อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 152

ตอนที่ 152 การอําพรางที่สมบูร…

“จะเข้เหรอ?” หยูรู่พึมพําหลังจากได้ยินเกี่ยวกับเครื่องดนตรีนี้จากหยวน และเธอก็พูด อีกสักครู่ว่า

“ผู้คนเคยเล่นเครื่องดนตรีเหล่านั้นในสมัยโบราณ ถ้าหนูจําไม่ผิด แต่มันไม่ค่อยเล่นในปัจจุบัน”

“อะไรนะทําไมคนถึงเลิกเล่นมัน ช่างเป็นเครื่องดนตรีที่ยอดเยี่ยมที่สามารถปลุกความรู้สึกภายในของคนๆหนึ่งได้ด้วยโน้ตตัวเดียว!” หยวนถามด้วยน้ําเสียงประหลาดใจ เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทําไมคนถึงหยุดเล่นจะเข้อย่างกะทันหัน

” หนูก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่หนูสามารถค้นหาทางออนไลน์ได้ ถ้าพี่ต้องการรู้เกี่ยวกับมัน” หยูรู่พูดกับเขา

“โอเคเลย”

“งั้นรอหนูแปปนึง…”

หยูรู่ดึงสมาร์ทโฟนของเธอออกมา และทําการค้นหาบนเว็บอย่างรวดเร็ว

“จะเข้…เอ๋?” หยูรู่ปล่อยเสียงประหลาดใจ

“มันคืออะไร?” หยวนเลิกคิ้วถามเธอด้วยความสนใจ

“อืม…มันบอกว่าสาเหตุที่ผู้คนเลิกเล่นจะเข้นั้น เนื่องมาจากคําสาปมันไม่สมเหตุสมผลเลย” หยูรู่กล่าว

“คําสาปงั้นหรอ?”

“ใช่พวกเขากล่าวว่าผู้ที่เล่นจะเข้จะถูกสาปด้วยโชคชะตาที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย…” หยูรู่กล่าว

“เรื่องบ้าอะไรกัน คนเชื่อเรื่องนั่นจริงหรอ พี่ไม่อยากจะเชื่อเลย! คิดว่าพวกเขาจะทิ้งเครื่องดนตรีวิเศษแบบนี้ไปเพราะคําสาปเพียงอย่างเดียว! ถ้าพี่เคยรู้จักเครื่องดนตรีชนิดนี้มาก่อนที่จะทําให้มันเป็นเครื่องดนตรีหลักของพี่แน่นอน!” หยวนถอนหายใจเสียงดัง

“อย่างน้อยพี่ก็ได้เล่นเครื่องดนตรีในเกมใช่มั้ย?” หยูรู่พูดกับเขา

“พี่คิดว่าแบบนั้นนะ…แต่หลังจากเรียนรู้เกี่ยวกับจะเข้แล้ว พี่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าพี่จะ เล่นเครื่องดนตรีอะไรได้อีกบ้าง…ในขณะที่พี่ไม่ได้เป็นนักดนตรีอีกต่อไป การเล่นจะเข้ก็ทําให้พี่รู้สึกมีไฟขึ้นมาในตัวพี่”

“จริงเหรอ ตอนนี้หนูมีอีกสิ่งที่รอคอยอยู่ในเกมนั่นคือการได้เห็นพี่เล่นเครื่องดนตรีอีกครั้ง! บางทีพี่อาจจะเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงในเกมก็ได้!” หยูรู่กล่าว

“นักดนตรีชื่อดังเหรอ พี่คิดว่าพี่มีชีวิตแบบนั้นมาพอแล้ว” หยวนพูดพร้อมกับยิ้มหวานบนใบหน้าของเขา

“โอ้..ใช่…” หยูรู่ตระหนักได้ว่าเธอเปิดแผลเก่าให้กับหยวน และรีบขอโทษ

“หนูขอโทษพี่ชาย…หนูตื่นเต้นเกินไปอีกแล้ว…”

“อย่ากังวลไปเลย แม้ว่าพี่ไม่ได้วางแผนที่จะโด่งดัง แต่พี่ก็อยากเล่นเครื่องดนตรีในบางครั้ง”

“แต่พี่มีชื่อเสียงอยู่แล้วพี่ชาย พี่เป็น “ผู้เล่นหยวน” ผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลกในขณะนี้!” หยูรู่กล่าว

“พึ่งั้นหรอ? ผู้เล่นอันดับหนึ่งหรอ? วัดจากอะไรกัน?” หยวนถามเนื่องจากเขานึกไม่ออกว่า เขาจะเป็นผู้เล่นอันดับหนึ่งของโลกได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่ได้ทําอะไรมากนักนอกจากสนุกกับเกมตามอัธยาศัย

” พี่พูดว่าวัดจากอะไรหรอ? ตามความคืบหน้าของพี่ แน่นอนผู้เล่นส่วนใหญ่ในโลกยังคงเรียนรู้เทคนิคระดับมนุษย์ แต่พี่ได้เรียนรู้เทคนิคระดับโบราณแล้ว และแม้แต่เทคนิคระดับเทพอีกสองสามอย่าง! ฐานการฝึกฝนของพี่นั้นยอดเยี่ยมมากเมื่อเทียบกับผู้เล่นคนอื่น ๆ !”

