได้ แม้ข้าจะไม่เคยดูแลคนท้องมาก่อน แต่จะเรียนรู้จากสกุลอื่นให้มาก”
กู้ซีเอาแต่ขอบคุณไม่หยุดปาก แล้วเอ่ยถามเรื่องงานแต่งของคุณหนูห้าว่า “มีอะไรให้
ข้าช่วยไหมเจ้าคะ?”
“ไม่ต้องๆ” นายหญิงรองตอบยิ้มๆ “เจ้าดูแลตัวเองให้ดีก็พอ เมื่อถึงวันงานก็แต่งตัว
สวยๆ นั่งดูความคึกคักก็พอ”
กู้ซีรับคําด้วยรอยยิ้ม นางนั่งคุยเล่นกับนายหญิงรองพักใหญ่ จากนั้นนายหญิงรอง
กับอวี้ถังก็ขอตัวกลับ
พอตกคํ่า อวี้ถังก็คุยกับเผยเยี่ยนว่า “ที่พอจะนึกออกก็ทําไปหมดแล้ว พรุ่งนี้ข้ากับนาย
หญิงรองตั้งใจว่าจะไปหานางอีกรอบ นํารังนกกับโสมที่ฝากคนไปหาซื้อไปมอบให้นางก็น่าจะ
จบเรื่อง หลังจากนี้จะได้ช่วยนายหญิงรองเตรียมงานแต่งของอาตันได้เต็มที่เสียที”
เผยเยี่ยนฟังแล้วก็คิดตาม “นํ้าแกงไก่ที่ข้ากินวันนี้ ได้ใส่เทียนหมาหรือไม่?”
อวี้ถังถามอย่างตกใจว่า “ท่านดื่มแล้วรู้เลยรึ?”
เพราะออกไปซื้อสมุนไพรบํารุงครรภ์ให้กู้ซีพร้อมกับนายหญิงรอง อวี้ถังจึงซื้อของเข้า
เรือนเพิ่มด้วย
เผยเยี่ยนหัวเราะ “นํ้าแกงไก่ใส่เทียนหมา ดื่มกันช่วงฤดูหนาวกับฤดูใบไม้ร่วงไม่ใช่
หรือ?”
อวี้ถังหน้าแดง “ข้าตั้งใจจะตุ๋นนํ้าแกงเป็ดใส่เทียนหมาให้ท่าน ไม่รู้อย่างไร กลับเขียน
เป็นนํ้าแกงไก่ใส่เทียนหมาให้คนครัวไปได้ ถือว่าจับพลัดจับผลูก็แล้วกัน! พรุ่งนี้ค่อยตุ๋นอย่างอื่น
ให้ท่านกิน”
เผยเยี่ยนรู้สึกว่าอวี้ถังไม่ค่อยถนัดเรื่องอาหารเท่าไร นํ้าแกงที่กินทุกวันก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง
ทว่าเขาก็มิใช่คนเลือกกิน แค่ดื่มให้หมดเท่านั้น ไม่เห็นว่าต้องเรื่องมากอะไร

2946

เขาจึงบอกว่า “เอาสิ! สั่งพวกนางให้ตุ๋นนํ้าแกงเหยาจู้ก็ได้ เหมาะกับช่วงหน้าร้อน”
อวี้ถังยิ้มแฉ่ง พลางคิดว่าต่อไปเรื่องพวกนี้มอบให้เป็นหน้าที่ชิงหยวนจะดีกว่า นาง
เขียนสั่งกับข้าวอยู่ไม่กี่อย่าง จากนั้นก็ไม่รู้ว่าจะกินอะไรดีแล้ว
สองคนคุยกันเรื่องในเรือนไปเรื่อยเปื่อย ทั้งปรึกษากันว่าอากาศร้อนขึ้นทุกทีแล้ว จะ
ย้ายไปนอนที่เรือนริมนํ้าสักหลายวัน ผลปรากฏว่าตื่นเช้าวันต่อว่า ก็ได้ยินข่าวว่ากู้ซี ‘แท้งลูก’
แล้ว
อวี้ถังนั่งอยู่ขอบเตียง เป็นนานกว่าจะได้สติคืนมา
นางไม่รู้ว่ากู้ซีแท้งจริงๆ หรือเป็นแค่ละครฉากหนึ่งกันแน่
แต่ไม่ว่าจะเป็นสาเหตุไหน ในใจก็รู้สึกยํ่าแย่อยู่ดี
เผยเยี่ยนยังแค่นยิ้มเสียงเย็นชาว่า “เจ้าจะไปดูก็ได้ หากแท้งจริง ก็ถือว่าไร้วาสนากับ
สกุลเรา ถ้าแท้งไม่จริง ก็นับว่านางฉลาดพอที่หลอกคนอื่นได้ ไม่อย่างนั้นคงกลายเป็นเรื่อง
ขบขันในเมืองหลวง”
อวี้ถังรู้ว่าเผยเยี่ยนทําอะไรล้วนแต่เตรียมแผนสํารองไว้เสมอ และชอบคิดด้านร้าย
เอาไว้ก่อน พอถึงช่วงวิกฤติจึงแก้ปัญหาได้ทัน
นางถอนหายใจอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะไปเยี่ยมกู้ซีกับนายหญิงรอง
อากาศร้อนอบอ้าว กู้ซีใส่ผ้าคาดผมเอาไว้ เอนหลังพิงหัวเตียงด้วยสีหน้าซีดเผือด แม่
นมของนางถือถ้วยบ๊วยเชื่อมยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าไร้ความรู้สึก
“อาหญิงรอง อาหญิงสาม!” เผยถงลุกขึ้นทําความเคารพนายหญิงรองกับอวี้ถัง แล้ว
เชิญพวกนางให้นั่งลง
“ไฉนกลายเป็นแบบนี้ไปได้?” นายหญิงรองสีหน้าเจ็บปวด ไม่รู้ว่าจะอธิบายต่อนาย
หญิงใหญ่กับท่านแม่เฒ่าอย่างไรดี “แม่หมอล่ะ? นางมิใช่เพิ่งเข้ามารึ? ทําไมถึงเกิดเหตุการณ์

