ห้วงเวลาบุปผาผลิบาน - บทที่375 โคลนลึก

เผยเยี่ยนตอบอย่างหนักแน่น พาให้คนที่นั่งต่างก็ตกตะลึง
เผยถงนั้นร้อนใจจนดวงตาแดงกํ่า เอ่ยเสียงดัง “หมายความว่าเจ้ายอมรับแล้ว?”
เผยเซวียนได้ฟัง ก็ร้อนใจตาม กล่าวตําหนิเผยถง “เจ้าฉลาดแค่นี้รึ? อาสามเจ้ายอมรับ
ว่าถูกตี เขาก็ทําผิดต่อพ่อเจ้าแล้วอย่างนั้นรึ? หากเจ้ายังพูดเช่นนี้อีก ก็อย่าได้มาหาพวกเราเลย!
เจ้าจะคิดอย่างไร คิดอย่างนั้นย่อมเพียงพอแล้ว อย่างไรเจ้าคิดจะทําเป็นหลับ พวกเราก็ไม่อาจ
ปลุกเจ้าตื่นได้อยู่ดี!”
“อารอง!” เผยถงเบิกตากว้างมองเผยเซวียน ทําท่าทีราวกับว่า ‘คาดไม่ถึงว่าท่านจะ
ปกป้องอาสาม’ คล้อยหลังแววตาของเขาก็ค่อยหม่นแสง เผยท่าทีคล้ายว่า ‘อย่างไรอาสามก็
เป็นพี่น้องท้องเดียวกับมารดาท่าน ในช่วงเวลาสําคัญ ท่านย่อมยังคงปกป้องเขา’
นี่ล้วนเป็นความคิดฟุ้งซ่านทั้งนั้น!
อย่าพูดถึงนายหญิงรองเลย แม้แต่กู้ซีเห็นก็อยากกลอกตาใส่เขาเช่นกัน
ดีที่เผยเซวียนนั้นเป็นคนอ่อนโยนสุภาพมาโดยตลอด ทั้งปฏิบัติต่อลูกหลานและคนรุ่น
หลังในเรือนด้วยความรักใคร่ใส่ใจ แม้ว่าเผยถงจะเป็นเช่นนี้ เขาก็ยังคงกล่าวอย่างอดทน “เจ้า
เชื่อแค่สิ่งที่เจ้าเห็นและได้ยิน มีอคติต่ออาสามเจ้าไปก่อนแล้ว ไฉนจะยังฟังคําพูดของเขาเข้าหู?
หากเจ้าคิดจะ ‘หาความยุติธรรม’ ให้พ่อเจ้าจริงๆ ก็ควรจะฟังความทั้งสองฝั่งกระมัง จากนั้น
ตัดสินใจด้วยความรู้ของเจ้าเอง ไม่ใช่ใครพูดเสียงดัง ใครพูดตรงใจเจ้ากว่า เจ้าก็คิดว่าคนนั้น
เป็นฝ่ายถูก เจ้าคิดว่าคําพูดของข้ามีเหตุผลหรือไม่”
เผยถงเงียบไปพักใหญ่ ยามที่เปิดปากกลับตบโต๊ะดัง ‘ปัง’ แค่นเอ่ยว่า “ได้ เรื่องนี้นับว่า
ข้าไม่ถูก ในเมื่ออารองพูดถึงขนาดนี้ หากข้าเอาแต่เถียงข้างๆ คูๆ กลับจะเห็นได้ชัดเจนว่าข้า
เป็นเด็กไม่ประสาความ แต่เหตุใดข้าจึงยืนอยู่ข้างลุงใหญ่? นั่นเพราะในมือลุงใหญ่มีจดหมาย
ของท่านพ่อฉบับหนึ่งที่เขียนด้วยตัวเอง ในจดหมาย พ่อข้ากล่าวกับลุงใหญ่ว่า เพราะเขา