“พี่เข้าใจ… แต่พี่ไม่สนใจจริงๆว่าพี่จะเป็นผู้เล่นอันดับหนึ่งหรือเปล่า พี่แค่อยากสนุกกับเกมนี้” หยวนกล่าว

“หนูรู้ว่าพี่คงไม่สนใจอะไรแบบนี้ แต่ผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็สนใจโดยเฉพาะตระกูลมรดก นั่นคือเหตุผลว่าทําไมพวกเขาถึงตามหาพี่” หยูรู่กล่าว

“ พวกเขาจะทํายังไง เมื่อาพวกเขาจะเจอพี่” หยวนถาม

” พวกเขาอาจจะขอให้พี่เข้าร่วมครอบครัวของพวกเขา และแบ่งปันความลับของพี่กับพวกเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้ก้าวหน้าเร็วเท่าพี่ในเกม”

” ความลับเหรอ ไม่มีความลับ พี่แค่เล่นเกมตามปกติ” หยวนถอนหายใจ

“ไม่มีใครเชื่อพี่ชายหรอก หนูก็คงไม่เชื่อ ถ้าหนูไม่รู้จักพี่”

“พี่หวังว่าพวกเขาจะไม่เจอพี่ เพื่อที่พี่จะได้เล่นเกมต่อไปอย่างสงบ” หยวนพูดในเวลาต่อมา

“หนูก็หวังเหมือนกันนะพี่ชาย”

“ยังไงก็ตามหยูรู่ พี่ปล่อยเธอไว้ที่เมืองฟีนิกซ์ใช่ไหม เธอจะโอเคใช่ไหม?”

“อืม หนูไม่เป็นไร และหนูยังมี 100,000 เหรียญทองที่เสี่ยวฮัวมอบให้หนู แต่หนูยังมีเพื่อนจากโรงเรียนที่อยู่ในเมืองฟีนิกซ์ด้วย และหนูสัญญาว่าจะเล่นกับเธอในสุดสัปดาห์นี้”

”เป็นเพื่อนเหรอดีจัง” หยวนกล่าว

“วันหนึ่งหนูจะแนะนําเธอให้พี่รู้จักในอนาคตนะพี่ชาย เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักและสง่างามจริงๆ”

“ได้เลยน้องพี่”

ต่อมาหยูรู่ก็ถามเขาว่า

“พี่ชายจะเล่นคืนนี้ใช่ไหม พี่ยังมีการท้าทายอยู่”

“ใช่แล้ว พี่มีเวลาหยุดชั่วคราวเพียง 24 ชั่วโมง ถ้าพี่นอนตอนนี้พี่อาจจะล้มเหลวในการท้าทายนี้”

“โอเค หนูจะปล่อยให้พี่อยู่คนเดียวแล้ว โชคดีพี่ชาย”

เมื่อหยูรู่อออกจากห้องไปแล้วหยวนก็กลับเข้าสู่การฝึกฝนทางออนไลน์ และใช้เวลาไม่กี่นาทีในการเตรียมตัวก่อนที่เขาจะเริ่มสังหารสัตว์วิเศษบนชั้น 100 จนกระทั่งรุ่งเช้า และเขาต้องหยุดการท้าทายอีกครั้งเพื่อรับประทานอาหารเช้า

ในขณะที่รออยู่ด้านนอกหอคอยหลงอี้จุนและผู้อาวุโสในนิกายคนอื่นๆก็งงงวยและกระวนกระวายเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้นในหอคอย ตอนนี้มันผ่านไปหนึ่งวันแล้วที่เขาเข้ามาที่ชั้น 100 แต่เขาก็ท้าทาย ยังไม่เสร็จ!” ผู้อาวุโสชานพูดโวยวาย

“ใครจะรู้ว่าข้างในเขาทําอะไรอยู่ แต่ข้าไม่เคยเห็นใครอยู่บนชั้นเดียวนานขนาดนี้มาก่อน” หลงอี้จุนกล่าว

และเขาพูดต่อว่า

“ยังไงก็ตาม ตอนนี้เราทําอะไรไม่ได้แล้ว แต่จนกว่าชั้นที่ 100 จะกะพริบแสงสีแดงหรือสีทอง!”

ดังนั้นพวกเขายังคงรอผลของหยวนต่อไป

ภายในหอคอยหยวนยังคงสังหารสัตว์วิเศษต่อไปอีกสองสามชั่วโมงก่อนที่จะหยุดการท้าทายชั่วคราวและพักผ่อนจนกว่าพลังวิญญาณครึ่งหนึ่งของเขาจะกลับคืนมา เพื่อที่เขาจะสามารถต่อสู้ต่อไปได้

ในวันที่สามการแจ้งเตือนปรากฏต่อหน้าหยวนหลังจากที่เขาสังหารสัตว์วิเศษ 90,000 ตัว

<ยินดีด้วย! อาวุธวิญญาณของคุณ กริชห้วงดวงดาวได้ดูดซับพลังงานทางวิญญาณเพียงพอและเพิ่มระดับขึ้น! >

<กริชห้วงดวงดาวได้ปลดล็อกความสามารถพิเศษใหม่ ‘การปกปิดที่สมบูรณ์แบบ!!’>

<กริชห้วงดวงดาว>

<ระดับ: 1>

<ระดับ: อาวุธวิญญาณ>

<อัตราการเติบโต: ช้ามาก>

<ความต้องการ: ???>

<ความสามารถเฉพาะตัว: การปกปิดที่สมบูรณ์แบบ> ใช้พลังงานทางวิญญาณเพื่อทําให้อาวุธล่องหนและปกปิดการมีอยู่ของมันอย่างไร้ที่ติตามที่ต้องการ>