2947

เช่นนี้ได้? ตอนที่นางเข้ามาข้ายังเขียนแปดอักษรไปให้คนตรวจชะตาอยู่เลย ชะตาไม่ขัดกับ
ครอบครัวเจ้าแน่!”
กู้ซีรีบตอบว่า “ไม่เกี่ยวกับนางเจ้าค่ะ! เป็นเพราะเมื่อคืนข้าอาบนํ้าไม่ระวัง…” พูดไป
กรอบตาก็รื้นชื้นไปด้วย
นายหญิงรองหักใจไม่กล้าถามต่อ กุมมือของนางไว้แล้วปลอบเสียงนุ่มว่า “ไม่เป็นไรๆ
เรื่องนี้เป็นอุบัติเหตุ เจ้าอายุยังน้อย อีกไม่นานก็ตั้งท้องอีกได้แน่”
กู้ซีส่ายหน้า “ข้าผิดเอง ข้าไม่ควรรีบประกาศเรื่องนี้ออกไป จนทําให้ผู้อาวุโสในสกุล
ต้องดีใจเก้อ”
คํานี้นายหญิงรองไม่ได้ต่อความอีก
จะบอกว่ากู้ซีอายุน้อยไม่รู้ความ ไม่พูดถึงนายหญิงรองที่อาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกับ
นาง ทั้งเผยเซวียนก็เคยกําชับให้นายหญิงรองดูแลกู้ซีให้ดี แต่จะบอกว่าเรื่องนี้เป็นกู้ซีที่ทําไม่ถูก
ทว่านางก็ทําไปเพื่อบีบเผยถงให้ยืนอยู่ข้างสกุลเผยมิใช่รึ?
นายหญิงรองได้แต่ยิ้มหน้าเจื่อน
อวี้ถังจึงเอ่ยออกไปว่า “นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนคาดไม่ถึง เจ้าไม่ต้องโทษตัวเองหรอก ดูแล
สุขภาพให้หายดีก่อนค่อยว่ากัน” จากนั้นก็หันไปถามแม่นมของกู้ซีว่า “เชิญหมอคนไหนมา
ตรวจอาการ? สั่งยาอะไรให้บ้าง? แล้วบอกหรือไม่ว่าต้องระวังเรื่องใดอีก? ใช้เวลานานเท่าไร
หรือจะเปลี่ยนตัวยาได้?”
“เจ้าคะ?!” แม่นมของกู้ซีตั้งสติไม่ทัน ก้มหน้าตอบว่า “เรื่องเกิดกะทันหัน ข้าเลยไปตาม
ท่านหมอสยงในตรอกมา เขาเป็นคนเขียนใบสั่งยาให้ ข้ารีบไปหาซื้อยามาให้นายหญิงน้อย เลย
ไม่ได้อ่านดูอย่างละเอียด เพียงส่งให้ร้านขายสมุนไพรไปเท่านั้น เขาบอกว่าห้าวันค่อยเปลี่ยน
ใบสั่งยาอีกที สักครึ่งเดือนก็หายดีเจ้าค่ะ”

2948

อวี้ถังคิดว่าเรื่องนี้ต้องระวังให้มากหน่อย จึงปรึกษากับเผยถงว่า “เชิญหมอหลวงมา
ตรวจอาการหน่อยดีหรือไม่? กลัวว่าจะบาดเจ็บที่อื่นอีก?”
เผยถงก็ตั้งใจไว้เช่นนั้น
หมอหลวงในเมืองหลวงมีอยู่เกลื่อน แต่ใช่ว่าจะเชิญคนไหนมาก็ได้ เขาจึงตั้งใจจะไป
ขอให้เผยเซวียนช่วย!
ไม่รอให้เขาเปิดปาก นายหญิงรองก็เอ่ยแทนเขาแล้วว่า “ข้าจะให้คนถือป้ายชื่ออารอง
เจ้าไปหาเผยอู่ ให้เขาช่วยเชิญหมอหลวงที่เชี่ยวชาญเรื่องโรคของสตรีมา เผยอู่ติดตามอาสาม
ไปทั่ว รู้จักคนมาก ให้เขาออกหน้าจัดการน่าจะดีที่สุด”
เผยถงกล่าวขอบคุณอย่างซาบซึ้ง แต่กู้ซีกลับเอ่ยว่า “ไม่ต้องลําบากหรอกเจ้าค่ะ อา
รองเป็นถึงรองเจ้ากรมคลัง ทั้งดูแลตรวจสอบเรื่องใบอนุญาตค้าเกลืออีก ไม่รู้คนเท่าไรคอยจับ
ตาดูเขาอยู่! จะให้อารองต้องเดือดร้อนเพราะข้าไม่ได้เด็ดขาด”