2981

สนับสนุนองค์ชายสามเป็นองค์รัชทายาท นอกจากอาสามจะไม่พอใจ ท่านปู่ ก็ไม่พอใจเช่นกัน
เคยเขียนจดหมายตําหนิท่านพ่อหลายต่อหลายครั้ง ท่านพ่อกล่าวว่าท่านปู่ เป็นคนหัวแข็ง เรื่อง
ที่เชื่อมั่นตัดสินใจแล้ว จะเอาอะไรมาลากก็ลากกลับมาไม่ได้ทั้งนั้น เรื่องนี้ท่านปู่ย่อมยืนอยู่ข้าง
อาสาม แม้ว่าท่านพ่อจะมีความสามารถในการเกลี่ยกล่อม ท่านปู่ ย่อมไม่ฟังเขาอยู่ดี ท่านพ่อยัง
กังวลว่า ท่านปู่ จะเดินทางมาเมืองหลวงด้วยตัวเอง อาศัยความกตัญ�ูมากดให้เขากลับหลิน
อัน หากเรื่องก้าวมาถึงจุดนั้นจริงๆ เขาย่อมไม่อาจปล่อยให้ความพยายามทั้งหมดสูญเปล่า
ดังนั้นจึงนัดพบลุงใหญ่ของข้าในเย็นวันนั้น…พวกเขาวางแผนจะไปเข้าเฝ้าองค์ชายสาม ฝากฝัง
ลุงใหญ่ให้องค์ชายสาม หาวิธีให้ลุงใหญ่รับตําแหน่งในเจ้ากรมของหกกรม…ยิ่งไปกว่านั้นท่าน
พ่อก็ร่างกายแข็งแรงดีมาโดยตลอด วันปกติอาการปวดหัวตัวร้อนแทบยังไม่มี”
ขณะที่เขาพูด ก็เอ่ยเหน็บแนม “ไม่ใช่ว่าสกุลเผยเคารพยึดถือกฎธรรมเนียมเพื่อ
เกียรติยศหรอกรึ? ท่านพ่อของเขานั้นเรียนธนูขี่ม้าตั้งแต่เด็ก จะป่ วยตายกะทันหันอย่างแปลก
ประหลาดได้อย่างไร?”
เพราะคําพูดไม่กี่คําของนายท่านใหญ่สกุลหยาง ก็ทําให้เผยถงเกิดความแคลงใจแล้ว!
ชั่วขณะนั้นเผยเซวียนก็ขมวดคิ้วขึ้น อดทอดสายตาไปมองเผยเยี่ยนไม่ได้
ทุกคนต่างก็มองไปยังเผยเยี่ยน
อวี้ถังรีบจับมือของเผยเยี่ยนไว้ ยืนหยัดสนับสนุนเขาอยู่เงียบๆ
ครั้งนี้เผยเยี่ยนไม่ได้ลอบจับมือนางกลับ แต่นํามือนางไปวางที่เข่าของตัวเอง จับมือ
ของนางอย่างเปิดเผยไม่ปิดบัง มองไปทางเผยเซวียนพี่ชายของตัวเอง เอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “พี่รอง
การตายของพี่ใหญ่ ข้ารู้ว่าท่านก็แคลงใจหลายอย่างเช่นกัน มิสู้ครั้งนี้ทุกคนก็พูดกันให้กระจ่าง
ไปเลย? เจ้าได้ฟังคําพูดของเผยถงแล้ว มีอะไรจะพูดกับข้าหรือไม่?”
เดิมทีเผยเซวียนยังฟังอย่างสุขุม จู่ๆ ก็เผยใบหน้าซีดเผือดขึ้นมา มองเผยเยี่ยนด้วยมุม
ปากที่สั่นระริกหลายครั้ง พูดไม่ออกอยู่บ้าง

