อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 182

ตอนที่ 182 ฝึกซ้อมจนถึงเช้า

ไม่นานหลังจากผู้อาวุโสชานออกจากสถานที่นั้น เฟยยู่หยานก็พูดขึ้นว่า

“ศิษย์หยวนเจ้าพักผ่อนเถอะ ข้าจะฝึกอีกหน่อย

“เอ๋?”

หยวนมองไปที่เธอพร้อมกับเลิกคิ้ว และเขาพูดว่า

“วันนี้เจ้าซ้อมมา 10 ชั่วโมงแล้วพักผ่อนดีกว่า”

“ข้ารู้ แต่ข้าไม่คิดว่าข้าจะสงบลงได้เร็วขนาดนั้น หลังจากเรียนรู้เกี่ยวกับผู้อาวุโสซ่ง เธอมีคนชื่นชมมากมายไม่ว่าจะเป็นเพราะความงามของเธอหรือความสามารถทางดนตรีของเธอข้าชื่นชมเธอมาตลอดตั้งแต่ข้าจําความได้”

เฟยยู่หยานกล่าว และเธอกล่าวต่อว่า

“ตอนนี้ข้ารู้เกี่ยวกับการปรากฏตัวของเธอในการแข่งขันแล้วข้าจะต้องไม่ทําเรื่องที่น่าอายในวันนั้น!ดังนั้นข้าจะฝึกฝนให้มากขึ้นและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เธอประทับใจ!”

หยวนพยักหน้าและพูดกับเธอว่า

“อย่าหักโหมเลยศิษย์เฟย มันจะมีปัญหาถ้าเจ้าเบื่อตัวเองก่อนการแข่งขันมันเกิดขึ้นกับข้าหลายครั้งข้าจึงรู้ว่ามันรู้สึกอย่างไร”

เฟยยู่หยานยิ้มและพูดว่า

“เจ้าเป็นห่วงข้าหรอ อย่าลืมว่าข้าเป็นผู้ฝึกฝนนักรบวิญญาณ ข้าสามารถฝึกฝนได้ตลอดทั้งสัปดาห์โดยไม่ต้องพักผ่อน และจะยังรู้สึกสบายดีอยู่”

ในเวลาต่อมาหยวนและคนอื่น ๆ ก็ออกจากสวนหลังบ้าน ในขณะที่เฟยยู่หยานยังคงฝึกพิณของเธอ

“พี่ลองเดาสิว่าในโรงเรียนของหนูเขาคุยกันเรื่องอะไร!” หยร่ถามหยวนหลังจากที่เธอกลับบ้าน

“อะไรหรอ?”

“การแข่งขันพิณ! พี่ก็รู้ว่าโรงเรียนของหนูเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงสําหรับนักดนตรี ไม่มีทางที่พวกเขาจะไม่พูดถึงสิ่งที่ยิ่งใหญ่เท่ากับการแข่งขันพิณ!” หยูวี่กล่าว

“อันที่จริง หนูยังรู้จักนักเรียนสองสามคนในโรงเรียน ที่ตั้งใจจะเข้าร่วมการแข่งขันพิณนี้!”

“เอ๊ะ! มีคนในโรงเรียนของน้องที่รู้วิธีเล่นพิณด้วยเหรอ?”

หยวนถามด้วยความสนใจ

“ใช่พี่ คนจํานวนมากในโรงเรียนของหนูเล่น Cultivation Onlineและพวกเขาก็เรียนรู้ที่จะเล่นพิณที่นั่นแน่นอนว่าพวกเขายังไม่ค่อยเก่งนัก แต่พวกเขาก็ยังอยากมีส่วนร่วม สําหรับคนอื่นๆก็จะอยู่ที่การแข่งขันในฐานะผู้ชมเท่านั้น”

หยูรูกล่าวต่อว่า

“เพราะฉะนั้นพยายามอย่าเปิดเผยตัวเองมากเกินไปนะพี่ตกลงไหม คนส่วนใหญ่ในปัจจุบันอาจจําพี่ไม่ได้แต่มีนักเรียนจํานวนมากในโรงเรียนของหนูที่ยังจําพรสวรรค์ของพี่ชายได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหนูอยู่ที่นั่น”

“ไม่ต้องกังวลไปหยุร่ พี่จะสวมหน้ากากสําหรับการแข่งขันถ้าเป็นแบบนี้” หยวนกล่าว

“ดีเลยพี่” หยูพยักหน้า

“ยังไงก็ตามพี่อยากจะอยู่ในเกมคืนนี้ และฝึกพิณอีกสักหน่อย”

จู่ๆหยวนก็พูดขึ้น

“อย่าฝืนตัวเองมากเกินไปพี่ชาย ตอนนี้พี่ควรรู้แล้วว่าการพักผ่อนนั้นสําคัญพอๆกับการฝึกฝนตัวเอง”

“พี่รู้หยูร ไม่มีเหตุผลที่พี่จะต้องหักโหมเกินไป

“โอเคค่ะ..”