2982

เผยเยี่ยนถอนหายใจ
ด้านเผยถงหัวเราะเสียงดังขึ้นมา ทั้งเช็ดนํ้าตาที่หางตาไปพลาง เอ่ยประชดเผยเซวียน
“อารอง เห็นได้ชัดว่าท่านกับข้านั้นเหมือนกัน ถูกอาสามปิดบังไว้อย่างมิดชิด! ไฉนท่านต้องมา
จัดการความยุติธรรมนี้? ความยุติธรรมนี้ เกรงว่าจะเป็นของอาสามเพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับ
ข้าและท่าน!”
“หุบปาก!” เผยเซวียนที่มีเมตตา กลับเป็นครั้งแรกที่เผยใบหน้าเขียวคลํ้า ตะเบ็งเสียง
ใส่เผยถง “อาสามเจ้าไม่ได้ผิด! หากจะผิด นั่นก็เป็นความผิดของพ่อเจ้าและปู่ ของเจ้า!”
“หา!” อวี้ถังเบิกตาโตอย่างตกตะลึง
นายหญิงรองดึงชายเสื้อเผยเซวียนอย่างตกใจยิ่งกว่า ร้องว่า “นายท่านรอง” ด้วยความ
กังวล
เผยเซวียนใบหน้าดําคลํ้า ไม่ได้พูดอันใด
กู้ซีหันซ้ายแลขวา ดวงตากลอกกลิ้งอย่างว่องไว ท้ายที่สุดก็หยุดลงที่มือของอวี้ถังและ
เผยเยี่ยนที่จับแน่นไว้ด้วยกัน
เผยเยี่ยนแค่นหัวเราะออกมา ปิดตาที่แดงกํ่าอยู่บ้าง ก่อนจะค่อยลืมตามองเผยเซวียน
เอ่ยว่า “ท่านพี่ ที่แท้ท่านก็รู้มาโดยตลอด! ข้ายังคิดว่า…”
นํ้าเสียงที่เขาพูดเผยความเศร้าสร้อยอยู่บ้าง ยังแฝงด้วยความดีใจอยู่เลือนราง พา
ให้อวี้ถังฟังแล้วหัวใจบีบรัด
เผยเซวียนได้ฟังก็ยิ้มขมขื่น เอ่ยว่า “ข้ารู้ว่าพวกเจ้าไม่อยากให้ข้ารู้ ข้าก็แกล้งทําเป็นไม่
รู้ แต่ยามนี้แล้ว หากข้าทําเป็นไม่รู้ เกรงว่าคงไม่อาจจบลงด้วยดี ทั้งอาจต้องเสียเวลาเปล่าที่เจ้า
และท่านพ่อปิดบังข้ามาโดยตลอด อยากให้ข้าเป็นคนที่สะอาดบริสุทธิ์…”
“ท่านพี่!” เผยเยี่ยนตัดบทคําพูดของเผยเซวียนอย่างร้อนใจอยู่บ้าง

2983

เผยเซวียนกลับโบกไม้โบกมือ ปรากฏสีหน้าเหนื่อยล้า เอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “ข้ารู้ ข้ารู้
ทุกอย่าง แต่ข้าไม่อาจให้เจ้าแบกรับความผิดอยู่คนเดียว ยามที่ท่านพ่อมีชีวิตอยู่เคยบอกกับ
พวกเราหลายต่อหลายครั้ง พี่น้องต้องนํ้าหนึ่งใจเดียว สมัครสมานสามัคคี ท่านพี่ไม่เชื่อ ไปเชื่อ
คนของสกุลหยางมากกว่า ข้าควบคุมเขาไม่ได้ แต่ข้าสามารถควบคุมตัวเองได้ ฟังคําพูดของ
ท่านพ่อ เป็นพี่ชายที่ดี ทั้งเป็นอาที่ดี”
“ท่านพี่!” เผยเยี่ยนเรียกเผยเซวียนอีกครั้ง ตาเริ่มแดงกํ่าขึ้นมา
เผยเซวียนยิ้มอย่างจนใจ ตบไหล่ของเผยเยี่ยน
“พวกท่านพูดอะไรกันอยู่?” เผยถงมองอาทั้งสองของตัวเองอย่างหวาดกลัว แผดเสียง
อย่างแข็งนอกอ่อนใน “พวกท่านหมายความว่าอย่างไร? อะไรคือพวกท่านล้วนรู้ทุกอย่าง? พวก
ท่านรู้อะไรกัน?” ขณะที่เขาพูดก็ยืนขึ้น เดินไปยังเบื้องหน้าของเผยเซวียน ค้อมศีรษะอย่าง
วิงวอน ถามเผยเซวียนด้วยเสียงแหบพร่า “อารอง ข้า ข้ายังสามารถเชื่อท่านได้หรือไม่?”
เผยเซวียนมองเผยถงอย่างหนักแน่น ไม่พูดอันใด
เผยถงลนลานทันที
“เจ้านั่งลงก่อนเถิด!” เผยเยี่ยนเอ่ยกับเผยถงขึ้นมาอย่างกะทันหัน “ให้ข้าบอกเจ้า
ดีกว่า! เจ้าจะได้ไม่คิดฟุ้งซ่านอีก”
เผยถงถลึงตามองเผยเยี่ยน ยืนอยู่ที่นั่นไม่ขยับไปไหน
เผยเยี่ยนก็ไม่ฝืนใจเขา เอ่ยว่า “ข้าและพี่ใหญ่มีความเห็นทางการเมืองไม่ตรงกัน ใน
เมืองหลวงมีคนรู้เรื่องนี้ไม่มาก เพราะเหตุใดน่ะหรือ? เพราะการสนับสนุนองค์ชายสามให้รับ
ตําแหน่ง เดิมทีก็เป็นเรื่องฉลาดแกมโกง” พูดมาจนถึงตรงนี้ เขาก็มองเผยถงไปแวบหนึ่ง
ใบหน้าและหูของเผยถงล้วนขึ้นสีไปหมด
นับตั้งแต่โบราณกาลก็แต่งตั้งรัชทายาทตามลําดับอาวุโสมาโดยตลอด สนับสนุนองค์
ชายสาม เป็นเรื่องที่ไม่ถูกอยู่บ้างจริงๆ คาดว่าใครก็ไม่อาจป่ าวประกาศออกไป