ไม่กี่นาทีต่อมาหยวนก็กลับมาในเกม และเขาไปที่สนามหลังบ้านเพื่อดูว่าเฟยยู่หยานยังคงฝึกซ้อมอยู่หรือ

และอย่างที่เขาคิด เฟยยู่หยานยังฝึกซ้อมอยู่ ในขณะที่กําลังอาบแสงจันทร์อันอ่อนโยนกําลังฝึกพิณ

“มีอะไรเหรอศิษย์หยวน”

เฟยยู่หยานหยุดเล่นเพื่อมองไปที่เขา

“นอนไม่หลับเหรอ”

“ไม่ข้าเพิ่งตัดสินใจที่จะฝึกซ้อมกับเจ้ามากขึ้น”

หยวนพูดกับเธอ

“เจ้าแน่ใจเหรอ เจ้าไปนอนได้เลยถ้าเจ้าต้องการนะ ไม่ต้องรู้สึกผิดที่ข้าต้องอยู่คนเดียว แล้วมาอยู่เป็นเพื่อ นข้าหรอก”

เฟยยู่หยานกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

“ข้าอยากอยู่ที่นี่เอง ดังนั้นเจ้าไม่ต้องกังวล การแข่งขันนี้เหลืออีกเพียงไม่กี่วัน และข้าไม่อยากทําให้เจ้าผิดหวังดังนั้นข้าจะพยายามอย่างเต็มที่จนกว่าจะถึงเวลานั้น”

“ทําให้ข้าผิดหวัง..?”

เฟยยู่หยานมองไปที่หยวนด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย

หยวนพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า

“ตั้งแต่ที่เจ้ามาหาข้า และขอให้ข้าเป็นคู่หูของเจ้า ข้ารู้สึกมีภาระหน้าที่ที่จะต้องทําตามความคาดหวังของเจ้า”

เฟยยู่หยานหน้าแดงด้วยเหตุผลบางอย่าง หลังจากได้ยินคําพูดของหยวนเธอก็พยักหน้า

“เนื่องจากเจ้ายืนยันที่จะฝึกกับข้า ก็ไม่มีเหตุผลที่ข้าจะปฏิเสธ

ไม่กี่อึดใจหยวนก็นั่งข้างเธอและวางมือบนพิณ

“งั้นมาซ้อมกันทั้งคืน!”

เฟยยู่หยานกล่าวและพวกเขาก็เริ่มเล่นพิณด้วยกัน

“หืม? ฟังดูเหมือนเสียงพิณของศิษย์หยวนเลย…“

หมินหลี่ที่เปิดหน้าต่างอยู่จู่ๆก็ได้ยินเสียงใครเล่นพิณนอกจากเฟยยู่หยาน

ความคิดที่จะปิดหน้าต่างเพื่อเข้านอนในความเงียบนั้นหลุดออกไปจากความคิดของหมินลี่และเธอก็ตัดสินใจที่จะนอนโดยมีดนตรีพิณเป็นเสียงกล่อม

สําหรับซวนหวู่ฮั่นเธอไม่รู้สถานการณ์ภายนอก เนื่องจากเธอไม่ได้เปิดหน้าต่างซึ่งนั่นจะทําให้อาคารเปิดใช้งานรูปแบบการป้องกันเสียง และป้องกันไม่ให้เสียงทั้งหมดเข้ามาในห้องของเธอ

ดังนั้นเธอจึงใช้เวลาตลอดทั้งคืนในห้องของตัวเอง ในขณะที่หยวนและเฟยหยู่หยานเล่นพิณด้วยกันจนถึงเช้า

“ว้าว…มันเช้าแล้วเหรอ มันไม่ได้รู้สึกเลยว่าเวลาผ่านไปมากขนาดนั้น!”

เฟยยู่หยานร้องอุทานเมื่อเธอเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นที่ขอบฟ้า

“เวลาผ่านไปเร็วขึ้นมากเมื่อเราซึมซับอะไรต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นเรื่องของดนตรีและขอแสดงความยินดีด้วยศิษย์เฟย ตอนนี้เจ้าสามารถแลกเปลี่ยนเพลงของเจ้ากับของข้าได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว”

หยวนพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจบนใบหน้าของเขา เขารู้สึกสดชื่นอย่างไม่น่าเชื่อแม้จะใช้เวลาฝึกฝนตลอดทั้งคืน

“เจ้าลืมไปแล้วหรอว่าเจ้าสามารถเรียกข้าว่าเฟยยู่หยานเมื่อเรากันอยู่ลําพัง”

เธอกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

บางครั้งต่อมาเฟยยู่หยานก็กลับเข้าไปในบ้าน เพื่อทําความสะอาดตัวเอง

เมื่อทั้งคู่สะอาดและสดชื่นเฟยยู่หยานก็ถามหยวนว่า

“วันนี้เจ้าอยากทําอะไรเจ้าอยากฝึกต่อหลังจากหยุดพักสักครู่หรือไม่”

หยวนถามว่า

“การแข่งขันเหลืออีกแค่ 2 วันใช่ไหม”

“การแข่งขันไม่ได้เริ่มจริงๆจนกว่าจะถึงวันที่สาม แต่เราจะใช้เวลาทั้งวัน ก่อนการแข่งขันเพื่อพักผ่อนและเตรียมตัวให้พร้อม ดังนั้นวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของเราในการฝึกซ้อม”

เฟยยู่หยานพูดกับเขา

“ตกลง”

หยวนพยักหน้าด้วยความรู้สึกตื่นเต้นกับการแข่งขัน