2984

เผยเยี่ยนเห็น คล้ายว่าพอใจที่เขายังมีความละอายใจอยู่บ้าง สีหน้าจึงอ่อนโยนลงมาก
กําลังคิดจะพูดต่อ กลับถูกเผยเซวียนขัดขวาง
เขารู้สึกเสียใจอยู่บ้าง เอ่ยว่า “สยากวง ข้าพูดเอง! ตั้งแต่แรกข้าก็แสร้งหูหนวกตาบอด
มาโดยตลอด ครั้งนี้เจ้าก็ให้ข้ายืดอกเป็นพี่ชายสักครั้ง เป็นอาสักครั้งเถิด!”
เผยเยี่ยนไม่ปริปากอันใดอีก
เผยเซวียนตรึกตรองอยู่พักใหญ่ ยามนี้ค่อยเอ่ยว่า “อาถง พ่อเจ้าไม่ได้ป่ วยตาย
กะทันหันจริงๆ”
เผยถงแข็งทื่อไป
เผยเซวียนเอ่ยว่า “ปู่ ของเจ้าเป็นคนสังหารพ่อเจ้า”
“เป็นไปไม่ได้!” เผยถงเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง ตะโกนแย้งว่า “ท่านปู่ …”
แม้ว่าตั้งแต่เด็กจะพบหน้าน้อยครั้ง กลับทําให้คนรู้สึกถึงความมีเมตตาและสนิทสนม
“ไม่ เป็นไปไม่ได้!” ผยถงเอ่ยพึมพํา มองคนในห้องโถงอย่างขอความช่วยเหลือ
เผยเยี่ยนคล้ายว่าไม่อาจเผชิญหน้ากับเรื่องนี้ได้ หลุบใบหน้าลง ด้านอวี้ถังสนใจเพียง
ความรู้สึกของเผยเยี่ยน แม้ว่าจะตกใจ ก็มีความกังวลมากกว่า จึงหยัดกายขึ้นยืนอย่างรู้แล้วรู้
รอด นอกจากจะโอบไหล่ของเผยเยี่ยน ยังลูบแขนปลอบใจเขาเบาๆ กู้ซีกลับมองเขาอย่างลังเล
ทําท่าราวกับไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรดี ทําอะไรไม่ถูกยิ่งกว่าเขาเสียอีก
ความเยียบเย็นนั้นแล่นจากปลายนิ้วเข้าสู่หัวใจอย่างรวดเร็ว
ใต้หล้าแห่งนี้ยังมีใครที่สามารถปฏิบัติกับเขาอย่างทุ่มเททั้งกายใจ? มีใครสามารถ
สนับสนุนเขาอย่างสุดหัวใจหรือไม่?
เผยถงมองไปรอบๆ อย่างสับสนมึนงง รู้สึกเหมือนตัวเองจะเดินผิดทาง ไม่รู้ว่าทางออก
อยู่ตรงไหน ทั้งไม่รู้เข้ามาได้อย่างไร

2985

“เป็นเรื่องจริง!” เผยเซวียนมีสีหน้าเจ็บปวด แต่ยังคงเอ่ยยืนกราน “พ่อเจ้าสนับสนุน
องค์ชายสาม ไม่เพียงใช้ฐานะของบ้านหลักโยกย้ายเงินสองแสนตําลึง ยังใช้นกพิราบส่งสารใน
สกุล เปิดเผยร่องรอยการเดินทางขององค์ชายรองให้องค์ชายสามรู้ เป็นเหตุให้องค์ชายรองถูก
ลอบสังหาร ปู่ ของเจ้าก็ไม่เห็นด้วยที่เขาจะเป็นขุนนางในราชสํานัก หวังให้เขาสามารถเคารพ
ตามคําสั่งสอนของบรรพบุรุษ กลับบ้านเกิดสานต่อกิจการสกุล นอกจากพ่อของเจ้าจะไม่ฟัง ยัง
กําเริบเสิบสานยิ่งกว่าเก่า เข้าไปเกี่ยวข้องกับการแย่งชิงตําแหน่งฮ่องเต้ หากไม่ระวัง อาจจะถึง
ขั้นทําให้สกุลเผยประสบเคราะห์ด้วยกันทั้งหมด ปู่ ของเจ้ามาเมืองหลวงอย่างเงียบๆ อาสามก็
รีบล่วงหน้ามาพบพ่อของเจ้าก่อนปู่ ของเจ้า เกลี้ยกล่อมให้พ่อเจ้ากลับเข้าหาฝั่ง แต่นอกจากพ่อ
เจ้าจะไม่ฟัง ยังทะเลาะกับอาสามของเจ้า คล้อยหลังปู่ เจ้าตามมาที่สกุล จากนั้นพ่อเจ้าก็จาก
ไปอย่างกะทันหัน ส่วนเหตุใดปู่ เจ้าถึงตีอาสาม เจ้าไม่รู้ แต่ข้ารู้ พ่อเจ้าดื่มนํ้าชาที่ปู่ ของเจ้ารินให้
ด้วยตัวเอง จึงได้ตายเพราะพิษยา”
“ปู่ ของเจ้ารู้สึกผิดต่อพ่อเจ้า ทั้งไร้ทางจะกําจัดความเจ็บปวดที่ฆ่าลูกชาย จึงอดอาหาร
ฆ่าตัวตาย”
เผยเซวียนเอ่ยอย่างสะอึกสะอื้น “นี่ก็เป็นเหตุผลที่ว่าเหตุใดหลังจากพ่อเจ้าตาย ไม่นาน
ปู่ ของเจ้าก็จากไปตาม”
อวี้ถังล้วนไม่รู้ว่าควรจะวางมือไว้ตรงไหนดี
เพราะเหตุนี้หรือไม่ เผยเยี่ยนจึงทนมองดอกไม้สีสันสดใสท่ามกลางแสงอาทิตย์ในฤดู
ร้อนไม่ได้?
อวี้ถังกอดเผยเยี่ยนแน่นกว่าเดิม
ต้องเบิกตามองพ่อฆ่าพี่ชายของตัวเอง จากนั้นก็ฆ่าตัวตาย กลับไม่อาจทําอะไรได้
สําหรับเผยเยี่ยนที่รักและเคารพบิดาตัวเอง จะต้องเจ็บปวดขนาดไหนกัน?
“สยากวง!” นางอดกระซิบข้างหูเขาไม่ได้

2986

นึกถึงชาติก่อนเผยเยี่ยนใช้ชีวิตอยู่ติดหลินอันราวกับเงา
ชาตินั้นของเขา ต้องโดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยวขนาดไหน?
ทั้งใครคอยปลอบเขาในยามที่ราตรีเนิ่นนานไร้ที่สิ้นสุด?
นางนึกถึงข่าวซุบซิบนินทาที่เกี่ยวกับเผยเยี่ยนแย่งชิงตําแหน่งผู้นําสกุลของเผยโย่วใน
เมืองหลินอันพวกนั้น
ถือสิทธิ์
อันใด?
อวี้ถังอยากจะเก็บคนตรงหน้าผู้นี้ไว้ในมือของตัวเอง ปกป้องอย่างทะนุถนอม นําไปวาง
ไว้ในที่ปลอดภัย ไม่ให้เขาได้รับความกระทบกระเทือน ไม่ให้เขาถูกลมฝนอันใด
“นี่ไม่ใช่ความผิดของเจ้า” นางลําเอียงและเข้าข้างเขาอย่างยิ่ง “เห็นได้ชัดว่าเป็น
ความผิดของนายท่านใหญ่ หากไม่ใช่ว่าเขาละโมบในผลประโยชน์ ไม่ยินยอมเป็นผู้นําสกุลเผย
อย่างสงบเสงี่ยม จะเกิดเรื่องภายหลังพวกนี้ขึ้นมาได้อย่างไร? ท่านผู้เฒ่าไม่ใช่ว่ามาก
ความสามารถ ความรู้กว้างไกลหรอกรึ? แต่ท่านผู้เฒ่าได้ป่ าวประกาศหรือไม่ว่าจะออกไปเป็น
ขุนนางต้องเหลือชื่อไว้ในประวัติศาสตร์? เป็นเขาที่ไม่เคารพกฎเกณฑ์ เป็นเขาที่ก่อเรื่องขึ้นมา
ยังต้องให้เจ้าและท่านผู้เฒ่าเป็นคนเก็บกวาด เจ้าไม่จําเป็นต้องเสียใจเพราะพี่ชายเช่นนี้!”